حسادت

[میشل]

سلام

من یه رذیله اخلاقی دارم که قبلا زیاد بهش آگاه نبودم. می دونستم اما فکر نمی کردم در این حد باشه.

شاید هم قبلا به اندازه الان شهامت مواجه شدن باهاش رو نداشتم.

فکر می کنم تلخ ترین صفت آدمیزاده. حسادت. چون ریشه در حقارت داره.

من در زمینه هائی که برام مهم هستند اما درشون ضعیفم، دوست ندارم به اونهائیکه در اون زمینه قوی هستند، نزدیک باشم. از خودم دورشون می کنم.

این مسئله در شرایط فعلی، بیشتر از قبل منو دچار تضاد منافع کرده. هم انرژیم هدر می ره، هم کارام به بهترین نحو پیش نمی ره.

باید برای پروژه ای که روش کار می کنم و منافع مالی زیادی برای من و هم تیمی هام داره، یک تیم در تخصص خودم تشکیل بدم.

آدم های فعلی رو دوست دارم. هرچند قبلا به اینها هم حس منفی ای داشتم، چون باهاشون رقابت می کردم.

اما بعد شرایطی پیش اومد که در نقش های مستقلی با هم همکار شدیم. طوریکه زمینه کاری اونها متفاوت از زمینه کاری من هست. و فقط خودم در فیلد تخصصی خودم کار می کنم.

ولی کارمون داره گسترش پیدا می کنه و دیگه نمی تونم تنهایی همه کارها رو انجام بدم، باید یک تیم کار الان من رو انجام بدن.

از یک طرف به آدم های قوی تر از خودم نیاز دارم که کارها در سطحی که می خوام (و از نظر تخصصی خودم در اون سطح نیستم) انجام بشه. از طرف دیگه دلم می خواد قوی ترین آدم تیمم باشم!!!

از یه طرف آگهی استخدام می زنم و دنبال نیروهای قوی هستم، از طرف دیگه از اینکه اون کسی که دنبالشم پیدا نشده، قلبا خوشحالم!!

آدم های با این تخصص زیاد نیستن. و یک راه حل اینه که حداقل چند نفر در سطح خودم بسازم. و یه نفر سطح بالاتر رو بعنوان مشاور بگیریم.

بنابراین چند نفر رو گرفتم و باهاشون کار کردم. اما در نهایت اونیکه تیزهوش تر از بقیه بود و چند ماه دیگه قوی تر از خودم می شد رو رد کردم!! (خاک بر سرم) و اونیکه حرف گوش کن تر بود و من رو بیشتر دوست داشت نگهداشتم.

تا الان که اینا رو نوشتم، خودم درست متوجه نبودم که چه غلطی کردم!! الان که نوشتم، کلی به حماقتم خندیدم ...

اگه بخوام یه مسیر رشد خوب برای خودم طراحی کنم، تا یکی دو سال آینده باید فقط روی کار خودم و آموزش تمرکز کنم. یک عضو ساده باشم.

این به نفعمه، و اگه حسادتم اجازه بده، آرامش بیشتری رو برام به همراه داره. اما در اون صورت هیچ برتری ای نسبت به بقیه ندارم! می ترسم که از نظر حرفه ای به اندازه بقیه قوی نباشم، دلم می خواد با بعهده گرفتن مسئولیت های مدیریتی برای خودم برتری بسازم!! (خاک بر سرم)

شاید در این لحظه نتونم حسادتم رو نابود کنم، اما می تونم در جهتش حرکت نکنم. می تونم اعلام کنم که من تا یکسال هیچ مسئولیت مدیریتی نمی پذیرم. می تونم نخوام همه پروژه ها رو خودم انجام بدم و زمان قابل قبولی رو برای آموزش بذارم.

آره، می تونم در جهت حسادتم حرکت نکنم و راه خودم رو برم. اما همچنان همراهمه. وقتی قوی تر بودن دیگران رو به معنای بهتر بودنشون می گیرم. وقتی خودم رو سرزنش می کنم که خوب نیستم.

خوب نیستم....

یه مدت عزت نفسم بالا بود. حسِ خوب بودن خیلی از رذایل اخلاقی رو نابود می کنه. ولی الان که به چند ماه قبلم نگاه می کنم، می بینم که در تمام ثانیه ها داشتم خودم رو می سنجیدم. گاهی قبول شدم، گاهی رد شدم، اما هیچوقت آروم نشدم...

