اشعار گلچین : سری سوم

[باغبان]

عشق الهی رسیدن بهش هزاران مرتبه سختر هست.

............


می تونیم حر بشیم و آزاده
بریم یک شبه ،،راه صد ساله


مهم اینکه بدونیم عشق مرکب سفره و نه مقصد سفر
اینجوری سفر آسون میشه و هر جا و هر زمان ،،، ،یعنی به مقصد رسیدن


اگه باهاش رفیق بشیم آسون میشه
معمولا چیزهای نا آشنا برای ما سخته ....وقتی کمی آشنا بشیم به سمتش بیشتر حرکت می کنیم ( کلی میگم )


لیلی واقعی کمک می کنه هیچ وقت تو زندگی افسرده نشیم
برای همچین لیلی ای باید تیشه به کوه ها بزنیم ( فقط لیلی واقعی ارزش این تیشه را داره )
برای رسیدن به لیلی واقعی،، نیازمند چیزی نیستیم .....فقط باید باهاش رفیق بشیم و کمی از دنیا و حب دنیا فاصله بگیریم



هدف انسان رسیدن به او هست و تمام نعمت های این دنیا برای رسیدن بهتر و راحت تر به اوست
نکته مهم اینکه برای رسیدن به او لزوما وابسته به هدفی نیستیم ....او همه جا هست و همیشه در اختیار تو
خیلی ها میگن ما پول نداریم - ازدواج نکردیم - استاد خوبی نداریم ... و با یه نتیچه گیری میگن : پس نمی تونیم بهش برسیم
برا رسیدن به او فقط باید چراغ دل روشن بشه




داستان لیلی و مجنون ،یه داستان آموزنده از عطاره ،،،درسی که به ما انسانها میگه : اگر اون جور که لیلی و مجنون گرفتار هم بودند ،،ما گرفتار و دچار خدا بودیم به جاهای خوبی رسیده بودیم
شاید یه شخصی با رسیدن به لیلی واقعی یه روزی خندهاش بگیره که شاید یه زمانی گرفتار و افسرده لیلی های دنیوی بوده و چقدر زمان باارزش زندگی اش را با ناراحتی سپری کرده

[سحر بهاری]

سحر به دامن کهسار، لاله گفت به سنگ

ز رنگ و بوی جوانی، چه بود حاصل ما؟

به درد و داغ در این گوشه سوختیم و نبود

کسی که بَرزند آبی بر آتش دل ما

نه سرو بر سرم افراشت سایبان روزی

نه عندلیب، شبی نغمه زد به محفل ما

نه چشمی از رخ رنگین ما نصیبی یافت

نه چشمه، آینه بنهاد در مقابل ما

در این بهار که جمع اند شاهدان چمن

قضا فکند به دامان کوه منزل ما

به خیره، چهره برافروختیم و پژمردیم

ندیده رهگذری، جلوه شمایل ما

ز حرف لاله برآشفت سنگ خاره و گفت:

که ای مصاحب خودبین و یار غافل ما

به شُکر کوش، گر از ورطه بلا دوریم

که نیست ره غم و اندوه را به ساحل ما

چو خار طعنه مزن، گر نه همنشین گلی

که همنشین من و توست بخت مقبل ما

بخشی از یک قطعه
رهی معیری

[Mvaz]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

شب تار است و ره وادی ایمن در پیش

آتش طور کجا موعد دیدار کجاست

هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد

در خرابات بگویید که هشیار کجاست

آن کس است اهل بشارت که اشارت داند

نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است

ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست

بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش

کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست

عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو

دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی

عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست

حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست

زاد روز حضرت حافظ

[زونیام]

آيينه دلم ز چه زنگار غم گرفت
تار اميدها همه پود الم گرفت
گفتم مرا نياز به نازش نمانده است
فرصت طلب رسيد و سخن مغتنم گرفت
او را كه با سخن به دلش ره نبرده ام
از ره رسيده اي به سپاه درم گرفت
اشك از غرور گرچه ز چشمان من نريخت
هنگام رفتنش نگهم رنگ نم گرفت
يك عمر گشتم از پي آن عمر جاودان
گشت زمانه عمر مرا دم به دم گرفت
نازم بدان نگاه كه او با اشاره اي
نام مرا ز دفتر هستي قلم گرفت
من با كه گويم اينغم بسيار كو مرا
در خيل كشتگان رخش دست كم گرفت
برگرد اي اميد ز كف رفته تا به كي
هر شب فغان كنم كه خدايا دلم گرفت
در سينه ام نهال غمش نشاند عشق
باري گرفت شاخ غم و خوب هم گرفت
تا بگذرد ز كوه غم عشق او حميد
دستي شكسته داشت به پاي قلم گرفت

حمید مصدق

[باغبان]

[سحر بهاری]

نه احتیاج به سیب و نه گندم است اینجا
هبوط، تجربه ای در تداوم است اینجا

نپرس وسوسه ی آدم است یا حوا؟
چه فرق؟ چهره ی بازیگران گم است اینجا

شدیم ساعت و تقویم

خود نمی فهمیم

چه ساعت است؟

و یا

فصل چندم است اینجا؟

به شوق دیدن آرامش پس از توفان
هنوز حوصله ها در تلاطم است اینجا

کجاست جذبه ی لبخندهایمان؟

وآیا!

چقدر حافظه ها بی تبسم است اینجا

خودم به پرسش آخر جواب خواهم داد
مگو شنیدن پاسخ توهم است اینجا

(استاد محمد علی بهمنی )

[miss seven]

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

[باغبان]

شعر غمناک نذارید اینقدر :)


زندگی، فهم نفهمیدن هاست
زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
..
سهراب سپهری

[خادم رضا]

من امشب دوسش داشتم
تو منو امتحان کن
اینم شعری زیبا

[باغبان]