خیلی فکرم درگیر یافتن شغله

[miss seven]

سلام همدری های عزیز
امیدوارم که حال همتون خوب باشه و دعاهاتون هم در این ماه مبارک مقبول درگاه حق تعالی .

خب من موضوع تاپیک رو گفتم و الآن توضیحات کامل تری در این مورد میدم .
مدتیه خیلی به فکر پیدا کردن کار هستم ، نه هر کاری ، توی کاریابی ها زیاد میبینم که شخص رو استخدام میکنن برای بازاریابی و یا تبلیغات و کار در منزل ، که اصلا معلوم نیست چه محصولاتی هست و درآمدهاشون هم بنظر من ایراد داره .
شرکت های بیمه هم دوست ندارم بخاطر درآمدش چون حلال نیست بنظرم و خانواده من هم خب باید راضی باشند و شغلی باشه که آبرومند باشه حتی ار درآمدش ماهی 2 تومن باشه...من انتظار دارم پولم به جای اینکه زیاد باشه برکت داشته باشه .

حالا اومدم اینجا ازتون مشورت بگیرم و تجربه تون را در این زمینه بدونم و ممنون میشم همه تون راهنمایی کنید .

فقط این هم بگم که صرفا علاقه مند بودن به یک هنر و یا شغل خاص دلیل بر موفق بودن توی اون کار نیست ...مدتی کار هنری کردم ولی اصلا درآمدی نداره که هیچ همه اش رو هم هدیه دادم به این و اون .

منتظر نظرات خوبتون هستم چون دوست دارم مشورت کنم و نظراتتون رو بدونم.

[gholam1234]

سلام سرکارخانم سون، خوبین؟
والا سوالتون رو خوب متوجه نشدم. ولی در باب کاریابی این رو بگم که با توجه به اینکه خانم هستین، در درجه اول باید کاری که انتخاب میکنین با روحیاتتون سازگار باشه. یعنی شما باید اولویت اولیتون رو این مورد بذارین. در مورو اقایون این قضیه شاید خیلی مطرح نباشه، چون مرد از زیر سنگ هم باید پول در بیاره (مردای بدبخت )، ولی این فشار روی شما نیست. و با توجه به روحیات حساس خانمها (عموما البته) کارتون نباید سنگین باشه...

مورد دوم، سوالی هست که توی ذهن من همیشه هست، برای چی میخاین کار کنین؟ هدفتون چیه؟ میخاین پول در بیارین و سپس این پول رو مصرف کنین، یا اینگه صرفا میخان سرتون گرم باشه؟؟؟ بنظرم اگه جواب این سوال رو زدین، خیلی چیزا مشخص میشه

[miss seven]

سلام سرکارخانم سون، خوبین؟
والا سوالتون رو خوب متوجه نشدم. ولی در باب کاریابی این رو بگم که با توجه به اینکه خانم هستین، در درجه اول باید کاری که انتخاب میکنین با روحیاتتون سازگار باشه. یعنی شما باید اولویت اولیتون رو این مورد بذارین. در مورو اقایون این قضیه شاید خیلی مطرح نباشه، چون مرد از زیر سنگ هم باید پول در بیاره (مردای بدبخت )، ولی این فشار روی شما نیست. و با توجه به روحیات حساس خانمها (عموما البته) کارتون نباید سنگین باشه...

مورد دوم، سوالی هست که توی ذهن من همیشه هست، برای چی میخاین کار کنین؟ هدفتون چیه؟ میخاین پول در بیارین و سپس این پول رو مصرف کنین، یا اینگه صرفا میخان سرتون گرم باشه؟؟؟ بنظرم اگه جواب این سوال رو زدین، خیلی چیزا مشخص میشه

سلام آقا غلام
خیلی ممنونم که نظرتون رو گفتین ؛
بله شما درست میگین ، کار باید با روحیات آدم سازگار باشه و طبیعتا کارهایی بهتره که استعداد بیشتری در آن ها داشته باشیم .
ولی توی این دوره و زمونه کسی صرفا بخاطر استعداد هاش نمیره سر کار و همه یا پارتی باید داشته باشن و هزار جور مسئله دیگه .
من توی خونه مدتی یه کار در منزل که فکر میکردم میتونم توش موفق باشم انتخاب کردم ولی خیلی سخت بود و درآمد بسیار کم ..تازه معلوم نبود همون را هم بدن .

من خانواده ام بهم پول تو جیبی میدن ولی من دوست ندارم ، نباید در این سن پول بادآورده و بدون زحمت بگیرم ... نمیخام مثل بقیه باشم .

