شروط ضمن عقد یا نکاح دایم

[arix]

سلام

این اولین مقاله ی آموزشی منه.امیدوارم که مفید واقع شود :

ازدواج چهارچوبی است که طی آن مردان و زنان با خروج از عالم مجرد بودن، در کنار به دست آوردن مزایای مختلف با محدودیت‌های فراوانی مواجه می‌شوند. مثلا بعد از رسمیت یافتن ازدواج زن و مرد در قالب عقدنامه، زنان برخی از حقوق عادی خود را که در زمان مجرد بودن دارند از دست می‌دهند. مثلا زن بعد از ازدواج امکان ادامه تحصیل، رفتن به سفر، خروج از منزل، انتخاب شغل، داشتن گذرنامه و سفر به خارج از کشور را از دست می‌دهد و به دست آوردن چنین حقوقی تنها با رضایت همسر ممکن است (البته برخی از این حقوق قبل از ازدواج بر عهده پدر دختر بوده که با ازدواج از پدر به همسر منتقل می شوند). حال ممکن است برخی مردان با رضایت مقطعی و شفاهی امکان ادامه تحصیل به همسر خود را بدهند اما براساس تجربه مشخص شده که به محض وقوع اختلافی میان همسران، از آنجا که هر یک از طرفین تلاش می‌کنند از حقوق قانونی خود برای محدود کردن طرف مقابل استفاده کنند، به همان ترتیب که به اجرا گذاشتن مهریه و نفقه مورد توجه زنان قرار می‌گیرد، جلوگیری از تحصیل و اشتغال زنان نیز به عنوان اسلحه‌ای موثر مورد توجه مردان قرار می‌گیرد.
از طرف دیگر برخی از افراد هنگام ازدواج در شرایط خاصی قرار دارند که ممکن است محدودیت‌هایی که طی ازدواج به آنها تحمیل می‌شود، مشکلاتی را برای آنها به وجود آورد. در چنین شرایطی شروط ضمن عقد می‌تواند تعدیل کننده این مشکلات برای آنها باشد.

اگر به صفحات عقدنامه دقت کرده باشید، با مواردی برخورد می‌کنید که بر مبنای آن زن می‌تواند حسب مورد از دادگاه تقاضای صدور اجازه طلاق نماید. این حقوق در ۱۲ بند ذکر شده است و موارد مختلفی را شامل می‌شود. در انتهای این ۱۲ بند، دو صفحه از عقدنامه خالی است که عنوان «سایر شرایط» بر بالای هر دو صفحه ذکر شده و زن و مرد در صورتی که شروط دیگری داشته باشند می‌توانند آن را در این بخش از عقدنامه ذکر کنند. البته شروط ازدواج در صفحات ابتدایی عقدنامه و در جایی که در بالای صفحه عنوان شده: «سایر موارد از قبیل وکالت یا سابقه ازدواج زوجه و غیره» نیز قابل اضافه کردن است و اگر طرفین هیچ شرطی برای این مسائل نداشته باشند باید با ذکر عبارت «نداریم» زیر این بخش را امضا کنند. ذکر این نکته هم لازم است که از نظر دادگاه تنها حقوقی معتبر و قابل طرح در محضر قانون است که در عقدنامه ذکر شده باشد و حرف‌های شفاهی و قول و قرارهایی از این دست و یا به کار بردن جملاتی غیر از آنچه قوه قضاییه اعلام کرده از نظر دادگاه موجه نیست.
قاضی حسن عمو زادی رئیس شعبه ۲۶۸ دادگاه خانواده شماره ۲ ونک درباره شروط ضمن عقد و چگونگی قرار دادن آن در عقدنامه به نکته مهمی‌ اشاره می‌کند و می‌گوید: طبق قانون طرفین می‌توانند هر نوع شرطی را در عقدنامه بگنجانند مشروط بر این‌که این شروط مخالف مقتضای عقد نباشد. مثلا اگر زن و مردی در عقدنامه شرط کنند که زن از مرد تمکین نکند، این شرط باطل است چون خلاف مقتضای عقد است.

چگونه شروط ضمن عقد را در عقدنامه بگنجانیم؟
ذکر کردن شروط ضمن عقد در عقدنامه توافقی است که میان همسران یا خانواده آنها ممکن است به وجود بیاید. بعد از این توافق آنها با مراجعه به محضری که قرار است ثبت ازدواج در آن صورت گیرد، شروط مورد نظر خود را اعلام می‌کنند و مقدمات ذکر این شروط در عقدنامه انجام می‌شود تا در روز ازدواج وقت کمتری صرف شود. دفاتر ثبت ازدواج نسبت به ثبت شروط ضمن عقد شیوه یکسانی ندارند و برخی از آنها ممکن است از ثبت شروط ازدواج شانه خالی کنند یا برخی از شروط خاص مانند « حق طلاق» را در عقدنامه ثبت نکنند که این کار آن ها غیر قانونی بوده و آن ها موظفند هر شرطی که مغایر قانون نباشد را ثبت کنند. ممکن است اصرار همسران به نتیجه برسد یا ممکن است آنها به این نتیجه برسند که بهتر است محضر دیگری را برای ثبت ازدواج انتخاب کنند. اما اگر همه این مراحل بخوبی و درستی سپری شد، می‌توان شروط زیر را در عقدنامه قرار داد.
نکته قابل ذکر دیگر این است که برخی از زنان در مقابل دریافت حقوق خاص در زمان عقد از مهریه بالا چشم پوشی می‌کنند که به نظر کاری درست و اصولی است، اما برخی دیگر در کنار مهریه بالا خواهان حقوق دیگری هم هستند که دادن آن به زن از سوی مرد، مساله‌ای کاملا دلخواه است. شاید مطالعه شرایطی که اعطای هر یک از این حقوق به وجود می‌آورد، می‌تواند تصویر روشنی از این حقوق برای هر دو طرف ایجاد کند.
توجه به این نکته الزامی است که اگر این شروط در دفترخانه تنظیم و امضا نشوند فاقد اعتبار هستند . (به اصطلاع باید دفتر خانه ای باشند نه قول نامه ای ، دفترخانه خودش باید این شروط را نوشته و طرفین در دفتر خانه امضا کنند)

