ایجاد تغییرات روزافزون فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، شیوههای زندگی را نیز دستخوش تغییر کرده است به طوری که بسیاری از افراد با وجود تواناییهای مختلف در رویارویی با مسائل و مشکلات روزمره آسیبپذیر شدهاند اگر برنامههای حمایت و پشتیبانیکنندهای نباشد که بتواند در شرایط بحرانی و آسیبپذیری، فرد را از فشارهای روحی- روانی وارده برهاند، ممکن است او را در مراحل تصمیمگیری دچار اشتباهات غیرقابل جبران بنماید. از این نظر، همدلی یک عمل داوطلبانه حمایتی محسوب میشود که به فرد کمک میکند تا این مرحله بحرانی را به خوبی پشت سر بگذارد.
وقتی دلمان به حال کسی میسوزد، نسبت به احساسات او همدردی میکنیم امّا باید توجّه داشت که دلسوزی و ترحّم به دیگران همدلی محسوب نمیشود.
همدلی به هیچ وجه به معنای تأیید کردن طرف مقابل و هم عقیده بودن با او نیست. همدلی یعنی بتوانیم بدون آن که در موقعیت طرف مقابل قرار گرفته باشیم، خودمان را جای او بگذاریم و از منظر او مسئله را نگاه و درک کنیم، مانند همدلی با زلزلهزدگان و یا فرد مصیبت دیده و یا ... همدلی به ما کمک میکند تا بتوانیم انسانهای دیگر را حتّی وقتی با آنها تفاوت داریم، بپذیریم و به آنها احترام بگذاریم.
همدلی، روابط اجتماعی را بهبود میبخشد و به ایجاد رفتارهای حمایتکننده و پذیرنده نسبت به انسانهای دیگر منجر میشود. انسان، موجودی اجتماعی است و نیاز به همصحبت دارد. وقتی ما بتوانیم از زاویه دید طرف مقابل به مشکلات او بنگریم، احساس تنهایی از او گرفته و به عمیقترین و ریشهدارترین نیاز آنها که احساس ارزشمندی و مهّم بودن است پاسخ مثبت دادهایم. زمانی که بتوانیم دوستان و اطرافیان خود را در مواقع لزوم یاری دهیم و از آنها یاری بگیریم، به قانون طلایی همدلی با دیگران عمل کردهایم که جزء مهارتهای زندگی به شمار میآید.
● تعریف همدلی:
تمایل پاسخدهی به حالت عاطفی دیگران را با حالت عاطفی مشابه همدلی گویند. یعنی این که فرد بتواند مسائل دیگران را حتّی زمانی که در آن شرایط قرار ندارد، درک کند و برای نظریات و احساسات آنها ارزش و احترام قائل شود.
● اثرات همدلی:
ادامه دارد ..............
.
علاقه مندی ها (Bookmarks)