خیانت برای بار دوم.کمکم کنید

[ارزو خانم]

آنی عزیزم سلام

همراه پدر و مادرم نرفتم.برای این کار هم باید مقدماتی را فراهم کنم.هنوز تصمیم نگرفتم.ولی واقعا تحمل این شرایط برام خیلی سخت و غیر ممکن شده.در این مدت خیلی سعی کردم روی رابطمون کار کنم ولی هیچ فایده ای نداشت............هیچی

جز اینکه من اعصابم خیلی خورد شده.
اوضاع و احوال شوهرم هم خوبه و به اموراتش حسابی مشغوله.به او خوش می گذره......
وحالا به این نتیجه رسیدم که حتما باید کاری کنم.

توصیه مشاور این بود که مستقیما با شوهرم حرف بزنم و در مورد روابط عاطفی و نبود رابطه زناشویی بینمان و دلایلش باهاش صحبت کنم.به خیانتش هیچ اشاره ای نکنم.
برام خیلی سخته ولی به این نتیجه رسیدم که حتما باید این کار رو بکنم.این اولین قدمه و بر اساس عکس العمل او تصمیمات بعدیم رو می گیرم.

مشاور در مورد نحوه گفت و گو و اینکه بچه ها نباشند تاکید کرد.این چند روز دوباره مسافرت به شهر مورد نظر می ریم.و ان شا الله حتما در این چند روز باهاش صحبت می کنم.هر چند قابل پیش بینیه که احتمالا میگه: همینه که هست .تقصیر خودته .هر کاری می خوای بکن و.....
ولی این کار رو می کنم و بعد سراغ مراحل بعدی میرم.

می خوام بهش بگم اگه اینطوری ادامه بده دیگه نمی تونم به این زندگی ادامه بدم و تکلیفم رو روشن کنه؟
دعا کنید بتونم خوب و درست صحبت کنم.

آنی خیلی عزیز همه حرفاتون درسته ولی من واقعا نمی تونم اینطور ادامه بدم.اگه نظری دارید ممنون میشم بشنوم.

[ani]

آرزو من کاملا تو را درک می کنم عزیزم .

مشاور حرفهای خیلی خوب و درستی زده اما من می خواهم به یک نکته اشاره کنم .

گفته ای ممکن است تو به شوهرت در مورد نحوه ی ارتباط ناسالم خودتان دو نفر حرف بزنی و او حرف خودش را بزند

دقت کن

ما هم وقتی آزرده هستیم ، اگر طرف مقابل با یک اشاره ی کوچک که بوی دوستی بدهد به سمت ما بیاید نرم نمی شویم چرا که توقعاتی داریم . آسیب هایی خورده ایم و تمایلاتی داریم . خیلی کم اتفاق می افتد که کسی در زمان دلخوری به ما اشارتی بزند و ما هر آنچه گذشته را مثل فوت کردن یک شمع بدون دود به دست فراموشی بسپاریم . دوست داریم با اولین تلنگر از بوی دوستی ، گله کنیم . داد بزنیم . یاد آوری کنیم که چقدر آسیب دیده ایم و انگشت اتهام به سمت طرف مقابل بگیریم و ... ( این حرف ها معنی اش این نیست که تو آسیب ندیده ای و تنها همسرت آسیب دیده که حالا باید نوازش شود )


شوهر تو از مریخ نیامده . اهل زمین است .یکی مثل من و تو و به مراتب ضعیف تر از تو . واکنشهای او هم مثل من و توست . می دانم آسیب دیده ای . می دانم سختی زیادی را تحمل کرده ای . می دانم حتی بیشتر از همسرت به غرورت توهین شده اما یادت باشد که می خواهی با او صحبت کنی تا نتیجه بگیری .

باید یک انگیزه ی قوی در خود ایجاد کنی که در زمان گفتگو از کوره در نروی و اگر به تو گفت : تو خودت خواستی و خودت کردی و....( و از جایگاه من خوب و تو بد با تو صحبت کرد ) رشته ی کار از دستت در نرود .