ابتدا به توضیح این شروط می پردازیم :

حق حضانت فرزند
یکی از مهم‌ترین مشکلات و مسائل میان همسران هنگام جدایی وضعیت فرزندان است. بسیاری از مادران ممکن است تمام حق و حقوق خود را ببخشند تا در مقابل آن حضانت فرزند خود را به دست بیاورند. برخی از پدران هم ممکن است فرزند را وسیله تحت فشار قرار دادن مادر قرار دهند. از نظر قانون حضانت فرزند تا ۷ سالگی با مادر است و پس از آن این حق به پدر می‌رسد اما گنجاندن عبارتی مانند «اگر در آینده زوجین دارای فرزند شدند و طلاق اتفاق افتاد حضانت فرزندان به عهده زوجه باشد و در صورت خروج از کشور نیازی به اذن پدر ندارند.» می‌تواند این حق را برای مادر ایجاد کند که در زمان جدایی فرزند خود را به دست بیاورد. قاضی عموزادی به این نکته اشاره می‌کند که: به نظر من قرار دادن چنین حقی در عقدنامه مشکل ندارد، اما نکته این است که ممکن است زن و مرد هیچ گاه در طول زندگی مشترک صاحب فرزند نشوند و در چنین شرایطی اعمال چنین حقی ممکن نیست.

حق تحصیل
زن پس از ازدواج برای تحصیل نیاز به اجازه همسر خود دارد و همسر او می‌تواند مانع از تحصیل همسرش شود. البته اگر در زمان ازدواج زن در حال تحصیل بوده باشد و مثلا ترم سوم رشته‌ای دانشگاهی باشد، مرد نمی‌تواند بدون عذر موجه مانع از ادامه تحصیل همسرش شود، اما اگر زن در زمان ازدواج دیپلم داشته و بعد از ازدواج بخواهد تحصیل در دانشگاه را پیگیری کند، همسرش می‌تواند مانع از این مساله شود. ارائه «حق تحصیل تا مقاطع عالیه» در عقدنامه از سوی مرد به زن این امکان را فراهم می‌کند که زن بدون دغدغه به تحصیل بپردازد.
ذکر کردن شروط ضمن عقد در عقدنامه توافقی است که میان همسران یا خانواده آنها ممکن است به‌وجود بیاید
هرچند به گفته قاضی عموزادی ارائه این حق به معنی تحصیل زن در هر رشته‌ای نیست و اگر زنی رشته‌ای را انتخاب کند که مخالف شوون خانوادگی مرد باشد، باز این حق برای مرد وجود دارد که با ارائه دادخواست به دادگاه خانواده، شرایط جلوگیری از ادامه تحصیل زن توسط دادگاه بررسی شود.
نکته ظریفی که قاضی عمو زادی توضیح می‌دهد این است که اعطای حق تحصیل از سوی مرد به زن، برای زن این حق را ایجاد نمی‌کند که در هر رشته‌ای که تمایل داشت درس بخواند و مرد نیز موظف به تامین هزینه‌های تحصیل او باشد. مرد فقط موظف به تامین نفقه است و اگر خانم تمایل داشت در رشته ای تحصیل کند که مثلا هر ترم یک میلیون تومان شهریه آن است مرد موظف به پرداخت آن نیست مگر آن‌که چنین شرطی با جزییات در عقدنامه قید شود.

حق کار در خارج از منزل
«از نظر قانون زن وظیفه ای برای کار در منزل همسر خود ندارد و اگر چنین فعالیتی انجام شود، در زمان طلاق زن می‌تواند از دادگاه تقاضای اجرت المثل کند. اما زن برای هر نوع فعالیتی در خارج از منزل نیاز به اجازه همسر خود دارد. البته اگر در زمان ازدواج زن شاغل باشد و در عقدنامه نیز شغل او قید شده باشد، مرد نمی‌تواند مانع اشتغال همسرش شود مگر این‌که با حضور در دادگاه و ارائه دادخواست منع اشتغال ثابت کند که همسرش به شغلی اشتغال دارد که به حیثیت خانوادگی او لطمه و خدشه وارد می‌کند.» قاضی عموزادی با بیان این مطلب می‌گوید: اگر زن بعد از ازدواج تمایل به کار در خارج از منزل داشته باشد، این مساله باید با اجازه رسمی ‌همسر باشد. یکی از نکات مهمی‌ که دادگاه هنگام بررسی شکایت مرد از همسر خود با موضوع «منع اشتغال زوجه» مورد توجه قرار می‌دهد، شأن اجتماعی مرد است. ممکن است اشتغال زن به شغلی خاص در یک خانواده مشکلی ایجاد نکند، اما اشتغال زنی به همان شغل در خانواده‌ای که مرد جایگاه اجتماعی خاصی دارد مشکل‌ساز شود و به همین سبب دادگاه از اشتغال زن جلوگیری کند. اما اگر زنی تمایل به فعالیت خارج از منزل دارد و مرد نیز تمایل به دادن چنین حقی به او دارد، می‌تواند در عقدنامه عبارت «حق انتخاب شغل متناسب با شوون خانوادگی» را ذکر کند.

اجازه خروج از کشور

زنان پس از ازدواج برای خروج از کشور باید از همسر خود اجازه بگیرند و بدون اجازه رسمی ‌از همسر که در محضر به شکل گواهی امضا ارائه می‌شود، زن امکان دریافت گذرنامه ندارد. حتی اگر زنی پیش از ازدواج اقدام به اخذ گذرنامه کرده باشد، باز مرد می‌تواند بعد از ازدواج مانع از خروج همسرش از کشور شود.
برخی مشاغل مانند میهماندار ان، تاجران، هنرمندان مطرح، ورزشکاران و... که مرتب در حال رفت و آمد به خارج از کشور هستند، بشدت به داشتن چنین حقی نیاز دارند. برخی از افراد هم که خانواده‌ای در خارج از کشور دارند نیازمند دریافت چنین حقی هستند. ذکر این نکته لازم است که زنان می‌توانند بابت مهریه و از طریق ثبت همسر خود را ممنوع الخروج کنند و اگر خواننده احتمالی این مطلب، یکی از آن مردهایی است که چنین ویژگی‌هایی دارد، می‌تواند در عقدنامه این عبارت را قید کند که «زوجه متعهد شد بابت مهریه هیچ‌گاه همسر خود را ممنوع الخروج نکند.» در نقطه مقابل برای زنان نیز این حق می‌تواند این‌گونه در عقدنامه قید شود: «زوجه اجازه دارد از هم اکنون هرگاه خواست به خارج از کشور برود نیاز به اجازه مجدد زوج ندارد، چه برای اخذ یا تمدید یا تجدید گذرنامه و این اجازه دائمی‌است.»
البته زن و شوهر می‌توانند این حق را به شکل مشترک به هم در عقدنامه بدهند و مثلا این نکته را ذکر کنند که تنها با یکدیگر می‌توانند از کشور خارج شوند و هیچ کدام حق خروج از کشور را به تنهایی ندارد.

