آداب گفتگو با همسر
قانون شماره 1- با همسر خود هماهنگ شويد:
زن و شوهر براي اين که بتوانند با يکديگر ارتباط سازنده برقرار کنند، بايد در مسير صحبت يکديگر قرار گيرند، زيرا در بسياري از مواقع زن و شوهر با آن که درباره موضوع واحدي صحبت مي کنند اما روش صحبت آنها به قدري متفاوت است که نمي تواند با هم هماهنگ شوند. ممکن است زن يا شوهر قصد تسکين ناراحتي همسر خود راداشته باشد، اما بر شدت ناراحتي او بيفزايد. متاسفانه بسياري از زوج ها در مخابره افکار و احساسات خود به يکديگر با دشواري روبه رو هستند. بعضي افراد خواسته هاي شان را چنان طرح مي کنند که به درک طرف مقابل منجر نمي شود؛ عقايد خود را مبهم طرح مي کنند، از طرح موضوع اصلي طفره مي روند، بحث را به حاشيه مي کشانند و با اين حال خيال مي کنند که همسرشان موضوع را دقيقاً و آن طور که هست درک مي کند يکي بيش از حد وارد جزييات مي شود و ديگري به قدري در کلمات صرفه جويي مي کند که کلامش تفهيم نمي شود و هر دو بر اين باورند که به تفاهم ميان خود کمک مي کنند.
گاه به نظر مي رسد که زن و شوهر اصلاً به دو زبان متفاوت حرف مي زنند. در اين شرايط هرگز عجيب نيست که زن و شوهر هر دو ناراحت شوند، زيرا هر کدام بي خبر از تفسير خويش، ديگري را به ديرفهمي و سرسختي متهم مي کند.
توجه داشته باشيد که همسر شما با گفتگوي خود، گاهي فقط به حمايت شما و گاهي نيز به راهنمايي هاي عملي شما نياز دارد. پس بايد نسبت به اشاره ها و احساسات همسرتان حساس باشيد تا راه هاي مناسب ارتباط با همسرتان را پيدا کنيد.
قانون شماره 2- با علاقه گوش بدهيد.
گاهي اوقات زن شکايت مي کند که شوهرش به حرف هاي او گوش نمي دهد و حال آن که شوهر در مقام اعتراض مدعي است که همه حرف هاي او را شنيده است. بررسي هاي به عمل آمده نشان مي دهد که در اين زمينه اختلاف جنسي مشهودي وجود دارد. زن ها هنگام گوش کردن با ابراز کلماتي نظير «آره» «عجيب» و تکان دادن سر، به گوينده مي فهمانند که به حرف هاي او گوش مي دهند و حال که آن که مردها هنگام گوش دادن بيشتر سکوت مي کنند.
گاه شما فراموش مي کنيد که گفتگو مبادله اطلاعات و نقطه نظر هاست. صحبت کردن و جواب نگرفتن در حکم صحبت و جواب نگرفتن در حکم صحبت با ديوار است.اگر شما هنگام گوش دادن سکوت اختيار مي کنيد، احتمالاً مي توانيد به اشاره کردن و تکان دادن سر عادت کنيد و نشان دهيد که به راستي گوش مي دهيد و همسرتان را از ترديد بيرون آوريد.
قانون شماره 3- از قطع صحبت اجتناب کنيد:
قطع صحبت براي کسي که اين کار را مي کند احتمالاً طبيعي به نظر مي رسد، اما ممکن است در کسي که صحبت او قطع مي شود ايجاد نارضايتي و افکار منفي کند «او به حرف هايم گوش نمي دهد، تنها مي خواهد خودش حرف بزند.»
قطع صحبت هم مانند ساير عادات ممکن است بخشي از طرز مکالمه اشخاص باشد و برخلاف برداشت احتمالي کسي که صحبتش قطع مي شود، ارتباطي با خودمحوري و مخالفت و غيره ندارد. در اينجا نيز زن و مرد رفتار متفاوتي نشان مي دهند مردها بيش از زن ها صحبت را قطع مي کنند، اما قطع صحبت آنها مشمول زن ها نيست، يعني با مردهاي ديگر هم که صحبت مي کنند همين سياست را دارند. بنابراين زني که براي قطع صحبت از سوي همسرش دلايل منفي مي تراشد، بايد به خاطر داشته باشد که اين رفتار ممکن است مربوط به طرز صحبت او باشد. اما با اين حال کسي که صحبت را قطع مي کند بايد به انتظار پايان صحبت بماند و صبر کند. ممکن است مردي با تاني و با جملاتي فاصله دار و حرف بزند و زنش که حاضر جواب و بي قرار است، مرتب به ميان صحبت او پريده، رشته کلام را قطع کند. در اين شرايط ممکن است مرد عصباني شود و زن را مورد انتقاد قرار دهد، غافل از اين که رفتار خانم او دلايل عميق تري دارد.
مردها در مقايسه با زن ها اغلب خويشتن نگري کمتري دارند و احتمالاً به قدر زن ها از احساسات خود، آگاه نيستند. مردي که به احساسات خانمش توجه مي کند، نسبت به احساسات خودش هم حساس مي شود.
