*::: در یک دل ،دو محبوب نمی گنجد :::*

[باغبان]

بسم الله الرحمن الرحیم







خدایا ،،
دلم گرفت ز دور هجران ،،،
بیاااا بیاااا آرامش جان ،،،،،







چرا می گویند در یه دل دو محبوب نمی گنجد ؟

محبوب ها چیا هستند ؟

محبوب واقعی کیست ؟






آیا پدر - مادر - برادر - خواهر - همسر - فرزند - شغل - سلامتی ، زیبایی - شهرت - علم و .... محبوب های واقعی ما هستند ؟

اگر یه روزی اونها را از دست بدیم و یا بهش نرسیم ،، اون وقت چی ؟

شاید تمام نعمت ها کمکی باشند برای رسیدن به محبوب واقعی !

به راستی محبوب واقعی کیست ؟







خدایا ،،،

تو اون محبوبی هستی ، که همیشه کنارمونی ،،،

بی منت بخشنده و مهربانی ،،،

یکتایی،،

بی نیاز از مایی،، ،،







همه چیز در این دنیا رفتنی ست ،،،

و اونی که همیشه در کنارمونه ،،، خداوند مهربانه .

این اندیشه باعث میشه به جز خداوند ،،، به چیزی وابسته نشیم،،،،

این باعث میشه در سخت ترین شرایط هم ،،،، دلی شاد و آرومی داشته باشیم ،،،

وقتی دل محبوب واقعی را پیدا کرد ،،،بهتر می تونه با اتفاقات زندگی دوست باشه ،،،

وقتی دل محبوب واقعی را پیدا کرد ،،،افسردگی ها ،،غصه ها ،،در او راه نداره .




ان شالله به این مهم برسیم .

[miss seven]

سلام آقای باغبان

از اینکه دوباره به تالار اومدین خوشحالم .....
خوش اومدین
نوشته های شما همیشه راهنمای مناسبی هست برای اونایی که نیازمند کمک هستند.
امیدوارم بیشتر از بقیه ی وقت ها فعالیتتون رو در تالار شاهد باشیم

« سلامت باشین »

[mohamad.reza164]

بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود

داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو

گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود

جان ز تو جوش می‌کند دل ز تو نوش می‌کند

عقل خروش می‌کند بی‌تو به سر نمی‌شود

خمر من و خمار من باغ من و بهار من

خواب من و قرار من بی‌تو به سر نمی‌شود

جاه و جلال من تویی ملکت و مال من تویی

آب زلال من تویی بی‌تو به سر نمی‌شود

گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی

آن منی کجا روی بی‌تو به سر نمی‌شود

دل بنهند برکنی توبه کنند بشکنی

این همه خود تو می‌کنی بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو اگر به سر شدی زیر جهان زبر شدی

باغ ارم سقر شدی بی‌تو به سر نمی‌شود

گر تو سری قدم شوم ور تو کفی علم شوم

ور بروی عدم شوم بی‌تو به سر نمی‌شود

خواب مرا ببسته‌ای نقش مرا بشسته‌ای

وز همه‌ام گسسته‌ای بی‌تو به سر نمی‌شود

گر تو نباشی یار من گشت خراب کار من

مونس و غمگسار من بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود

هر چه بگویم ای سند نیست جدا ز نیک و بد

هم تو بگو به لطف خود بی‌تو به سر نمی‌شود

[tavalode arezoo]

خیلی خوشحالم دوباره آقای باغبان رو تو تالارمیبینمهمه اون چیزی میخواستم بگم "7"عزیززحمتشو کشیدن گفتند

[Glut.tiny]

سلام آقای باغبان عزیز
تو این چند روز که خوب نبودن و فکرم زیاد درگیر بود
به نوشته های خوب شما احتیاج دارم تا بتونم آروم تر بشم و بهتر فکر کنم
خیلی فکرم درگیره
همیشه تو روزهایی که ناراحت بودم فقط خوبی شو از خدا خواستم و هیچ گله ای پیش خدا نبردم
چرا تو اون روزهایی که حالم خوب بود و همه چی داشت خوب پیش میرفت
درست زمانی که .........
باغبان عزیز سعی کن بیشتر بنویسی
ممنون

[تمنای عشق]

خوشحالم برگشتید

[mohamad.reza164]

داشتم دنبال تاپيك شهيد ميگشتم، چشمم به اين تاپيك خورد.

