دلــشـكسـته ها

[آرمان 26]

<p align="center">
<object classid="clsid:6BF52A52-394A-11D3-B153-00C04F79FAA6" id="WindowsMediaPlayer1" width="499" height="40" style="border: 1px dotted #999">
<param name="URL" value="http://fater.persiangig.com/audio/havay%20geryeh.mp3">
<param name="autoStart" value="-1">
<param name="volume" value="100">
<param name="rate" value="1">
<param name="balance" value="0">
<param name="currentPosition" value="0">
<param name="defaultFrame" value>
<param name="playCount" value="1">
<param name="currentMarker" value="0">
<param name="invokeURLs" value="-1">
<param name="baseURL" value>
<param name="mute" value="0">
<param name="uiMode" value="full">
<param name="stretchToFit" value="0">
<param name="windowlessVideo" value="0">
<param name="enabled" value="-1">
<param name="enableContextMenu" value="-1">
<param name="fullScreen" value="0">
<param name="SAMIStyle" value>
<param name="SAMILang" value>
<param name="SAMIFilename" value>
<param name="captioningID" value>
<param name="enableErrorDialogs" value="0">
</object></font></body>

هم غريبه زياد ديده ام
هم دل شکسته
و هم کمر تا شده
و تو کدامين شان هستي؟!



تا برايت بگويم
از اين درد
از اين درد بودن و نبودش



اگر دلت شکست
تمام تکه هايش را بردار
که اگر برنداري
که اگر بند نزني

ديگر هيچ اميدي براي ادامه نداري
همان مي شود که گفتي
باد مي برد برگ برگ وجودت را...
به کجا ؟!!!

خودت هم نمي داني
آنقدر دور مي شوي
آنقدر ذليل مي شوي
آنقدر غريبه مي شوي

که درد دوري و ذلت و غربت
همه برايت مي شود يک عقده
يک گره در گلو
يک آرزوي نهفته

ولي با همه اينها به درد
دل شکستگي نمي رسد
بسوزد اين دل که دودمان بر باد مي دهد
بودنش يک درد است و نبودنش هزار

من و برگ برگ جانم
به فداي تمامي دلشکسته هاي برحق!!!!

[آرمان 26]

تو را با اشك خون از ديده بيرون راندم آخر هم
كه تا در جام قلب ديگري ريزي شراب آرزوها را
به زلف ديگري آويزي آن گلهاي صحرا را
مگو با من ، مگو ديگر، مگو از هستي و مستي
من آن خودرو گياه وحشي صحراي اندوهم
كه گلهاي نگاه و خنده هايم رنگ غم دارد
مرا ازسينه بيرون كن .

ببر از خاطر آشفته نامم را
بزن بر سنگ جانم را
مرا بشكن ، مرا بشكن
تو با درد آشنا بودي
ولي اي مهربان من
بگو آخر كه از اول كجا بودي؟
كنون كز من يه جا مشت پري در آشيان مانده ...
و آهي زير سقف آسمان مانده ...
بيا آتش بزن اين بال و پرها را
رها كن اين دل غمگين وتنها را



تو را راندم
كه دست ديگري بنيان كند روزي بناي عشق واميدت
شود اميد جاويدت
تو را راندم
ولي هرگز مگو با من
كه اصلا معني عشق و محبت را نميدانم
كه در چشمان تو نقش غم و دردت نميخوانم


تو را راندم
ولي آن لحظه گويي آسمان ميمرد
جهان تاريك ميشد ، كهكشان ميمرد
درون سينه ام دل ناله ميزد:
باز كن از پاي زنجيرم ، كه بگريزم
به دامانش بياويزم
به او با اشك خون گويم مرو
من بي تو مي ميرم
ولي من در ميان هاي هاي گريه خنديدم
كه تو هرگز نداني
بي تو يك تك شاخه عريان پاييزم
دگر از غصه لبريزم

در اين دنيا بمان بي من
براي ديگري سر كن نواي عشق و مستي را
بخوان در گوش جان ديگري آواي هستي را
تو اي تنها اميدم
بي من از آن كوچه ها بگزر

مرا يكدم به ياد آور
بياد آور كه مي گفتم : «بيا اميد جان من»
بيا تن را ز قيد آرزوهايش رها سازيم
بيا ميعاد خود را بر جهان ديگر اندازيم
بياد آور كه اكنون بي تو خاموشم
ز خاطر ها فراموشم
و يك تك لاله ي وحشي
به جاي لاله بر گور دل من روشنست اكنون

[m.mouod]

سلام

نمی دونم این تاپیک شخصیه یا اینکه اشکالی نداره کس دیگه هم توش پست بذاره ........

ترسم این است ...

ترسم اين است که پاييز تو يادم برود
حس اشعار دل انگيز تو يادم برود

ترسم اين است که باراني چشمت نشوم
لذت چشم غزلخيز تو يادم برود

بي شک آرامش مرگ است درونم?وقتي
حس از حادثه لبريز تو يادم برود

من به تقويم خدايان زمان شک دارم
ترسم اين است که پاييز تو يادم برود


با غزلها ت بيا چون همه چيزم شده اند
قبل از آني که همه چيز تو يادم برود

( علي اکبر رشيدي )

)

[پندار]

یه شب از اون شبای بی انتها

که همش منتظری سپیدی صبح بزنه تا که راحت بشی از فکرو خیال

توی باغ دلگشای آرزوم

خودمو سپردم به آرزوهای محال

نمیدونید چه حالی داشتم توی اون لحظه های راز و نیاز

با خودم کل میزدم تا که خیال کنم مثل همه ی آدما

یه روزم بلاخره مرغ عشق پر میزنه توی هوام

میدونستم عاشقی درد داره ، غصه داره ،

بعضی وقتا بقول بی بی گشنگی و فقر داره

اما با همه ی این قصه ها

وقتی حوصلم سر میرفت از تنهائی هام

هوس عاشقی بود که می پیچید به دست و پام

الغرض اون شب تموم شد با هزار سوال بی جواب

صبح که از خواب پاشدم

یه نفر تو کوچه مون

داد میزد که میدونه از آیندمون

هاج و واج مونده بودم که مگه غیر خدا

کسی هم میدونه از فردا های ندیدمون؟

پا شدم با یه دنیا سوال و اضطراب

خواب آلود

خودمو رسوندم توکوچه با التهاب

کنار فالگیر پیریه قفس بودو دو تا قناری اسیر

که میگفتند همه چیز با فال حافظ

از پیازش تا به سیر

خلاصه با هزار بامبول کلک

یه فال حافظ کشیدم با تردید و شک

آنچه از عشق گفت حافظ شیرین سخن

تا به امروز آویزه ی گوش شد پیش من

آن لسان الغیب این چنین پندم داد

آنکه رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

صبر و آرام تواند به من مسکین داد

…………………

من همان روز زفرهاد طمع ببریدم

که عنان دل شیدا به لب شیرین داد .

[آرمان 26]

بی تو یعنی بعض، حسرت
بی تو یعنی لحظه های تا ابد بد!
بی تو یعنی بی تبسم، پر گلایه
آسمان قصه هایم بی ستاره
بی تو یعنی شمع خسته، سرد، بی جان
هر طرف دیوار، افسوس، زندان
بی تو چیزی کم می شود از حس بودن
می شود تر از ترانه دیده من