گلِ نرجس

[باغبان]

جهان شبیه یه پَرگاری هست که انسان با کمک گرفتن از منطق و قوه عاقله ، در مرکز این پرگار قرار دارد.

یعنی با کمک ابزار عقل ، می تواند بسیاری از امور دنیوی خود را پیش برده و سامان دهد ...

اما اگر عشق در این مسیر به کمک انسان عاقل نیاید، در دایره هستی سرگردان خواهد ماند.

چرا ما مردمان عاشقش نشویم چنین که عطر او در کوچه ها پراکنده است ،،،

عاقلان شماتت می کنند که این نه ره بخردان است ،،،

لیکن مگر جز این هست عاقلان نقطه پرگار وجودن ، ولی عشق داند که در این دایره سرگردانن