حالا که شوهرت نیست اما کسی که در فشار است و زندگی برایش غیر قابل تحمل شده و نمیتواند به این وضع ادامه دهد تو هستی او که به قول تو کار خودش را می کند و .... . پس برا ی خودت لطفی کن و انگیزه ای درست کن که بتوانی بحث را درست مدیریت کنی .

گفتگوی سختی خواهد بود و حتما مدیریت می خواهد و قبل از هر چیز حس اعتماد به نفس و مثبت اندیشی و تفکر سالم.

من مطمئن هستم تو از پس این گفتگو بر خواهی آمد . از کوره در نخواهی رفت . آرامش خواهی داشت . با صبوری نتیجه را به نفع خود خواهی کرد . باید گام نخست را درست برداری تا گام های بعدی درست برداشته شوند .

فکر نکن از همسرت محبت را گدایی می کنی او وظیفه دارد که به تو محبت کند و خلاهای عاطفی ترا در آن حدی که به خودش مربوط است پر کند . هیچ زندگی با اشتباه یکی از طرفین به بن بست نمی رسد . باور کن . باید هر دو نفر شما اشتباهات خود را بپذیرید . حتی خوب بودن زیادی هم می شود اشتباه بزرگ .

شنیده ای می گویند لطف مداوم حکم وظیفه پیدا می کند !!!حتی سکوت و صبر مدام هم حکم وظیفه پیدا می کند !!! پس عزیزم . اگر تو صد در صد هم خوب بوده باشی در جاهایی و در بهترین حالت اشتباهاتی از سر خوبی زیاد داشته ای . فاکتورهای خوبی که در زندگی تو حکم وظیفه یافته اند . اما تو چرا اینقدر صبوری کرده ای و یا سکوت و ... آن هم بر می گردد به درون تو و... که نشان می دهد یک جای کار در درون تو می لنگد .

اما چیزی که مهم است باور تو به زمان بر بودن تغییرات است .

در شروع گفتگو به خودت بگو من قرار است به عنوان کسی که اولین قدم را برداشته است رو به روی یک آینه بنشینم و تصویر درون آینه همان را نشان خواهد داد که من هستم . مطمئن باش اگر غمگین و عصبی باشی ،تصویر درون آینه همان می شود ( واکنش همسرت ) پس با روحیه ی بالا و اعتماد به نفس و بسیار مهربان و خوش زبان و مهمتر از همه سلامت فکر و مثبت اندیش . در غیر این صورت همسر تو نمی فهمد تو به چه هدفی اولین گام را برداشته ای و در درک آن دچار اشکال می شود . باید حس دوستی و رابطه ی سالم از درون تو بجوشد تا آن را بتوانی انتقال بدهی و او باور کند . پس اول از همه روی باور های خودت روی اقدامی که تصمیم گرفته ای انجام دهی کار کن .

قبل از گفتگو بارها و بارها نتیجه ی گفتگو را همانگونه که می خواهی تصور کن و بنویس . عشق و دوستی را هر چند سخت به رگهای منجمدت منتقل کن . کار سختی است اما شدنی است . یک موجود یخ زده و منجمد این حس را به راحتی از روی نگاه و علائم ظاهری و حسی به طرف مقابل منتقل می کند .

