دوستان سلام
امیدوار م حالتون خوب باشه
میدونم عنوان تاپیک گویا نیست...ولی درحال حاضر چیز دیگه ای به ذهنم نرسید...چون مسئله ای که میخوام عنوان کنم شبیه یِ تاپیک قدیمی....با این فرق که من الان جای اون دخترم....
تقریبا شبیه ایم.....نمیدونم ولی یاد اون تاپیک افتادم...اومدم.توصیه کنید که کار صحیح چیه اون دختر انجام بده؟؟
کاربری بود به نام مبین....رفتن بیرون به عنوان جلسه دوم خواستگاری....اقا پسر بعد از رفت و امد مکرر به خاطر مسایل مالی مدام تردید میکرد...علی رغم اینکه دختر میگفت من پرتوقع نیستم و فلان نترس....بعد گذشت مدتی دوباره پسر تردید میکرد....ترس میومد سراغش....نمیتونست به قطعیت برسه....و خب مسلما تردید مرد برایِ زن دلسردی میاره بد جور!
فقط اونها چندبار رابطه اشون کات شد و دوباره از سر گرفته شد...ولی خب ما نه....و ی تفاوت های دیگه که لازم باشه میگم...خواستم ی ذهنیتی بدم.....
حالا من کار درست چیه بکنم....چند بار منظورم و رسوندم که اگر اهل کار باشی ...از نظر من اکی.....روزی رسون خداست و فلان....اون لحظه قبول میکنه ولی یِ مدت دیگه دوباره...میخوام این بار با قاطعیت حرف بزنم....که ترس شما به منم منتقل شده... نه به خاطر مسایل مالی به خاطر بزدل بودن...دیدم اقای مبین هم تو اون تاپیک ...چون حرف ته دلشونو به ما میزدن....واقعا بزدل نبودن....اهل کار بودن ...فقط حالا وسواس ناشی بازی...هردو طرف.....یا هرچی رابطه شونو خراب کرد....می خوام این جوری نشه...همین.
...............................
گفتم اولش یِ خلاصه بگم و یِ کلیتی از کل قضایا...
که خستتون نکنم...
حالا از خودمون بگم که از کجا رابطه شروع شد و الان کجاییم...
یا بهتره بگم چی به سر دلم اورده این شازده!
بیشتر از یک ماه و نیم اقایی به همراه خانواده خواستگاری تشریف اوردند...حدود 3 سال پیش منو تو مهمونی دیده بودند...زمزمه هاش بود که منو پرسو جو کردن ولی له خاطر سنمون جلو نیومدند....من 8ماه بزرگترم....ولی گذشت تااینکه امسال اومدند....کاملا رسمی...با خانواده....بعد دو هفته شماره هامون ردو بدل شد...خیلی هم تند تند همو میدیدیم....یک بار هم ما به اتفاق خانواده رفتیم خونشون.......تحقیق انجام شد...صحبت هایِ دو نفره انجام شد...جلسه مشاوره بک بار باهم رفتیم....یک بارم من خودم تنهارفتم پبش کسی که همیشه میرم...تابرای تردید های ذهنم راه حل پیدا کنم....در نهایت اینکه مشاوره هم اکی داد....تست دادیم و فلان....
چیزی که هست از روز اول من دچار تردید بودم چون متوجه یِ سادگی...خامی...در ایشون بودم....ایشون و خانوادشون وا لبته خانواده من مشتاق بودن...تا اینکه منم..با گذشت زمان و سبک سنگبن کردن دلم رضا داد....خودمم هم قران باز میکنم برای کارهای مهمم...باز کردم خوب بود....دلم روشن شد
ولی از مدتیه تقریبا دوسه روز به جد میگه بیا بیشتر فک کنیم....من میترسم...شاید من نتونم....در اون صورت حلالم کن....شاید ما بهم نرسیم....اگه من تو زندگی کم اوردم از من بدت میاد؟ میدونید بچه ها دچار یِ خود کم بینی هست...حالا لازم بشه بقبه کاراشم میگم که از رو چی میگم اینو....
علاقه مندی ها (Bookmarks)