شرط تقسیم اموال موجود میان شوهر و زن پس از جدایی

مشابه چنین شرطی در سندهای ازدواج کنونی وجود دارد. ولی تحقق آن منوط به عدم درخواست زن برای جدایی، یا تخلف نکردن زن از وظایف زناشوئی خود و یا نداشتن رفتار و اخلاق ناشایست بوده و احراز این موارد نیز بر عهده دادگاه است.
برای ایجاد شرایط مساوی تر میان زن و شوهر در این خصوص، گنجاندن عبارت زیر در سند ازدواج پیشنهاد می شود( یاد آوری این نکته ضروری است که برای رسیدن به توافق در خصوص این شرط، در نظر گرفتن حدود عادلانه برای تکالیف مالی مرد ـ همچون مهریه ـ از سوی زن موثر و منصفانه خواهد بود) :
زوج متعهد می شود هنگام جدایی ـ اعم از آن که به درخواست مرد باشد یا به درخواست زن ـ نیمی از دارایی موجود خود را ـ اعم از منقول و غیر منقول که طی مدت ازدواج به دست آورده است ـ به زن منتقل نماید.

شرط وکالت مطلق زوجه در طلاق

مطابق قانون، زن تنها در موارد بسیار خاص می تواند از همسر خود جدا شود، این در حالی است که مرد هر زمان که بخواهد می تواند با پرداخت کلیه حقوق زن، او را طلاق دهد.
از آنجا که زن و شوهر حق انتخاب یکدیگر برای شروع و ادامه زندگی را دارند، منصفانه آن است که در صورت لزوم پایان دادن به زندگی مشترک نیز، این حق انتخاب برای هر دو وجود داشته باشد.
شرط وکالت مطلق زوجه در طلاق می تواند موجب ایجاد توازن در حق طلاق باشد. یادآوری این نکته ضروری است که برای حفظ توازن، زن نیز می تواند با گرفتن حق طلاق و همچنین تقسیم مساوی اموال، مهریه را تا حدود زیادی کاهش دهد.

درج شرط وکالت مطلقه زوجه در طلاق این شرط به صورت زیر مطلوب می باشد:
زوج به زوجه وکالت بلاعزل با حق توکیل به غیر می دهد تا زوجه در هر زمان و تحت هر شرایطی از جانب زوج اقدام به مطلقه نمودن خود از قید زوجیت زوج به هر قسم طلاق ـ اعم از بائن و رجعی و خلع یا مبارات‌ـ به هر طریق اعم از اخذ یا بذل مهریه کند.

این اجبار قانونی که زن را مکلف به انجام کارها، تعیین حدود خواسته ها و انتظارات و تعیین وظایف خود و شوهرش می کند، نمی تواند تعهدی حاصل از یک ارتباط نزدیک و صمیمی باشد. متاسفانه در بسیاری از خانواده های کنونی، تعهد عشق، جای خود را به توانایی کنترل رابطه با سوی شوهر و تمکین زن از او داده است و این جبر تعیین شده قانونی، رابطه عاطفی بین آنان را تحت الشعاع قرار می دهد. بنابراین، لازم است برای داشتن یک خانواده برابر که در آن کرامت انسانی و حقوق ذاتی همه اعضای خانواده حفظ شده باشد، طرحی نو در اندازیم. این شرط ها می توانند تا حد زیادی آزادی اراده زن و شوهر را در تاسیس نهاد بنیادین خانواده تضمین کنند.


حقوق بالا باید با جملات مخصوص در عقدنامه ذکر شوند در غیر این صورت فاقد اعتبار می باشند.این جملات به ترتیب زیر:


* زوج به زوجه وکالت بلاعزل با حق توکیل به غیر می‌دهد تا زوجه در هر زمانی که بخواهد از جانب زوج اقدام به متارکه کرده و از قید زوجیت خود را رها کند، به هر طریق اعم از اخذ یا بذل مهریه.
* زوجه اجازه دارد از هم اکنون هرگاه خواست به خارج از کشور برود و نیاز به اجازه مجدد زوج ندارد، چه برای اخذ یا تمدید یا تجدید گذرنامه و این اجازه دائمی است.
* زوجه حق ادامه تحصیل تا هر مرحله یی که لازم بداند و در هر مکان و محلی که ایجاب کند مخیر است.
* زوج، زوجه را در انتخاب هر شغلی که مایل باشد و هر کجا که بتواند کار کند، مخیر می‌کند و اجازه می‌دهد که مشغول به کار شود.
* زوج و زوجه متعهد می‌شوند هنگام جدایی اعم از اینکه متارکه به درخواست مرد باشد یا به درخواست زن کلیه دارایی که بعد از ازدواج دائم زوجین به دست می‌آورند بین آنها به مناصفه تقسیم شود.
* حق انتخاب مسکن و تعیین شهر یا محلی که زندگی مشترک در آنجا ادامه پیدا کند با زوجه خواهد بود.
* اگر در آینده زوجین دارای فرزند شدند و طلاق اتفاق افتاد حضانت فرزندان به عهده زوجه باشد و در صورت خروج از کشور نیازی به اذن پدر ندارند.

