چندوقت پیش توی یه کلاس یه استاد داشتیم که سه جلسه بیشتر باهاش کلاس نداشتیم تقریبا هم سن وسال بودیم و به علت مسایلی ایشون از ا.ونجا رفتن توی این سه جلسه من از رفتار و اخلاق و برخورد ایشون خوشم اومد البته از اون دخترایی نیستم که برم خودم رو شیرین کنم و یا اشوه بیام برای کسی که به اصطلاح خودم رو لوس کنم اون زمان هم از اینکه همچین استادی داریم خوشحال بودم اخه سر کلاس ادم از نگاه بعضی ها(بعضی استادا) اب میشه و راحت نیست اما ایشون اونطوری نبود و ادام راحت بود و انگار یه خانم داره درس می ده و حس منفی توی کلاس نبود . البته هیچ حس وابستگی به ایشون ندارم اما دوست دارم اگر زمانی خواستم ازدواج کنم یه شخصی مثل ایشون باشه . بعضی وقتا این احساس بهم دست می ده که بهشون ایمیل بزنم . اما به خودم نهیب می زنم که اکه زن و بچه داشته باشه چی ؟ اما به خودم می گم شاید اونم بخواد با من تماس بگیره. اما باز به خودم میگم اگه مایل بود حتما یه جوری تماس میگرفت یا میامد اون مرکزی که می رفتیم تحقیق میکرد . چند وقت پیش یه ایمیل از طرف ایشون به دستم رسید البته یه ایمیل عمومی بود و برای اکثر دوستانشون فرستاده بودن حتی بچه هایی که توی اونمرکز بودن هم اسمشون بود دوباره هوایی شدم که منم حد اقل یه ایمیل براش بفرستم اما باز پشیمون می شم . می دونم نباید این کار رو بکنم . شما ها هم یکم دعوام کنید که کلا بی خیال بشم .
اینو ملکه ذهنت کن احساست رو واسه کسی که بهش و دوست داشتنش ایمان داشتی هزینه کن. موفق و شاد باشی
علاقه مندی ها (Bookmarks)