[ammin]

سلام خانم میشل

بهتره بیشتر توضیح بدید. اگر فردی قویتر از خودتون توی تیم باشه آیا توی مدیریت اون شخص و تیم احساس ضعف میکنید؟ فکر میکنید در این زمینه به مشکلی بر میخورید ؟

یا اینکه صرفا یه مساله درونی و شخصی هست که شما رو به چالش وادار میکنه ؟

[Mvaz]

سلام
خانم میشل

اولش که پست شما رو خوندم، تعجب کردم، ولی بعدش احساس کردم حرفی رو زدین که خیلی از انسان ها باید بزنند ولی چون هنوز خودشون رو نشناختن، هیچ وقت چنین حرفی رو نمی زنند و متعاقبا دنبال پاسخش هم نمی روند. تا اینجا یک نکته مثبت که به این شناخت رسیدین،


در مرحله بعدی فکر میکنم درد یا بیماری رو حس کردین ولی علتش رو بیشتر باید تحقیق کنید، مثل شخصی که سر درد گرفته، ولی نمی دونه از سینوزیت هست، از درد دندون هست از افت قند هست و یا غیره. یا شایدم چند تا علت با هم.

مثلا در صحبت های شما، به جز حسادت که فرمودین، موارد دیگه هم مثل سلطه جویی و یا ....... هم دیده میشه.


که باید جز جز بهش رسیدگی کنید، حتی همین حسادت هم مثلا دو نوع هست،

موضوع دیگر که واقعا به چشم اومد بحث "بخشنده بودن " هست. تا یادم نرفته کتاب بده بستان رو حتما بخونید.
خواستم موارد گفته شده دکتر مجتبی شکوری رو اینجا بنویسم، دیدم اگر خودتون گوش کنید بهتر مطلب رو میرسونه، با سرعت چند ایکس گوش کنید زود تموم میشه.:

فایل صوتی

موضوع مهم بعدی، نگرش شما نسبت به چرخاندن یک کسب و کار هست، مدتهاست شیوه مدیریت سنتی و تک محوره به مدیریت تیمی تغییر کرده، یه مثال مهم اینه که میگه صفر درصد از 100 درصد کمتر از 100 درصد از پنجاه درصد است. ( منظور مقایسه بین اشتراک بین دو نفر و مدیریت تک نفره)



راستی در مورد حسادت کلام مولا امیرالمومنین بسیار تامل برانگیزه :

در شگفتم که چگونه حسودان از سلامتى خویش غافل اند.

---------------------

پ ن: همونقدر که حل این موضوع مطرح شده شما بسیار دارای جزئیات و شاخه و ریشه های مختلف است، ولی یک جواب مشترک برای همشون وجود داره، تقویت ایمان، شناخت دستگاه آفرینش و جایگاه انسان و توکل واقعی به حضرت حق.

[Eram]

سلام میشل جان.خوبی؟
واقعا چه مسأله رایجی هست، به نظرم همینکه نوشتی و درونت رو کاویدی خودش بهت کمک می کنه.
من خودم مثل خیلی ها هم تجربه حسادت داشتم و هم هنوز دارم،اما کارهایی که دارم روی خودم انجام میدم:
1.حسادتم رو پذیرفتم مثل شما.
2. می دونم دوست دارم به مرور دفعات و شدت حسادتم کاهش پیدا کنه.
3. پذیرفتم که این کار به صرف وقت و انرژی و آگاهی نیاز داره.
4. متوجهم که عیب هایی در گذشته داشتم که تونستم برطرفشون کنم و یا کاهش چشمگیری بدمشون. اما این اتفاق توی یه لحظه جادویی نیفتاد،همه چیز انقدر تدریحی بود که اصلا نفهمیدمشون تا به خاطرشون شادی کنم و جشن بگیرم. چندوقت پیش داشتم دفترچه قدیمی ام رو ورق می زدم که توش دغدغه ها ،دلنوشته ها و... بود. الان واقعا به نظرم به راحتی از پس خیلی هاش بر میام.
5. هر حسادتی داره حساسیت ما رو نسبت به ضعفی در درونمون نشون میده. پس وقتی منفی بافی یا حسادت می کنم از خودم می پرسم چی چیزی تو رو امروز پریشون کرده که درگیر دیگری شدی؟ چه خلایی در درونت هست که امروز داره آزارت میده، بهتره به اون احساس اصلیم گوش بدم. گاهی وقتی از لحاظ جسمی یا روحی یا هورمونی بهم ریخته ام آسیب پذیرتر می شم.