قوه قضائیه ایران در کارگاه های آموزشی خود جملات شروط ضمن عقد را به شرح زیر اعلام کرده :

* زوج، زوجه را در ادامه تحصیل تا هر مرحله که زوجه لازم بداند و در هر کجا که شرایط ایجاب نماید مخیر می‌سازد.
* زوج، زوجه را در اشتغال به هر شغلی که مایل باشد، در هر کجا که شرایط ایجاب نماید مخیر می‌کند.
* زوج به زوجه، وکالت بلاعزل می‌دهد که با همه اختیارات قانونی بدون نیاز به اجازه شفاهی یا کتبی مجدد شوهر، از کشور خارج شود. تعیین مدت، مقصد و شرایط مربوط به مسافرت به خارج از کشور به صلاح دید خود زن است.
* زوج متعهد می‌شود هنگام جدایی - اعم از آن که به درخواست مرد باشد یا به درخواست زن - نیمی از دارایی موجود خود را - اعم از منقول و غیر منقول که طی مدت ازدواج به دست آورده‌است - به زن منتقل نماید.
* زوج به زوجه وکالت بلاعزل با حق توکیل به غیر می‌دهد تا زوجه در هر زمان و تحت هر شرایطی از جانب زوج اقدام به مطلقه نمودن خود از قید زوجیت زوج به طلاق خلع کند

نکته ای که حتما باید به آن دقت شود چگونگی نوشتن این شروط است.این شروط باید دقیقا در جای مربوطه نوشته و امضای هر دو طرف ازدواج در زیر آن خورده باشد . همچنین جملات باید عینا همان طور که در بالا ذکر شد نوشته شوند و جملات با مضمون مشابه از درجه اعتبار خارج می باشند . توجه به این نکته الزامی است که اگر این شروط در دفترخانه تنظیم و امضا نشوند فاقد اعتبار هستند . (به اصطلاع باید دفتر خانه ای باشند نه قول نامه ای ، دفترخانه خودش باید این شروط را نوشته و طرفین در دفتر خانه امضا کنند)

در ادامه به توضیح برخی عبارات می پردازیم :

زوج : شوهر

زوجه :زن

مخیر : یعنی دارای اختیار

وکالت : از لحاظ قانونی زن دارای حق خروج از کشور ، طلاق و ... بدون اجازه همسر و یا کسانی که همسر به آن ها وکالت داده را ندارد . این قانون خانواده اسلامی است و غیر قابل تغییر است . بنابراین تنها راه چاره برای اینکه زن نیاز به اذن شوهر نداشته باشد این است که مرد ، زن را وکیل خود در دادن اجازه به خود برای خروج از کشور ، طلاق و ... بکند . یعنی اینکه مثلا زن می خواهد از کشور خارج شود . از او اجازه شوهر و یا وکیلان شوهر در این امر را می خواهند . حال اگر یکی از وکیلان شوهر خود خانوم باشد ، خودش به خودش اجازه خروج از کشور را می دهد و مشکل حل می شود . البته این قضیه کمی مشکل و راه در رو دارد . چراکه از لحاظ قانونی هر فرد می تواند هر وقت که بخواهد به کسی وکالت بدهد و یا وکیل خود را عزل کند . یعنی تبصره هایی هستند که با توصل به آن ها مرد می تواند این حق وکالت را از همسر خود گرفته و شرط ضمن عقد را باطل کند !

بلاعزل : یعنی اینکه توانایی فسخ آن را نداشته باشد . که طبق توضیح بالا کمی اشکال دارد . توجه کنید که اگر کلمه بلاعزل ذکر نشود مرد می تواند هر وقت که دلش بخواهد در عرض 10 دقیقه شروط ضمن عقد را باطل کند .

منقول : قابل انتقال مثل ماشین ، پول نقد و ...

غیر منقول : یعنی غیر قابل انتقال مثل خانه ، زمین و ...

حق توکیل : با یک مثال ساده عرض می کنم . اگر مثلا خانوم حق توکیل به غیر را در طلاق داشته باشد می تواند به پدر خود هم وکالت طلاق مرد را منتقل کند و پدر طلاق را بگیرد . ولی اگر حق توکیل به غیر را نداشته باشد فقط خود شخصا باید برای طلاق اقدام کند و به هیچ وجه نمی تواند از سایرین کمک بگیرد . همان طور که می بینید این عبارت اگر هم ذکر نشود چندان اهمیتی ندارد . ولی آقایان دقت کنند که هیچ گاه کلمه "توکیل در توکیل" ذکر نشود . در این مورد در مثال بالا پدر نیز حق دارد هر کس دیگر را وکیل طلاق کند . به این ترتیب یک شهر می توانند حق طلاق زوجین را گرفته و تا تقی به توقی بخورد تهدید به طلاق کنند .

اخذ : گرفتن

بذل : بخشیدن

اذن : اجازه

متارکه : طلاق (شامل همه اقسام آن)

مناصفه : به طور مساوی

رجعی : نوعی طلاق است که در حقیقت فقط اسم آن طلاق است . طی آن زن و مرد طلاق گرفته ولی هنوز به هم محرم می مانند . مدت زمانی که دو نفر به هم محرم می مانند برابر عده (در زیر توضیح داده خواهد شد ) است . اگر عده بگذرد طلاق قطعی و در غیر این صورت هر وقت که مرد به سمت زن برگردد دوباره زن و شوهر حساب شده و زن موظف به تمکین (در زیر توضیح داده خواهد شد) می باشد. بطور کلی در عدهِٔ طلاق رجعی حقوق و تکالیف زن و شوهر نسبت به یکدیگر همچنان برقرار است؛مثلاً شوهر باید به زن نفقه بدهد، در صورت مرگ یکی ، دیگری از او ارث می‌برد و اگر در زمان عده طلاق رجعی ، زن رابطه ی جنسی خارج از چارچوب ازدواج با شخصی از جنس مخالف برقرار کند به "حد زنای محصنه" یعنی سنگسار محکوم خواهد شد.

تمکین : زن باید به مرد اجازه داشتن رابطه ی جنسی با وی را در هر شرایطی بدهد . حق زن در تمکین در انتخاب جا و مکان انجام تمکین است و مرد موظف است جای مناسب را آن طور که زن خواسته فراهم آورد . ولی زن حق امتناع از تمکین را ندارد . این قانون خانواده اسلامی است و غیر قابل تغییر است . طی این شرایط اگر زن از تمکین سر باز بزند مرد قانونا حق کتک زدن زن را دارد .

