من و مادرم

[فکور]

آقا غلام
درست یا غلطش رو نمی دونم ولی بهتره باور داشته باشیم که عمر هر کس مشخص هست و نمیشه کم و زیادش کرد. اگر خودمون رو مجبور به پذیرش این باور کنیم یه خرده راحت تر کنار میایم
از موارد دنیوی هم من تنها چیزی که یه خرده قانعم می کنه اینه که پدرم سالم و خوش بود یعنی تا آخرین لحظه زندگیش به جز اون چند روز آخر که برادرهام بالا سرش بودن حتی یک ذره وابسته به کسی نبود
نه اینکه اگه رو جا افتاده می شد یا مثلا آلزایمر می گرفت ما کنارش میذاشتیم قطعا این کارو نمی کردیم ولی قطعا برای کسی که یک عمر روی پای خودش بوده سخته که نیازمند دیگران باشه و چندین بار خودش گفته بود که دلم نمی خواد تا آخر عمرم نیازمند کسی بشم. از جمله افرادی نبود که دوست داشته باشه مریض باشه و دیگران نازشو بکشن. چون از این مدل افراد هم دیدم دور و برم
البته فقدان عزیزان کلا خیلی سخته
مرگ ناگهانی عزیزان خیلی سخته
تا کسی براش اتفاق نیفته نمی فهمه چقدر سخته

ولی آدم مجبوره استدلالهایی پیدا کنه و خودش رو قانع کنه
و بابت عذاب وجدان بابت عدم رسیدگی در زمان حیات این عزیزان (در حد و اندازه ای که باید و شاید) هم تنها کاری که میشه کرد اینه که برای شادی روحشون کارهایی انجام بدیم چه صدقه و خیرات و چه انجام اعمال خیر دیگه
واقعا نمیشه زمان رو به عقب برگردوند و اشتباهات رو جبران کرد
مجبوریم بپذیریم که انسان جایز الخطاست و خودمون رو بابت کوتاهی های احتمالی ببخشیم.

امیدوارم روحشون در آرامش باشه. این مهمترین چیزیه که آدم از خدا بعد مرگ عزیزان میخواد

[باغبان]

ممنونم باغبان جان، خیلی مفصل و خوب نوشتی. یادآوری بسيار خوبي بود...


حالت اول :
اطلاعات : مادرم بر اثر کرونا رفت.
تفسیر اطلاعات : مادرم بخاطر من رفت. چون باعث انتشار ویروس شدم. یا اینکه من توی آی سی یو میتونستم کاری کنم که مادرم حالش خوب بشه.
احساس : خشم، تنفر، بی کفایتی، دلتنگی، غم.
تصمیم گیری : با سیستم دپرسی و نامیدی میرم جلو، هیچ امیدی به زندگی و بخشایش از سوی مادرم نیست.
اقدام : خودکشی! یا تعلل در کارها، عدم انجام کارهای خیر برای شادی روح مادر.



حالت دوم :
اطلاعات : مادرم بر اثر کرونا رفت.
تفسیر اطلاعات : من تاجایی که میتونستم تلاشمو کردم که مادرم برگرده، خیلی واسش دعا کردم، خیلی روحیه دادم. انتشار ویروس حقیقتا دقیق مشخص نیست که توسط چه کسی انجام شده. ولی کار هر کسی بوده، مطمئنا عمدا انجام نداده. ضمن اینکه این حرفا مادرم زنده نمیکنه!
احساس : احساس خاصی ندارم! خیلی کنجکاوم بدونم روح مادرم حالش چطوره الان. کلا توی این یه ماه خیلی روحیه م لطیف شده! و نمازام رو معمولا سروقت میخونم (شما که منو نمیشناسین، ریا نیست پس!!!. مادرم همیشه دوست داشت نمازا رو اول وقت بخونیم. کل عمرش هیچ وقت بهمون نگفت اینو، ولی با کارش و در عمل بهمون نشون داد، خودش همیشه نمازاشو اول وقت میخوند)
تصمیم گیری : کارای خوب بکنم برای شادی روح مادرم. بیقرارم برای دیدن روی مادرم.
اقدام : انجام کارهای خیر، نماز اول وقت، قران خواندن. امیدواری، فکر نکردن به چیزی که دیگه از دست ما خارجه.

