دوستان سلام. من دختر ۲۲ ساله‌ای هستم و دانشجو. امیدوارم مشکلی که مطرح می‌کنم خلاف قوانین سایت نباشه. از دوران دبیرستان با فردی ترنس آشنا شدم که رابطه‌مون تا الان ادامه پیدا کرده. خانواده‌م از ابتدا متوجه موضوع شدند و به شدت مخالفت کردند که مجبور به قطع ارتباط شدیم، اما از زمانی که وارد دانشگاه شدیم دوباره رابطه ما شروع شد.
خانواده من به تازگی دوباره متوجه ارتباط ما شدند و اصرار بر قطع این رابطه دارند، چراکه فکر می‌کنند ایشون بیماره، من رو گول زده و جایگاه اجتماعی نداره و طرد شده‌ست و اگر کسی این موضوع رو بفهمه مثلا دوستان من، همگی ما رو طرد می‌کنند و این رابطه آینده‌ای نداره. من کاملا نگرانی خانواده‌م رو درک می‌کنم و اصلا هم توقع پذیرش سریع ندارم، چه‌بسا خانواده‌ای خودشون فرزند خودشون رو به سختی می‌پذیرند، چرا خانواده من باید بتونند راحت یک طرز فکر چندین و چند ساله رو کنار بگذارند؟
من در ابتدا سعی کردم با خانواده‌م صحبت کنم و براشون توضیح بدم، اما فکر کردند من تحت تاثیر یک سری مطالب توی اینترنت هستم، دارم مثلا روشنفکرانه نگاه می‌کنم و احساسی و بدون آینده‌نگری به ماجرا نگاه می‌کنم. معتقدند من یک فرد نرمال هستم و ایشون هرچی که هست برای خودشه و باید با یک فرد نرمال ارتباط داشته باشم. حتی مادرم بازه‌ای فکر می‌کردند شاید خود من هم مشکلاتی داشته باشم!
در نهایت مجبور شدم به دروغ بگم که با ایشون قطع رابطه کردم و متوجه اشتباهم شدم. درحال حاضر تمام حریم خصوصی من از سمت خانواده‌م زیر ذره‌بینه. کیف‌هام رو گشتند، کشوها رو حتی، هروقت گوشی من جایی باشه و خودم نباشم برمی‌دارند و تمام مکالمات من با دوستانم رو می‌خونند. اجازه بیرون رفتن رو هم ندارم (البته با توجه به این شرایط خیلی هم نمیشه از منزل خارج شد)، به واسطه رشته‌م برای یک درس نیاز به مصاحبه و برداشت میدانی دارم (در سطح محل زندگیم!) که وقتی مطرح کردم می‌خواستند برادر کوچک‌ترم رو هم با من بفرستند. اگر هم بخوام بیرون برم، شماره دوستانم رو دارند و ممکنه یا تماس بگیرند باهاشون که ببینند من واقعا اون‌جا هستم یا نه، یا با خودم تماس بگیرند تا گوشی رو بدم به دوستانم که صداشون رو بشنوند.
پارتنر من در رشته‌شون در همین مقطع هم فرد موفقی هستند، شاغلند در رشته خودشون، فرد مسئولیت‌پذیر و خوش‌اخلاقی هستند و محترم و خانواده‌شون هم از رابطه ما کاملا باخبرند. مجوز جراحی رو هم یک ساله دریافت کردند که بخاطر سنگینی هزینه‌ها و شرایط کرونا نتونستند اقدامی بکنند هنوز. دوستان من هم از ترنس بودن ایشون مطلعند و همگی قبولش دارند، دانشگاه و محل کارشون هم همینطور و از این نظر مشکلی هم ندارند، حتی از نظر نوع پوشش.
من کاملا این بی‌اعتمادی و دلیل نگرانی و افکارشون رو درک می‌کنم، اما نمی‌دونم باید چه کنم چون خیلی تحت فشار هستم، نمی‌تونم قانعشون کنم چون استقلالی هم ندارم و نمی‌تونم و نمی‌خوام که رابطه‌م رو هم ترک کنم. حتی امکان روانشناس حضوری رفتن رو هم ندارم، هم خودم به صورت مستقل به دلیل این که استقلالی ندارم، هم همراه با خانواده چون می‌دونم تنش‌های بیشتر از این ایجاد می‌کنند در محیط خونه برای من و واقعا از نظر روحی شرایطش رو ندارم. واقعا مستاصل هستم و امیدوارم بتونم راهنمایی بگیرم تا بدونم چه کاری باید انجام بدم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)