تجربه ی اردیبهشت: *این دهان بستی دهانی باز شد...* ( قراره تا کجا پیش برم؟ اینجا برای من انسان کم نیست؟)

سلام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

یه چیزی تو وجودم ریشه انداخته که نمی ذاره بیفتم خیلی رو دارم خیلی .
هر چیه کارش درسته.

نمیدونم چیه که نمی ذاره ناراحت بشم و ازینکه نمی تونم ناراحت بشم و از دردها ناله کنم ،رنج میبرم و بعد ازین رنج بردنم لذت می برم و شاد میشم ...
یعنی غمم تبدیل به شادی میشه و من واقعا مرز این دو مفهوم رو گم کردم .

شادی به معنای واقعی همه رنج هام رو در بر گرفته رنج هایی که اگه بگم نمیتونند تبدیل به بیان بشن..رنج هایی که فیل رو هم از پا در میارند...

بهرحال شکر چون او بهتر به احوالات ما اگاهه.

---

لسان الغیب میفرماید

چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد
ما به امید غــمت خاطــر شادی طلبــیم

حضرت مولانا هم میفرمایند

عاشقم بر لطف و قهرش من به جد
ای عجب من عاشق این هر دو ضد

با عرض معذرت از پست قبلی که قرار بود بیام و در حد مقدوراتم بگم خیلی میذره ، اولش میخواستم خودم بنویسم ولی گفتم حالا مگه تو چی هستی و چی میدونی اگر چیزی بگی از خودت که نیست بامطالعه بیانات بزرگان میخوای بیای و خدایی نکرده نفست رو بزرگنمایی کنی

هیچکس در پیش خود چیزی نشد
هیچ آهن خنجر تیزی نشد
هیچ حلوائی نشد استاد کار
تا که شاگرد شکر ریزی نشد

حالا هم میشد خیلی حرف ها زد ولی من هم با مطالعه و.... چیزهایی قرار بود بگم و حالا کمابیش ادرکات خودم رو هم به اون اضافه کنم، ولی خوب ماهیگیری بهتره که.

از طرفی دفعه قبل میخواستم سایتی رو بهتون معرفی کنم که متعلق به یکی از اساتید فلسفه و عرفان هستند و شاگرد آیت الله جوادی آملی و حسن زاده آملی بوده اند و بسیار انسان مهذب و به روزی هستند و اسمشون استاد اصغر طاهرزاده هست.
کمی توی معرفی سایت ایشون تردید داشتم چون بعضی از شاگردان ایشون به شکل خاصی در قالب بیان و دیدگاه ایشون متصلّب میشن به طوری که خود ایشون هم از اونها شاکی هستند و البته همیشه این طور کسانی هستند.
دقت داشته باشید وقتی کسی برای بیان موضوعاتی روی یک چیز متمرکز میشه میخواد که اون رو بهتر بشکافه و نه این که تنها حرف درست همون هست ولی بعضی شاگردان ایشون چنان از جنبه مطلق گرایی در همه ابعاد نسبت به سخنان ایشون برخورد میکنن که حتی نمیشه درباره کلام امام خمینی و علامه طباطبایی با اونها حرف زد در حالی که خود ایشون بارها گفتن که من فقط معلم و شارح کلام بزرگان دین هستم.
در هر صورت میخواستم قبل از معرفی این سایت این نکات رو خدمتتون عرض کنم.
ایشون بالغ بر 50 کتاب نوشتن که همه اونها در سایتشون قابل دانلود هست ، همین طور میتونید سئولاتتون رو از ایشون بپرسید و معمولا چند روز بعد جواب میدن.
به توجه به روحیه شما اولین کتابی رو که بهتون از ایشون پیشنهاد میدم کتاب زیر هست که لینکش رو قرار دادم و کتاب دوم هم باز به عنوان تاپیکتون مربوط میشه ، در نهایت خوب هست که سیر مطالعاتی کتاب های ایشون رو که در سایت اومده رو هم در نظر بگیرید.

