اختلاف سن 16 سال با همسر

سلام
به طور اتفاقی انجمن رو دیدم خیلی خوشحال شدم که همچین سایتی وجود داره که باعث کمک در تصمیم گیری دوستان برای ازدواج میشه .
میخوام فقط تجربه شخصیم رو درباره ازدواج با اختلاف سن رو برای دوستان بازگو کنم .
من متولد سال 51 هستم و مدرس دانشگاه . همسرم متولد سال 67 . سال 88 با هم ازدواج کردیم در حال حاضر 2 تا دختر داریم . عاشقانه همدیگه رو دوست داریم . با هم کوه میریم والیبال بازی میکنیم و گاهی سفرهای دونفره (چون اعتقاد دارم نیازه) .
از اختلاف سن در ازدواج واهمه نداشته یاشید اما به شرطی که فرهنگی نزدیک به هم داشته باشید و یه خوبی طرف مقابل رو بشناسید نه فقط با یک نگاه عاشق بشید .
زمانی که توی آموزشگاه زبان تدریس میکردم با خانومم اشنا شدم که اوموقع 13 سالش بود دست تقدیر مارو بهم رسوند .
پیش مشاور هم رفتیم با اینکه برام سنگین بود (به دلایلی)که خانم مشاور شدید مخالف بود ولی بعد از 3جلسه که روال مشاوره عوض شد و خانم مشاور قانع شد هر چند با اکراه !

با اینکه خانواده های از قبل با هم اشنا نبودن ولی از نظر اخلاقی ، اعتقادی، فرهنگی و اقتصادی خیلی بهم نزدیک بودیم .
در نظر هم داشته باشید اگه با یک نظر عاشق شدید و جزییات رو در نظر نگیرید فقط تو خیال و رویا پردازیهای خودتون میتونید خوشبحت باشید .
البته همیشه و همه جا افرادی هستن که دوست دارن یه حرفی بزنن وگرنه روزشون شب نمیشه بنابراین توی فامیل خانومم هرکی از من پرسیده متولد چه سالی هستی گفتم 60 و خانومم هم اگر از فامیل من کسی درباره سن و سالش بپرسه میگه متولد 60 به این ترتیب گپ تا حدودی پر شده البته برای انقادگرانی که دنبال سوژه هستن.
در نهایت اگر با تحقیق و چشم باز عمل اقدام میکنید ابدا از اختلاف سن هراس نداشته باشید.
موفق و خوشبخت باشید

با سلام

خدارو شکر تبریک میگم حتما برای به وجود اومدن این عشق تلاش هم کردید...اینطور نیست؟

میشه نمونه هایی از این نزدیکی که می فرمایید رو با مثال بیان کنید

و اینکه حتما شخصیت هاتون با هم مچ بوده...درسته؟

ممنونم دوست عزیز
اگه حقیقت رو بگم هیچ تلاش قابل ذکری نکردم !
فقط حرمت شریک زندگیم رو حفظ کردم هیچ وقت تنهایی تصمیم نگرفتم و حتی در تصمیماتی که خودش میگرفت و میدونستم اشتباهه به راهنمایی ساده بسنده کردم ، نظر (هر چند درست) خودم رو تحمیل نکردم .
زمانی که دختری رو برای ازداوج انتخاب میکنید فقط به منطبق بودن اخلاق شخص خودتون و اون دختر خانم اکتفا نکنید ، در نظربگیرید که وقتی ازدواج میکنید فقط دختر رو انتخاب نکردید شما در واقع یک پکیچ رو انتخاب میکنید یعنی اون خانم و متعلقاتش شامل پدر و مادر و تیر و طایفه .
اگه فرهنگ خانوادگی منطبق باشه مشکل ریشه ای هیچ وقت به وجود نمیاد و عشق موجود درحین زندگی رشد میکنه .
ذات عشق های آتشین در فراق ست مثل مجنون که سر گذاشت به کوه و بیابون یا فرهاد که رفت کوه رو بکنه و هر دو ناکام .
بنابراین اگر قبل از ازدواج فکر میکنید طرف رو اونقدر دوست دارید که بدون در نظر گرفتن شرایط فرهنگی و اعتفادی اون و خانوادش میتونید باهاش زندگی کنید بدونید که قوه منطق و استدال رو از دست دادید و به راهی میرید که فرهاد یا مجنون رفت .
در مراسم خاستگاری وقتی سن و سال منو پرسیدن پدر و مادر خانومم شوکه شدن:33: ولی بعد از چند جلسه رفت و آمد دیدیم واقعا بهم نزدیکیم . کلا 8 جلسه دیدار خانوادگی داشتیم و حدود 5 جلسه چند ساعته بین من و پدر خانم تا ایشون مطمئن بشه که تک دختر و در واقع تک فرزندشون میتونه با من خوشبخت بشه .

نمونه هایی از نزدیکی رو سوال فرمودید ،
تقریبا ساکن یک محله بودیم (توازن اقتصادی).
اعتقادات دینی مذهبی و سنتی یکسانی داشتیم (محرم و نامحرم).
هردو خانواده اصالتا شیرازی بودیم.
پدر من و پدر ایشون هر دو کاسب بازار بودن که باعث میشد حرف همو بهتر درک کنن.
چندین سال با هم بودیم و به اخلاق و علایق هم کاملا آشنا بودیم .
و در نهایت انتطاراتی از من داشتن که در حد توانم بود نه بیشتر که بعدا باعث کدورت بشه .