[gole maryam]

ارزوی عزیزم سلام

من تا حالا تو این تاپیک پست نگذاشته ام ولی انقد مشکلت برایم مهم هست که بدون اغراق بگویم هر لحظه دنبال می کنم تاپیکت رو

ارزوی عزیز پست 96انی را مو به مو وبا دقت زیاد بخوان
،اصلا سرسری از این پست نگذر ،بر احساس خودت مسلط باش و بدون که کلید موفقیت تو تو ارامش هست
منتظر خبر های خوشم ازت

[ویونا]

لطف مداوم حکم وظیفه پیدا می کند !!!حتی سکوت و صبر مدام هم حکم وظیفه پیدا می کند !!! پس عزیزم . اگر تو صد در صد هم خوب بوده باشی در جاهایی و در بهترین حالت اشتباهاتی از سر خوبی زیاد داشته ای . فاکتورهای خوبی که در زندگی تو حکم وظیفه یافته اند . اما تو چرا اینقدر صبوری کرده ای و یا سکوت و ... آن هم بر می گردد به درون تو و... که نشان می دهد یک جای کار در درون تو می لنگد .

خانم آنی واقعا با این جمله شما موافقم توی یکی از پستها آرزو به شهری که پدر و مادرش در اونجا ساکن هستند رفته بود بقول خودش هرچقدر اصرار کرد شوهرش برای برگرداندن او و نوزاد کوچک و فرزند دیگرش حتی حاضر نشد به آن شهر برود اما آرزو باز مثل سابق خودش برگشت. بنظر من این ترس آرزو از قهرهای طولانی مدت شوهرش و ترس از عکس العملهای شدید اون باعث شده تا برای جلوگیری از خشونت در خانه به تمام عقاید وی احترام بگذارد اما از درون بخودش آسیب بزند. لطفا کمکش کنید تا این مشکل ترس براش حل بشه.
آقای سنگتراشان جایی فرمودند: آرزو تو نمیتوانی چون نمی خواهی. بنظر من آرزو میخواهد و بدنبال راه حلهای فراوانی است اما این ترس از رفتار آتی شوهرش به او اجازه تحرک نمی دهد.

[ani]

وقتی زنی از حمایت و موقعیت و پشتوانه ی خوب و قوی برخوردار نباشد وادار به سازش و مدارا و لطف مداوم می شود و متاسفانه مردانی با روحیه سلطه جو این موقعیت را خوب شناسایی و درک و در نهایت از آن سو استفاده می کنند .

البته مقوله ی مردان سلطه جو محدود به این گروه از زنان نمی شود آنها شانس خود را در هر موقعیتی امتحان می کنند اما زمانی که زنی که شرایطش با این گروه اول متفاوت است و از اعتماد به نفس بالا بر خوردار است اما از سر فروتنی و تواضع و ادب و ملاحظات و ...یا هر دلیل بیمارگونه ی دیگری به لطف مداوم بیفتد به وقتش هم می توانند واکنش سریع و ضربتی انجام بدهد و شرایط را به نفع خود عوض کند .

متاسفانه آرزو جز گروه اول است و همسرش او را شناسایی کرده است . مگر اینکه آرزو واقعا تصمیم به تغییر و وضعیت موقعیت بگیرد و خودش را به زنان گروه دوم نزدیک کند و هر چه این فاصله کمتر بشود نتیجه ی آن مطلوب تر خواهد بود .

و در اولین قدم اعتماد به نفس و مثبت اندیشی است که راه ها را باز می کند .

من اینگونه تجربه کرده ام که هر زمان که در اوج فشار بوده ام موتور مغزم بیشتر و بهتر فعال بوده است .

زمانی که فشار را با جان و دل احساس نکنیم در حالت استراحت و .. به سر می بریم . پس می بینید که اوج فشارها زیاد هم موقعیت بدی نیستند و برعکس راهگشا ست و فعال .

آرزو به این مرحله رسیده یعنی مرحله ی اوج فشار در نتیجه موتور مغز و جسم اش با تمام قدرت فعال شده و از این بابت واقعا به او تبریک می گویم .

مرحله ی فوق العاده ای است که اگر درست عمل کند نتایج بی نظیر خواهند بود . تبریک آرزو خانم . دست ما را هم بگیر .

