خراش عشق خدا

[مهاجر بي نشان]

روز گرم تابستاني بود ...

پسر با عجله لباس هايش را در آورد و خنده كنان داخل درياچه شيرجه رفت ...

مادر او را از پنجره نگاه مي كرد و از شادي فرزندش لذت مي برد ...

مادر ناگهان تمساحي را ديد كه به سوي فرزندش شنا مي كند .... مادر وحشت زده به سمت درياچه دويد و با فرياد پسرش را صدا زد ...

پسر سرش را برگرداند ، اما ديگر دير شده بود ...

تمساح با يك چرخش پاهاي كودك را گرفت و تا زير آب بكشد ...

مادر از راه رسيد و از روي اسكله بازوي پسرش را گرفت ...

تمساح پسر را با قدرت مي كشيد ، ولي عشق مادر به كودكش آنقدر زياد بود كه نمي گذاشت پسر در كام تمساح رها شود ...

كشاورزي كه در حال عبور از آن حوالي بود ، صداي فرياد مادر را شنيد ، به طرف آنها دويد و با چنگك ، محكم بر سر تمساح كوبيد و او را فراري داد ...

حالا پسر نجات يافته بود ، و او را سريع به بيمارستان رساندند ...

دو ماه گذشت تا پسر بهبود پيدا كند ،

پاهايش با آرواره هاي تمساح سوراخ شده بود و روي بازوهايش جاي ناخن هاي مادر مانده بود ...

و خبرنگار از او خواست تا جاي زخم هاي بدن را به او نشان دهد و پسرك شلوارش را كنار زد و با ناراحتي زخم هاي پاي خود را به او نشان داد و آنگاه :

با غرور بازوهايش را نشان داد و گفت : اين زخم ها را بسيار دوست دارم ، اين ها خراش هاي عشق مادرم هستند ....


پس ما هم گاهي مانند يك كودك قدر شناس ، جاي خراش هاي عشق خداوند را به خودمان نشان دهيم و ببينيم كه :

جاي خراش هاي عشق خدا
چقدر دوست داشتني هستند .......

[آویژه]

روزی که اون "مادر"، تمساح رو بزرگ می کرد و پروار بسته بود و و می دید قدرتش از "بچه کوچولو"ی خودش، هر روز داره بیشتر و بیشتر می شه باید یه فکری می کرد... نه اینکه بشینه و دست رو دست بذاره تا یه روز بچه اش چنین زجری رو تحمل کنه...

[meysamm]

روزی که اون "مادر"، تمساح رو بزرگ می کرد و پروار بسته بود و و می دید قدرتش از "بچه کوچولو"ی خودش، هر روز داره بیشتر و بیشتر می شه باید یه فکری می کرد... نه اینکه بشینه و دست رو دست بذاره تا یه روز بچه اش چنین زجری رو تحمل کنه...

اویژه جان
اونموقع ها که بی هوا شیرجه میزنیم تو اب
باید نگران تمساح هم باشیم !


شاید واقعا تمساح وجود نداره
اونچه که باعث زجر کشیدن ما میشه دوری ما از مادره

مادر هنوز هم پشت پنجره است و از شادی ما لذت می بره