عده : عِدِّه مدت زمانی است که زن پس از جدایی یا مرگ شوهرش باید از ازدواج خودداری کند. این مدت با توجه به نوع پایان ازدواج (مرگ همسر یا طلاق یا فسخ نکاح)، نوع ازدواج (دائم یا موقت ) و شرایط باروری زن یا بارداری او متغیر است. فلسفهٔ وضع عده جلوگیری از اختلاط نسل و احترام به رابطهٔ زناشویی سابق است.حدودا 3 ماه است.(سه دوره گذشتن قاعدگی).اصولا این قانون که یکی از قوانین خانواده اسلامی است باعث می شود که اگر زن در هنگام طلاق باردار شده و خود از آن اطلاعی ندارد بلافاصله بعد از طلاق ازدواج نکند . اگر چنین قانونی نمی بود مشخص نمی شد پدر فرزندی که در آن بین به دنیا آمده کیست .

بائن : مخالف طلاق رجعی است . یعنی از همان ابتدا دو نفر نامحرم می شوند .طلاق بائن فقط در شرایط زیر صورت می گیرد و غیر این ها همه طلاق رجعی هستند :
الف) طلاقي كه قبل از نزديكي زوجين صورت پذيرد.
ب) طلاق زن يائسه
ج) طلاق خلع و مبارات
د) سومين طلاق كه بعد از سه وصلت متوالی به عمل آيد.

نکات :
1) يائسه زنی را گويند كه به اقتضای سن، عادت زنانگی نشده و امكان بارداری ندارد.
2) طلاق خلع طلاقي است كه زن به لحاظ بيزاري از شوهر، با بخشيدن مالي به وی، طلاق می گيرد و مبارات طلاقی است كه اين بيزاری دوطرفه باشد.
3) سومين طلاق را در اصطلاح عرف سه‌ طلاقه گويند.

با تشکر از توجه شما

منابع:

مردم نو

آفتاب نیوز

ویکیپدیا

جوانانه بلاگ


پی نوشت : این مطلب یک نسخه کپی از وبسایت www.javananeh.com می باشد و حق نشر و کپی برداری از این مطلب کاملا آزاد است

شاد باشید

[parnian1]

با تشكر از مقاله ي مفيدتون دوست عزيز
اين شروط ضمن عقد خيلي خوب و عالي و ....بيييييست هستن اما به نظر شما مردي پيدا ميشه اين شروط رو قبول كنه؟مخصوصا حق حضانت و طلاق و تقسيم اموال؟؟؟؟

ضمنا "نكاح" صحيحه نه نكاه!

[arix]

با تشكر از مقاله ي مفيدتون دوست عزيز
اين شروط ضمن عقد خيلي خوب و عالي و ....بيييييست هستن اما به نظر شما مردي پيدا ميشه اين شروط رو قبول كنه؟مخصوصا حق حضانت و طلاق و تقسيم اموال؟؟؟؟

خواهش می کنم.مرسی از لطفتون

خب گفتن شرط ها با من بود.پیدا کردن مردی که قبولشون کنه با شما!

بالاخره نمی شه همه کار ها رو من بکنم که!:دی

ضمنا "نكاح" صحيحه نه نكاه!

چه اشتباه خنده داری کردم.کاملا معلوم بود بار اولمه!

[بی دل]

ضمن تشکر از حضرتعالی برای صرف وقت و گذاشتن این مقاله، لازم میدانم به همین بهانه نکاتی را عرض کنم:
یکی از مشکلاتی که مقالات فارسی دارند عدم رفرنس دهی (نمیدانم این کلمه مناسبه یانه) درست میباشد که آنها را در واقع از درجه علمی ساقط میکند. مثلا در همین مقاله فوق که خیلی هم در چارچوب مقاله نمیگنجد، در هیچ کجای متن رفرنسی داده نشده است. حتی کلماتی که از قول قاضی عموزاده نوشته شده معلوم نیست که چه زمانی بیان شده، مصاحبه را کی انجام داده و...
فکرش را بکنید! خواننده نگون بخت باید برود کدام نسخه از روزنامه آفتاب نیوز، مردم نو و یا بقیه را چستجو کند تا به اصل مصاحبه برسد. در کدام صفحه؟ و آیا اصلا این مصاحبه توی اینا اومده یا نه در اون یکی منابع؟ مصابحبه در چه تاریخی انجام شده؟و...
همینطور مطالب که در مورد قانون گفته شده باید اگر از کتاب قانون نقل شده، در متن نوشته شود: اسم نویسنده به اضافه سال چاپ
یا اگر کتاب و سندی قانونی مثل قانون اساسی و ایناست که اونوقت اسم کتاب و سالش را در همان متن هم میاورند. اینها به این دلیل است که متون قانونی مدام در حال تغییر و تحول است و تبصره و ماده کم و زیاد میشود. پس باید خواننده غیر متخصص بداند که این نوشته مال چند قرن پیش است!
در آخر متن هم در بخش رفرنس باید رفرنس همان منابعی که در متن به اختصار ذکر شده (یعنی رفرنسشان در متن آمده) به تفصیل بر طبق اصول رفرنسیگ فارسی ( که بنده متاسفانه ازش بی اطلاعم) بیاید. میتوان برای این منظور کتابهای مربوط به رفرنس دهی را نگاه کرد.
اگر مطالبی که عرض کردم رعایت نشود گذشته از سرگردانی خواننده و از درجه علمی و اعتبار ساقط شدن مقاله، خطر دیگرش دزدی ادبی است که در نتیجه بیان مطالب دیگران بدون رفرنس دهی حاصل میشود.
اینها را به طور کلی عرض کردم و منظورم با شخص آقای arix نبود چون به نظرم ایشان نویسنده مطلب فوق نیستند.
ولی سوالی که از ایشان دارم: از کجا میدانید که حق نشر و کپی برداری از این مطلب کاملا آزاد است؟

توصیه به مدیر همدردی: اگر غنای سایتتان را میخواهید و نیز تمایل دارید در پیشبرد علمی مملکت سهمی داشته باشید، لطفا تشویق کنید که مقالاتی که از هر لحاظ اصول مقاله نویسی در آنها رعایت شده آورده شود، و اصول مقاله نویسی را هم میتوان در یکجایی از سایت به عنوان رفرنسی برای بازدید کنندگان قرار داد.
اینها را عرض کردم چون میدانم چه آفتی به جان مقاله نویسی فارسی افتاده: متاسفانه چند وقتی است دنبال یکسری مقاله راجع به موضوعات خاص مربوط به ایران میگردم ولی دریغ از یکی که مستند و علمی باشد و در سطح بین الملل معتبر (منظورم اصول مقاله نویسی بین المللی است)!
ضمنا ویکیپیدیا منبع موثقی به حساب نمیاید!

