اشعار کاربران

[زونیام]

ممنونم از لفطتون
بله حتما، لطفا بیشتر توضیح بدید .

سلام
باشه حتمن.
مصرع اول شما اینه
برون شد از پرده آن راز تو
حالا اینو بخوایم تقطیع هجایی کنیم اینطوری میشه
بُ/رون/ شُ/ دز/ پر/د ِِ/ آن/ را/ ز ِِ/ تُ
حالا چرا من میگم این وزنش میشه مفاعلن فاعلاتن فَعَل
اگه بیایم تقطیع هجایی همینو در نظر بگیریم اینطور میشه
مَ/فا/ ا ِ/لن/ فا/ اَ/ لا/تن/ فَ/َاَل
بُ/رون/ شُ/ دز/ پر/د ِِ/ آن/ را/ ز ِِ/ تُ

الان اگه دقت کنید میبینید که شعر شما روی همین وزن هست
مثلا هجای اول شعر شما بُ هست که با هجای اول مفاعلن که مَ یکی هست منظورم طول هجا هست که یکسانه، مثلا طول هجاهای تو، که، به، یکسانه، وقتی هم که هجا بندی میکنیم اینطوری مینویسیم تُ، ک ِِ، ب ِِ
هجای دوم شما "رون" هست که با هجای فا در مفاعلن که هجای دوم باشد یکسانه از نظر طول.
ممکنه که سوال بشه که رون سه حرف داره ولی فا دو حرف چجوری اینا طول یکسانی دارند؟ هر موقع حرف "نون" در اخر کلمه اومد و ساکن بود اون حساب نمیشه، مثل کلمه بُُرون که "نون" توی اون ساکن هست و توی هجابندی به جای "بُ/رون" باید "بُ/ رو / لحاظ بشه (منظورم این نیست که خونده نمیشه ها منظورم اینه که هنگامی که طول هجا رو حساب میکنید نون رو حساب نکنید اگه ساکن هست)

حالا مصرع دوم
نه این غنا و نه آن نیاز تو

نَ/آن/غ ِِ/ نا/ اُ / نَ/ آن/ نی/ یا/ز ِِ/ تُ
الان وزن این میشه
مفاعلن فعلاتن فاعلن

الان میبینید که وزن این مصرع دوم شما خیلی نزدیک مصرع اوله و جای تبریک داره به شما، ولی یه کمی متفاوته تفاوتش اینه که اولی فاعلاتن داره دومی فعلاتن
فا/ اَ/لا/تن
فَ/اَ/لا/تن

نَ/این/غ ِِ/ نا/ اُ / نَ/ آن/ نی/ یا/ز ِِ/ تُ
دقیقا اون قسمتی که جدا کردم میشه فعلاتن.
که البته خیلی حالا حساسیت نداشته باشید در این مرحله و شاعرای بزرگ در حد حافظ و سعدی و شهریار هم گاها از این دست تغییر وزن ها دارن.
قسمت دوم تغیر وزن مال بخش آخره
که توی بخش اول فَعَل هست
بُ/رون/ شُ/ دز/ پر/د ِِ/ آن/ را/ ز ِِ/ تُ
ولی برای مصرع دوم اینطور هست
نَ/این/غ ِِ/ نا/ اُ / نَ/ آن/ نی/ یا/ز ِِ/ تُ
هست حالا مصرعهای بعدی
به چشم خود نکته ها دیده ام
اینو اگه تقطیع هجایی کنیم اینطوری میشه
ب ِِ/ چش/ م ِِ/ خیش/تن/ نک/ ت ِِ/ ها/ دی/ د ِِ/ ام

