RE: ماموریت طولانی همسرم و وابستگی من به او
سلام دوست خوبم
زندگی مشترک یعنی درک مشترک از همدیگه
شما به جای این همه بی تابی و بی قراری و مختل کردن ارامش و اسایش همسرت بهتره به فکر درک ایشون باشی.
با وجود فشارهای و استرسهایی که روشه و نگرانی هایی که در باره شما ..دلتنگی شما..مشکلات خارج...ماموریتش...تحمل غربت...و .... داره شما به جای اینکه با دلی قرص و محکم روانه اش کنی داره توی دلش رو هم خالی میکنی...
خودت رو بذار جای زنایی که شوهراشون مثلا راننده ترانزیت هستند و ممکنه در سال فقط 6 ماه خونه باشن .اونم نه مقطعی..همیشه
ناراحتیت رو از رفتنش نشون بده اما نه طوری که ذهن و روحیه اون رو هم بهم بریزی...
الانم دیگه ماشالله تکنولوژی داره بیداد میکنه
تلفن...اینترنت...وبکم....
مثل یه دختر بچه نازک نارنجی رفتار نکن که دارن عروسکش رو ازش میگیرن و اون پا میکوبه
مثل یه زن برخورد کن...مهربان و در عین حال محکم استوار و همراه همسر در سختی ها و راحتی ها
گاهی برای رشد کردن باید سختی کشید،گاهی برای فهمیدن باید شکست خورد،گاهی برای بدست آوردن باید از دست داد،چون برخی درسها در زندگی فقط از طریق رنج و محنت آموخته میشوند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)