طلاق ... حالا برای نگهداری فرزندم به مشکل برخوردم!

[maziyarhosaini]

اگه مي خواي راهي که پدرشما و خودت رفتي،پسرت نره،حداقل تا 14سالگي به نظروخواسته اش احترام بزاريد.
اگه گفت مامانو مي خوام،بگيد چشم،اگه گفت بابا،بگيد چشم.
اونو وارد بازيهاي متمدّنانه ي پيش ازميلاد مسيح خود نکنيد.
چرخه ي معيوب،خشم و عصبانيت و اضطراب و افسردگي را از يکجا قطع کنيد.وگرنه تا آخرعمر در آن خواهيد چرخيد.

[بوي ياس]

سلام من مدتهاست خواننده ي خاموش سايت هستم ولي اموروز تصميم گرفتم عضو سايت بشم.من همه ي تاپيكهاي شمارو خوندم يادمه از زندگيتون احساس رضايت نميكرديد از كنترلگري همسرتون و خيلي چيزاي ديگه شاكي بوديد از اينكه زود ازدواج كرديد و بقول خودتون جووني نكرديد ناراضي بوديد.خب الان ديگه خانمتون نيست،تنهايي كه آرزوش رو داشتيد تا حدودي داريد سوال من اينه چرا از اين شرايطي كه براتون پيش اومده استفاده نميكنيد؟قبلا دوست داشتيد با دوستانتون بريد سفر بدون اينكه كنترلتون كنند خب الان بريد.به خودتون فرصت استراحت و فاصله گرفتن از مشكلات رو بديد.قرار نيست كه ما همه ي عمرمون رو صرف زن و زندگي و بچه كنيم.اگر پسرتون رو چندروز به مادرش ميسپاريد يا ميتونيد خونه ي اقوام بگذاريد اون چندروز رو فقط براي خودتون باشيد .پسر شما خيلي خوشبخته كه پدر مسئوليت پذيري مثل شما داره خيلي از بچه ها با وجود بودن در كنار مادر و پدر از خيلي جهات احساس كمبود دارند ولي پسر شما حمايتها و مهربونيهاي شما رو هميشه داشته براي همينم هست كه در جمع ازتون دفاع كرده.من فكر ميكنم شما تا الانشم به بهترين شكل از پسرتون نگهداري كرديد اگر غير از اين بود با شمابهش خوش نميگذشت و دوست داشت كه ازتون فاصله بگيره.بنظرمن حتي اگر با مرخصيتون هم موافقت نشه كلاسهاي مدرسه و رسيدگيهاي شما عمده ي نيازهاي پسرتون رو برطرفخيلي از بچه ها با وجود بودن در كنار مادر و پدر از خيلي جهات احساس كمبود دارند ولي پسر شما حمايتها و مهربونيهاي شما رو هميشه داشته براي همينم هست كه در جمع ازتون دفاع كرده.من فكر ميكنم شما تا الانشم به بهترين شكل از پسرتون نگهداري كرديد اگر غير از اين بود با شمابهش خوش نميگذشت و دوست داشت كه ازتون فاصله بگيره.بنظرمن حتي اگر با مرخصيتون هم موافقت نشه كلاسهاي مدرسه و رسيدگيهاي شما عمده ي نيازهاي پسرتون رو برطرف ميكنه .شما هم مثل بقيه ي آدمها و شايد حتي بهتر از خيليها روال عادي زندگي رو طي كرديد ازدواج كرديد ،بچه دار شديد،درس خونديد،كار پيدا كرديد درسته كه توي اين مسير يه چيزهايي به شما تحميل شده و باعث يسري مشكلات شده ولي دوست عزيز تلاش و اراده ي شما در تغيير شرايط ستودنيه.در ضمن درسته كه از بچگي مادرتون در كنارتون نبوده ولي دعاي مادر براي فرزند هميشگيه.در نهايت من هم از خدا براي شما و پسرگلتون آرزوي بهترينها رو دارم.موفق باشيد

[شیدا.]

سلام

لطفا برای رجوع و ... عجله نکنید. این بار جدایی سخت تر می شه و زندگی هم سخت تر تر تر

من قوانین رجوع و غیره را نمی دونم. ولی مطمئن باشید الان در اوج احساسات تصمیم گرفتن غلط هست.