کتاب:
معاد ، بازگشت به جدی ترین زندگی - گروه فرهنگی المیزان

روزه دریچه ای به عالم معنا - گروه فرهنگی المیزان

دانلود کتب موجود در سایت:
کتب - گروه فرهنگی المیزان

بخش پرسش و پاسخ سایت:
http://demo.lobolmizan.ir

معرفی استاد:
درباره استاد - گروه فرهنگی المیزان

سیر مطالعاتی:
گروه فرهنگی المیزان - گروه فرهنگی المیزان]

صفحه اصلی سایت:
صفحه اصلی - گروه فرهنگی المیزان


موفق باشید.

بازهم خندونم
از زندگی خندم می گیره :311::311:به معنای واقعی می خندم
نه به معنی تمسخر ها ...خوشم میاد کارهای خدا هیجان داره

یه مشکلی میاد حلش می کنی بعدی شروع می شه (آخر همشون هم خوبه )

در طریق عشق بازی امن و اسایش بلاست*** ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

اولای زندگی ام این رو متوجه نمیشدم و گاهی هم ناراحت می شدم و خیلی جدی می گرفتم چقدر نادون بودم

اما دیگه پیش ما لو رفته این بازی ها .
احساس می کنم مسیر پله پله است
من از مشکلات می خندم احساس میکنم خدا برام تله میذاره از یه طرفی هم خیلی هواداری می کنه
خوب میفهمم که میخواد من رو چک کنه
میخواد ببینه به مهربانیش به حمایتش شک می کنم ایا ؟!!

هر لحظه درحال چک شدنیم و هر لحظه در حال چک شدنم
این هم شیرینه عسله ...هرچه از دوست رسد نکوست
امروز بهش گفتم خداجان انصافا مشکلات بامزه ای بهم میدیا یجورین اگه تورو نمیشناختم خیلی من رو میسوزوندن ولی من که می دونم این ها بازی ان و گذرا و من بازیگر نقش.

مدت ها پیش بود که این ایه برام نازل شد(فهمیدم):

لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ

تا بر آنچه از دست شما رفته است اندوه نخوريد و بدانچه به شما داده [دلبسته و] سرمست نباشيد

یعنی دنیا در گذره و این ازدست دادن ها و به دست اوردن ها یه معنایی دارند فقط برای ناراحتی و خوشحالی ما نیستن قراره یه چیزی ازش بفهمیم .
من که مزه مهربانی خدا رو چشیدم میگم خدایا من رو از چی میترسونی قربونت برم ؟ من که نمی ترسم من میخندم .(اما دوست ندارم دوزش رو ببره بالا خب انسان محدودیم دیگه میترسیم جلو برم .)
بازهم همون جریان " عشق دردانه است و من غواص و دریا میکده ****سر فروبردم من انجا تا کجا سربر کنم"
بله گاهی ادم از امواجش میترسه ولی مهم اینه خودش هست و دستگیرمه پس ترس معنی نداره.
ولی ازمونشم دوست داریم
آخه یجوری تو آزمون هاش هم تقلب می رسونه این هم خیلی بهم کیف میده دوست نداره کم بیارم منم که کم بیار نیستم البته به لطف خدا جان و به شرط اسون بودن امتحان ها و رسوندن تقلب.

این طرز فکرم درباره خدا نمود ظاهریش اینطوره که باعث میشه برای هیچ کاری عجله نکنم و در هر حال در هر حال و در هرحال آرام باشم انتظار هم نمی کشم .
نمود باطنیش هم که بماند همینقدر بگم که دلم الان براش غنج می ره.

سلام.

اگه اشتباه نکنم معلم هستین.

برات حتما پیش اومده که شاگردت در یه شرایطی که ازش توقع نداشتی یه حرفی زده یا یه کاری کرده یا یه واکنشی نشون داده که ذوق زده ت کرده باشه؟!
وقتی انتظار نداری شاگرد متوسطه یا اون که ضعیف تره جواب یه سوالت رو خیلی خوب یا حتی متوسط بده، با دیدنش چقدر ذوق میکنی:43: یه وقتایی که یه مسائلی تو زندگی پیش میاد به این فکر میکنم الان من اگر چه کار کنم ربم (مربیم، اونی که پرورشم داده) ذوق زده میشه؟ و تو دلش بهم آفرین میگه. اینجوری میشه که انگیزه ها زنده میشن بدون هیچ محرک خارجی و شاید فیزیکی!!