میشل جان می دونم خیلی هاش رو می دونی اما نوشتم چون دوست داشتم برات بنویسم. و همین طور یه مروری هم واسه خودم بشه.
با آرزوی موفقیت و سلامتی و شادی

[بهاره جون]

میشل جان
به مساله جالب و متداولی اشاره کردی. من اسمش رو حسادت نمی ذارم. انقدر ابعاد این مساله زیاده که با کلمه حسادت از اهمیتش کم میشه...
یه ترکیبی از خود کم بینی، ترس از مقایسه شدن، کنترل گری و ایده آل گرایی هستش.
البته شما خیلی دقیق و با جسارت این مساله رو مطرح کردی. راستش همه افرادی که درگیر یه فعالیت گروهی میشن با همچین دغدغه هایی رو به رو هستن.
این احساس شما یه بخشش سالم هست و باعث ارتقا و کشف توانمندی ها و ویژگی های مثبت شخصیتی میشه. یه بخشش هم ناسالم هست و باعث مواردی میشه که خودتون توضیح دادین. مثل این مورد که پیشرفت کار رو فدای کنترل داشتن محض روی اون موقعیت میکنین.

[فرشته مهربان]

سلام میشل جان

خوبی؟

شهامتت تحسین برانگیزه
حسادت از مقایسه با پیش فرض "ترس" پیش میاد... ترس از بهتر بودن دیگری و.... وقتی در این مقایسه دیگری را بهتر حس کنیم .... رنجی وجودمان را میگیرد و تحمل دیدن و مواجهه با آن شخص سخت میشود...

اشاره ای به ریشه حسادت داشتی که درسته و آن احساس حقارت است...

احساس حقارت ناشی از عدم پذیرش خود است... وقتی گرفتار کامل گرایی شدیم به گونه ای که یا باید ۲۰ باشیم تا احساس خوب به خود داشته باشیم یا خود را خوب نمی دانیم و این یک بک گراند نامحسوس در روان ما میشود که حسادت از عوارض آن است....

خودت را هراندازه و حد و هرگونه که هستی بپذیر و دوست بدار و احترام بگذار و برو به سمتی که با تمام وجودت بپذیری ارزش ما به اعتباریاتی که گوناگون و متفاوت و در شدت و ضعف هستند نیست....‌ارزش ما به انسان بودن، کرامت نفس، و خویشتنداری، مهربانی و....(صفات یک انسان انسانیت مدار )است

خالق وقتی مارا آفرید گفت : فتبارک الله احسن الخالقین...یعنی به خودش تبریک گفت و ما شدیم اشرف مخلوقات....

خودت را دریاب و بپذیر و دوست بدار...خواهی دید همه را دوست خواهی داشت حتی آنها که از تو قویتر یا به تصور خودت از تو بهترند

موفق باشی

[میشل]

مرسی دوستان

تک به تک جمله هاتون برام ارزشمندن و دارم بهشون فکر می کنم. باید یه بررسی دقیق تر و جامع تر داشته باشم. وقتی جمع بندی کردم، دوباره میام و می نویسم.

[پرنیان یاسی]

سلام میشل عزیز. جدای از مساله حسادت یک نکته ای به نظر من رسید. اگر کسی بهتر و زرنگ تر باشد چه دلیلی دارد که بیایید زیردست شما و از شما که مدیرش هستی اطاعت کند؟ به نظر شما این تناقض نیست؟ البته کاری به این مساله ندارم که شاید مجبور است بازار کار کم است و... از لحاظ طبیعت کار تیمی دارم عرض می کنم. شما باید نیرویی استخدام کنید که مهارت و تخصص کافی داشته باشد و پروژه را پیش ببرد و نیز بتواند شما را به عنوان مدیر بپذیرد.
اینکه شما باید با کسی کار کنید که توان اداره کردن او را داشته باشید حرف نادرستی به نظر نمی رسد. موفقیت پروژه ها فقط به تخصص متکی نیست .بلکه روابط درون گروهی و انسجام تیمی مهمتر است. اینکه اعضای تیم طوری انتخاب شوند که امکان تعامل و همکاری با هم را داشته باشند تعیین کنند موفقیت یا شکست پروژه است. همان مشکلی که اغلب در ایران دیده می شود. اگر هم لازم است که برای پیشبرد پروژه های خودتان و ارتقای کارتان مهارت یا دانشی یا فن یا حتی خصوصیت اخلاقی ای را کسب کنید خوب این کار را بکنید .هرگز نگذارید دچار چنین احساس کمبود عمیقی شوید. من کاملا حس می کنم که شما به پیشرفت و ارتقا نیاز دارید و شاید کمی هم دیر شده باشد که اینقدر دچار رنج شده اید.
مساله دیگری که توجه من را جلب کرد این است که فرمودید به تازگی این حس قوی تر شده است. شاید علتش را باید در جای دیگری جستجو کنید. شاید به تازگی مشکل بزرگی را در زندگی خود پشت سر گذاشته اید و از نظر روحی و جسمی ضعیف شده اید. شاید دچار بحران های مربوط به سن و سال شده باشید. یا چیزی را از دست داده باشید. یا تا به حال برای رسیدن به چیزی ( خارج از محیط کار ) تلاش می کردید و حالا از حصول به آن ناامید شده اید. شاید دچار بیمار جمسی شده اید و... اگر اینطور است نیاز به تقویت جسم و روحی توام با هم دارید.