زمان خیلی چیزها را عوض می کنه. بذارید احساساتتون یه کم ته نشین بشه،
به شرایطتون عادت کنید و با مشکلاتش کنار بیایید و آرامشی که داره را هم ببینید. البته اگه این خانم بذارن !!
بعد تصمیم بگیرید. لزومی نداره عجله کنید.
اونی که ممکنه از دست بره و ازدواج بهتری داشته باشه، شما هستید.
اون خانم با شرایطی که داره احتمال ازدواج مجددش (با یک فرد خیلی پایین تر از شما) کم هست.
اگر هم ازدواج کنه احتمال طلاقش بالاست.
همیشه برای شما فرصت رجوع به ایشون هست.


اگر موضوع بچه است، برای نگهداری مشترکش می تونید برنامه هاتون را تغییر بدید و کاری که فکر می کنید بهتره انجام بدید
اما بخاطر بچه دوباره با اون خانم زیر یک سقف رفتن اشتباهه.


بچه بهانه است.
کسی که در اوج بحران زندگیش بچه اش را سه ماه ول می کنه می ره کانادا چون با مامانم خوش می گذره !!!
نگران بچه اش نیست. نگران خدمات قطع شده است !
خودشون هم می دونن اگر شما را از دست بدن، این خانم خوش اخلاق رو دستشون می مونه.
یه کم تحمل کن.
با خواهرت مشورت کن. ایشون شرایط خانواده و غیره را بهتر می دونه و بهتر می تونه راهنماییتون کنه.

برای این خانم هم بهتره بره یه مرد شبیه شوهر خواهرش پیدا کنه تا بفهمه شوهر خوب یعنی چی.
حیفه کنار شما حروم بشه.
فقط من متعجبم ایشون در نوزده سالگی برای چی با یک پسر دبیرستانی ازدواج کرد و سریع هم بچه دار شد؟ اگه شما اینقد بد بودین این همه عجله برای چی بود ؟


گفتن این جمله خیلی سخته. از اول تاپیکتون سعی کردم نگم ... چون تصمیم سختی هست
ولی با تاپیک جدید همسر سابقتون مطمئن تر شدم که این بچه بی مادر، چیزیش نمی شه. شاید حتی شرایطش بهتر هم باشه.

[پژمان]

شیدا

سلام
قوانین رجوع اینطوری هست که اگر عده طلاق تمام نشده باشد و لفظی به زبان بیارند میتوان رجوع کرد اگر عده تمام شده باشه باید عقد کرد.
پسرم برای مادرش بی قراری میکنه امشب به مادرش پشت تلفن گفت من به بابا گفتم من رو بیاره ببینمت گفت الان وقت نداریم.
تایپیک ایشون هم ... بله برخوردشون خوب نبود ولی لحن بعضی از دوستان هم جالب نبود
جبهه گیرانه برخورد کردند من رفتارش رو تائید نمیکنم ولی صحبت های بعضی از دوستان خوب نیود.

الان که تصمیم خاصی ندارم ...
ببینم مشاوره ش رو زیر نظر خانم فرشته مهربان انجام بده .... گفتن مشاوره حضوری هم میخواد انجام بده...

[Amina]

آقا پژمان من از اعضای نسبتا جدید سایت هستم و از طریق خوندن تاپیک های قبلی تون در جریان مشکلات شما و همسرتون قرار گرفتم

من به طور کلی خیلی به نفع خانم ها نظر می دم ولی در مورد شما و همسرتون به طرز واضحی رجوع اشتباهه. من با شیدا جان موافقم که حتی فرزندتون هم نیازی به مادری مثل ایشون نداره.

شما به عنوان والد پسرتون باید تصمیم عاقلانه و نه احساسی بگیرید. پسرتون از لحاظ سنی به بلوغ عقلی لازم برای تصمیم گیری نرسیده و واکنش ها و تصمیم هاش هیچ بار قانونی و ... نداره. بی تابی که برای مادرش می کنه طبیعیه ولی تربیت مادرش با توجه به توصیفاتی که شما نوشته بودید و واکنش های همسر سابقتون در تاپیک هاشون شخصیتش رو ویران می کنه.

