سلام. متشکرم که این پیج رو باز کردید.:72:
امیدوارم این تاپیک بتونه به من کمک کنه که یه فضای روانی متفاوت بسازم.
مشکل من اعتیاد نیست. در واقع من جزء اون تعداد خیلی نادری هستم که خیلی زود میتونن زنجیر اعتیاد رو بشکنن. علتش هم اینه که میل به قدرت یکی از ویژگی های اصلی شخصیت منه، و اعتیاد چیزی نیست جز: ضعف!
من هروقت اعتیادی رو در خودم کشف کردم، نابودش کردم، اما اتفاقی که در طولانی مدت افتاده اینه که:
1* قدرتم در ترک اعتیاد زیاد شده. طوریکه همونطور که قبلا گفتم، من میتونم خیلی زود، و نسبتا راحت، اعتیاد به هرچیزی رو کنار بذارم. فقط کافیه لحظه ای برسه که من *ضعف* رو با چشم هام ببینم.
2* از یه اعتیاد به یه اعتیاد دیگه میفتم! (البته بینشون فاصله زمانی وجود داره)
یعنی در عمل خیلی وقتا من به یه چیزی معتادم! موسیقی. بازی. نت.
فرایند ترکم هم به این صورته:
مثلا وقتی حس کردم به فیسبوک معتاد شدم. میزان استفادش رو به صفر رسوندم. (اگه دقیقا صفرش نمیکردم، موفق نمیشدم) اما اگه امروز دوباره برم فیسبوک، یک ماه بعد معتاد میشم. و تا یه مدتی اصلا حواسم نیست که معتاد شدم. تا اینکه یه دفعه به خودم میام و میفهمم. اونوقته که دوباره همه قدرتم برای ترک کردنش جمع میشه.
فکر کنم کامل توضیح دادم. خلاصش اینه:
روان من برای اعتیاد مستعده.
سوال:
چرا اینطوره؟
چطور میشه که اینطور نباشه؟