حال و احوال یاران همدردی (12)

[gholam1234]

والا من همانطور که گفتم بعصی وقتا حس تنهایی میاد سر اغم، خصوصا شبا قبل خواب، سرمو که روی بالش میذارم، قشنگ حس میکنم تنهای تنهام. این تنهایی یه حسه و خیلی سخته برام که توصیفش کنم، بیشتر منظورم احساس تنهایی است.
با وجود اینکه برادرام و مخصوصا خواهرم شدیدا حامی هستن، هر روز (اگه خونه باشم البته!) باهاشون حرف میزنم، قشنگ بهشون میگم چه نقاط ضعفی دارم! (لذت میبرم از لین کار! چون توی محیط بیرون مجبورم همش نقاط مثبتم رو داد بکشم!). ولی با این وجود اون احساس تنهایی بازم هست، یه حسیه که با ازدواج اینام فک نکنم برطرف بشه. ولی یه چندسالی هست که دیگه با این حس کنار اومدم، خوشم باهاش‌. مثه شمام تنهایی میرم کوه و اتفاقا کوه جایی هست که قشنگ حس میکنی توی این دنیا تنها هستی.
قبلنا حس بدی داشتم به حس تنهایی! ولی الان اکی هستم باهاش، قبولم دارم که یه مقدار دپرس کننده هم هست، ولی پذیرفتمش...
خیلی میتونم در مورد تنهاییم حرف بزنم، خیلی ...

[mina_]

پوه عزیز سلام

چون خواستی به سوالت کوتاه جواب میدم

بله دو سالی هست که تنها میرم پارک و این پارک رفتن ، حداقل 4/5 روز توی هفته اتفاق میفته .

قبل از کرونا کافه هم میرفتم

اینکه بگم خوش میگذره یا نه؟؟
خب قطعا با دیگران گردش رفتن بیشتر خوش میگذره اما من بخاطر اینکه اگر اینکار رو نمیکردم بخاطر جدایی افسردگی شدید میگرفتم به تنهایی پارک رفتن روی آوردم و الان جز روتین زندگیم شده و تعجب همه دوستان و خانواده رو در پی داره

[Mvaz]

سلام خانم پو،
اینکه دوستان رو خلع سلاح کردین خیلی جالب بود که پاسخ های خودشون رو ندن،

اره هستن اشخاصی که تنها هستن ، ولی تعداد خیلی کمی از اونها سالم دارن زندگی میکنند یا بهتر اینکه مهارت سالم زندگی کردن رو بلدن

[بهاره جون]

سلام پوه جان
چه سوال جالبی! قبلا اصلا از تنهایی لذت نمی بردم ... ولی الان اونقدر برای خودم سرگرمی درست کردم که خیلی وقت ها تنهاییم رو به بودن تو بعضی جمع ها ترجیح میدم ... البته برای تنهاییم برنامه ریزی دارم ... چون وقتایی که بی هدف تنها هستم، مشکلات و کمبودهای زندگیم یا گذشته تو فکرم میان و آزارم میدن ... منظورم از برنامه ریزی چیز عجیب و غریبی نیست ... مثلا تو هر زمان حتما به یه فایل صوتی خاصی گوش میدم ... موقع آماده شدن موسیقی شاد ... موقع کار خونه پادکست صوتی ... یا یه سری غذا و کیک رو تو برنامم قرار میدم و تو وقت بیکاریم دستورهای مختلف رو چک میکنم و درست میکنم ... یا توی تراسم کلی وقت برای گلکاری میزارم و یه تایم هایی نشستن تو تراسم و کتاب خوندن رو با هیچ جایی عوض نمیکنم ... قبلا محیط شهرکتاب رو حیلی دوست داشتم و اونجا هم قهوه میخوردم و هم کتاب میخوندم ...

احساس خوب از تنهایی یه جورایی مثل قوی شدن ماهیچه و عضلاته، کم کم و آهسته به وجود میاد. فقط باید برای دلنشین کردنش وقت بزاری... شاید برای شروع تنهایی کوه رفتن یکم سخت باشه ...

