همسروخانواده ام

سلام دوستای گلم
چند بارتاالان ازراهنماییهاتون استفاده کردم ولی مشکلات همچنان هست
همسرم بینهایت کینهه شدیدازخانوادم داره چرا همع به دختراشون کمک میکنن توبچه داری خانوادت فقط به فکر پسرهاشونن چرا من رو بالابردن منو دوس نداشتم وحالاچرا قبول نمیکنن اشتباه کردن کلاهم قطع رابطش باخانواده من وفقط من میرم خونمون. هرروز این بحثاروداره تو خوبی ولی خانوادت بدن من تباه شدم اومدی بیخودترازمن چقدر ساپوزت مبشن من نه. یعنی جرات ندارم باشی حرف بزنم وفامیل یادوست دیگه میده که مقایسه بنظرم دچاروسواس فکری شده دیگه تازه میخوای منودیونه جلوه بدین
نمیدونم چه کاری درسته هی میگه تو خوبی ولی خانوادت بدبودن
تاحدودی درست میگه مادرم اصلاحاضرنیست بچمونگه داره حتی یه دکتر میخواستم بزم با خودم بروم اولین ۲سال شاید ۵بار نگه داشته کلا و۲هفته ابتدای نداریم بود بقیه کارهابامنوهمسرم بود پرستارم بخاطر کرونانگرفتم و الان دیگه میتونم بزارم مهد. مشکل کلا اینه که شوهرم میگه فقط ازماانتظاردارن وهیچکاری نمیکنن پشه بقیه خانواده ها
ومنم احساس سرخوردگی دارم چراشوهرم بااینکه می.ه ازت راضی ام ازازدواجش ناراضیه ازخانواده ام دلگیرمیشم بااین حرفاوجندروز سراغ نمیگیرن دوباره دلم نمیاد‌ ازونور اگه کاری کنم شوهرم میگه خدمت رسانی نکن بهشون وقتی قدمی برنمیدارن
واقعا بین هردوطرف گیرکردم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عطریاس

سلام دوستای گلم
چند بارتاالان ازراهنماییهاتون استفاده کردم ولی مشکلات همچنان هست
همسرم بینهایت کینهه شدیدازخانوادم داره چرا همع به دختراشون کمک میکنن توبچه داری خانوادت فقط به فکر پسرهاشونن چرا من رو بالانبردن منو دوس نداشتم وحالاچرا قبول نمیکنن اشتباه کردن کلاهم قطع رابطس باخانواده من وفقط من میرم خونمون. هرروز این بحثاروداره تو خوبی ولی خانوادت بدن من تباه شدم ادمای بیخودترازمن چقدر ساپوزت مبشن من نه. یعنی جرات ندارم باکسی حرف بزنم وفامیل یادوست دیگه میره تو مقایسه بنظرم دچاروسواس فکری شده میگه تازه میخوای منودیونه جلوه بدین
نمیدونم چه کاری درسته هی میگه تو خوبی ولی خانوادت بدبودن
تاحدودی درست میگه مادرم اصلاحاضرنیست بچمونگه داره حتی یه دکتر میخواستم بزم با خودم بروم تواین ۲سال شاید ۵بار نگه داشته کلا و۲هفته ابتدای زایمان بود بقیه کارهابامنوهمسرم بود پرستارم بخاطر کرونانگرفتم و الان دیگه میتونم بزارم مهد. مشکل کلا اینه که شوهرم میگه فقط ازماانتظاردارن وهیچکاری نمیکنن مثه بقیه خانواده ها
ومنم احساس سرخوردگی دارم چراشوهرم بااینکه میگه ازت راضی ام ازازدواجش ناراضیه ازخانواده ام دلگیرمیشم بااین حرفاوجندروز سراغ نمیگیرن دوباره دلم نمیاد‌ ازونور اگه کاری کنم شوهرم میگه خدمت رسانی نکن بهشون وقتی قدمی برنمیدارن
واقعا بین هردوطرف گیرکردم

---

ممنون ازتون

کسی نیست کمکم کنه-😐

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عطریاس

ممنون ازتون

---

با سلام
اگر خوب دقتی کنید به: {نحوه واکنش شما به کمک خواهی از یاران همدردی که در این پست به نمایش گذاشتی }
این ریشه مشکلی هست که می تواند در رابطه با خانواده اتان هم مطرح باشد.


هر کس روش شما را ببیند متوجه می شود که پرتوقع و زودرنج هستید و می توان احتمال داد که ممکن است شوهرتون هم همین سبک را داشته باشد.

شما در یک تالار گفتگو یک مشکل در ساعت 10:14 مطرح می کنید. ساعت 10:53 واکنش نشون می دهی بعد در ساعت 22:48

چه نتیجه ای می خواهم بگیرم:
1) اینکه: والدین شما اصلا و ابدا مجبور نیستند که به شما و همسرتون سرویس دهی کنند. اساسا این توقع بی جا هست. شما و همسرتون بالغ هستید و باید مسائلتون را خودتون مدیریت کنید. این انتظار و توقع و مثل بچه ها همیشه انتظار حمایت کشیدن از والدین نشان می دهد ناپختگی در شما و همسرتان هست.

