عیدانه ؛ با مدیر همدردی همسفر باشید، شروعی از کلبه همدردی

[مدیرهمدردی]

بسم‌الله الرحمن الرحيم
يا مقلب القلوب و الابصار،
يا مدبرالليل و النهار،
يا محول الحول و الاحوال،
حول حالنا الي احسن الحال

به بهانه نوروزی
احساس شب عید و روزهای آخر اسفند، حس عجیبی است. آرزوی گذشتن از روزمرگی کهنه دیروزی و خواهش نو شدن، تمایلی بنیادین در درون ماست.
ای محول الحول و الاحوال ، این سی و هفتمین (37) بار است که این درس را برایم تکرار می کنی :

درسی که تنه خشک درختان، با دوباره جوانه زدن و شکفتن خود ، به ما یاد میدهند که : تو هم یخ درونت را ذوب کن و تحولی در خود انجام بده.

درسی که فصل های طبیعت به ما می دهند ؛ که غنچه بهاریت، در تابستان به ثمر نشست و در پائیز رو به افول گذاشت و در سکون و سکوت زمستان سرد طبیعت آرمید، اما همیشه دوباره بهاری و جوانه ای و رشدی در انتظار توست.

این سالهای به ظاهر نو ولی تکراری، گذر بی صدای عمر تو در فصول 4 گانه عمرت هست. دریاب فصول کودکی و جوانی و میانسالی و پیری را.

و اذا رایتم الربیع فاکثروا ذکر النشور (هرگاه بهار را میبینید پس بسیار از قیامت به یاد آورید ) در گوشم زمزمه می کند ؛که باز هم دوباره با فرا رسیدن قیامت ، زندگی نوین خود را دوباره آغاز خواهی کرد.

ای لطیف آفریننده بی همتا
تو را شکر می کنم که در سال کهنه ای که گذشت، صفات لجاجت، گستاخی و نمک ناشناسی ام را در حق عزیزت زدودی و دلی شاکر و امیدوار به من ارزانی کردی.
و اکنون با انرژی مضاعف و با انتظاری شوق انگیز به استقبال سالی جدید می روم در حالیکه امیدم را به این دعا بسته ام که : حول حالنا الي احسن الحال تا درونم را به رضایتمندیت بگردانی و هم مهربانانه نقاط ضعفم را بزدایی.

نسیم بهاریت در طبیعت ، قرین لطف زمستانی ات به دل خسته من است.
تو را شکر می کنم که زمستان وجودم را به امید وصال بهاریت با امید نگاه داشتی.

تو را می ستایم که روئیدن و رشد را در طبیعت، نماد و سمبلی برای روئیدن وجودم قرار دادی و معجزه طبیعت را پیشوا و الگویم ساختی، تا «مشق از خود بیرون جستن» و قامت به سوی نور کشیدن را به پیش معلم طبیعت قرار دهم که شاید نمره قبولی بستانم.

روحنوازا!
در سالی که گذشت، خود شاهدی که همه انرژیم را گذاشتم و همه همت خود را به کار بستم که استحقاق نگاه تو را پیدا کنم و اینک در این لحظه دگرگونی طبیعت، نگاه نیازم به تو نازنین مقلب القلوب و الابصار، است که دل و نگاهم را بسوی خود بگردانی.
و اگر تو دست نوازش و تغییر گرت را بر سرم نکشی، به کدامین امید توانم که تن خسته ام را با شوق فزاینده، در بهار طبیعت به سویت بالا کشم.

نازنین یارا!
در این سال جدید به من بیاموز که مانند درختان سرسبز سایه ام را رایگان ببخشم به زمین و این خصلت خداگونه ات را ( بی منت بخشیدن) درونی سازم تا نوازشم نصیب همه گردد.

بی نظیر محبوب ناز آفرینم !
به من بیاموز که از دردهای تکرارگونه روزمره خویش بیرون بیایم. و وجودم را چون درختان گل یاس ، پر از غنچه احساس کنم و با پراکندگی عطرش ، فضای دل همنوعانم را عطراگین سازم.

مهر آفرینا!
همانطور که تاریکی شب و روز را بهانه ای بر تلاش و استراحت ما کردی ، کمک کن که به مدد مدبرالليل و النهاری تو ، در ظلمات سختیها صبورانه آرام بگیریم و در روشنایی فعالیتهایمان ، پرانرژی تلاش کنیم. و نه از تاریکی مایوس شویم و نه از روشنایی مغرور.

يا مقلب القلوب و الابصار
خواهان بازسازی عزیزترین و قشنگ ترین بخش وجودمان هستیم. همانی که دل نامیدی و خود را نیز آرامش بخش دلها قرار دادی. و ذکر الا بذکر الله تطمئن القلوب را زمزمه عشق ورزی بنده و مولا نمودی.

ای تثبیت کننده قلبها
از تو ثبات قلبمان را می خواهیم در وقتی که موج های سهمگین جهل و لذت طلبی ، همه چیز را در هم می کوبند، و کف های تنوع طلبی و هیجان خواهی و رفاه ، خود را ثابت و باقی نشان می دهند و دریای حقیقتت را می پوشانند.

دلبر جان آفرینم!

در این سال جدید ، لطف فرما و خانواده بزرگ همدردی ما را مشکل گشاء ، تعارض بر، آرامش بخش و شکوفاکننده باش.

تو هم بخواه که دلهایمان در ساحل وجودت آرامش گیرد.

دستان مهربان اعضاء ، نوازشگر یکدیگر باشند.

دوستان دلسوزانه همدیگر را درک کنند.

دلنوازان غم از دل افسردگان ببرند.

همیاران اشک را از چشممان به سر انگشتان عاشقانه پاک کنند.

و به ما این بینش را ارزانی کن که همه این خوبیها وقتی نصیبمان می گردد، که امیدوار باشیم، تلاش کنیم و در مسیرمان مستمر و ثابت قدم گام بر داریم.

آمین یا رب العالمین

عید آمد و عید آمد یاری که رمید آمد
عیدانه فراوان شد تا باد چنین بادا