آفرین خیلی خوب آنالیز کردی .
باید استدلال و حالتی را انتخاب کنی که هم مادر گرامی خوشحال بشه ، هم خودت در مسیر تعالی بمانی و هم خداوند راضی باشه .
اون راهی که این ویژگی را داشته باشه باعث آرامش بازماندگان و روح اون گرامی هست .
خب اون حالت و استدلالی که موارد بالا توش باشه کدام هست ؟


این بهترین خیرات هست برای رفتگانمون ،،،
اینکه با تمام سختی ها و دلتنگی ها ، در مسیر تعالی باشیم و راه را ادامه بدیم .
اون بزرگوران هم خوشحال میشن و برای بازمانده ها دعا می کنن .
صد البته در این مسیر خداوند هم کمک میکنه .
وقتی هم دلت تنگ شدی دو رکعت نمار بخون براشون - خیلی کمک می کنه .
یاد خدا آرامش قلب هاست .




ببخشید اگه در خلوت و در درد و دل هایت وارد شدم
خداوند تمام رفتگان این جمع را بیامرزه .
مراقب باش.
در پناه حضرت دوست .

[gholam1234]

پدرم سالم و خوش بود یعنی تا آخرین لحظه زندگیش به جز اون چند روز آخر که برادرهام بالا سرش بودن حتی یک ذره وابسته به کسی نبود
نه اینکه اگه رو جا افتاده می شد یا مثلا آلزایمر می گرفت ما کنارش میذاشتیم قطعا این کارو نمی کردیم ولی قطعا برای کسی که یک عمر روی پای خودش بوده سخته که نیازمند دیگران باشه و چندین بار خودش گفته بود که دلم نمی خواد تا آخر عمرم نیازمند کسی بشم. از جمله افرادی نبود که دوست داشته باشه مریض باشه و دیگران نازشو بکشن. چون از این مدل افراد هم دیدم دور و برم

عجیبه، دقیقا چنین شرایطی برای مادر منم بود. سرپا و اکی، البته دیابت و مشکل ریوی داشت، ولی دوست داشت خودشو قوی نشون بده. راه رفتنشم خیلی مثه آدمای نرمال بود.
مادر منم همیشه میگفت خدایا اون روزی که دیگه ناتوان شدم، خدا منو از این دنیا ببره! آخه چرا چنین دعایی کردی؟ دقیقا هم مستجاب شد، مادرم با حال خوب (البته بغیر از روزهای آخر) رفت.
خدا پدرتون رو رحمت کنه و روحش در اسایش باشه انشالا

[لاله123]

سلام جناب غلام . چقدر روحیه خوبی دارین و چقدر قشنگ تحلیل کردین اون تمرینی که که آقای باغبان براتون گذاشتن . منم وقتی اتفاقی بدی برام پیش میاد افکار منفی میاد سراغم . چقدر خوبه آدم بتونه مدیریت کنه وجودش را در این چنین شرایط سخت . مطمئن هستم خدا بهتون کمک می کنه و این شرایط سخت را مدیریت می کنین و مادرتون هم ازتون زاضیه .

[Niagara]

این اتفاق های سخت دیر یا زود برای هممون می یافته .. باید خودمان را آماده کنیم و راهش هم همون طور که دوستان گفتن وصل کردن خودمون به خداست . منم یکی از عزیزان مدتی قبل بر اثر کرونا فوت کردن . هر کسی می گفت کاش این کار را می کردیم ، کاش زودتر می آوردیم .. کاش اونکار را می کردم ...همه یه احساس گناه داشتیم که اون احساس کمکی به ما نمی کرد . فقط هر روز داشتیم افسرده تر میشدیم . داشتیم صمییت خانواده و اقوام خودمون را از دست می دادیم . داشتیم خدا را از دست می دادیم . واقعا تنها چیزی که به ما آرامش میده فقط خداست .. اگه آماده نباشیم یه جا مشکل می خوریم . همون طور که ما مشکل پیدا کردیم در فوت عزیزمون و از قبل خودمون را آماده نکردیم که دیر یا زود خودمون یا عزیزانمون از دنیا میریم . خدا کمک کنه خودش به هممون و صبر و ایمان بده .

[gholam1234]

چند روز قبل از فوت مادرم،‌ بردمش یه جای دنج و خوش آب و هوا. فضای ساده ای داشت ولی من خوشم میومد. بردم مادر رو اونجا و باهم یه قدمی زدیم.

اونجا همون جایی بود که همش تنهایی میرفتم برای قدم زدن، با مادر نمیرفتم چون انسان بی حوصله ای هستم و نمی‌تونستم قدمهای آهسته مادر رو همراهی کنم باهاش. همش تنهایی میرفتم و توی ذهنم کلی نقشه میکشیدم، کلی با خودم حرف میزدم....