هجای خیش با بقیه فرق داره یعنی نه کوتاه هست مثل"تو، به، که" نه بلند هست مثل "با، از، تا، بان(اگه نون رو ساکن در نظر بگیریم) در واقع این یه هجای کشیده هست یعنی من طولش صوتی که از دهان ما در میاد به اندازه یه هجای بلند +هجای کوتاه هست، پس باید اونو اینطور هجا بندی کنیم
ب ِِ/ چش/ م ِِ/ خی/ش/تن/ نک/ ت ِِ/ ها/ دی/ د ِِ/ ام
الان وزن این شعر میشه مفاعلن مفاعیلُ مستفعلن
یعنی اگه بخوام اینو تقطیع هجایی کنم اینطوری میشه
مَ/فا/اِ /لن/ مَ/ فا/ ای/ لُ/ مس/تف/اِِ/ لن
ب ِِ/ چش/ م ِِ/ خی/ش/تن/ نک/ ت ِِ/ ها/ دی/ د ِِ/ ام
میبینید که وزن شعر خیلی تغییر کرد

یه کمی تغییرات کوچولو لازم هست صبر کنی​د کامل بشه

[زونیام]

کلی براتون در ادامه توضیح دادم سرکار سحر بهاری ولی سیو نشد

حتمن براتون مینویسم دوباره بعدن

[زونیام]

ممنونم از لفطتون
بله حتما، لطفا بیشتر توضیح بدید .

سلام
ادامه پست قبلی رو اینجا مینویسم متاسفانه هر چی نوشته بودم گویا ذخیره نشده

هجای خیش با بقیه فرق داره یعنی نه کوتاه هست مثل"تو، به، که" نه بلند هست مثل "با، از، تا، بان(اگه نون رو ساکن در نظر بگیریم) در واقع این یه هجای کشیده هست یعنی من طولش صوتی که از دهان ما در میاد به اندازه یه هجای بلند +هجای کوتاه هست، پس باید اونو اینطور هجا بندی کنیم
ب ِِ/چش/ م /خی/ش/تن/ نک/ ت ِِ/ها / دی/ د ِِ / ام


الان وزن این شعر میشه مفاعلن مفاعیلُ مستفعلن
یعنی اگه بخوام اینو تقطیع هجایی کنم اینطوری میشه

مَ/فا/اِ /لن/مَ/ فا/ ای/ لُ/مس/تف/اِ /لن

ب ِِ/چش/ م ِِ/خی/ش/تن/ نک/ ت ِ /ها/ دی/ د ِِ / ام

که خیلی متفاوت از دو مصرع قبلی هست

مصرع بعدی رو اگه بخواهیم همینطور بررسی کنیم به صورت زیر میشه(ببخشید من با کامپیوتر قدیمیمون تایپ میکنم نمیتونم اعراب گذاری رو بذارم امیدوارم مشکلی پیش نیاد)

ک/در/رق/صند/ ه/م/ با/سا/ز/ت

الان صند یه هجای کشیده محسوب میشه و باید اینطور توی هجابندی بیاد

ک/در/رق/صن/د/ ه/م/ با/سا/ز/ت

الان وزن این شعر اونطور که من میفهمم اینطور هست(یه کم سخته وزن این بیت رو تشخیص دادن برای من)

فعولن مفاعل مستفعلن

ف/او/لن/م/فا/ا/ل/مس/تف/ا/لن

ک/در/رق/صن/د/ ه/م/ با/سا/ز/ت

که نزدیک به وزن مصرع سوم هست.

سرکار سحر بهاری طبع و ذهنتون نشون میده که طبع شاعری واقعا دارید و فقط کمی باید مسلط بشید به وزن که این هم فقط با کمی تلاش قابل دستیابی هست. از طرفی شاعرای بزرگ فارسی معمولا توی وزن های شناخته شده شعر میگند و تا جایی که من میدونم وزنی به صورت فعولن مفاعل مستفعلن وجود نداره، البته خب شعر شما اهنگ خوبی داره و لزومی نداره الزاما ما خودمون رو مقید کنیم به وزن های های که شاعرای بزرگ توی اونها شعر سرودن و من یه بار خودم یه شعری سرودم که خیلی خودم خوشم اومد ازش و فکر میکردم شعر جالبیه(هنوزم فکر میکنم بهترین شعر من اونه) ولی وقتی اونو برای یه شاعر حرفه ای سرودم بهم گفت شعر تو وزنش برای من خیلی نامانوسه و من کمی ناراحت شدم ولی زیاد حساسیت به خرج ندادم و هر موقع لازم باشه از وزنهای که خودم دوست دارم استفاده میکنم اینو واسه این گفتم که رنجیده خاطر نشید از دست من.
مصرعهای اول شما وزنش میخوره به وزنهای شعر فارسی
وزن مصرع اول شما اینه که به خودی خود قشنگه
مفاعلن فاعلاتن فعل
اینو میشه به این تغییر داد که جزو شعرهای فارسی هست
مفاعلن فاعلاتن مفاعلن فاعلاتن

