* آئین نامه حل مشکلات با خانواده شوهر

[کیمیا]

بنده از جمله عروسانی هستم که خیلی مشکلات با خانواده شوهر داشته ام ولی
از روزی که من مشکلاتم با مادرشوهرم را در این سایت بیان کردم و به راه حل های مدیر عمل کردم 3 ماه می گذرد باور کن به نتیجه ای رسیده ام که در موضوع اختلاف با خانواده شوهر هم نوشتم .
امروز داشتم برای چندمین بار موضوعات مختلف را بررسی می کردم
در تمامی موضوعات اختلاف و دعوا با خانواده همسر با وجود تقاوت محتوای نگارشی حرف و مسئله همه یکسان است .
برای همین به فکر افتادم که به جای جواب دادن در لابلای موضوعات ،و صحبت های حاشیه ای ، چکیده صحبت های آقای سنگ تراشان را بنویسم و از شما دوستان بخواهم هر کدام تجربیات مثبت خود را در جهت حل مشکلات با خانواده همسر بنویسید و حتی اشتباهات و تجربیات منفی خود را بنویسید .
بهرحال تمام دوستانی که مشکلات با خانواده همسر دارند به غیر از درد دل تجربیات مفیدی نیز دارند .
بیایید با کمک هم آئین نامه ای در این موضوع تهیه کنیم و یک روش صحیح با استفاده از آئین نامه بدست آوریم و با عمل به آن مشکلات را حل کنیم .

1- زندگی را سخت نگیرید و حساس به موضوع نشوید . هر چه حساس تر شوید مشکل بزرگ تر می شود .
2- به جنبه های مثبت زندگی تان بیشتر فکر کنید .
3- انرژی را روی شوهرتان بگذارید ، نه روی خانواده شوهر(یعنی اینکه ساعت هایی که به آزارهای مادرشوهر فکر میکنید و غصه می خورید و در این سایت درددل می کنید به فکر ایجاد صمیمیت و کسب مهارت زندگی باشید )(من خودم دنبال این کسب مهارت هستم و هنوز هزاران سوال دارم کاش دوستان در این مورد باز هم کمک می کردند )[b]
4-به هیچ وجه کنترل زندگی خود را به دست دیگران ندهید اما با سیاست صحیح نه با مظلومیت .
5- به هیچ وجه به گناه نکرده غذرخواهی نکنید ولی به بزرگتر احترام کنید .
6- دیدتان را به زندگی گسترده تر کنید ، اصلا زمان آنقدر ارزش دارد که نباید برای این مسائل خراب شود به موفقیت های بزرگتر خود و شوهر فکر کنید و زمان و انرژی را سرمایه گذاری کنید .
7- برای لذت بردن از زندگی باید کمی خود را به نادانی بزنید ، بی خیال باشید .
8- زمان به همراه یک روش درست مشکلات را حل می کند
9- استمرار در یک روش صحیح بیشتر از خود روش مشکلات را حل می کند

به نظر من باید با شوهر دوست شوید و خیلی قشنگ و با جملاتی درست ، با او درددل کنید ، مطمئن باشید اگر گلایه های خود را از خانواده شوهر به زبانی درست و منطقی به شوهر بگویید تاثیر پذیری او بیشتر می شود ، حتی ممکن است با شنیدن حرف هایتان غمگین تر از شما بشود .
ولی اگر باز زبان زخم ، نیش ، لحن بد اخم بگویید دیگر هیچ وقت به حرف تان گوش نمی دهد و بی منطق تمام گناه ها را به گردن شما می اندازد .
اعتماد شوهرتان را از بین نبرید .
سعی کنید با روش های مختلف او را به سمت خود و خانه و خلوت خودتان جذب کنید ، تا آنجائیکه می توانید از خانواده شوهر بد نگویید بگذارید خانواده شوهر از شما بد بگویند ، باور کنید محبوب شوهر می شوید .
اگر در یک روش صحیح استمرار کنید روزی می رسد که شوهرتان از دست خانواده اش خسته می شود به شرطی که شما او را خسته نکرده باشید .

من تجربه کرده ام که وقتی مادرشوهرم رفتار بدی نشان میدهد و من در غیاب او ،با شوهرم به صورت منطقی در مورد مادرش حرف می زنم و جنبه های مثبت مادرش را می گویم ، شوهرم سرتاپا شاد می شود و عاشقانه نگاه می کند .
با شوهرتان دوست شوید و از او بخواهید که کمکتان کند .
10 -در برابر شوهر موضع گیری نکنید .

مورد 11 به بعد را شما بنویسید .

