خدا غرق رحمت کند قیصر امین پور را که میگفت:
"قطار می رود... تو می روی... تمام ایستگاه می رود... و من چقدر ساده ام! که سال های سال! در انتظار تو... کنار این قطار رفته ایستاده ام... و همچنان به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده ام..."
و البته چه بسیارند آدمهایی که همچنان به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده اند...
فکر کنم فرمایش دانه که فرمودند جدایی موقتا لازمه واقعا لازمه
علاقه مندی ها (Bookmarks)