سلام


اینجور تاپیکها که متعلق به شخص خاصی نیست که بخوای برای نوشتن توش از شخص خاصی اجازه بگیری..این تاپیکها متعلق به خود خداست…. خدا هم که مهمون نواز و مهربونه.. لازم نیست ازش اجازه بگیری که مهمون سرزده اش باشی… اصلا شاید این محافل راه میفته که لابلای کلی نوشته … یک بنده ای پیدا بشه که خدا بخواد اون رو وسیله کنه که توی فکرش چیزی بندازه که از طریق این محافل نکته ای رو ذکر کنه که بعد یک بنده دیگه ای که خدا اون رو خیلی دوست داره ولی یک مدتی هست از خدا دور افتاده … به وسیله اون مطلب فرد اولیه دوباره بکشدش سمت خودش..


امشب اینجا رو دیدم منم هوسم شد دو کلوم بنویسم…


خدا که با ادمهایی که باخدا کاری ندارن که کاری نداره، ازاری بهشون نمیرسونه ، بلایی بهشون نمیده… اتفاقا اونا رو انگاری به ظاهر خیلیم هم دوست داره… اینقدر دوست داره که خدا اصلا دلش نمیخواد صداشون رو بشنوه… هم میگن خدایا فلان چیز رو میخوایم ، فلان مقام رو میخوایم ، فلان ثروت رو میخوایم ، فلان لذت رو میخوایم.. خدا سریع به فرشته هاش میگه ، سریع حاجت این مخلوق من رو بدید ، اصلا دوست ندارم که یکبار دیگه صدام بزنه… زود بهش حاجتش رو بدید که سرش گرم بشه و اسم من رو نیاره دیگه … روایت داریم اگه مومنین به کفار حسودی نمیکردن ، حتی خدا ناودونی بارون کفار رو هم از جنس طلا میداد که دیگه کلا کاری به کار خدا نداشته باشن و دنیاشون به بهترین شکل جفت و جور باشه و ذره ای از خدا طلبکار نباشن…


مشکل از اونجایی شروع میشه که یک بنده ای از دهانش در میره و میگه خدایا دوستت دارم … خدایا عاشقتم…

هرکه در این بزم مقربتر است… جام بلا بیشترش میدهند

خدا میگه… عاشقمی بنده جان ؟ دوستم داری؟ نوح رو دیدی؟ ابراهیم رو دیدی؟ محمد (ص) رو دیدی؟ امام علی رو دیدی؟ حسین مظلوم رو دیدی؟ ابوالفضل رو دیدی؟ اینها الگوی عاشقی بودن… اتفاقا خیلی هم ادعای عشق داشتن… اما منه خدا که همینطوری قبول نمیکنم که… ادعا کردی باید پای ادعات وایستی .. باید عیار عاشقیت رو نشون بدی… تا بتونم بهت مثل همون عاشقای بالا سخت میگیرم… اینقدر بهت سخت میگیرم و این دنیا رو بهت تنگ میکنم که بقیه مردم قرنها برای مظلومیتت و برای مصیبتهایی که سرت اومده اشک بریزن… تقصیر خودت بود… من که کاری به کارت نداشتم… خودت اومدی ادعای عاشقی کردی… خوب اینم تاوان ادعات بود… اخه نمیشه بنده جان… زغال سنگ اگه میخواد الماس بشه … باید تحت فشار قرار بگیره .. خوب توی بنده هم همینطوری با این همه ناخالصی که نمیتونی بیای این دنیا هم نشین من خدا باشی… باید الماس بشی…