مثلا مصرع اول رو اینجوری بگید به این وزن نزدیک تر میشه
برون شد از پرده آن راز سر به مهر تو

ب/رون/ش/دز/پر/د/ آن/را/ز/سر/ب/مه/ر/ت

م/فا/ا/لن/فا/ا/لا/تن/م/فا/ا/لن/ف/عل

درسته بخش اخر به صورت ناقص فعل اومده تا فعلاتن، اما این ناقص سازی ها چیز متعارفی هست در اخر مصرع، فقط باید در همه ی مصرعها لحاظ بشه به ناقض سازی به صورت یکسان اعمال بشه

یا مصرع سوم رو اگه به این صورت زیر کمی تغییر بدیم

به چشم خویش، بسی نکته دیده ام ز دوست

وزنش میشه
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعل

ب/چش/م/خیش/ ب/ سی/نک/ت/دی/د/ام/ز/دوست

بازم چون خیش هجای کشیده هست باید به صورت زیر باهاش رفتار کنیم

ب/چش/م/خی/ش/ ب/ سی/نک/ت/دی/د/ام/ز/دوست

که شبیه وزن مورد نظر هست


ب/چش/م/خی/ش/ ب/ سی/نک/ت/دی/د/ام/ز/دوست
م/فا/ع/لن/ف/ع/لا/تن/م/فا/ع/لن/ف/عل


فقط یه نکته ای هست بگم اگه دقت کرده باشین من هجای دوست در انتهای مصرع رو که هجای کشیده هست رو به همون صورت خودش به کار بردم. یه قاعده ای هست که میگه هجای اخر مصرع هر چی که باشه همیشه هجای بلند حساب میشه
مثلا کلمه "تو" در انتهای مصرعهای شما که هجای کوتاه هست چون اخر مصرع اومده بلند حساب میشه و یا هجای دوست در اخر مصرع بالا هر چند که هجای کشیده هست ولی چون اخر اومده هجای بلند حساب میشه.

سرکار سحر بهاری اومدوارم مفید بوده باشه براتون توضیحاتم و اگه سوالی داشتید بپرسید خوشحال میشم اگه بلد بودم جواب بدم. من یه پی دی اف دارم که همه ی این توضیحات رو داده و خیلی ساده گفته ولی نمیدونم چطور اپلودش کنم.

[سحر بهاری]

خیلی متشکرم از لطفتون
نه رنجیده نمیشم باید اشتباهاتم رو بدونم و تلاش کنم یاد بگیرم . بسیار زحمت کشدید و قدردانم.
برای هجاها، وزن و ... من به شعرهای مختلف نگاه کردم از نظر شما آیا در این مصرع ها این موارد رعایت شدند؟ چون من با موسیقی به شعرها گوش میدم و شاید اشتباهم همینجاست که نمیتونم کامل موارد دستوری رو در سراییدن رعایت کنم. دو مثال از پاپ و سنتی میارم ؛

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی چون بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی چون کاروان رود
فغانم از زمین بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی اسیر عشقم چنان که دانی
رهائی از غم نمی توانم تو چاره ای کن که میتوانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد

ترانه سرا: رهی معیری / آواز دشتی موسیقی سنتی ایرانی ( بنان )

.................................................. .................