اینکه میخوام برم سر کار چند تا دلیل داره :

1- استقلال مالی داشته باشم و وابسته به پول و درآمد کسی نباشم ( اصلا هم دوست ندارم در آینده دستم جلوی همسر دراز باشه و یا کسی برام تعیین تکلیف کنه با پولی که بهت دادم مثلا حق نداری اینو بخری باید اون یکی رو بخری ، کلا پولت برای خودته میتونی هر کاری دلت میخواد باهاش انجام بدی .)
2_ برای اینکه احساس مفید بودن در جامعه را داشته باشم و همینطور سرگرم باشم ، چون بودن توی خونه باعث بیماری میشه در بلند مدت ...استراحت کردن یکی دو روز خوبه یا یه هفته نه چند سال !
3_ افزایش اعتماد بنفس و عزت نفس .

خیلی مزایای زیادی داره .

[فرزانه 123]

سلام
من نظر خودمو می گم. انشالله مفید باشه. با توجه به اینکه رشته تون چی هست و به چی علاقه دارین می تونید توکل کنید بخدا و آستین هاتون رو بالا بزنید. و کارهای زیر رو انجام بدین:
1- جستجو و تحقیق (برای اننخاب حرفه و فعالیت از لحاظ بازار کار اون حرفه، میزان درآمد، شرایط کار و ...)
2- کسب مهارت در زمینه حرفه ای که انتخاب کردین (مهمترین مرحله)
3- شروع کار (سختترین مرحله)
4- پیشرفت انشالله

منتهاهیچ کاری بدون تلاش و همت و وقت گذاشتن به جایی نمیرسه. و در این راه از کتابهای خوب هم غافل نشید. مثلا کتاب "کار عمیق" به نظرم در رابطه با برنامه ریزی برای انجام کارها شاهکاره. حتما بخونید. برای موفقیت در کار و کسب درآمد کتابهای خوب زیادی وجود دارن که با خوندن اونها انگیزه شما و تلاش شما بیشتر میشه.

موفق باشید.

[gholam1234]

من یه سوالی همیشه در این ارتباط در ذهنم شکل میگیره و هنوز نتونستم جوابشو بگیرم. ارتباط مستقیم با تاپیکتون نداره، ولی بذارین همینجا بگم، شاید منم بتونم جواب سوالمو همینجا بگیرم.

الان اکثر خانمها دنبال پیدا کردن عزت نفس و حرمت نفس و اعتماد بنفس و ... از مجرای پیدا کردن کار هستند. همه هم میگن ما توی خونه میپوسیم و باید توی اجتماع باشیم و فعالیت‌های اجتماعی رو انجام بدیم. خیلی هم توی کارشون یونیک و طراز اول هستند انصافی، تا اینجا که همه چی اکی هست.

ولی وقتی این اتفاقات در کانون خانواده (زن و شوهر) اتفاق می افته، خب کانون خانواده رو کی باید نگه داره؟ چرا خانمها کار در منزل رو ارزش نمیدونن؟ چرا خانمها ماندن در خانه و پیداکردن یه راهی برای اینکه در کانون خانواده خوشحالتر باشن، رو اصلا در نظر نمیگیرن و فقط ‌میخان به هر قیمتی که شده فعالیت اجتماعی داشته باشن و خانه را برای یه تایمی رها کنن؟ اگه مرد بخاد بره سگ دو بزنه برای یه قرون دوزار، خانم هم برای اینکه استقلال مالی داشته باشه و پول از شوهرش نگیره بزنه بره دنبال کار، اون فرزند بدبخت رو کی باید از محبت لبریز کنه در کانون گرم خانواده؟؟؟

نمیدونم بنظرم چرا ارزشها داره برعکس میشه. مردا دنبال یه راه در رو هستن که تایم بیشتر توی خونه باشن و افتخارم میکنن که تایم بیشتری توی خونه بودن و از زیر کار در رفتن. خانمها هم افتخار میکنن که از محیط خانه خارج شدند و یه کاری گیر اوردن و اصطلاحا برای جامعه و خودشون مفید بودند. خانمه هیچوقت افتخار نمیکنه کهبابا دم خودم گرم، صبح تا شب دارم عشق میدم به بچه هام و کانون گرم خانواده رو دارم با حضورم گرم نگه میدارم.

نمیدونم واقعا شاید تفکرات من خیلی پوسیده هست، نمیدونم واقعا

[فرزانه 123]

من یه سوالی همیشه در این ارتباط در ذهنم شکل میگیره و هنوز نتونستم جوابشو بگیرم. ارتباط مستقیم با تاپیکتون نداره، ولی بذارین همینجا بگم، شاید منم بتونم جواب سوالمو همینجا بگیرم.