توی نماز بعد از سجده که میخوای بلند شی … میگی "بحول الله وقوه اقوم و اقعد" یعنی بحول و قوت الهی برمیخیزم و مینشینم… ما که از این چیزها سرمون نمیشه … اون عارفا که طعم لذت نماز رو چشیدن.. میگن این ذکر رو به این خاطر میگی که توی سجده اینقدر حال کردی و با خدا معاشقه کردی و به خاطر لذت وصف ناشدنی که سجده داشته برات… دیگه نای بلند شدن نداری … یعنی اصلا نمیخوای بلند شی دیگه .. بعد از خدا برای بلند شدن مدد میگیری…


بعد این خدایی که یک سجده کردنش اینقدر لذت داره… اومدی گفتی خدا جون دوستت دارم… بعد خدا ازمایشت میکنه دیگه… امتحانت میگه … تا عیار عشقت مشخص بشه… اخه اون دنیا قراره بهت پاداش بده… پاداشش هم بهشت و انواع و اقسام خوردنی ها و اشامیدنی ها و حور و پری ها نیست که …
اینقدر ارزش انسان بالاست که که حتی بهشت هم براش کمه… پاداش اون بنده ای که اومد گفت خدایا عاشقتم.. بعد هم سختی های این دنیا رو تحمل کرد و ذره ذره مثل یک داروی تلخ نوشید… تا به خدا ثابت کنه عشقش حقیقی هست و در برابر این همه سختی حتی یک ناله کوچک هم نکرد و در عوض فقط و فقط در برابر این همه سختی گفت (ما رأیت الا جمیلا) یعنی (من به جز زیبایی چیزی ندیدم)… بعد خدا بهش اون پاداش خیلی مهمه رو میده… اون بنده توی این دنیا یک سجده میرفته بعد کلی غش و ضعف میرفته و کلی حال میکرده … بعد ایا لذتی وصف ناشدنی تر از این برای این بنده هست که اون دنیا پاداشش هم نشینی با خود خدا باشه…


این ادم پولدار خارجی ها رو دیدین… اون خیلی خیلی خیلی پولدارها.. بعضی هاشون هستن اخر سر خودکشی میکنن … چرا؟ چون مثلا طرف 50 سال عمر کرده اینقدر پول داشته که دیگه هیچ لذتی توی این دنیا نبوده که نچشیده باشه.. بعد طرف به پوچی رسیده و فکر کرده این دنیا دیگه چیزی نداره حداقل بمیره شاید اونطرف تجربه های جدیدتر کسب کنه…
یعنی اگه خیلی ثروتمند باشی در عرض 50 سال مثلا ، از تمام خوشی های دنیا اشباع میشی…


حالا…


ما قرار میلیارد میلیارد میلیارد سال و به اصطلاح ریاضیش بی نهایت سال اون دنیا زندگی کنیم… بعد خدای مهربون اون بهشتش رو چطوری طراحی کرده که توش تا ابد هم باشی هیچ وقت دلزده و سیر نمیشی… حالا بهشت فعلا مهم نیست…

مهم خود اون خدای مهربون هست که طراح یک چیزی هست که همیشه بدیع و نو باقی میمونه…بعد خود این خدا چه موجود عزیز وصف ناپذیری هست… ایا پاداشی عظیم تر برای یک بنده میتونه باشه که همنشین این خدا باشه؟ و ایا عذابی بزرگتر از این میتونه باشه که از نگاه این خدا در اون دنیا محروم بشه؟ خوب هر که فیل خواهد جور هندوستان کشد…

همنشینی خدا رو میخوای اون دنیا…
باید بهش بگی عاشقشی..
وقتی هم گفتی عاشقشی…
باید بهش اثبات کنی…
برات بلا و سختی میده… هر کسی یک مدل… یکی با مسائل مالی .. یکی سلامتی .. یکی مسائل همسر و فرزند و خانواده و..

