سلام.
نمیدونم پرسیدنش درسته یا نه من مشکل ساز و مشکل تراش نیستم اما چون یه مدته ذهن منو درگیر کرده و از اونجایی که ذهن درگیر قدرت شفاف سازی و ارئه راه حل نداره و از طرف دیگه همیشه تو همه کار برای رسیدن به بهترین جواب عقل سلیم دستور به مشورت داده مزاحم شما تالار همدردیها می شم و ازتون می خوام لطف کرده و در صورت تمایل یه کمکی به این عقل ناقص بکنید.
سوال من اینه : چه جوری آدم می تونه با خودش آشتی کنه؟
موضوع اینه که من یه کار بد کردم! یه کار خیلی خیلی بد!!! و از وقتی متوجه اشتباهم شدم و نادم و پشیمون توبه کردم و تلاش کردم به راه راست !!! هدایت بشم ، از خودم دور شدم و با خودم قهر کردم. از دست خودم عصبانیم و نمی تونم به خاطر اون اشتباه خودمو ببخشم و هر روز خودمو توبیخ و تنبیه می کنم. تا اونجایی که حتی نمی خوام با خودم چشم تو چشم بشم!!! ( دیوانگی که شاخ و دم نداره!!!)
من می خوام با خودم آشتی کنم اما نمی شه . یعنی راهی به نظرم نمی رسه و بلد نیستم چجوری خودمو ببخشم. شاید بگین کارهای خوب انجام بده تا خودتو خوشحال کنی و کار بدت جبران شه و خودتو ببخشی. این راه درسته و منطقی اما مشکل اینه: اگر هیچ کار خوبی به اندازه ی بدی کار زشته من خوب نباشه باید چه کار کنم؟
راستش می ترسم فکر کنید من جنون دارم اما باید اعتراف کنم من و درونم از هم جدا شدیم و این دوتا مثه دوتا بچه دعوایی روبروی هم ایستادن و با هم دست و پنجه نرم می کنن و هیچ کدوم قصد کوتاه اومدن نداره!
علاقه مندی ها (Bookmarks)