سیاستهای رفتاری و گفتاری زوجین

[psy hamyar]

درود همیاران و همراهان عزیز در ادامه مطالب سیاستهای رفتاری و گفتاری زوجین :
==========
>>> اصولا زوج‌ها در هنگام بیان احساسات منفی خود مهارت لازم را ندارند و باعث می‌شوند، مسئولیت این نوع احساسات را به گردن همسرشان بیندازند

و به این طریق می‌خواهند احساس گناه در او ایجاد کنند تا دفعه بعد به خیال خودشان به آنها توجه بیشتری شود. در حالی که عملا اتفاقی که می‌افتد ایجاد یک فاصله است که آنها را از همدیگر دورتر می‌کند.

و این چیزهای کوچک اندک اندک این فاصله‌ها ارا ایجاد می‌کند طوری که بعد از چند سال دو نفر فکر می‌کنند نمی‌توانند با هم حرف بزنند یا حرفی برای گفتن ندارند.
=============
>> نکاتی که در ابراز احساسات مهم هستند عبارتند از:

متاسفانه بسیاری از افراد فقط می‌گویند «خوبم» یا «بدم». در حالی که می‌توان ده‌ها نام برای احساسات خوب و بد داشت و آنها را از هم تفکیک کرد.

مثلا «بدم» می‌تواند به این معنا باشد: «نا امیدم». «مضطربم». «خشمگینم». «غمگینم». «بی‌حوصله‌ام و...یا «خوبم» می‌تواند تعبیری برای این احساسات باشد: «با نشاطم». «پر انرژی‌ام». «شادم». «امیدوارم» و...

در عین اینکه باید به درستی احساس خود را به طرف مقابل بگوییم باید شدت و مدت احساسات را بیان کنیم. علت و سوابق این احساساتمان را هم بگوییم و همه اینها باید با هم ترکیب شوند.

برای درک این موضوع به این مثال ساده توجه کنید؛ من از پریشب یه کم دلخور و عصبی هستم چون در جمع مهمان‌ها به من توجه نشد. من دوست دارم یا ترجیح میدم در حضور دیگران به من بیشتر توجه بشه. قبلا هم چنین احساسی به من دست داده. مثلا در مهمانی تولد ... همین احساس را داشتم.

توجه کنید که در این مثال ضمن اینکه از کلمه «من» استفاده شد، شدت احساس «یه کم دلخورم» و مدت احساس «از پریشب» بیان شد. ضمن اینکه به علت آن نیز که همان «به من توجه نشده است» و سابقه این حس مثلا در تولد اشاره شد.
------------------
با این نوع بیان ما می‌توانیم مسئولیت احساس خودمان را بپذیریم و حالت دفاعی در فرد مقابل ایجاد نکنیم.

باید سیاست داشته و به اصطلاح توپ را در زمین طرف مقابل بیندازید و در این مرحله از ضمیر «تو» اگر استفاده شود ایرادی ندارد و قصدتان گرفتن مشورت و راه‌حل است.

>>> برای مثال : تو فکر می‌کنی برای اینکه من دیگه چنین احساسی بهم دست ندهد چه کار باید بکنم؟

در اصل از طرف مقابلمان راه‌حل می‌طلبیم و نظرش را می‌خواهیم. چه بسا او راه‌حل‌هایی که می‌خواهید را ارائه خواهد داد ولی به این طریق از زبان او بیان خواهد شد نه زبان شما و تاثیرش بیشتر خواهد بود.

و اگر راه‌حل های ارائه داده شده را نپسندیدید می‌توانید بگویید اینها هم خوب است راه‌حل‌های منم اینهاست و راه‌های خودتان را بگویید و در آخر بیان کنید نظر تو در مورد این راه‌هایی که من گفتم، چیست؟


در اصل آن را با حالتی تقاضایی و سوالی مطرح می‌کنیم. نه به صورت دستوری و باید و نباید این کار را انجام بدهی یا ندهی تا من چنین احساساتی نداشته باشم.

که اگر چنین روشی را بیان کنید به احتمال خیلی بیشتری به خواسته شما توجه خواهد شد.