وقتی مادر رو بردم اونجا، مادر گفت: آها، پس اینجا میومدی برای قدم زدن! خیلی جای خوبیه.

بعد اینکه مادرم اونجا رو دید، دو بار دیگه هم اومدیم بهمراه خواهرم. یه بار اومدیم یه قهوه ای خوردیم، یه بار هم اومدیم خورشت بامیه خوردیم جاتون خالی. خیلی مادر بهش خوش گذشت، هم بخاطر دورهمی که داشتیم و هم دنج بودنش چون کسی به اون صورت اونجا رفت و آمد نمیکرد....

الان که از اونجا رد میشم، انگار بوی مادرم توی هوا هست، تک تک لحظات میاد جلوی چشمام.

خیلی دلتنگتم مادر

[gholam1234]

یه عزیزی بهم گفت که مادر طی چند سال اخر خیلی شکسته شده بود. من مخالفت کردم توی دلم باهاش! گفتم نه اینجوری نیست. بعد یه لحظه شک کردم...
رفتم آلبومهای قدیمی رو در آوردم و عکسها رو مقایسه کردم، دیدم داره درست میگه. مادرم این اواخر خیلی خسته شده بود. از چهرش خستگی می بارید. سالم بود، ولی خیلی خسته بود. نمی دونم حواسمون کجا بوده، واقعا شاید بخاطر این بوده که مدام پیشش بودیم و تغییرات رو حس نمیکردیم...

[gholam1234]

و اینجوری بود که ما هر روز دلتنگ مادر میشیم. احساسات متناقض و گاه آزاردهنده مانند بی کفایتی، اشتباه محسباتی و .... میاد و میره و بقول ام و از نباید بهشون محلی بذاریم.

یه جوری تمرکز میکنم موقع نماز خوندن که شاید خدا یه پل ارتباطی با مادرم قرار بده، شاید بتونم دو کلام باهاش حرف بزنم و سه مقدار از دلش در بیارم. ولی تقریبا میشه گفت آرزوی محالی ست و خیلی احتمالش پایینه.

[مدیرهمدردی]

با سلام و احترام جناب gholam1234


فقدان عزیزان ، دردی نیست که هرگز فراموش شود. و همیشه با یاد آن می سوزیم. و این درد و سوز برای هر انسانی اجتناب ناپذیراست.
اما اینکه با وجود فقدان عزیزان برای همه آدمیان، چگونه و به چه نحوه و در چه زمانی افراد می توانند تحمل خودشان را بالا ببرند و به این درد رسیدگی کنند و ارزشهای زندگیشان را دنبال کنند شاید نیاز به کمک باشد.

به همین خاطر مشاوره حضوری برای شما بسیار می تواند کارگشا باشد.
اگر برایتان مقدور نبود می توانیم در بخش مشاوره خصوص و تخصصی در خدمتتان باشیم.
با تشکر

[لاله123]

این تاپیک را خوب شد ایجاد کردید جناب غلام . تا حدی دلتون را بیرون می ریزین و به شما کمک می کنه . خیلی کم دیدم آقایون تالار بتونن اینجوری از احساس خودشون بنویسن . ولی جناب غلام همان طور که آقای مدیر گفتن مرگ عزیزان درسته خیلی سخته ولی باید خودمون را به یه سیستمی مجهز کنیم تا بتونیم با این دلتنگی ها مقابله و کنترلش کنیم خب تا روند زندگی خودمون مشکل پیدا نکنه . برای همین می تونین از مشاور هم مشورت بگیرین و باهاش درد و دل کنین علاوه بر این تاپیک .مطمن باشید خیلی کمک می کنه . راستی مراسم یادبود در بازه های متفاوت هم خیلی خوبه بگیرین . الان که نمیشه به خاطر کرونا مراسم حضوری گرفت . می تونین این کار را مجازی انجام بدین . ما هم همین کار را کردیم . یکی از اقوام ما فوت کرد . خانواده اون شخص خیلی بی تابی می کردن و میگفتن چرا ما حتی نمیتونیم مراسم بگیریم . برای همین اقوام تصمیم گرفتن هر چند یک بار از طریق شبکه آنلاین آپارات مراسم ختم مجازی بگیرن و خیلی بهشون کمک کرده و الان خیلی بهترن .
خدا بهتون صبر بده هم به شما و هم به فکور عزیز .