گفتار نخستین در چارچوبه ی حقوق ما

[termeh]

حق کسی که از شما مشورت می خواهد

به کسی که از ادمی مشورت میخواهد ،"مستشیر"گویند .گاهی اوقات فردی به شما رجوع میکند و می گوید:
من می خواهم با فلان دختر ازدواج کنم ،یا فلان منزل را بحرم . نظر شما چیست؟
حضرت می فرماید:
"اگر تو در این خصوص رای و کلام روشنی بخش و راهنمایی روشنگرانه ای در اختیار داری، خوب است در اختیار کسی که از تو مشورت خواسته است قرار دهی .ودر غیر این صورت نباید کلامی به زبان جاری کنی که ذهن او خراب شود، بلکه باید بگویی که من در این خصوص اطلاعی ندارم. بعد او را نزد فرد خبره ای که به کار او بیاید ،ببری".
یک بار مامون عباسی کسی را طلبید و به او گفت :
"برای فلان ولایت به نظر تو چه کسی برای قضاوت مناسب است؟"مشاور فردی را معرفی کرد .
مامون مکثی کرد و گفت :
"انگونه که من اطلاع دارم ،تو با این شخص اختلاف داری. چرا در اینجا مدهش کردی؟"گفت:
"بله !مخالفم!و اگر در کوچه بیابمش با هم نزاع خواهیم کرد. اما تو از من مشورت خواستی ومن لازم بود که در مقام مشاوره به عقل خودم رجوع کنم ونه احساسم !"
از مهمترین اوصاف مومن ،انصاف است وانصاف در چنین مواردی خود را نشان می دهد که تو با کسی نزاع شخصی داشته باشی ،اما وجدانا او را برای یک منصب بخصوص مناسب بدانی .
ایا در هنگام مشاوره حاضری احساس فردی خود را زیر پا نهی؟
این کار نیاز به اقتدار روحی و ایمان باطنی دارد.
حضرت می فرماید :

حق کسی که با او مشورت می کنی

این است که وقتی رایش را شنیدی ،حتی اگر نمی خواهی بدان عمل کنی ،به او پرخاش نکنی.
بعضی ها هستند که در ابتدا با حالت ملتمسانه نظر خواهی میکنند و بعد از اینکه نظر طرف مقابل را شنیدند وبه یک معنا ،تخلیه اطلاعاتی اش کردند ،با حالت بدی این نظر را تخطئه می کنند ،به طوری که مشاور برمی گردد ومیگوید:
اگر خودت به نظر واقعی رسیده ای ،برای چه از من مشورت خواستی؟!