وقت پرستیدن کی لایقت بوده
انقدر رویایی کی عاشقت بوده
دنیا خرابت شد اینو به کی میگی
من عاشقت بودم دنیارو چی میگی

ترانه سرا: روزبه بمانی / آهنگ : مرز ( مهدی یراحی )

[زونیام]

خیلی متشکرم از لطفتون
نه رنجیده نمیشم باید اشتباهاتم رو بدونم و تلاش کنم یاد بگیرم . بسیار زحمت کشدید و قدردانم.
برای هجاها، وزن و ... من به شعرهای مختلف نگاه کردم از نظر شما آیا در این مصرع ها این موارد رعایت شدند؟ چون من با موسیقی به شعرها گوش میدم و شاید اشتباهم همینجاست که نمیتونم کامل موارد دستوری رو در سراییدن رعایت کنم. دو مثال از پاپ و سنتی میارم ؛

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی چون بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی چون کاروان رود
فغانم از زمین بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی اسیر عشقم چنان که دانی
رهائی از غم نمی توانم تو چاره ای کن که میتوانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد

ترانه سرا: رهی معیری / آواز دشتی موسیقی سنتی ایرانی ( بنان )

.................................................. .................

وقت پرستیدن کی لایقت بوده
انقدر رویایی کی عاشقت بوده
دنیا خرابت شد اینو به کی میگی
من عاشقت بودم دنیارو چی میگی

ترانه سرا: روزبه بمانی / آهنگ : مرز ( مهدی یراحی )

سلام
ممنون لطف دارین
این قواعدی که گفتم رو قواعد وزنی هست که رسم هست که در اشعار رعایت بشه ولی به این معنی نیست که همه ی شاعران اون رو رعایت می کنند (البته چیزی در شعر فارسی وجود داره به نام اختیارات شاعری که به شاعرها این امکان رو میده که گاهی وزن شعر رو کمی تغییر بدن ولی این تغییرات خودش قاعده داره که یکی از مورداش رو من بهتون گفتم که هجای اخر هر چیزی که باشه هجای بلند محسوب میشه)

این اشعاری که شما اوردید در واقع توی دسته ترانه قرار می گیرند و توی ترانه سرایی لازم نیست اینقدر سختگیری کنیم و میشه طول ابیات رو تغییر داد و حتی نحوه ی خوندن خواننده تاثیر میزاره روی اهنگ شعر.
در مورد ابیات رهی هم هین هست که البته تا حدود زیادی وزن در یک بیت رعایت شده ولی لازم نبوده در همه ی ابیات این وزن بیت اول بیاد. ترانه "شد خزان، گلشن آشنایی" رو هم ببینید همین هست ولی در غزلهای رهی دیگه چنین اختیار تغییری وجود نداره و وزن رعایت میشه مگر در ابیات بسیاری کمی تغییر وجود داشته باشه که ممکنه با اختیارات شاعری توضیح داده بشه.
پس توی ترانه سختگیری شعر وجود نداره ولی در ادامه یه ابیاتی میارم که نشون میده حتی شاعران بزرگ هم گاهی وزن رو رعایت نمی کنند ولی هدف من این بود وارد اینها نشیم و ابتدا ببینیم وزن یعنی چی و بعدا که وزن رو شناختیم ممکنه ادم خودش کمی وزن رو به دلخواه تغییر بده.

مثلا این بیت حافظ رو نگاه کنید

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده ی عصمت برون آرد زلیخا را

حالا اگه هجابندی کنیم اینطور میشه

م/نز/آن/حس/ن/رو/زف/زون/ک/یو/سف/داشت/دا/نس/تم

اینجا داشت هجای کشیده هست و باید اون رو به صورت دا/شت نگاه کنیم، اینجا هر چند هجای شت هرچند دو حرف هست اما چون هر دو ساکن هستند به عنوان یه هجای کوتاه نگاه میشه، کلن دیگه هجای های کشیده چه سه حرف باشند چه چهار حرف چه پنج حرف همیشه به عنوان یه (هجای بلند+ هجای کوتاه) در نظر گرفته میشند{ با یه استثنا که کلمات سه حرفی اگه اخرش "نون" ساکن باشه هجای کشیده حساب نمیشه و هجای بلند حساب میشه که توی مصرع اول شعر شما هم بود (برون=ب/رون)