---------------------------

چون مادر او را به مكتب فرستاد، درسوره لقمان به این آیت رسید: «أنِ اشکُرلی و لِواِلدَیکَ» یعنی شکر گوی مرا و شکر گوی مادر و پدر را چون معنی این آیه بدانست نزد مادر رفت و گفت:

«در دو خانه کدخدایی چون کنم، یا از خدا در خواه تا همه آن تو باشم یا مرا به خدابخش تا همه آن او باشم مادر گفت: تو را در کار خدا کردم و حق خود به تو بخشیدم».

اين سرگذشت كلي بايزيد بسطامي بود، بايزدي مهر مادرش در دل داشت و در جستجوي ذات خدا. از شاگردان امام صادق بود. در بيان كرامات او همين بس كه، بعد از شش سال كسب فيض در كنار استادي چون امام صادق (ع) ، حضرت به بايزيد ميفرمايند از روي طاغچه كتاب را به من بده. بايزدي پاسخ ميدهد كدام طاغچه، كه امام صادق متعجب ميشوند: بايزدي تو 6 سال اينجا رفت و آمد داري و اكنون پاسخ ميدهي كدام طاغچه؟ بايزيد جواب ميدهد كه من شش سال براي كسب علم و كمال خدمت شما بودم نه دانستن مكان طاغچه! كه حضرت به ايشان ميفرمايند تو به مقامي بس بالا دست يافته اي.


------------
روزي مادر بايزيد از او درخواست آب ميكند، تا بايزيد آب را خدمت مادر مياورد، مادر خوابشان ميبرد، بايزد نيز با ظرف آب كنار مادر به انتظار مينشيند تا او از خواب بلند شود و آب را ميل كند. ( منظور كه حب و احترام مادرش چقدر زياد بوده)

نم نم به جايي ميرسد كه براش سوال پيش مياد، در دل دو محبوب ميگنجد؟ كدام را انتخاب كند؟ كه متن ابتداي پست را مجدد مطالعه كنيد!




پ ن : من متن رو با ادبيات خودم نوشتم، بهترش اينه كه از تذكره الاولياء بخونيدش و مثل ما نخونده كس نباشيد.

[باغبان]

سلام


محبوب مطلق فقط اوست وهرجا محبوبي هست بخاطراينست كه نشاني ازآن محبوب مطلق دراو هست ( دکتر حسین الهی قمشه ای )


داستان حضرت یوسف (ع) خیلی آموزنده ست ،،،

یکی از آموزنده ترین مفهوم ها : "" در یک دل دو دوست نمی گنجد ""


https://www.aparat.com/v/je6n8/%D8%A...86%D8%AC%D8%AF

[mohamad.reza164]

سلام

یکی دیگه از بحث های آموزنده در ادامه تاپیک، شاید داستان اجازه دادن امام حسین ع به پسر رعنا و رشیدش برای به میدان جنگ رفتن باشه:

تا که اکبر با رخ افروخته
خرمن آزادگان را سوخته

آمد و افتاد از ره با شتاب
همچو طفل اشک بر دامان باب

کای پدر جان همرهان بستند بار
ماند بار افتاده اندر رهگذار

دیر شد هنگام رفتن ای پدر
رخصتی گر هست باری زودتر
.......