البته این نکته بسیار مهم را هم بگویم:
2) از اخلاق خوب و پختگی و رشد یافتگی والدین هست که همه جور کمکی به فرزندان خود و یا حتی دیگران داشته باشد. این کمک به دیگران حتی می تواند همسایه و اقوام و فامیل هم باشد. افراد رشد یافته به جامعه هم کمک می کنند.

=======

از این دو مطلب چه نتیجه ای می گیریم:
آنجا که به توقعات شما از والدینتان بر می گردد ، انتظار و توقع بیجا دارید و شما باید خودتون مسائلتون را مدیریت کنید.

اما اگر شما والدین رشد یافته ای شدید از فرزندان خود حمایت کنید و رهایشان نکنید.



ما مسئول این نیستیم که برای دیگران تکلیف مشخص کنیم. حتی برای والدین خود. ما در بی توقعی از اطرافیان پیشرفت می کنیم.
اما وقتی نوبت خودمان رسید با کمک به دیگران پیشرفت می کنیم.

بسیاربسیارممنونم خیلی عالی فرمودید وخیلی خوشحال شدم پیام شمارودیدم
فقط یه نکته بگم وفامیل ما بصورت وحشتناک همه مادرپدرهابچهارو ساپورت میکنن حتی مالی واین ازاول ریشه این موضوع شد که همسرم شروع مقایسه کنه ایشون نه روانشناس میاد نه دارو میخوره .البته یه بار مشاور رفتیم که خیلی هم باتجربه بود گل وظیفه مادرت بوده دردوره نوزادی بچتومواطبت کنه وچرا نکرده ازاونجاهمسرم بدترشد
من چه کمکی به همسرم میتونم بکنم . اینکه همسرم اینقدر پرتوقع هست ناراحتم ازطرفی میگه فقط اونا بگن کم کاری کردن من حالم خوب میشه

نکته مهم دیگر اینکه این مفاهیم را باید به شوهرتان انتقال دهید. اما به سبک و روش صحیح مثلا:

با این ادبیات با شوهرت صحبت کن:
"عزیزم، همه آدمهای دنیا ایده آل و بهترین نیستند. و عیب و نقص های بی شماری دارند. همینطور که خودما هم بیست نیستیم و ممکن است خطاهایی داشته باشیم. والدین من هم در مواردی بهترین ها نیستند و ممکن است این موجب ناراحتی ما بشوند. اما خانواده ها چه خوب و چه بد ریشه های ما هستند. ما نمی توانیم از ریشه های خود به بهانه اینکه بهترین نیستند جدا شویم و خودمان را قطع کنیم. از طرفی یاد گرفته ام بی توقعی به ما آرامش می دهد. دوست دارم اگر والدینم نقطه ضعفی دارند من در مورد فرزندانم نداشته باشم. و نسبت به فرزندانمان حمایتگر باشم. الان هم اگرچه والدینم ضعف دارند اما دوست دارم من به عنوان یک انسان به عنوان یک فرزند ضعف کمی داشته باشم. اگر بخواهم توقع کنم، بد اخلاقی کنم، ناآرامی کنم ، آنگاه از خودم بدم خواهد آمد و به خودم می گویم پس تو خودت هم مشکل داری که نمی تواند راحت و خوب برخورد کنی و مکرر دنبال انتقام و تلافی و مقابله هستی. من می خواهم آنطور که صحیح هست برخورد کنم. نه با کینه و دلخوری"

همچنین می توانی اضافه کنی:
"عزیزم ، متوجه هستم که چقدر احساساتت در این مورد مکدر شده است و چه انتظاراتی داری، و من هم این احساسات را تجربه می کنم. اما بیا با هم سعی کنیم ما بهترین بشویم. هم والدین خوبی بشویم. هم به عنوان فرزندان برای والدینمان با بزرگواری نسبت به ضعفهایشان برخورد کنیم."


دقت کنید این نمونه ها را به عنوان مثال از زبان شما برای همسرتان نمونه آوردم.
شما می توانید در همین قالب و مفاهیم و با ادبیات احساسی مناسب، این مسائل و محتواها را قشنگ و شیرین با همسرت گفتگو کنی.
در صحبتهایت همیشه این مفاهیم را باید به طرق مختلف بیان کنی.
1 - والدینم مثل همه انسانها ضعف دارند.
2 - من هم ضعف هایی دارم.
3 - دوست دارم بی توقع و بی انتظار از دیگران از زندگی لذت ببرم.
4 - می خواهم خوب باشم. و وظایف فرزندی و والدی خود را خوب انجام دهم.
5 - قصد تلافی ، مقابله، انتقام و کینه نسبت به والدینم را ندارم. چون اینها منجر می شود که فکر کنم من هم بسیار ضعیف و پر اشتباه هستم و دیگر از خودم خوشم نخواهد آمد.
6 - البته احساسهایت را شوهرم متوجه می شوم. می دانم که آزرده می شوی. اما این را هم می دانم که تو هم مثل من دوست داری بی عیب و نقص باشی و تمایل داری اگر کسی اشتباهی کرد، اما تو در عوض ، خوب بمانی و تو هم اشتباه دیگری در قبال آنها مرتکب نشوی.