الان اکثر خانمها دنبال پیدا کردن عزت نفس و حرمت نفس و اعتماد بنفس و ... از مجرای پیدا کردن کار هستند. همه هم میگن ما توی خونه میپوسیم و باید توی اجتماع باشیم و فعالیت‌های اجتماعی رو انجام بدیم. خیلی هم توی کارشون یونیک و طراز اول هستند انصافی، تا اینجا که همه چی اکی هست.

ولی وقتی این اتفاقات در کانون خانواده (زن و شوهر) اتفاق می افته، خب کانون خانواده رو کی باید نگه داره؟ چرا خانمها کار در منزل رو ارزش نمیدونن؟ چرا خانمها ماندن در خانه و پیداکردن یه راهی برای اینکه در کانون خانواده خوشحالتر باشن، رو اصلا در نظر نمیگیرن و فقط ‌میخان به هر قیمتی که شده فعالیت اجتماعی داشته باشن و خانه را برای یه تایمی رها کنن؟ اگه مرد بخاد بره سگ دو بزنه برای یه قرون دوزار، خانم هم برای اینکه استقلال مالی داشته باشه و پول از شوهرش نگیره بزنه بره دنبال کار، اون فرزند بدبخت رو کی باید از محبت لبریز کنه در کانون گرم خانواده؟؟؟

نمیدونم بنظرم چرا ارزشها داره برعکس میشه. مردا دنبال یه راه در رو هستن که تایم بیشتر توی خونه باشن و افتخارم میکنن که تایم بیشتری توی خونه بودن و از زیر کار در رفتن. خانمها هم افتخار میکنن که از محیط خانه خارج شدند و یه کاری گیر اوردن و اصطلاحا برای جامعه و خودشون مفید بودند. خانمه هیچوقت افتخار نمیکنه کهبابا دم خودم گرم، صبح تا شب دارم عشق میدم به بچه هام و کانون گرم خانواده رو دارم با حضورم گرم نگه میدارم.

نمیدونم واقعا شاید تفکرات من خیلی پوسیده هست، نمیدونم واقعا

سلام

در مورد سوالتون من نظر خودمو میگم البته. اولا تنها هدف خانمها از اشتغال مسلما افزایش اعتماد به نفس نیست. که اگر اینطور بود خیلی از خانمها حاضر به اشتغال در کارهای سخت نمی شدن. مثلا زنان و مادران بی سرپرست یا بدسرپرست. خب این خانم ها واقعا باید استقلال مالی داشته باشن. شوهری که نیازهای مالی زنش رو رفع نمی کنه (به هرعلتی). مادر تنهایی که سرپرست فرزندانش هست و ...


اما در مورد خانمهایی که مشکل مالی ندارن و همسرشون براحتی پول در اختیارشون قرار میده، این دیگه توافقی هست که بین زن و شوهر باید انجام بگیره. البته بعضی از این خانمها بعد از بچه دار شدن ترجیح میدن کلا یا برای مدتی شغلشون رو کنار بذارن در خانه بمونن ( که به نظرم کار بسیار درستیه) و یک عده ای هم متاسفانه بهر قیمتی می خوان کارشون رو از دست ندن. مثلا یکی از همکاران ما وقتی مادر شد ده روز نشده به محل کار برگشت از ترس اخراج. که البته هم خودش و هم نوزادش مسلما آسیب هایی رو متحمل شدن.


البته اشتغال زن ممکنه باعث بروز اختلافاتی هم بشه. که مهمترینش اختلافات مالی و کارهای خونه و نگهداری از فرزندان هست.


به شخصه نظرم اینه اگر زن و شوهر با هم توافق و تفاهم و احترام متقابل به اهداف و علاقه مندی های همدیگه داشته باشن، چه در کارهای منزل و گرم کردن فضای منزل و چه در کار بیرون و شغلشون به موفقیت های خیلی بالایی میرسن و باعث پیشرفت همدیگه میشن و فرندان بسیار موفق و خوبی هم بار میارن( که نمونه هاشو در اطرافم زیاد دیدم) و برعکس اگر زن و شوهر مهارت زندگی کردن رو بلد نباشن و درک و احترام متقابل نداشته باشن حتی اگه خانم شاغل نباشه باز هم نمیشه امیدی به گرمای کانون زندگی داشت.