[honarmand]

موضوع هاي كه من باهاش موافقم
اول از همه حساسيته من خودم بارها با مطالبي كه توي اين سايت خوندم و با مشكلات دوستان اشنا شدم خودم به اين مسئله پي بردم كه ما خانومها خيلي حساس هستيم پس اول از همه بايد حساسيت و كنار بزاريم و كمي بي خيال باشيم
دوم ازهمه زمانه زمان خودش حلاله همه مشكلاته اگه صبر داشته باشه و مشكلات و به دست و زمان بسپاري خودش همه چيزو حل مي كنه
سوم از همه شوهر . به نظر من تمام انرژي رو بايد روي شوهرامون بزاريم بايد روي اونها كار كنيم و از صميم قلب دوسشون داشته باشيم و با هاشون دردو دل كنيم دوستشون باشيم تا اونها هم دوستمون باشند . من اهميت نمي دم كه خانواده شوهرم چي مي گن چي نمي گن .براي من شوهرم مهمه و سعي مي كنم كه اونو راضي نگه دارم
چهارم گلگي نكردن از خانواده شوهر نزد شوهره . هر چي كمتر گلگي كنه عزيزتري و راحتتر . راحتتر از اين بابت كه وقتي گلگي مي كني جز اينكه يك سري حرفهاي جديد بشنوي كه بيشتر ناراحتت كنه چيز ديگه نمي شنوي . اگر هم ميخواي گلگي كني با سياست و نرمي و مهربوني نه با زخم زبون
پنجم اينكه من هيچ وقت از شوهرم و يا خانواده شوهرم پيش خانواده خودم يا هيچ كس ديگه بد نمي گم . همين هم باعث شده كه نزارم ديگران توي زندگيم دخالت كنند حتي مادر هم وقتي مي فهمه دخترش ناراحته ممكنه قضاوت كوركورانه و ناصحيح بكنه و باعث بيشتر شدن كدورت و ناراحتي بشه

[shafiee]

سلام من 24 سالمه 2 ساله كه ازدواج كردم.سر كارم هستم.خيلي كلافه هستم.تا الان كه اينجا رو پيدا كردم.از جمعه كه اسباب كشي داشتيم تا امروز عصبي هستم.مادر شوهرم ديوانم كرد.تو چيدن وسايل خونم دخالت ميكرد.شوهرم صداش در نيومد.

[طاهره]

سلام shafiee ،

به تالار همدردی خوش اومدی .
اول از همه ، آروم باش دوست من ...
و بعد سری به بخشهای مختلف تالار بزن ... خواهی دید که افراد زیادی با مشکل شما مواجه هستند و همه دارن سعی می کنن بهترین راه ها رو برای کنترل این شرایط پیدا کنند .
از جمله همین تاپیک ارزشمند "آئین نامه حل مشکلات با خانواده شوهر" که به صورت خودجوش توسط کیمیا تهیه شده ... شاید خوندن اونها کمکت کنه بهتر مشکلاتت رو آنالیز کنی ...

موفق باشی .

[کیمیا]

[/size]نادیا جان سلام
خوشحالم که دوستای خوب و دلسوزی اینجا پیدا کردم که از صمیم قلب برام آرزوی خوشبختی می کنند و منو راهنمایی صحیح می کنند که از بدی های دیگران گذشت کنم و صبوری را در خودم پرورش بدم .
مطمئناً روش صحیح همین است
می دونید یک چیز دیگه هم هست :

به قول مادرم : آدم عاقل به خاطر نادانی های دیگران زجر نمی کشد

اصلا بزار حرفای مادرم را اینجا بنویسم و دائم بخوانم :

گفت : اگه منو دوست داری ، خودت را به خاطر مادرشوهرت عذاب نده ، گریه نکن ، عصبانی نشو .
هر روز یک زیارت عاشورا بخوان
به شوهرت محبت کن
احترام مادرشوهر را داشته باش
دلت را به خاطر خدا صاف کن ، سعی کن مادرشوهرت را دوست داشته باشی
به خودت برس

[مریم 86]

بنظر من اگه حساسیتها کم بشه و احترام بذاریم حالا به کری مادر شوهر جاری و خواهر شوهر مطمئن باشید احترام متقابل می بینید در صورت امکان بهش تلفن کنید حالش را بپرسید به چشم مادر بهش نگاه کنید و حرفاشون را مثل مادری که داره دخترش را نصیحت می کنه بشنوید هیچ مشکلی پیش نمی یاد که هیچ را بطه اتون هم مثل مادر و دختر میشه
ما که اینجوری هستیم دوستشون دارم و بهشون احترام می ذارم رضایت همسرم را هم جلب می کنم.

[کيمياي]

سلام من همون کيمياي قبلي هستم که اين پست را ايجاد کردم و الان 2 ماه است که ديگه از من خبري نبود . من رفتم و کارم و مشکلاتم را به خدا سپردم و خودم را به هستي سپردم ، بي خيال همه چيز شدم ، از حساسيت هايم کم کردم ، کر شدم ، لال شدم ، ديگه در برابر حرفاي مادر شوهرم سکوت کردم ولي غصه نخوردم ، گريه نکردم ، اصلا حرفاش را نشنيدم چون بي فايده بود، در برابر حرفاش از خودم دفاع نکردم ، مبارزه نکردم . او را به حال خودش گذاشتم ، چون روش صحيح همين بود ، من مادرشوهرم را لوس کرده بودم . حالا ديگه احترام مي گذارم ولي در حد خودش .
آزارهايشان کم نشده است ، ولي من روش خودم را عوض کردم .