نوشته اصلی توسط
khh
سلام.
به نظر من عقل و احساس از هم جدا نیستن.و یک احساس بلند مدت حکایت از تفاهم و توافق و سنخیت عجیبی بین 2 نفر داره! من فکر می کنم اگر شما به درجه ای رسیدید که می تونید تصمیم بگیرید و همه مسئولیتها و عواقب حاصل از اون تصمیم را هم خودتون به عهده بگیرید و در انتخابتون آگاهانه عمل کردید(پیشنهاد می کنم از جلسات مشاوره برای اطمینان از این موضوع کمک بگیرید.چون کسب اطمینان از درستی تصمیمتان خیلی مهمتر از نظر دیگران غیر متخصص هست!)بهتره که با اعتماد به نفس و استقلال بیشتر خودتون سکان زندگیتون رو به دست بگیرید و البته با نشان دادن توانمندی فکری و عملی تون به والدینتون آنها را از خودتان مطمئن کنید تا به تصمیم شما احترام بذارن.
علاقه مندی ها (Bookmarks)