لعنت به این کلید ویرایش!

یک نکته دیگر: کدام قسمتهای مقاله فوق از آفتاب نیوز بود؟ کدام قسمت اش از ویکیپیدیا؟ و...
ضمنا به نگاه خاص مقاله هم خوب است توجه شود!
آیا مقاله توصیفی است؟ قانون را بی طرفانه نقل کرده؟
آیا مقاله نگاه نویسنده را منعکس میکند؟ آشکارا؟ یا در لایه های زیرین متن؟ انتقادی است؟ فمینیستی است؟ نگاه عصر حجری دارد؟ مرد سالارانه است؟و ...

[بهشت]

سوال:

مثلا این نکته را ذکر کنند که تنها با یکدیگر می‌توانند از کشور خارج شوند و هیچ کدام حق خروج از کشور را به تنهایی ندارد.

اګر مرد متاهلی برای ګرفتن پاسپورت مراجعه کند، مدارک معمول را ارایه کند پاسپورت می ګیرد. بدون نیاز به ارایه اجازه همسر و ...
اګر زن متاهلی درخواست صدور پاسپورت داشته باشد، باید اجازه همسر یا عقدنامه محضری که نشان دهد این اجازه قبلا صادر شده را علاوه بر مدارک دیګر ارایه کند.

اګر زن و مردی قرار فوق را در عقدنامه داشته باشند و مرد برای ګرفتن پاسپورت و خروج از کشور اقدام کند، کسی متوجه نخواهد شد، تا زمانی که همسرش بفهمد و شکایت کند. منظورم را رسوندم؟؟

اګر این بند واقعا بخشی از قانون است، پس آقایون متاهل هم باید اول مدرکی ارایه کنند که چنین شرطی در عقدنامه شان نداشته اند. درصورتیکه اینطور نیست.

[yasa]

بهشت جون
تو كه مي دوني اين شروط دل خوش كنكه ديگه گلم چرا بيجهت سؤال مي پرسي
چو داني و پرسي سؤالت خطاست

[هستی]

قابل توجه "بهشت" گرامی و "arix" محترم

در عقدنامه قید شود: «زوجه اجازه دارد از هم اکنون هرگاه خواست به خارج از کشور برود نیاز به اجازه مجدد زوج ندارد، چه برای اخذ یا تمدید یا تجدید گذرنامه و این اجازه دائمی‌است.»
البته زن و شوهر می‌توانند این حق را به شکل مشترک به هم در عقدنامه بدهند و مثلا این نکته را ذکر کنند که تنها با یکدیگر می‌توانند از کشور خارج شوند و هیچ کدام حق خروج از کشور را به تنهایی ندارد.

من در سال 1386 که عقد کردم، خواهان این شرط شدم. ولی عاقد گفت که قاون تغییر کرده و زن برای هربار خروج از کشور باید اجازه محضری مجزا از همسرش داشته باشد! و حتی خواستم که این جمله را بنویسد شاید که مجددا قانون تغییر کرد ولی امتناع کرد.

برای قسمت دوم، وقتی خواستم که لااقل اینطور قید شود که همسرم بدون اجازه من از کشور خارج نشود. (بعبارتی هردو با اجازه هم خارج شویم) مجددا در دفترخانه گفتند که چنین چیزی امکان ندارد و نمی توان حقی را از کسی سلب کرد.

غیر از مطالب بالا که تفسیر قانون از جانب عاقد برای بنده بود، فکر می کنم ذکر این نکته هم قابل توجه باشد که با وجود اینکه همسرم قبل از عقد این شرط من را پذیرفته بود، بعد از آن و با وجود ذکر نشدن این موضوع در عقدنامه، بارها و بارها به بهانه های مختلف سر این موضوع با شوهرم دعوا داشتیم!
(قضاوت با خودتان)

راستی arix گرامی مقاله شما مربوط به چه تاریخی است؟

یک سوال هم داشتم؛
آیا تمکین صرفا در مورد مساله "رابطه جنسی" است یا در مورد سایر امور مثل خارج شدن زن از منزل و امثالهم نیز وجود دارد؟

[arix]

سللللللللللللام

یکی ، یکی!:دی

مرسی از نظراتتون و لطف کردین که وقت گذاشتید و خوندید

1 - سایت www.javananeh.com مال بنده ی حقیر است و نویسنده ی این مطلب نیز خودم هستم.البته سایتم فعلا در دست ساخت می باشد.ایشالا تصمیم دارم مطالب مرتبط را هم آنجا بگذارم و هم اینجا

2 - در مورد رفرنس دهی اشکال از ویرایشگر سایت شماست.من در سایت خودم کاملا معلوم کردم چی رو از کجا برداشتم.منتها اینجا لینک ها کپی نشدند.اگر بخواهم درست کنم دو تا مشکل دارم.اول اینکه دکمه ی "ویرایش" اینجا کار نمی کند.دوم اینکه دوباره باید سایتم را از حالت در دست ساخت بودن در بیارم.پس فعلا به همین اکتفا کنید.حداکثر تا یک ماه آینده همین جا می آیم و کامل رفرنس دهی می کنم

3 - زمان نوشته شدن این مطلب 4 هفته ی پیش است یعنی آذر ماه 1389

خب حالا دونه دونه پاسخ می دهم

ضمن تشکر از حضرتعالی برای صرف وقت و گذاشتن این مقاله

خواهش می کنم :)

یکی از مشکلاتی که مقالات فارسی دارند عدم رفرنس دهی (نمیدانم این کلمه مناسبه یانه) درست میباشد که آنها را در واقع از درجه علمی ساقط میکند. مثلا در همین مقاله فوق که خیلی هم در چارچوب مقاله نمیگنجد، در هیچ کجای متن رفرنسی داده نشده است. حتی کلماتی که از قول قاضی عموزاده نوشته شده معلوم نیست که چه زمانی بیان شده، مصاحبه را کی انجام داده و...
فکرش را بکنید! خواننده نگون بخت باید برود کدام نسخه از روزنامه آفتاب نیوز، مردم نو و یا بقیه را چستجو کند تا به اصل مصاحبه برسد. در کدام صفحه؟ و آیا اصلا این مصاحبه توی اینا اومده یا نه در اون یکی منابع؟ مصابحبه در چه تاریخی انجام شده؟و...