در واقع من بعد از خوندن تاپیک های شما دو نفر به این نتیجه رسیدم که یا همسر سابفتون 14-15 ساله هستند یا اینکه دچار مشکل شخصیتی جدی اند. چرا؟ چون ایشون توان همدلی رو در ساده ترین حد خودش نداره. ایشون به هیچ وجه متوجه احساسات شما و نقطه نظر شما نبودند. این اصلا طبیعی نیست. اگر این حدس من در مورد ایشون درست باشه هم شما و هم پسرتون از معاشرت با ایشون آسیب جدی روانی می بینید.


به هر حال به نظر من احساسی تصمیم نگیرید. می دونم در موقعیت بسیار دشواری قرار گرفتید و کمکی هم ندارید ولی تصمیم احساسی در این شرایط قطعا پشیمونی به همراه داره.

[mahasty]

سلام جناب پژمان.
من این تاپیک شما رو دنبال میکردم چون روی مسائل مربوط به بچه‌ها حساسم. اما چیزی نمی‌نوشتم چون کمی ته دلم عقیده داشتم خانمتون هم حق دارند ولی با خوندن تاپیکهای ایشون نظرم کاملا برگشت.

نمیتونید بگید لحن دیگران(البته به غیر از دوستانی که فقط در دو خط مسخره کردن و به نظر من اصلا ارزش توجه ندارن) با ایشون خوب نیست وقتی که خودشون همه رو دچار مشکل خطاب میکنن. راستش اون روز من فکر کردم کی میتونه ایشون رو راهنمایی کنه و متوجه شدم معصومین که هیچی، خود خدا هم چون گاهی غضب میگیره نمیتونه کمکی به ایشون بکنه!

اینکه پسر شما برای مادرش بیقراری میکنه و در نتیجه میخواید رجوع کنید، اصلا استدلال نیست که کسی بخواد ردش کنه! شاید پسربچه شما بخواد خیلی کارهای دیگه هم بکنه، شما باید باهاش همراهی کنید؟

بدترین کاری که میشه با یه بچه توی این سن کرد اینه که مجبورش کنید خودش برای زندگیش تصمیم بگیره یا مدام در محیطهای دوگانه قرارش بدید و به نوعی در به درش کنید.
اگر قرار بود هر بچه‌ای که پدر و مادرش جدا میشن دچار مشکل بشه که الان نصف مردم دنیا دچار مشکلات روحی بودن! شما باید با یه روانشناس کودک مشورت کنید تا بهتون بگه بچه باید یه خونه مشخص کنار یکی از والدینش داشته باشه. جایی که قرار نیست اون یکی بیاد. اما روزهای مشخصی توی هفته یا ماه رو میتونه بره مهمونی هرجا که خواست.

رفتار همسر سابق شما که مدام توی دهن بچه حرف بزاره و بی‌توجه به روحیات و سن کمش، تبدیلش کنه به یه وسیله تا به خواسته‌های خودش برسه نه تنها از هیچ مادری، که از هیچ انسان نرمالی هم برنمیاد.
من نمیدونم(خودتون میدونید؟) هدف دقیق شما از برگشت پیش همسر سابقتون چیه؛ اما اینکه بچه رو بهانه کنید دقیقا به معنای فدا کردنشه نه اینکه منتی هم سرش بزارید و بگید به خاطر تو این کارو کردیم!

[فکور]

سلام
آقا پژمان اخلاق خوب این نیست که همه چیز بر وفق مراد آدم باشه و همه جلوی آدم تعظیم کنن و بعد آدم با آرامش برخورد کنه
اخلاق واقعی آدم وقتی به نمایش گذاشته میشه که چیزی بر وفق مرادش نباشه و بتونه صبوری و مدیریت کنه
توی یه زندگی ساده که همه چیز توش نرمال هست هم از صبح تا شب یک عالمه مورد پیش میاد که همه چیز بر وفق مراد نیست خوب اگر قرار باشه آدم در اون حالت به زمین و زمان بد و بیراه بگه که نمیشه. تا کی میشه این رفتار رو تحمل کرد.