دوست داشتن تنهاییم، باعث شده از روی اجبار وارد هر جمعی نشم و رفت و آمدم گزینشی شده ... حتی صحبت با بعضی از اعضای خانواده که از روی تنهایی بود و بیشتر بهم انرژی منفی میداد ... در کنارش دارم کم کم و آهسته دایره ای از افراد مثبت دور خودم تشکیل میدم ... افرادی که از وقت گذاشتن باهاشون احساس خیلی خوبی دارم ... ارتباطمون لزوما دوستی نیست ... مثلا مربی باشگاهم یا معلم زبانم یا مشاورم که همه خانم های همسن خودم هستن یا شاگردهای آنلاینم که بهشون آموزش میدم و ... هرکدوم تو جایگاه خودشون بهم انرژی مثبت میدن ...

[اقای نجار]

- - - Updated - - -

سلام غلام ۱۲۳۴ عزیز
ارادت فراوان


من هم با تنهایی مشکلی ندارم. الان که فکر میکنم به جز ورزش کردن بیشتر وقتها تنهام و کارهام رو تنهایی انجام میدم. قبل از کرونا سینما و تئاتر تنها و با دوستان میرفتم. یا کوه هم تنها یا با دوستان میرفتم. پیش اومده بود تنها رفتم کوه و تو مسیر یه اشنا دیدم ولی یا نادیده گرفتمش و رد شدم یا فقط سلام علیک کردم و همراهش نشدم.

یکی از تفریحات من قدم زدن و رفتن تا شهرکتابه. میرم اونجا بین کتابها یکی رو انتخاب میکنم بعد میشینم یه گوشه و نیم ساعت یا یک ساعت میخونمش. اخرش کتاب رو میذارم سرجاش و میام بیرون.

راستش یکی از دافعه های ازدواج برای من همین از دست رفتن تنهاییه. تصور اینکه مجبورم مدام مهمان باشم یا مهمان داشته باشم ناراحتم میکنه و ترجیح میدم اینطور نباشه. البته بدی هایی هم داره. مثلا من فرصت های زیادی رو چه در کار چه در ورزش به خاطر نداشتن انگیزه از دست داده‌ام. به نظرم این ریشه در تنهایی داره. یا بعضی وقتها نگران اینده میشم و فکر میکنم چه اتفاقی برام میفته.

به نظرم همه ما ترکیبی از درونگرایی و برونگرایی داریم و باید سعی کنیم نقطه بهینه رو پیدا کنیم و البته ادم مناسب برای خودمون رو. الزاما یک فرد درونگرا با یک درونگرای دیگه خوشحال نمیشه و ممکنه نیاز به یک فرد برونگرا داشته باشه.

[Pooh]

سلام.
ممنون از پاسخگویی دوستان.

اقای mvaz شما که در خط اول پاسختون، جای پاسخ های نداده ی دوستان رو دادید!
.
.
.
البته فکر کنم متظورم رو از تنهایی متوجه نشدید. منظورم صرفا فقط تنهایی فیزیکی نبود.
مثلا اقا غلام خواهر و برادرشون از نظر عاطفی حامیشون هستن.
یا بهاره دوستانی داره که باهاشون حس خوبی داره.

اما من اشاره کردم که حتی تنهای عاطفی......
فکر میکنم با مفهوم صرفا کسی دور و برم نبودن و خلوت کردن متفاوته. حتی با مستقل زندگی کردن هم متفاوته.

شاید بیشتر منظورم این بود که هییییییچچچچ کسی در این دنیا نیاشه که حس کنی براش مهمی یا یکم هواتو داره یا یکم مراقبته.... این تنهایی با خلوت متفاوته.

بی خیال. بگذریم.
ممنون از دوستان.

الان اگه شانس من باشه سحر پیداش میشه میگه ممنوعه که در حال و احوال چیزی جز احوالپرسی رد و بدل بشه و برو تاپیک بزن. :)

مرسی از دوستان. به هر حال امیدوار کننده است که دیگرانی بوده اند که تونستن تنهایی هم خوش بگذرونن. پس احتمالا تواناییش باید در من هم باشه.