در ضمن باز به یک نکته ی دیگر هم بر مبنای تجربه رسیده ام که قورمه سبزی تا جانیفتد خوردنی نیست !!! مرحله فشارها هم همینگونه است باید جا بیفتد و به اوج برسد . حال بر مبنای ظرفیت انسانها میزان تحمل فشارها هم متفاوت است . مسئله و موقعیت آرزو تازه حکم همان قورمه سبزی جا افتاده را پیدا کرده و قبل از آن هر چه که می گفتی گرسنه هستی فایده نداشت برای اینکه واقعا غذا حاضر نبوده !!!

[tarane.h]

ارزو, عزیزم از اینکه شرایطت تغییری نکرده متاسفم.
ارزو جان تو باید قاطعانه و با اراده کامل برای تغییر شرایط اقدام کنی. اینکه توی این سکوت شوهرت یه مرد حق بجانب باشه و تو درد بکشی اصلا درست نیست.
این سکوت مثل خوره داره تو را از درون نابود می کنه. اینکه تو به واسطه ذکاوت ساعت قرار همسرت با اون زنو می دونی و در اون زمان درد میکشی اصلا منصفانه نیست.
قبلا بهت پیشنهاد کردم سعی کنی به شوهرت نزدیک بشی(البته چون خودت مایل به ادامه زندگی بودی) ولی گویا نتونستی کاری از پیش ببری.
ارزو از اینجا به بعد خودت مسیرت را انتخاب کن و پیش برو.
نکته مثبتی که از شوهرت گفتی اینه که به بچه ها علاقه داره و وظایف پدری را به جا میاره با اینکه نمی تونه الگوی مناسبی برای اونها باشه ولی پدر وظیفه شناسیه.
ولی عزیزم تو باید مادری باشی که علاوه بر عشق و محبتت بتونی الگوی کاملی از یک زن باشی. باید به خودت, احساست و خواسته هات احترام بذاری. باید ارامش و رضایت خودت را در اولویت بذاری.
ارزو باید خودت را دوست داشته باشی.
ببین عزیزم من شرایط دقیق تو را نمی دونم ولی راهایی که به نظرم میرسه را بهت میگم می تونی بدون ابنکه با خودت رودربایسی داشته باشی راهی را که با روحیات و شرایطت بیشترین همخوانی را داره انتخاب کنی و خودت را از این برزخ نجات بدی.
1. جدایی: اگه می تونی از لحاظ اقتصادی و البته روحی استقلال خودت را بدست بیاری این روش می تونه برات مناسب باشه. جایی نوشته بودی که تا 2 سالگی بچه همسرت اجازه کار بهت نمیده. بعد از جدایی اینکه کار کنی یا نه انتخاب توه نه همسرت. برای کار کردن هم باید بدونی همه در اغاز از کارهای کوچیک شروع کردن نه از یه کار با شراط ایده ال.
2.ادامه زندگی: اگه بهر دلیلی فکر می کنی طلاق با روحیات تو سازگار نیست و مجبوری به این زندگی ادامه بدی باید شرایطت را مناسب تر کنی تا کمتر اسیب ببینی.
1-2. در پیش گرفتن شرایط فعلی: ارزو تو الان با شوهرت زیر یک سقف زندگی میکنی ولی عملا روابطتون هیچ شباهتی به رابطه بین زن و شوهر نداره. یه جور طلاق عاطفی. اگه می خوای به این شرایط ادامه بدی لااقل باید کاری کنی که احساس بهتری داشته باشی. یعنی تو, تو خونه به امور بچه ها و کارهای پدر بچه ها رسیدگی می کنی و در عوض از نظر اقتصادی تامین میشی. عملا در درون احساس میکنی که از همسرت جدا شدی بدون اینکه هزینه های طلاق را بدی. اگه فکر می کنی قادر به تغییر شرایط نیستی بایداز زاویه ای به مسئله نگاه کنی که ارامشت را بدست بیاری.
2-2. به شوهرت بگی که از همه چیز مطلع هستی و قاطعانه ازش بخوای این رابطه را تموم کنه.
این روش ریسک اینا داره که تو مطلع بشی این خانوم همسر رسمی شوهرته و مجبور بشی بین زندگی دو همسری و طلاق انتخاب کنی ولی در هر صورت تکلیفت مشخص میشه و از این درد درونی راحت میشی و می تونی مشکلت را بروز بدی.
ارزو قبلا روشهایی برای نزدیک شدن به همسرت و تغییر شرایط را هم من و هم دوستان دیگه گفتن. اگه فکر می کنی جواب میده روی اون روش ها تمرکز کن.
ارزو این فاصله بین تو و شوهرت و سکوت تو فقط و فقط به ضرر خودته. حتی ممکنه بعدا شوهرت عدم تمکین از طرف تو و نداشتن رابطه زناشویی را بهانه کارش بدونه و تو را متهم کنه.
به هر حال هر روشی را که انتخاب کردی چه طلاق و چه ادامه زندگی, اول باید شرایط را برای انجام تصمیمت مساعد کنی و از همه نظر خودت را اماده تغییرات در زندگی و نگرش به زندگی کنی و بعد پیش بری.
موفق باشی.