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


در جواب ار تنک شکر قند ریخت
شکر از لب های شکر خند ریخت
گفت: کای فرزند مقبل آمدی
آفت جان، رهزن دل آمدی
کرده‌یی از حق؛ تجلی ای پسر
زین تجلی، فتنه‌ها داری بسر
راست بهر فتنه، قامت کرده‌یی
وه کزین قامت، قیامت کرده‌یی
نرگست بالاله در طنازیست
سنبلت با ارغوان در بازیست
از رخت مست غرورم می‌کنی
از مراد خویش دورم می‌کنی
گه دلم پیش تو گاهی پیش اوست
رو که در یک دل نمی‌گنجد دو دوست
بیش ازین بابا! دلم را خون مکن
زاده‌ی لیلی؛ مرا مجنون مکن
پشت پا، بر ساغر حالم مزن
نیش بر دل؛ سنگ بر بالم مزن
خاک غم بر فرق بخت دل مریز
بس نمک بر لخت لخت دل مریز
همچو چشم خود به قلب دل متاز
همچو زلف خود، پریشانم مساز
حایل ره، مانع مقصد مشو
بر سر راه محبت، سد مشو
لن تنالوا البر حتی تنفقوا
بعد از آن؛ مما تحبون گوید او
نیست اندر بزم آن والا نگار
از تو بهتر گوهری، بهر نثار
هرچه غیر از اوست، سد راه من
آن بت ست و غیرت من، بت شکن
جان رهین و دل اسیر چهر تست
مانع راه محبت، مهر تست
آن حجاب از پیش چون دورافکنی
من تو هستم در حقیقت، تو منی
چون ترا او خواهد از من رو نما
رو نما شو، جانب او، رو، نما

[mohamad.reza164]

سالک بگذشته از خیل خیال
پیش عقل آمد بجسته از عقال
گفت ای دستور حل و عقد ملک
نیست رایج بی تو هرگز نقد ملک
خرقهٔ‌تکلیف دین بر قد تست
تا بحد نیستی سر حد تست
ذرهٔ‌گر نیستی بگرفتئی
ذرهٔ تکلیف نپذیرفتئی
اقبل و ادبر خطاب تست خاص
گاه در قیدی و گاهی در خلاص
چون شود در نیستی چشم تو باز
اقبلت گرداند از خود پاک باز
چون شوی در عین هستی دیده ور
ادبرت هر دم کند قیدی دگر

شیخ عطار در کتاب مصیبت نامه شعری دارد با مضمون فوق


در چرایی استفاده عطار از "اقبل و ادبر" آمده است که ارجاع به حدیث قدسی زیر است:

لَمَّا خَلَقَ اَللَّهُ اَلْعَقْلَ‏ اِسْتَنْطَقَهُ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَقْبِلْ فَأَقْبَلَ‏ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَدْبِرْ فَأَدْبَرَ ثُمَّ قَالَ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي مَا خَلَقْتُ خَلْقاً هُوَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْكَ وَ لاَ أَكْمَلْتُكَ إِلاَّ فِيمَنْ أُحِبُّ أَمَا إِنِّي إِيَّاكَ آمُرُ وَ إِيَّاكَ أَنْهَى وَ إِيَّاكَ أُعَاقِبُ وَ إِيَّاكَ أُثِيبُ

که در توضیح می آید زمانی که عقل خلق شد و با عالم هستی آشنا گردید، عقل چنان با عالم انس و وابستگی گرفته بود، چشمانش جایی دیگر را نمیدید. خدا با عقل به سخن در میاید و به اون میگود، بیا ( فاقبل) و عقل بی درنگ به اطاعت رب خود می شتابد و سپس به اون میفرماید برو ( فادبر) . سپس در ستایش و چرایی خلقت عقل توضیحاتی میآید.

ولی منظور عطار از

گاه در قیدی و گاهی در خلاص
چون شود در نیستی چشم تو باز
اقبلت گرداند از خود پاک باز
چون شوی در عین هستی دیده ور
ادبرت هر دم کند قیدی دگر

این است که ای عقل خو گرفته با هستی، این منم (خدا) که همه هستی از من است، محبوب اصلی منم، بیا و از عالم و قید و بند خلاص شو و سپس با حب و حق من مجدد پا به عرصه هستی گذار



منبع:

ابراهیمی دینانی ، برنامه معرفت، شبکه 4، مورخه 97/1/6