[gholam1234]

خانم پووه، تایمی که با خانواده هستم تو بعضی موارد حس حمایت عاطفی رو دارم و توی خیلی از موارد ندارم. از اون جو و فضا که خارج میشم هم، کامل احساس تنهایی میکنم (تنهایی فیزیکی و عاطفی).
ولی در مجموع با اون شدتی که شما گفتین رو نه حقیقتش. من به شخصه تجربه نکردم.


نجارجان، همین شهر کتاب رفتنت رو وقتی تعریف میکنی یا خانم پوه که کوه رقتنشون رو تعریف میکنن اینجا، حس خوبی دریافت میکنم!!!

[Mvaz]

سلام خانم پو

خیلی خوبه که صورت مسئله رو میدونید،بخشی از راهه. ان شاالله دنبال جواب و راه حل باشین.

شخصا که از دور به قضیه همین همدردی نگاه کردم، دیدم چقدر خوبه، تو این همدردی خلوت، که اکثر افرادی که عضو هستن، فعلا غایبن، با دیدن پست کوتاه شما گفتن بریم یه چیزی برای خانم پو بنویسیم شاید کمکش کنه.
ریشه اش در اینه که شما تنها نیستیم. همه ما نگران شما میشیم، اگر خبر خوبی بگذارید خوشحال میشیم.


ولی قلبا و شخصاخیلی خوشحال میشم اگر ببینم پیگیر این موضوع هستین، نتیجه گرفتین، زندگی تون شده وابسته به خودتون، اگر شخصی اطرافتان بود( عاطفی ) چه خوب اگر هم نبود مهم نباشه.
از همه مهمتر این نتایج رو هم با ما به اشتراک بگذارید و ماهم یاد بگیریم.
باز هم مهمتر تاثیر مثبت بگذارید برای اطرافیان، عروس، برادر، پدر ، دوست، همکار، هم کلاسی و ....

امیدوارم خانم پو قوی و خوشحال ( درونی) بزودی ببینیم. مطمئنم اون روز دور نیست.

[Niagara]

-
من هم با تنهایی مشکلی ندارم.

تنهایی فقط صفتی از خداست و ما آدم ها نمی تونیم. الان جوان هستید جناب - کمی که گذشت اطرافیانتان رفتن دنبال مشکلات زندگی خودشون و یا روزگار به نحوی اونها را جدا کرد واقعا احساس تنهایی خودشو نشون میده .
اگه تواناییش را دارید حتما در مسیر ازدواج قدم بردارید . با آگاهی و دوری از کمال گرایی . مطمئن باشید لحظاتی را در کنار همسرتون تجربه می کنید که در هیچ کس پیدا نمیشه . ولی روزگار همش با یه پیچ نیست . شاید بعضی از آدم ها نتوننن ازدواج کنن و یا ازدواج اونها دیر بشه . اگه اینجوری باشه باید برنامه ریزی آدم داشته باشه ، مثل ورزش - مطالعه - سر زدن به مراکز بهزیستی - خانه سالمندان و ...هر هدفی که به انسان در راستای درست نشاط بده . اگه دقت کنید می بینید این موارد هم تنهایی نیست و درونش مشارکت و فعالیت های اجتماعی هست . به عنوان مثال بعضی از آدم ها نتونستن ازدواج کنن و رفتن سرپرستی کودکی را به عهده گرفتن .

[gholam1234]

تنهایی فقط صفتی از خداست و ما آدم ها نمی تونیم. الان جوان هستید .

اگه ازدواج کردی و باز تنها موندی چی؟ بنظرم تنهایی ارتباطی با ازدواج کردن نداره، خیلی از متاهلا تنهان، فقط روشون نمیشه بگن....
اگه منظدوتون از تنهایی اینه که کسی دور برتون نباشه در پیری، این مشکل قابل حله به روشهای دیگه