بلا میده که ببینه کم میاری یا نه ....اینقدر پسر یا دختر خوبی هستی که جیکت در نمیاد… میگی چشم خدا.. هر چی تو بخوای و تو بگی…


میخواد به یک نقطه ای برسی که توی خوشی ها ذره ای سرمست نشی .. توی غمها ذره ای ناراحت نشی… در هر حال بگی خدایا راضیم به رضای خودت…
بهش بگی خدایا .. حالا که توی این بلاها و امتحانات من راضیم به رضای خودت… تو هم قول بده مواظب اخرتم باشی… هر کاری میخوای تو این دنیا با من بکن … ولی نزار کوچکترین خدشه ای به اخرتم وارد بشه… اخه خدایا نمیخوام همنشینی با تو رو از دست بدم… اخه خدایا… من لذت سجده کردن توی این دنیا رو چشیدم… یک سجده ات که اینقدر برام لذتبخشه.. لمس حضورت توی اون دنیا دیگه چه مزه ای داره….

سلام
بااجازه فرشته جان
این سه تاپست آخروادارم کردکه بنویسم!!!
اعتراف میکنم این حسی روکه شما سه عزیزگفتین روتجربه نکردم...واسم پیش اومداما خودم ازکنارش ردشدم...
ازخداطلبکار شدم!!!!
وقتی گفتم خداجون دوستت دارم...عاشقتم...واسش نامه های عاشقانه مینوشتم ازهمه چی که دوروبرم بودلذت میبردم...تاآخرش پای حرفم ناستادم...
مشکلات که اومدسراغم همه اینهایادم رفت...بی معرفت شدم...نخندیدم...فقط ناله کردم وبس!!!
آخ که چقدرخداروازخودم ناامیدکردم!!!
اصلا مگه خداهم ناامیدمیشه؟؟؟!!!بازتقصیرات خودموانداختم گردن خدام!!!خودم ناامیدشدم....آره ناامیدشدم...من بزرگترین گناه روکردم!!!

فقط همیشه ازش طلبکاربودم؟؟؟چرااینجوری کردی؟؟چرااینجوری شد؟؟؟'!!
بهش کنایه میزدم!!!میگفتم آهان...این بازی جدیدته!!!وای ازخودم خجالت میکشم!!
پس چراخدامنورهانکرد؟؟به قول آقای محمدچرابه فرشته هاش نگفت هرچی میخوادبهش بدین که دیگه صداشونشنوم!!!

چرا؟
چرابااینکه این همه اذیتش کردم بازیه کاری میکردبیشتربهش غربزنم!!!یعنی خدااین غرهارودوست داره؟؟؟؟؟معلومه که نه!!!
پس یعنی خودمون رودوست داره؟؟؟

دوست داشتم شغلم نوشتن بود!! کار و زندگیم کشف یه سری حقایق و فاش گفتن و نوشتنشون بود! چقد بذر تو این ذهن هست که حتی اگه یدونه ش کاشته بشه، توشه و ثمره ی یک عمر زندگی انسان تامینه ولی... مشغله اجازه نمیده. :47: اینروزا کارم شده اینکه از ذهنم نت های کوتاه بردارم که مبادا این تجربه ها و الهام های ارزشمند فراموش بشه. و چقد داکیومنت ناتموم دارم... تو اولین فرصت برمیگردم یه چیزایی رو به اشتراک میذارم.

دعوام نکنینا ولی حقیقت، خوب که فک میکنم میبینم خودم راجع به سوال شما نظری ندارم. یا بهتره نداشته باشم. به نقل مطلبی از سایت maddahi.net بسنده میکنم؛ برداشت آزاد:

روزهای اولی که سر کلاس ایشان را می دیدم با خودم می گفتم چه صدای آشنایی دارد .

کمی که زمان گذشت فهمیدم قاری قرآن هم بوده است.

بیشتر که شناختمش فهمیدم در مسابقات کشوری مقام نفر اولی را هم در کارنامه ی خود دارد.

بیشتر که گذشت فهمیدم حدود سی سال در زمینه ی ادبیات عرب نیز زحمت کشیده است .

در طول یک ترم خیلی از او یاد گرفتم.

استادی که سر کلاس درس به شیوه ی اجتهادی تدریس می کند و دأبش در تدریس،دأب فضلای حوزه است.