حالا شعر حافظ رو اگه با این نکته تقطیع هجایی کنیم به این صورت میشه

م/نز/آن/حس/ن/رو/زف/زون/ک/یو/سف/دا/شت/دا/نس/تم

وزن این مصرع میشه
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

م/نز/آن/حس/ن/رو/زف/زون/ک/یو/سف/دا/شت/دا/نس/تم

م/فا/ای/لن/م/فا/ای/لن/م/فا/ای/لن/م/فا/ای/لن

حالا مصرع بعدی

که عشق از پرده ی عصمت برون آرد زلیخا را

ک/عش/قز/پر/د/ی/عص/مت/ب/رون/آ/رد/ز/لی/خا/را

ناینجا اگه دقت کنید توی بلاک اول سبز رنگ وزن فعلاتن هست به جای مفاعیلن
یعنی هم هجای اول و هم هجای دوم کوتاه هستند
د/ی/عص/مت
ف/ع/لا/تن
ولی مفاعیلن فقط هجای اولش کوتاه هست
م/فا/ای/لن

اینجا برای اینکه وزن شعر حافط رو درست کنند از اختیارات شاعری استفاده می کنند و هجای "ی" رو باید کشیده بخونیم کمی، مثلا اینطوری پرده ییی. باید کمی کشیده بخونیمش تا طول صوتی که از دهنمون بیرون میاد برابر بشه با یه هجای بلند. این یه نمونه میشه از اختیارات شاعری.


حالا وضعیت بدتر اینه که بیایم یه بیت دیگه ی همین شعر رو نگاه کنیم

غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ (اینجا "در" در واقع روی د ضمه وجود داره به معنای مروارید)

حالا اگه این رو تقطیع هجایی کنیم اینجوری میشه

غ/زل/گف/ی/ ا/در/ سف/تی/ بی/یا / ا/ خش/ب/خان/حا/فظ

اینجا منظورم از "ا" در واقع o به انگلیسی هست و ضمه داره

غ/زل/گف/ی/ ا/در/ سف/تی/ بی/یا / ا/ خش/ب/خان/حا/فظ

اینجا یه توی بلاک اخر باید حرف "ی" رو کمی بکشیم تا وزنش بشه مفاعیلن
اما تغییر وزن اساسی توی بلاک سوم هست که اصلن مفاعیلن نیست و در واقع مستفعلن هست
بی/یا/ا/خش
مس/تف/ع/لن

حالا یه بیت از رهی معیری رو انتخاب کنیم

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

وزن این شعر فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن هست
مصرع اول رو تقطیع هجایی کنیم اینطوری میشه

یا/د/ای/یا/می/ک/در/گل/شن/ف/غا/نی/داش/تم

بازم داش هجای کشیده هست و باید اینجوری هجابندی کنیم

یا/د/ای/یا/می/ک/در/گل/شن/ف/غا/نی/دا/ش/تم

این وزنش کاملا میخوره به وزن شعر

یا/د/ای/یا/می/ک/در/گل/شن/ف/غا/نی/دا/ش/تم
فا/ع/لا/تن/فا/ع/لا/تن/فا/ع/لا/تن/فا/ع/لن

اما مصرع دوم کمی متفاوت هست
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

در/می/یا/ن/لا/ل/ا/گل/آ/شی/یا/نی/داش/تم (بازم اینجا "ا" منظورن o هست چون کامیوتر من حروف اعراب داره نداره، امیدوارم مشکلی نداشته باشید.)

در/می/یا/ن/لا/ل/ا/گل/آ/شی/یا/نی/دا/ش/تم

الان میبینید که نه بلاک اول و نه دوم و نه سوم هیچکدوم فعلاتن نیست. ولی ما وقتی شعر رو میخونیم خیلی متوجه تغییر وزن شعر نمیشیم.


میخوام بگم شاعرای بزرگ هم گاهی وزن رو به دلخواه رعایت نمیکنند ولی خب اونها خودشون میدونستند این چیزها رو. واسه همین من گفتم اول کاری به این شعرها نداشته باشیم و قواعد رو بگیم بعدن خودتون وقتی قواعد رو شناختید راحتر میتونید کمی وزن رو هم تغییر بدید.