خب این را که در بالا توضیح دادم

همینطور مطالب که در مورد قانون گفته شده باید اگر از کتاب قانون نقل شده، در متن نوشته شود: اسم نویسنده به اضافه سال چاپ

از کتاب قانون نقل نشده ، از روزنامه ی رسمی کشور نقل شده است.در رفرنس ها ذکر کرده ام.و همچنین قانون خانواده ی اسلامی غیر قابل تغییر و ثابت است.زیاد تبصره و ... بهش نمی دهند ، چون نمی توانند بدهند(اون موقع خلاف اسلام می شود)

پس باید خواننده غیر متخصص بداند که این نوشته مال چند قرن پیش است!

دقیقا تاریخ درج مقاله مربوط به 0.000767123 ده هزارم قرن پیش است:)

اگر مطالبی که عرض کردم رعایت نشود گذشته از سرگردانی خواننده و از درجه علمی و اعتبار ساقط شدن مقاله

حق با شماست.این قصور به این خاطر بود که من هنوز هم که هنوزه با این سایت آشنا نشدم و نتونستم خودم را آداپته کنم.در آینده در درج لینک ها دقت لازم را مبذول می کنم

اینها را به طور کلی عرض کردم و منظورم با شخص آقای arix نبود چون به نظرم ایشان نویسنده مطلب فوق نیستند.

کم لطفی می فرمایید.مگه من چمه که به نظرتون نمی تونم نویسنده ی این مطلب باشم!:دی.برای اثبات حرف ام می توانید مقاله را در گوگل سرچ نمایید.اگر اورد!

ولی سوالی که از ایشان دارم: از کجا میدانید که حق نشر و کپی برداری از این مطلب کاملا آزاد است؟

از اینجا که حق نشر تمام مقالات javananeh.com یعنی سایت من! آزاد است

یک نکته دیگر: کدام قسمتهای مقاله فوق از آفتاب نیوز بود؟ کدام قسمت اش از ویکیپیدیا؟ و...

متاسفانه این را هم لینک داده بودم که لینک ها منتقل نشدند.برای یک راه حل موقتی می توانید عین جملات اصلی را در گوگل سرچ نمایید تا معلوم شود که این قسمت مربوط به کدام سایت است.تا 1 ماه دیگر این مشکل را رفع می کنم

آیا مقاله توصیفی است؟ قانون را بی طرفانه نقل کرده؟
آیا مقاله نگاه نویسنده را منعکس میکند؟ آشکارا؟ یا در لایه های زیرین متن؟ انتقادی است؟ فمینیستی است؟ نگاه عصر حجری دارد؟ مرد سالارانه است؟و ...

من سعی کردم مقاله را بی طرفانه بنویسم.البته در یک بخش هایی کمی انتقادی نوشتم و روی ضعف قانون ها کمی تاکید کردم به امید اینکه قدم کوچکی در اصلاحشان برداشته باشم مثل "کتک زدن زن!"

مثلا این نکته را ذکر کنند که تنها با یکدیگر می‌توانند از کشور خارج شوند و هیچ کدام حق خروج از کشور را به تنهایی ندارد.

گمان کنم که این قسمت از مطلبم کژتابی داشته باشد.ببینید در قانون (در تمام قوانین کشور ما) هیچ کس نمی تواند هیچ حقی را از کسی سلب نماید.یعنی اگر مرد حق دارد جایی را که همسرش می رود را انتخاب کند و تصمیم بگیرد اجازه بدهد یا خیر ، هیچ امضا و مدرک و ... ای نمی تواند این حق را از آقا سلب نماید.در بخش توضیحات ، توضیح کامل دادم.اگر مثلا شما به مهریه ی خود معترضید و مهریه "عند المطالبه" است می توانید از طریق مراجع حقوقی آقا را ممنوع الخروج کنید یا فقط اجازه دهید که با هم خارج شوید که این در کامپیوتر ثبت می شود و آقا وقتی بخواهد از گیت خروجی عبور کند از خروج او ممانعت به عمل می آوردند

تو كه مي دوني اين شروط دل خوش كنكه ديگه گلم چرا بيجهت سؤال مي پرسي

خیلی ها تمام این شروط را گذاشته اند ولی هیچ کدام ارزش اجرایی نداشتند و از درجه اعتبار ساقط شدند.من شرایطی که این حقوق باید نوشته شود تا جنبه ی قانونی پیدا کند را کاملا نوشته ام.مثلا
محضردار خود باید این شروط را بنویسد
کلمات عینا به همین شکل نوشته شوند
در جای خاص خود نوشته شوند
در دفترخانه نوشته شوند
شاهدین امضا کنند

البته اون هایی رو که باز هم ممکنه در نقش همان دلخوشکنک باشند را باز هم در توضیحات مفصل شرح داده ام

من در سال 1386 که عقد کردم، خواهان این شرط شدم. ولی عاقد گفت که قانون تغییر کرده و زن برای هربار خروج از کشور باید اجازه محضری مجزا از همسرش داشته باشد! و حتی خواستم که این جمله را بنویسد شاید که مجددا قانون تغییر کرد ولی امتناع کرد.

من حتی این را هم نوشتم که خیلی از دفترخانه ها از نوشتن این شرایط امتناع می کنند که کارشان خلاف قانونه و می توانید از آنان شکایت کنید.