استاد شهریار ضیاء آذری از آذری های با صفاست.

باسواد،خوش کلام و …

توفیقی بود که پنچشنبه ی گذشته خدمت ایشان بودم

صحبت از صفات مومنین و تفسیر سوره ی مومنون بود. در تفسیر آیه ی دوم این سوره از هندسه ی نماز مطالب خواندنی ای را فرمودند .ما حصل این مطالب خواندنی در تفسیر آیه دوم سوره ی مومنون که می فرماید :

“الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ”

و نیر حدیث شریف نبوی که می فرماید : “الصَلاَهُ مِعرَاجُ المُومن” نماز معراج مومن است ؛


به شرح ذیل است :

۱ – در حج واجب وقتی حاجی به مکه وارد می شود و سپس از مکه خارج می شود حداقل سه مرتبه خانه ی خدا را طواف می کند .هر طوافی ۷ دور دارد که جمعا حاجی ۲۱ باز دور کعبه می گردد .

۲ – کعبه ۴ ضلع دارد و طی حدیث شریف امام صادق علیه السلام در من لا یحضره الفقیه به این دلیل ۴ ضلع دارد که به محاذاه ( در مقابل ) بیت المعمور در آسمان قرار گرفته است .


۳ – بیت المعمور بنایی ست که طی حدیث شریف نبوی در شب معراج ۵۰ هزار سال قبل از خلقت آسمان ها و زمین از یاقوت احمر بنیان شده و فرشتگان به دور آن در آسمان طواف می کنند .

متن حدیث بدین شرح است :

قال رسول الله صلى الله علیه وآله: لما عرج بی إلى السماء وانتهیت فی المسیر مع جبرئیل إلى السماء الرابعه فرأیت بیتا من یاقوت أحمر، فقال لی جبرئیل: یا محمد هذا البیت المعمور خلقه الله قبل خلق السماوات والارض بخمسین ألف عام، فصل فیه، فقمت للصلاه، وجمع الله النبیین والمرسلین، فصفهم جبرئیل فصلیت بهم….
بحار الانوار علامه مجلسی جلد ۳۶ صفحه ۱۵۵


۴ – بیت المعمور هم ۴ ضلع دارد و هر ضلع آن بر یک جمله استوار است .

امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمودند: کعبه چون یک خانه مکعب شکل است، کعبه نامیده شده است.یعنی چهار دیوار دارد، یک سطح و یک کف، لذا مکعب می شود.

آنگاه فرمودند : سرّ این که چهار دیوار دارد آن است که بیت المعمور دارای چهار دیوار و چهار ضلع است. بیت المعمور دارای چهار ضلع است، چون عرش خدا چهار ضلع دارد و عرش خدا دارای چهار ضلع است، چون کلماتی که معارف الهی بر آن کلمات استوار است، چهار کلمه می باشد; «سبحان الله و «الحمد لله و «لا اله الاّ الله و «الله اکبر. تسبیح است و تهلیل و تحمید است و تکبیر. این حدیث انسان را از عالم «طبیعت به عالم «مثال و از عالم مثال به عالم «عقل و از عالم عقل به عالم «اِله می برد و با آنها آشنا می کند.


۵ – تعداد تسبیحات اربعه در نمازهای پنجگانه بدین شرح است :

نماز صبح = ۰
نماز ظهر = ۶
نماز عصر = ۶
نماز مغرب = ۳
نماز عشاء = ۶

که جمعا می شود ۲۱ مرتبه .

حالا وقتی حدیث شریف نبوی که فرمودند : الصلاه معراج المومن را می خوانیم شاید این هندسه ی نماز در کنار این حدیث برای ما کمی معنای بیشتری داشته باشد که مومن در نماز با تکرار این جملات ( تسبیحات اربعه ) و ساختار خاصی که خدا به ما یاد داده است ؛ به گرد کعبه ای می گردد که به محاذاه بیت المعمور است و بیت المعور نیز به محاذاه عرش الهی قرار گرفته است .