قانون شماره 4- ماهرانه سوال کنيد:
سوال مي تواند آغازگر صحبت و ادامه آن و در نهايت اسباب توقف و ناتمام ماندن آن شود. بعضي ها طبيعتاً کم حرف هستند. در برخورد با اين اشخاص بايد زمينه صحبت را فراهم نمود. گاه يک سوال دقيق و حساب شده مي تواند به گونه اي اعجاب انگيز همسر شما را به صحبت تشويق کند. اما يک پرسش نابهنگام، طعنه آميز يا بي تناسب مي تواند از ادامه صحبت جلوگيري کند. در برخي از مواقع، لحن عتاب انگيز يا پرخاشگرانه سوالات مساله ساز مي شود: «چرا ديشب دير آمدي؟» «چرا اين همه به خودت رسيدي؟»
در بسياري از موارد سوالاتي که با «چرا» شروع مي شوند توليد اشکال مي کنند. علتش اين است که اين قبيل سوالات اغلب مخاطب را در موضع دفاعي قرار مي دهد، با آن که ممکن است سوال کننده صرفاً براي کسب اطلاع سوال کرده و منظور ديگري هم نداشته باشد. استفاده از کلمه «چرا» در شروع يک جمله سوالي احتمالاً شماتت ها و خطاب هاي پدر و مادر در دوران کودکي را تداعي مي کند. از آن گذشته سوالاتي که با «چرا» شروع مي شوند، اغلب بي اعتمادي يا حتي سوء ظن را تداعي مي کند. مي توان براي اجتناب از اين مشکل، سوالات را به شکل ديگري مطرح کرد. مثلاً به جاي «چرا دير کردي؟» مي توان پرسيد: «مشکلي پيش آمده که دير به منزل برگشتي؟» در اين صورت همسرتان از اين که شما نگران هستيد يا دوست داريد در جريان مشکلات او قرار بگيريد، خوشحال خواهد شد.
قانون شماره 5- سياست و نزاکت به خرج دهيد:
شايد در ظاهر، رعايت اين قانون در روابط زناشويي عجيب به نظر برسد، اما در عمل، هر کس حساسيت هايي دارد و حتي نزديک ترين اشخاص ممکن است احساسات ما را جريحه دار کنند. برخي از اشخاص نسبت به وضع ظاهر خود حساس هستند و بعضي ديگر به طرز صحبت خود با ساير اعضاي خانواده حساسيت دارند. اگر با همسر خود صحبت مي کنيد، از توهين، تهمت و سرزنش بپرهيزيد. از زدن برچسب مانند «شلخته»، «خودخواه» «بي ملاحظه» «لجباز» و غيره خودداري کنيد. اين برچسب ها با ايجاد تکدر خاطر، فضاي حاکم بر گفتگوي شما را تيره مي کند. از مطلق گويي و استفاده از کلماتي مانند «هرگز» يا «هميشه» خودداري کنيد. اين واژه ها معمولاً اشتباه هستند چون به ندرت همسري پيدا مي شود که «هرگز» کارش را درست انجام ندهد يا «هميشه» در انجام کاري کوتاهي کند.
چند توصيه مهم:
* حرف تان را بزنيد و از انتقاد خودداري کنيد، مثلاً به جاي اين که بگوييد: «تو هرگز به من کمک نمي کني»، بگوييد: «اگر در شستن ظرف ها به من کمک کني، بسيار ممنون مي شوم.»
* ذهن خواني نکنيد.احتمال اين که ذهن خواني اشتباه باشد، زياد است و در نتيجه زمينه عصبانيت همسرتان را فراهم مي سازيد. اگر فکر مي کنيد که همسرتان از شما دلگير مي باشد، بهتر است به او بگوييد: «احساس مي کنم از من دلگير هستي» تا او براي شما توضيح دهد.
* در صحبت با همسر خود، کلمات را با سياست و با رعايت همه جوانب ادا کنيد. سعي کنيد لحن خوشايندي داشته باشيد اگر خواستيد، مي توانيد ياد صحبت هاي مودبانه روزگار قبل از ازدواج بيفتيد. استفاده از اين طرز صحبت در مناسبات زناشويي، به خصوص اگر در برخورد با همسر خود لحن انتقادآميز داريد، مناسب تر است.
اگر شنونده صحبت هاي همسرتان هستيد، اين اصول را رعايت کنيد:
* زمينه هاي توافق را پيدا کنيد. ببينيد با کدام يک از نکات مورد اشاره همسرتان موافق هستيد، تا در نقش مخالف او ظاهر نشويد: «بله، قبول دارم که اخيراً سرم خيلي شلوغ بوده است.»
* مضامين منفي صحبت هاي همسرتان را نشنيده بگيريد. بعيد نيست که همسر شما در حالت دلخوري يا عصبانيت، در بيان مساله مبالغه کند. به علت عصبانيت توجه کنيد و انتقادها و سرزنش ها را ناديده بگيريد.
* مطمئن شويد که منظور همسرتان را درک کرده ايد، در غير اين صورت از او سوال کنيد مثلاً: «فکر مي کنم منظور تو اين است که حاضر نيستي دخالت هاي مادرم را تحمل کني. درست است؟»
* از گفتن «متاسفم» ترسي به دل راه ندهيد. روابط زناشويي ايجاب مي کند که اگر خواسته و ناخواسته اسباب تکدرخاطر همسرتان را فراهم کرده ايد، در مقام پوزش برآييد و تاسف خود را به او اطلاع دهيد.
منبع:سایت راسخون
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط blue sky
علاقه مندی ها (Bookmarks)