مورد دیگه اینکه شما توی تمام پستهاتون حتی از نزدیکی مکانی به ایشون واهمه داشتید و من شخصا حرفی از تمایل به رجوع توی این تاپیک ندیدم البته احتمال داره من درست نخونده باشم

اینکه کسی چند جلسه پیش یه مشاور خوب بره دلیل بر این نمیشه که احتمال داشته باشه متحول بشه
ایشون بعد از خوردن ضربه طلاق و دیدن جدایی از پسرشون هم متحول نشدن چه برسه به اینکه بخوان با چند جلسه مشاوره رفتن یک دفعه هجی مجی براشون اتفاق بیفته و یه آدم دیگه ازشون بیرون بیاد.

این بخشی از پست مدیر همدردی به آقایی که همسرش میخواست رجوع کنه لطفا با دقت بخونید در صورتی رجوع کنید که این خانم رو با همون اخلاق قبلی بتونید بپذیرید

در برگشت مجدد صرفا و فقط به این مطلب باید فکر کنی و تصمیم بگیری:
که آیا شما عوض شده اید یا نه؟ چون به این فقط می توانی مطمئن شوی
یعنی اگر شما عوض شده اید و می خواهید با همین خانم (با فرض اینکه عوض نشده است) ، مجددا زندگی کنید و بسازید.

خلاصه:
اگر در ذهن خود فرض را بر این گذاشته اید که خانمتان تغییر قطعی کرده است. و زندگی بدون مشکلی خواهید داشت. اینها همه توهم هست.
اگر می خواهید برگردید با علم اینکه مشکلاتی از آن دست که قبلا داشته اید کم و بیش دارید و این شما هستید که تغییر کرده اید و شاید قوی تر ظاهر شوید و بهتر زندگی را اداره کنید. (پس قوی بودن و قدرت خود و تغییرات خود را ملاک عمل قرار بده.)

حالالطفا با چشم باز و با آگاهی به همه اینها تصمیم بگیر.

یک سوال وقتی همسر سابق شما به کانادا رفته بود برای چند ماه پسر شما دلتنگی میکرد؟
اگر دلتنگی پسر شما صرفا الان هست که رفته اصفهان و برگشته من فکر می کنم مادرش سعی کرده برعکس قبل بهش محبت بکنه تا با طعمه قرار دادن بچه دل شما رو نرم بکنه

اگر میخواین پسرتون همزمان مادرش و شما رو داشته باشه برید اصفهان زندگی کنید توی زندگی مستقل خودتون و اون هم هر زمان که خواست مادرشو ببینه (حداقل اینجوری به خود شما ضربه کمتری نسبت به رجوع کردن خورده میشه)

شما از یک طرف از دست همسر سابق فرار می کنید به تهران بعد یکهو با پیشنهاد رجوع ایشون به خاطر دلتنگی پسرتون نرم میشید

یا در حالیکه اومدید به تهران و بچه رو مدرسه ثبت نام کردید یکهو تصمیم می گیرید برای چند هفته برید کانادا

به نظرم کم سن بودن شما توی عجولانه تصمیم گرفتنتون مشخصه
لطفا عجولانه و احساساتی تصمیم نگیرید
این خصوصیت منفی رو در خودتون از بین ببرید

راستش درسته که خواهر شما هم گاهی زیاد تندروی میکنه توی راهنمایی هاش ولی من شخصا بعد از خوندن این تاپیک و تاپیک همسر سابقتون به این نتیجه رسیدم که تنها کسی که حریف همسر سابق شما میشه و دستش رو میخونه همون خواهرتون هست البته نذارید خواهرتون تصمیم نهایی رو بگیره ولی حتما راهنماییهاش رو گوش کنید و روش فکر کنید و بعد تصمیم نهایی رو خودتون بگیرید هیچکدوم از ما همه مسائل زندگی شما رو نمی دونه ولی ایشون همه موارد رو میدونه

البته شما خودتون واقف تر به اوضاع احوال هستید و تصمیم گیرنده نهایی هم خودتون هستید و قاعدتا نتایج تصمیمات شما هم به خودتون برمیگرده

[صبا_2009]

سلام

به نظر من بدترین حالتی که ممکنه اتفاق بیافته رجوع هست.
شما سال ها تلاش کردید تا اون زندگی رو بسازید و نشده و حالا که موفق شدید اون کابوس رو تموم کنید مجددا می خواین همه چیز رو خراب کنید.!!!