به عبارتی شاید خدا می خواهد به ما اینگونه بیاموزد که با نماز باید به گرد ولی نعمت خود بگردیم

- - - Updated - - -

راستی کلیپی که مصباح عزیز از فلسفه ی نماز تو تاپیک چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟ از استاد رائفی به اشراک گذاشتند واقعا شنیدنیه و به دل به نماز دادن خیلی کمک میکنه.

باز هم این حس وحشیانه چنگ انداخته به دلم ...

نمیدونم چیه اسمش چیه؟ شادی؟ دیگه شک دارم بهش...
یه شوق عمیق که آرومم نمی ذاره دردناکه گریه ام میاد..
رفرش میزنه به همه ذهن و فکرم ..

دیروز یه ضد حال خوردم اما اعتنایی بهش نکردم چیزی که قبلا خیلی منو بهم میریخت !
نمی دونم چی به سرم اومده که اینطور شدم؟

مثل موشک پرتابم می کنه و این با حالت نشستن یک جا جور در نمیاد نمیشه که پاشم بدوام ...
می دونم هدفش دویدن جسمانی نیست
می دونم این موشک سفر به درون می خواد مطمانم اما ظرفیت میخواد باید بتونی تحمل کنی...
باید از زندگی بیفتی !!!و باز زندگی رو به دست بیاری ... باید همه چیتو گرو بذاری و همه چی رو به دست بیاری
این موشک برای پرتاپ کردن همه وابستگی هاست ...


تنها باد

سایه شدم و صدا کردم :
کو مرز پریدن ها ،دیدن ها؟ کو اوج " نه من" ، دره " او"؟

و ندا آمد لب بسته بپو.
مرغی رفت ، تنها بود ، پر شد جام شگفت.
و ندا آمد بر تو گوارا باد ، تنهایی تنها باد.!

از صخره شدم بالا . در هر گام ، دنیاییتنهاتر، زیباتر.
و ندا آمد : بالاتر بالاتر !!

آواز از ره دور :جنگل ها می خوانند؟
و ندا آمد: خلوت ها می ایند.
و شیاری ز هراس .

و ندا آمد: یادی بود ، پیدا شد، پهنه چه زیبا شد!

" او آمد" ، پرده ز هم وا باید ، در ها هم

و ندا آمد : پر ها هم!!!!!

الهی :72:

دردهایی هست که نمی توان گفت
و گفتنی هایی هست که هیچ قلبی محرم آن نیست ...

الهی
اشک هایی هست که با هیچ دوستی نمی توان ریخت
و زخم هایی هست که هیچ مرهمی آن را التیام نمی بخشد و تنهایی هایی هست که هیچ جمع هایی آن را پر نمی کند ...


الهی
پرسش هایی هست که جز تو کسی قادر به پاسخ دادنش نیست دردهایی هست که جز تو کسی آنرا نمی گشاید
قصدهایی هست که جز به توفیق تو میسر نمی شود ...


الهی
تلاش هایی هست که جز به مدد تو ثمر نمی بخشد تغییراتی هست که جز به تقدیر تو ممکن نیست و دعاهایی هست که جز به امین تو اجابت نمی شود ...

الهی
قدم های گمشده ای دارم که تنها هدایتگرش تویی و به ازمون هایی دچارم که اگر دستم نگیری و مرا به ان ها محک بزنی شرمنده خواهم شد ...

الهی
با این همه باکی نیست
زیرا من همچو تویی دارم که همانندی نداری رحمتت را هیچ مرزی نیست ...

آمین

.... عشق در هر گوشه‌ای افسانه‌ای خواند ز من
(حافظ)


زیباترین دریا
دریایى است كه هنوز در آن نرانده‏ ایم
...
زیباترین روز
نرسیده است

و زیباتر سخنى كه با تو بگویم
هنوز بر زبانم نیامده است
(ناظم حکمت)


شب را تقسیم کرده اند
بین دختران چشم سیاه

دریا را
بین دختران چشم آبی

اما تمام کوه ها
سهم توست
بانوی چشم قهوه ای [من]

(مجید یاری)