برای قسمت دوم، وقتی خواستم که لااقل اینطور قید شود که همسرم بدون اجازه من از کشور خارج نشود. (بعبارتی هردو با اجازه هم خارج شویم) مجددا در دفترخانه گفتند که چنین چیزی امکان ندارد و نمی توان حقی را از کسی سلب کرد.

عرض کردم کسی نمی تواند قانونا حقی را از کسی به هیچ عنوان سلب نماید ، هیچ حقی را حتی "عزل وکالت"

آیا تمکین صرفا در مورد مساله "رابطه جنسی" است یا در مورد سایر امور مثل خارج شدن زن از منزل و امثالهم نیز وجود دارد؟

لفظ تمكين به معناي الزام است

مجازا یعنی همان وظایف یا "الطاف" زن نسبت به همسر خود

گمان کنم که منظور شما یک نوع شکایت خانواده به اصطلاح "درخواست تمکین " است:

در صورتی که زن بدون اجازه ی همسر خود خانه را ترک کند آقا می تواند این شکایت را تنظیم و به مراجع قضایی بسپارد.طبق این درخواست مرد عملا به همسر خود اعلام می دارد که "همسر عزيزم! لطفا به خانه برگرد و نسبت به ايفای وظايفی كه قانون و شرع نسبت به همسرت به عهده تو گذاشته اقدام كن"

برای مطالعه ی بیشتر به اینجا مراجعه فرمایید

http://www.iranwomen.org/zanan/fulltextnews/1387/11/hoghoghi/22.htm

آخیش تموم شد!:دی:)

ارادتمند شما

[بهشت]

ببخشید من باز هم متوجه نشدم.

فرض کنیم که مشکل دفترخانه و رعایت اصول نګارشی و دستوری و قانونی و ... هیچکدام نباشد. درست و دقیق در عقدنامه ی من ( شتر در خواب بیند ... ) قید شود که هیچکدام از ما ( من و همسرم ) حق نداریم بدون همدیګه از کشور خارج بشیم.

همسرم تا حالا ګذرنامه نداشته. برای تهیه ګذرنامه اقدام می کنه. کسی از ایشون مدرکی در مورد اجازه ی من یا شرط و شروط ما نمی خواد. ګذرنامه صادر می شه.
خب اون شرط ما چی میشه ؟؟

[بی دل]

یکی ، یکی!:دی

میشه لطفا بفرمایید "دی" که اغلب اوقات استفاده میکنید، یعنی چه؟

اینها را به طور کلی عرض کردم و منظورم با شخص آقای arix نبود چون به نظرم ایشان نویسنده مطلب فوق نیستند.

کم لطفی می فرمایید.مگه من چمه که به نظرتون نمی تونم نویسنده ی این مطلب باشم!:دی.برای اثبات حرف ام می توانید مقاله را در گوگل سرچ نمایید.اگر اورد!

ولی سوالی که از ایشان دارم: از کجا میدانید که حق نشر و کپی برداری از این مطلب کاملا آزاد است؟

از اینجا که حق نشر تمام مقالات javananeh.com یعنی سایت من! آزاد است

خوب برادر مومن! وقتی مقاله خودت را میاوری رفرنس میدهی که از فلان لینک برداشتی، ما که کف دستمان را بو نکرده ایم که اون سایت جوانه هم مال شماست! تازه همون موقع من رفتم سراغ سایت جوانه که سایت در دست تعمیر بود و این بیشتر منو گیج کرد! و این یعنی یک مقاله بدون هیییییییییییییییییییییییی ییییچ منبع!!!!!!!!!!!!

یک نکته دیگر: کدام قسمتهای مقاله فوق از آفتاب نیوز بود؟ کدام قسمت اش از ویکیپیدیا؟ و...

متاسفانه این را هم لینک داده بودم که لینک ها منتقل نشدند.برای یک راه حل موقتی می توانید عین جملات اصلی را در گوگل سرچ نمایید تا معلوم شود که این قسمت مربوط به کدام سایت است.تا 1 ماه دیگر این مشکل را رفع می کنم

آیا مقاله توصیفی است؟ قانون را بی طرفانه نقل کرده؟
آیا مقاله نگاه نویسنده را منعکس میکند؟ آشکارا؟ یا در لایه های زیرین متن؟ انتقادی است؟ فمینیستی است؟ نگاه عصر حجری دارد؟ مرد سالارانه است؟و ...

من سعی کردم مقاله را بی طرفانه بنویسم.البته در یک بخش هایی کمی انتقادی نوشتم و روی ضعف قانون ها کمی تاکید کردم به امید اینکه قدم کوچکی در اصلاحشان برداشته باشم مثل "کتک زدن زن!"

این سوال را پرسیدم چون فکر میکردم شما نویسنده نیستید. وگرنه نویسنده حق دارد دیدگاه خودش را بنویسد، حالا این به عهده خواننده است که دقت کند و دریابد نگاه نویسنده را.

و اما! شما که قرار نیست همیشه دنبال مقالتون راه بیافتید و توضیح بدهید که چی به چیه! پس باید طوری نوشت که نویسنده ابهامی براش پیش نیاد.
در ثانی، نویسنده تمام مقالات غیر معتبر و غیر مستند مملکت ما بهانه های لازم را برای رعایت نکردن اصول نوشتاری و رفرنس دهی را اگه ازشون بپرسی دارند. اینکه این سایت لینکهاش کار نمیکنه دلیل منطقی نیست: شما رویهم رفته چهار پنج تا رفرنس بیشتر نداری (خودتو کشتی بس که مطالعه کردی!) حالا دست نویس میکردی به جایی بر نمیخورد.
پس من چی بگم که هر بار مجبورم چند صفحه رفرنس را تایپ کنم! تازه وای به روزی که چای یکی دوتا کاما با نقطه عوض شه!
به هر حال برای هر کاری باید اصولش را رعایت کرد.
ببخشید بنده در اینگونه موارد کوتاه نمیام!
البته تلاش شما برای ورود به عرصه مقاله نوشتن را تبریک میگم و این یک نیازه، کاش همه جوانان تحصیل کرده ما این انگیزه را داشتند. اما لطفا قبل از آنکه عادتهای غلط نهادینه شود، اصولش را فرابگیرید. انتقادات بنده هم صرفا جهت کمک به این قضیه بود.
موید باشید