امیدوارم مفید بوده باشه

[زونیام]

چه خون کردی دل ما را ولی دل از وفا نگذشت
گذشتی از من مسکین شدی شمع شب اغیار

حبیبی بی وفا چون تو کجا یادی کند از ما
که بر کویت نظر دارند و داری عاشقان بسیار

ز خاطر برده ای روزی که پیمان وفا بستیم!!!
کنون با دیگران اما، کنی بر عاشقی اصرار

دلم در شوق وصل او، قدم در کوی او بگذاشت
ندانستم که درد عشق، چنین آسان شود دشوار

دمی با دلبرم نگذشت و بخت از بخت ما برگشت
خدایا طالع ما کِی؟ شد اندر هجر یار اجبار

نرفت از یاد من یادش، که یادم در پی آزار
به خاطر آرَدم یادش به کنج خلوتم هر بار

زبان از شکوه جورت به لب مشکل فرو بستیم
که سوزد عالم از آتش از این ناگفته ها اسرار

بیاور باده ای ساقی که مست از آن شود دلها
که جام هجر سهمم بود از این دنیای محنت بار

[سحر بهاری]

سلام
با تشکر از شما برای راهنمایی های ارزشمندی که داشتین، متاسفانه مجالی برای تمرین نداشتم و درگیر مشغله های روزمره بودم. واقف هستین که شاعری، نقاشی و ... در درجه ی اول نیازمند آرامش و زمان مناسب هست.

اما من فکر میکنم باید در قالب ترانه ادامه بدم ، نظر شما چی هست؟ چون نمیخوام خیلی درگیر قواعد بشم تا راحت تر کلمات جاری بشن.
اگر در این باب راهنمایی دارید لطفا بفرمایین.

این دو بیت رو هم جدید گفتم، یعنی تا به ذهنم رسید یادداشت کردم گرچه میدونم بی نقص نیست.


ای یار در این دیار رهگذران، فراوانند
دلربایی ها و عشوه ها، هر زمان دارند

مبادا دلت طعمه ی این رهگذران شود
که آنچه را تو‌ میدانی، دگران نمیدانند

[زونیام]

سلام
با تشکر از شما برای راهنمایی های ارزشمندی که داشتین، متاسفانه مجالی برای تمرین نداشتم و درگیر مشغله های روزمره بودم. واقف هستین که شاعری، نقاشی و ... در درجه ی اول نیازمند آرامش و زمان مناسب هست.

اما من فکر میکنم باید در قالب ترانه ادامه بدم ، نظر شما چی هست؟ چون نمیخوام خیلی درگیر قواعد بشم تا راحت تر کلمات جاری بشن.
اگر در این باب راهنمایی دارید لطفا بفرمایین.

این دو بیت رو هم جدید گفتم، یعنی تا به ذهنم رسید یادداشت کردم گرچه میدونم بی نقص نیست.


ای یار در این دیار رهگذران، فراوانند
دلربایی ها و عشوه ها، هر زمان دارند

مبادا دلت طعمه ی این رهگذران شود
که آنچه را تو‌ میدانی، دگران نمیدانند

سلام

من به عنوان به ادم اماتور خودمم چیزی که برام مهمه حس توی شعر هست تا وزن. ولی خب به هرحال وزن در شعر کلاسیک مبنا هست.

من که خودم دیگه تصمیم گرفتم شعر نگم:) ولی خب شما ادامه بدید.
البته توی ترانه هم تا حدودی وزن رعایت میشه.
من پیشنهادم به شما اینه که شعر سپید بگید، البته خب خیلی سخته شعر سپید خوب گفتن. ولی شما توانایی ش رو دارید. شعرهای شاملو رو بخونید خیلی خوبه در این مورد. توی شعر سپید اگه ذهن خلاقی داشته باشه ادم، میشه شعرهای خیلی خوبی بگه که شما دارید.

با اجازتون من یه کمی تغییر دادم شعرتون رو

در دیار دل ِ ما یار، بسی رهگذرانند
دلربا سیرتُ در عشوه گری تابانند
دل مبادا که شود طعمه ی این رهگذران
که تو دانی همه این رهگذران حیرانند

مصرع اولش کمی خوب نشد، ببخشید به هرحال.