یک سلام، یک عیدی

[zolal]

سلام دوستان عزیزم، سال نو رو پیشاپیش شادباش و تبریک میگم.

در آستانه سال جدید، این حرفا رو که از ته قلبم هست رو به عنوان عیدی (البته معنوی) از من قبول کنید.

«هر روز دارم میبینم که چقدر نقش تفکر هر کدوم از ما داره یه رفتار و فرهنگ غلط رو تقویت میکنه و یا میتونه کمرنگ کنه.

خب همه همینطورن، همه دزدن، همه این کارو میکنن پس من چرا نکنم. ول کن بابا، بی خیال ......... ، این جمله ها براتون آشناست درسته؟


اما اما اما باور کنید این حرفها برای وجدانمون هم دیگه نخ نما شده.... خواهش میکنم در سال جدید کارهامون رو با این حرفا توجیه نکنیم.
هر کدوم سعی کنیم به نوبه خودمون شمعی در تاریکی باشیم.
هر کدوم از ما در ایجاد فرهنگ درست و انسانی و رفتاری خداپسندانه نقش جدی داریم.

عزیز گرامی که این پست رو میخونی کشور و فرهنگ ما از من و تو شکل میگیره. قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود. اما سهم و اثر تو به مراتب از حد یک قطره بسیار بیشتر است، چون تو یک انسان هستی و هر لحظه در محضر خدایی هستی که حساب تو رو از بقیه جدا کرده و از طرف دیگه انرژی رفتار و عمل درست تو میتونه خیلی بیشتر از اثر یک قطره در دریا شدن دریا باشد.

میدونم تکراره اما بازم میگم که خواهر یا برادر عزیزم، بدون که نقشت جدیه و واقعا مهم و موثر هستی.

با وجود تمامی مشکلات و اتفاقات بیرونی.

شما مسئولی.

تک تکمون مسئولیم.

هم در قبال خودمون و هم در قبال جامعه ای که داریم در اون زندگی میکنیم.

ما میتونیم محیط و دنیای سالم تر و بهتری رو برای خودمون و همدیگه رقم بزنیم.»



ممنونم که وقت گذاشتید. و ببخشید که شاید کمی تلخ بود اما مطمئنا اگر باور کنیم میتونیم هر روزمون رو نوروز کنیم.

امید که اول از همه خودم عامل باشم.

در آخر برای همه آرزو میکنم سالی با سلامتی و مملو از صلح و صفا در تعامل با همدیگه و آرامش و رشد فکری و معنوی پیش رو داشته باشیم.

به امید و یاری خدا.






پ. ن : (از مدیران ممنون میشم که جهت جلوگیری از تکرار، این پست را به تاپیکی با همین عنوان که آقای آرمان ایجاد کرده منتقل کنید چون گزینه ای جهت ارسال پست در آن تاپیک پیدا نکردم.)

[zolal]

سلام، پارسال که این پست را گذاشتم هیچ فکر نمی کردم، امسال اینقدر به وضوح مسئول بودن در قبال یکدیگر و جامعه را حس کنم.
در اینکه این بلا به چه دلیل بر مردم جهان آمده، دلایل مختلفی می تواند باشد که فقط خدا می داند. اما این موضوع ذهنم را مشغول کرده بود که وقتی بلایی نازل شود تر و خشک با هم می سوزند. در این مورد به مطلب زیر به نقل از تبیان رسیدم:
«آیا به راستی این گونه است که همیشه تر و خشک با هم می سوزند؟
جواب این سوال این است که، اگر قضاوت ها و مدیریت ها همیشه به دست انسان باشد ممکن است به خاطر بعضی از مسائل از جمله شهوت جاه و مقام و شهرت و دشمنی با بعضی از افراد، فرقی بین تر و خشک نگذارد و همه را با هم بسوزاند.
اما این مسئله هرگز در سنت های خداوند جایی نداشته و نخواهد داشت، بلکه در دادگاه عدل الهی نمونه ای را نمی توان یافت که تر و خشک با هم سوخته باشند و یا قرار باشد که بسوزند.

سوال مهمی که ممکن است با خواندن این چند خط به ذهن شما خطور کند این است که ما بارها و بارها شنیده ایم که تر و خشک با هم سوخته می شوند و اصلا صراحت آیات الهی هم روشنگر این مساله است، آنجا که خداوند متعال می فرماید:

وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقابِ: و از فتنه ‏اى كه تنها به ستمكاران شما نمى‏رسد بترسید و بدانید كه خدا سخت‏ كیفر است.( الأنفال : 25)

یعنی اگر قرار باشد فتنه ای بیاید فقط کسانی را که ظلم کرده اند در بر نخواهد گرفت، بلکه همه افراد از ظالم گرفته تا مظلوم را فرا می گیرد.