[ارزو خانم]

دوستان مهربون

قدم اول:

چند روز پیش مسافرت بودم .از روز اول به شوهرم گفتم که می خوام باهاش صحبت کنم.نیم ساعت وقت بگذاره که بچه ها رو همراه خودمون نبریم و تنها صحبت کنیم.بالاخره روز آخر بعد از بارها گفتن دقایقی بیرون از خونه صحبت کردیم.

اولا علارغم اینکه به توصیه مشاور ازش خواستم اجازه بده من همه حرفم رو بزنم بعد او صحبت کنه وسط صحبتم شروع به حرف زدن کرد.و وقتی گفتم از وضعیت فعلی روابط عاطفی و زناشوییمون ناراضیم.دلیلش چیه؟و....
گفت:من دیگه به تو نمی گم.ما خیلی با هم حرف زدیم و هیچ فایده ای نداشته.من فقط در حضور جمع صحبت می کنم.
اگه میخوای برو دادگاه.من با تو صحبت نمی کنم.مسایل ما باید در جمع مطرح بشه.من و تو اختلافمون اساسیه.اختلاف فرهنگی داریم حرف هم رو نمی فهمیم!
تا حالا خیلی حرف زدیم!20روز خوبی دوباره مثل قبل میشی.4 نفر آدم از فامیلت بگو بیان .از خانواده منم فقط یا برادرم یا خواهرم میان و....
و در جواب من که گفتم من از این وضعیت خیلی ناراحتم و اصلا راضی نیستم گفت:منم آرامش ندارم!
جالبه که ما تا حالا حتی یه بار هم با هم در مورد مشکلاتمون صحبت نکردیم.همیشه ایشون متکلم وحده است و هیچ وقت حتی اجازه دفاع کردن به من نداده.بعد میگه ما خیلی حرف زدیم.همیشه منو متهم کرده.

و من با آرامش و توصیه های مشاور سعی کردم بحث رو پیش ببرم .خیلی سعی کردم که حرف بزنه.گفتم ما خودمون باید مسایلمون رو حل کنیم.تو هیچ وقت به من اجازه حرف زدن ندادی.هر وقت خواستی خودت حرف زدی و..................
ولی هیچ فایده ای نداشت و همه حرفش این بود که باید چند نفر بیان و.....

وحالا می دونم هدفش از این کار چیه.فکر می کنم اولا می خواد منو تو جمع از نظر خودش محکوم کنه و بگه همه مشکلات زندگی ما تقصیر منه!دیگه با این شرایط نمیتونه ادامه بده!!!!!!!
ثانیا فکر می کنم در نهایت می خواد یکسری امتیاز بگیره و شرط و شروط بیشتر بگذاره.شایدم می خواد توی جمع ازم تعهد بگیره که دیگه من مشکلی ایجاد نکنم!!!!!!!!!!!!!!