در نهایت توصیه ام به دوستانی که ازدواج نکردن اینه که قبل از ازدواج خیلی مفصل راجع به این جور مسائل صحبت کنید و سرسری از این صحبت ها رد نشید. بهرحال تنها ابزاری که قبل از زیر یه سقف رفتن با شریک زندگی میشه برای شناخت اون استفاده کرد همین صحبت کردنه.

[gholam1234]

سلام

در مورد سوالتون من نظر خودمو میگم البته.

سلام، مرسی از پاسختون.
از خانم 7 بزرگوار هم مجددا عذرخاهی میکنم بابت اینکه توی تاپیکشون پست میذارم.
خیلی خوب قضیه رو شکافتین به ابعاد مختلفش پرداختین. ولی سوال من اینه که چرا دختران و پسران امروز جامعه ما، اینجوری شدن؟ الان من میرم خاستگاری یه دختری، اولین سوالی که ازم میپرسه میگه با اشتغال من مشکلی ندارین؟ سوال دومش، پولی که از اشتغالم درمیارم مال خودمه؟ سوال سوم، با ادامه تحصیل من مشکلی ندارین؟ سوال چهارم، ....

میبینین همه سوالات حول محصور خود دخترخانم و مراودات اجتماعیشه، این مسئله اتفاقی نیست و تقریبا میشه گفت خیلی از دخترخانمها به این مسئله دچار هستند. یکیشون نمیاد بگه مثلا اگه به مشکلی برخوردیم، چجوری مشکل رو حل کنیم؟ یا سوالاتی از این دست. من نمیدونم چرا این سوالات رو میپرسن، ولی حدس میزنم که دخترخانمها فکر میکنن که آقای خاستگار میخان ایشون رو به عنوان برده زندانی کنن، که اینجور سوالا رو میپرسن.

آقای خاستگار وقتی میبینه که دخترخانم مدام این سوالات رو میپرسه، وحشت میکنه (حقیقتا من که اینجوریم) که بابا این خانم میخاد یه فعال چه میدونم زیست محیطی یا entrepreneur بشه. خب آدم حض میکنه یه چنین فردی رو میبینه، ولی برای زندگی مشترک آدم دنبال یه نفری هست که بتونه کانون خانه رو گرم نگه داره و بتونه خونه رو جای خوبی برای مرد قرار بده (نمیدونم میگم شاید تفکرات من خیلی پوسیده و قدیمی و مال عهد بوقه. آدمها تغییر کردن و من شاید در مقابل این تغییرات دارم مقاومت میکنم).

به نظر شما اون کسی که میاد چهار تا سوال اینجوری همون اول ردیف میکنه، میشه باهاش صحبت و بحث کرد؟ دیگه سیستم فکریش اینجوریه، بعید میدونم با صحبت کردن بشه کاریش کرد.

[nana0cute]

آفرین بر شما خانم استارتر
من بهتون پبشنهاد میدم خوداشتغالی رو یاد بگیرید و برای هیچ شرکتی کار نکنید
ببینید الان کارهایی که درآمد بالا دارند یکی دلالی و یکی مشاغل مربوط به آرایشگری هست البته من نمی دونم شما تهران هستید یا شهر دیگه ای
ولی درآمد آرایشگری در تهران بسیار بالاست . تمامی کارهای مرتیط با آرابشگری منظورم هست مثل دوره های میکرو پیگمنتیشن مثلا میکروی ابرو و این چیزها
با میکروی ابرو کسی رو میشناسم که ماهیانه 40 میلیون درآمد داره
درآمدهاش بسیار بالاست من خودم قصد دارم که دوره هاشو برم ولی فعلا وقتشو ندارم . فقط دوره ناخن کاری رو پیشنهاد نمیدم اصلا
کارهای دیگه ای هم هست مثلا صاحب محصولات بهروز از تهیه رب در زیرزمین خونه ش شروع کرده بود.
میتونی خودت رو به صورت خوداشتغالی هم بیمه کنی
ببین من خودم کارمندم (با قرارداد کارگری البته) حقوقم هم بد نیست ولی توی کار شرکتی هیچ جیزی بدردبخور نیست مگر اینکه برنامه نویس باشی اون هم اعصاب زیاد میخواد

[nana0cute]

من یه سوالی همیشه در این ارتباط در ذهنم شکل میگیره و هنوز نتونستم جوابشو بگیرم. ارتباط مستقیم با تاپیکتون نداره، ولی بذارین همینجا بگم، شاید منم بتونم جواب سوالمو همینجا بگیرم.