زندگی خانمتون که هیچ وقت درست نمیشه و با مشکلاتی که داره هیچ وقت روی خوشبختی رو نمی بیینه، چه با شما و فرزندش چی بی شما.

می مونید شما و پسرتون.
اگر فکر میکنید شما هم اونقدر توانمند نیستید که پسرتون رو خوشبخت کنید ، حالا خوشبخت هم نه ولی اگر فکر می کنید حضور شما تو زندگیش به اندازه مادرش آسیب زا هست، و اون بچه بدون مادرش پیش شما آینده ای نداره، بچه رو هم تحویل مادرش بدین و حداقل یک نفر (یعنی خودتون) رو نجات بدید.

زندگی سابق شما هیچ وقت سه نفر برنده نداره! یا دو نفر (شما و پسرتون) یا یک نفر (شما در صورتی که بتونید برای همیشه پسرتون رو فراموش کنید که از محالاته) و یا هیچ کس.
بین این گزینه ها انتخاب کنید.

[پژمان]

سلام

ممنونم از دوستان .. صحبت های شما رو قبول دارم و من هم درحال حاضر تصمیم رجوع ندارم و در جریان هستند.
خواهرم زن با درایت و عاقلیه بله حرفی نیست ولی در حال حاضر کسی برای زندگی من تصمیم نمیگیره.
خواهر و برادرم مخالف رجوع هستن و پدرم نظری نداره.
هنوز از فکر کردن و برگشت به اون زندگی سابق.... بگدریم
اما فکر میکنم شاید شاید یک روزی بخواهد تغییر کنه.البته هیچکس کامل تغییر نمیکنه و هیچکس انسان کاملی نیست همه ما ایراذ هایی داریم
به ایشون گفته ام با وجود رفتارهای سایق به هیچ عنوان روی برگشت به زندگی قبل حساب باز نمیکنم
برای انتقالی به اصفهان کمی کارم مشکله و راستش خودم هم دوست ندارم برگردم.
شرایط کاری در تهران هم انگار خواست خدا یا شرایطم بود که پیش اومد من دخیل نبودم.فقط اینکه نمیخواستم اقماری باشم... دوستانی که هستند متوجه عرایضم میشن و بخاطر بیریتیش که دارم و بیس زیان و سن... بعد از کارآموزی به تهران انتقالم دادند.
بچه م وقتی سنش کمتر بود راحت تر با نبود مادرش کنار می اومد الان بیشتر میفهمه ...

[رنگین]

من نمی خواهم مثل دوستان بگم نه مطلقا و ابدا رجوع نکنید.
من ازتون می خوام فرصت بیشتری به خودتون و مادر پسرتون بدید.بیشتر تنها باشید و فکر کنید.شاید توی این مدت تغییرات خوبی اتفاق بیفته.عجله نکنید. ولی این فرصت رو به طور مطلق از خودتون نگیرید.
چرا همیشه فکر میکنیم زندگی که از هم پاشیده شد دیگه درست نمیشه.و اگر برگردن همون آشه و همون کاسه.فقط همسر سابق شما به زمان بیشتری نیاز داره تا تنها باشه و روی کارهاش فکر کنه.
حتی اگه لازم شد تهران بیاد برای زندگی قبول کنید.ولی لزومی نداره به هم نزدیک باشید و رابطی داشته باشید.فقط پیامکی صحبت کنید تا حد و حدود رعایت بشه و بتونید بیشتر فکر کنید.
من به شخصه زندگی هایی رو دیدم که بعد از متلاشی شدن دوباره پیوند خورده...
و مسلما مشکلاتشون اینقدر زیاد بوده که به جدای رسیدن.
برای دوتان راحته که بگن طوری نمیشه به پسرتون فکر نکنید ولی توی زندگی شما نیستن که ببینن دقیقا شما و پسرتون چی میکشید.
وقتی پسرتون بزرگ شد چه ضربه ای از این روزها خورده و چه تاثیری در آینده اش داره.
کسی می تونه درک کنه شما رو که درگیر همین ماجرا شده باشه