[میشل]

سلام خانم میشل

بهتره بیشتر توضیح بدید. اگر فردی قویتر از خودتون توی تیم باشه آیا توی مدیریت اون شخص و تیم احساس ضعف میکنید؟ فکر میکنید در این زمینه به مشکلی بر میخورید ؟

یا اینکه صرفا یه مساله درونی و شخصی هست که شما رو به چالش وادار میکنه ؟

سلام امین جان، خوبی؟

مرسی از پستت. باعث شد بفهمم که در واقع دوتا مسئله دارم، نه یکی.

یکی همون حسادت هست که از قدیم وجود داشته. یکی هم ضعف در مدیریت که بخاطر مسئولیت ها و شرایط جدیده. از وقتی این دوتا رو از همدگیه تفکیک کردم، دیگه شرایط به اندازه قبل پیچیده به نظرم نمی رسه.

اتفاقا چند ساعت بعد از اینکه پست شما رو خوندم، این پست رو دیدم:

https://www.linkedin.com/posts/dekam...913397249-uRuZ

راه حل رو گفته. مدیریت فرایندها به جای مدیریت افراد. این چیزی نبود که باهاش ناآشنا بوده باشم، اما تاحالا تجربه عملی خاصی درش نداشتم. یعنی توی تیم هائی بودم که اصولی مدیریت شدن، اما خودم مدیر اون تیم نبودم.

خوشبختانه الان توی تیممون یک نفر رو داریم که در این زمینه خبره و باسابقه ست. ازش خواستم یه چند ماهی بهم کمک کنه تا به مدیریت فرایندها مسلط بشم.

قبلش اینو مطرح کردم که من مسئولیت مدیریتی نداشته باشم، اما بلافاصله شرمنده شدم و پافشاری نکردم. چون اصلا شریطش نیست و با اینکار تیم عملا از بین می رفت.

با پای لنگ یا با پای سالم، باید ادامه بدم. اما دارم یاد می گیرم و فکر می کنم جای امیدواری هست که حداقل این مسئله رو حل کنم.

همونطور که بقیه دوستان هم توضیح دادن، حسادت خیلی ریشه دار و عمیقه. اما مدیریت یک مهارته و می شه یادش گرفت.

بازم مرسی از نکته سنجی و تذکر به جا و مفیدت.

[ammin]

سلام خانم میشل

ممنونم خوبم، خدا رو شکر توی یکی از بهترین شرایط روحی و حال خوب به سر میبرم چیزی شبیه آسونی های بعد از سختی.


خودت خوب داری پیش میری

در مورد مدیریت حتی اگه کسی قویتر و متخصص تر از تو وارد گروه بشه، مدیریت تو و علم اون دو بحث مجزا هستند، اون نیاز به مدیریت تو داره تا بتونه بدون حاشیه به کارش متمرکز بشه و از طرف دیگه تو سختی ها و چالشهای مدیریت رو به عهده میگیری .

اگه بخواهی بدون خطا و اشتباه مدیریت کنی خیلی اذیت میشی این همون نگاه کمال طلبانه ست که همه یا بیشترمون دچارش هستیم. همین که نیت نداری دیگران توی مدیریت اذیت کنی ارزشمنده اما گاهی خطا و اشتباه پیش خواهد اومد یا اشتباه از تو میشه یا دیگران یا ضعف قوانین کاریتون که اینها به مرور با صحبت و گفتگو حل میشه. اگه اینها رو از قبل پیش بینی کنی و بپذیری ،موقعی که پیش اومدند، احتمال اینکه به هم بریزی کمتر میشه ومیری دنبال راه حلها