واقعا خنده داره که خودم مشاور و همه شما دوستان عزیز به این نتیجه رسیدید که من خیلی گذشت کردم و او مدام پیشروی کرده.خیلی کوتاه اومدم.مشاورم می گفت تو کوتاه اومدی و او با روحیه سلطه جویی اختیارات و امکانات خودش رو بیشتر کرده و تو رو محدود تر.

و حالا من واقعا موندم هدفش از این برخوردا و حرفها چیه؟من که هر چی گفته قبول کردم و خیلی کوتاه اومدم ؟می دونم اشتباه بوده ولی من این کارها رو کردم هدف این آقا چیه؟

خودم فکر می کنم می خواد شرط و شروط بیشتر بگذاره که راحت تر به امورات خیانتش برسه.قبلا با قهر و سکوت امتیاز می گرفت.حالا با قطع کردن رابطه زناشویی.

و دلیلش رو فقط خیانتش می دونم.فکر می کنم اونقدر در رابطه با اون زن افتاده که دیگه براش مهم نیست زندگیش با وجود دو بچه از هم بپاشه.

و من دیگه نمی تونم و نمی خوام به هیچ عنوان امتیاز بدم.من از این شرایط هم خسته ام چه برسه به اینکه بخوام شرایطم رو بد تر کنم.

اگه بنا باشه جلسه ای برگزار بشه منم خیلی حرف دارم و به احتمال زیاد بیشتر حق رو به من می دن.ولی واقعا نمی دونم انجام این کار درسته یا نه؟چرا باید مثل قبل هر چی ایشون میگن اجرا بشه؟با اینکه دیروز بارها گفتم که مخالفم و مشکلمون رو باید خودمون حل کنیم؟با این جلسه هم مشکل خیانت ایشون که حل نمیشه.

از دیروز هم باهاش حرف نمی زنم.

لطفا همه دوستان عزیز اگه نظری و راهنمایی دارید بفرمایید.

از جناب آقای سنگتراشان هم تقاضا می کنم نظرشون رو در مورد برگزاری جلسه با حضور فامیل بفرمایید.
سپاسگذارم

[ویونا]

بنظر من بدلیل اینکه خانواده آرزو در این مدت کوچکترین عکس العملی نسبت به بدرفتاریها و آزارهایی که شوهرش در این مدت به او کرده نشان نداده اند امروز خیال می کند با طرح این مساله جلوی خانواده آنها هم آرزو را متهم خواهند کرد و احتمالا برای این رفتارهای ناخوشایند از شوهرش تشکر هم می کنند. البته آرزو خانم شما هم نباید (بنظر من) اصرار می کردی که خودتون دو نفره مشکل رو حل کنید. اینطوری شوهرت خیال می کنه خانواده تو پشت سرت نیستند. هر چند باشناختی که من از تو و خانوادت دارم میدونم که اصلا اینطور نیست اما شاید شوهرت اینطور فکر کرده.

خانم آنی و هم تالاری های عزیز : نظری و پیشنهادی در این مورد ندارید؟

[nastaran58]

آرزو جان تو این جلسه شرکت کن و مطمئن باش چیزی از دست نمی دهی.
موفق باشی

[harfedel]

ابتدا با خانواده ات تمام صحبتهايت را بكن. ريز و درشت ماجرا را برايشان شرح بده. واقعيت را بگو نه چيزي كم و نه چيزي زياد. دوباره با مشاوره ات صحبت كن. بهرحال ايشون بهتر از ما مي توانند كمك اساسي به شما بكنند. هر چه زودتر اين جلسه را با هماهنگي تشكيل بده تا گره زندگيت هر چه زودتر باز بشود. هر چند منم معتقدم دو نفر بهتر مي تونند مشكلشون رو حل كنند ولي وقتي ايشون حاضر نيست صحبت كنه پس بهتره به جمع كشيده بشه و زندگيت شايد سر و سامان بگيرد.