الان اکثر خانمها دنبال پیدا کردن عزت نفس و حرمت نفس و اعتماد بنفس و ... از مجرای پیدا کردن کار هستند. همه هم میگن ما توی خونه میپوسیم و باید توی اجتماع باشیم و فعالیت‌های اجتماعی رو انجام بدیم. خیلی هم توی کارشون یونیک و طراز اول هستند انصافی، تا اینجا که همه چی اکی هست.

ولی وقتی این اتفاقات در کانون خانواده (زن و شوهر) اتفاق می افته، خب کانون خانواده رو کی باید نگه داره؟ چرا خانمها کار در منزل رو ارزش نمیدونن؟ چرا خانمها ماندن در خانه و پیداکردن یه راهی برای اینکه در کانون خانواده خوشحالتر باشن، رو اصلا در نظر نمیگیرن و فقط ‌میخان به هر قیمتی که شده فعالیت اجتماعی داشته باشن و خانه را برای یه تایمی رها کنن؟ اگه مرد بخاد بره سگ دو بزنه برای یه قرون دوزار، خانم هم برای اینکه استقلال مالی داشته باشه و پول از شوهرش نگیره بزنه بره دنبال کار، اون فرزند بدبخت رو کی باید از محبت لبریز کنه در کانون گرم خانواده؟؟؟

نمیدونم بنظرم چرا ارزشها داره برعکس میشه. مردا دنبال یه راه در رو هستن که تایم بیشتر توی خونه باشن و افتخارم میکنن که تایم بیشتری توی خونه بودن و از زیر کار در رفتن. خانمها هم افتخار میکنن که از محیط خانه خارج شدند و یه کاری گیر اوردن و اصطلاحا برای جامعه و خودشون مفید بودند. خانمه هیچوقت افتخار نمیکنه کهبابا دم خودم گرم، صبح تا شب دارم عشق میدم به بچه هام و کانون گرم خانواده رو دارم با حضورم گرم نگه میدارم.

نمیدونم واقعا شاید تفکرات من خیلی پوسیده هست، نمیدونم واقعا

چرا کار خونه داری از نظر زنان بی ارزش هست ؟
اتفاقا بی ارزش نیست ولی آقایون زیادی هستند که توی اینترنت مینویسند زن ها چون کار درآمد زا انجام نمیدن مفتخور هستند دقیقا همینو میگن
ارث زن نصف مرد هستش
مهریه هم دیگه کاربرد نداره دارن طرح میبرن مجلس دیگه فقط 5 سکه از مهریه قابل وصول باشه و این طرح عطف به ماسبق میشه یعنی حتی شامل مادرهای ما هم میشه قبلا اگر شوهر فوت میکرد اول از ماترک شوهر مهریه همسر رو می دادند الان خدای ناکرده پدر های ما چیزیشون بشه به مادر فقط 50 و یک هشتم اموال میلیون میرسه بعدش پسر و عروس ممکنه بیرونشون کنن یعنی هیچی دقیقا یعنی اگه مادر خودش درآمد نداشته باشه آواره خیابون میشه ماشالا اولاد بد کم نداریم حداقل منت عروس روشونه
نفقه که معمولا چند صد تومن تهش پونصد میشه
جدیدا یم حکم اجرت المثل دیدم خانمی شکایت کرده که شوهرم پنج سال به من نفقه نداده بعد از کلی دادگاه رای صادره برای اجرت المثل دو میلیون تومان بود برای پنج سال . شما کارگز بگیرید روزی صد و پنجاه اصلا روزی 100 باید بهش پول بدید . هیچ چیزی بیشتر از این احکام تاحالا نتونسته منو قانع کنه که کار خانگی بی ارزشه
در ضمن کارخانگی از طرف قانوگذار بیمه نمیشه شرایط نابرابر شغلی و تحصیلی رو هم بهش اضافه کنید
ینظر من همه زنان باید درآمد داشته باشند به طور سیستمانیک ما زن ها فقیر هستیم و بیشترین خشونت جامعه همیشه افراد فقیر رو در معرض قرار میده

[سحر بهاری]

دوستان محترم همدردی ، سلام

لطفا نظراتی که ارسال میکنین سعیتون بر این باشه که به سؤال آغاز کننده تاپیک مرتبط باشه و گریز از یک موضوع به موضاعات و مسائل دیگری که نیاز به بررسی دقیق و پاسخ های درست داره اجتناب کنین، که بحث ایجاد نشه.

ما میتونیم از هر کلمه ای تا جملات مختلف برای ایجاد یک بحث استفاده کنیم اما این تاپیک جای اون نیست.
اینطور به حقوق آغاز کننده تاپیک احترام میذارین و اجازه میدین پاسخ سؤالش رو جمع بندی و بررسی کنه.