برای اینکه پاسخ این سوال به خوبی روشن شود به بعضی از روایت هایی که در این زمینه وارد شده است اشاره می کنم:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: خداوند هرگز تمام مردم را به خاطر گناه بعضى از آنان مجازات نمى‏كند، مگر زمانى كه منكرات در میان آنان آشكار گردد و دیگران در حالى كه توان انكار و برخورد با آن را داشته باشند، سكوت كنند كه اگر چنین شد، خداوند همه‏ى آنان (خاصّ و عام) را عذاب مى‏كند.( تفسیر «المنار»، ج 9، ص 638 )

وقتی عذاب ها فراگیر می شود و همه مردم را فرا می گیرد که افرادی که گناهی مرتکب نمی شوند در برابر گناه دیگران بی تفاوت باشند و عکس العملی از خود نشان ندهند، که در این گونه موارد هر دو گروه ظالم و گناه کارند، چه آن گروهی که مرتکب گناه شده اند و چه آن گروهی که در برابر گناه دیگران سکوت کرده و امر به معروف و نهی از منکر را ترک کرده اند. (***)

در آیات الهی نیز نمونه فراوانی از این مسئله به چشم می خورد که هیچ گاه در طول تاریخ و در میان اقوام گذشته ترو خشک با هم سوخته نشده اند.» (امین ادریسی، بخش قرآن تبیان، article.tebyan.net)

برای نمونه این آیه از قرآن: (فَلَمَّا نَسُوا ما ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَیْنَا الَّذینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَ أَخَذْنَا الَّذینَ ظَلَمُوا بِعَذابٍ بَئیسٍ بِما كانُوا یَفْسُقُونَ : پس هنگامى كه آنچه را بدان تذكّر داده شده بودند، از یاد بردند، كسانى را كه از [كار] بد باز مى‏داشتند نجات دادیم؛ و كسانى را كه ستم كردند، به سزاى آنكه نافرمانى مى‏كردند، به عذابى شدید گرفتار كردیم.)( الأعراف : 165)
تفسیر این آیه برایم جالب بود.

از خودم می پرسم:
آیا من هم در این بلا، نقشی داشته ام؟

[باغبان]

سلام خانم زلال
ان شالله خوب باشید و سال خوبی داشته باشید
در مورد آیه 25 سوره انفال ،،
ببینید اگه گناهی در خفا انجام شود و عموم مردم نببینند ، عموم مردم عذاب نمی شوند ،،آن افرادی که خودشون این کار را کردند باید جواب بدهند
ولی اگه یه گناهی در عموم انجام شود و مردم جامعه گفتند به ما چه ، هر کی تو گور خودشه ،،، به ما ربط نداره ،، اینجاست که آیه سوره انفال مد نظر هست .( عذاب عمومی )
برا همین میگن زنا و فساد ، دزدی و.. باعث عذاب و سقوط جامعه و اون امت میشه ( مثل قوم لوت )
امر به معروف و نهی از منکر اینجا معنی پیدا می کنه که همه ی ما مسئولیم ،،
اگه ببینیم و د رحد خودمان کاری نکنیم مسئولیم .
این مردمان که اینگونه حرف میزنند و می گویند به ما چه ، خب ،مومن که نیستند ،،
عذاب هم باشه این گروهایی که انجام میدن و آن گروه هایی که نظاره گر و بی تفاوت هستند ، شامل میشه ( تر و خشک منظور این دسته هستند )
افرادی که در حد خودشون تلاش کردند و در مسیر خدا بودند ، امر و به معروف و نهی از منکر کردند ، و یا کمکی کردند در بهبود جامعه در حد توانشون ، قطعا در امانند .


بعضی موقع ها ، بعضی حواث عذاب هست .
بعضی موقع ها دشمن با یه وسیله ای حمله می کنه .
بعضی موقع ها بی دقتی ها باعث یه حوادثی میشه و ...

[باغبان]

سلام خانم زلال
در راستای پست قبل یه چیزی اضافه کنم
درباره ستاره طارق شنیده اید :)
میگن یکی از نشانه های ظهور هست
الحمد الله این ستاره اگه بخوره ، تر و خشک چه عرض کنم ،، نیم تر و نیمه خشک هم با هم میرند هوا :)
شاید نسل ما نسل آخر الزمان باشه


الان موقع یارکِشی ست !
الان باید مشخص بشه کیا سمت خدا می روند و کیا سمت شیطان
وسطی وجود نداره

امکان داره حوادث پشت سر هم اتفاق بیافته
شاید آینده ، اتفاق ها و حوادث جدیدتری داشته باشیم
راه نجات و آرامش ،خداست


غصه این دنیا را نخوریم !
دنیای جدیدتری می یاد به لطف خدا ،،دنیایی که توش ظلم نیست

[zolal]

سلام، ممنونم. ای کاش خدای مهربان ظهور امام زمان رو برسونه زودتر . ای کاش اهل خسران نباشیم، واقعا پناه بر خدا از شر نفس اماره...
با خودم میگم ای کاش قدر زمان رو بیشتر می دونستم و بهتر زندگی می کردم... از خدا می خوام همه مون رو ببخشه و عاقبت به خیرمون کند. عاقبت به خیری و حفظ ایمان خیلی مهمه.

من نمیدانم امام زمان ان شاءالله کی ظهور خواهند کرد اما به نشانه هایی که این روزها زیاد گفته می شود هم امیدی ندارم چون با صحبت های یک عالم دینی در تلویزیون فهمیدم که ظهور امام زمان خیلی زیاد بستگی به آمادگی و رشد مردم داره وگرنه در طی تاریخ بارها نشانه هایی اتفاق افتاده اما باز به دلیل آماده نبودن زمینه، ظهور حضرت به تعویق افتاده است.
بیشتر از هر چیز برایم این اهمیت دارد که آیا برای ظهور حضرت آمادگی دارم؟ در این راستا چه کرده ام ؟ غیر از توجه به مشکلات فردی و خواسته های دنیوی، اصلا چقدر از ته دل برای ظهور حضرت دعا کرده ام؟ در زمان ظهور ایشان در کدام صف قرار دارم؟ واقعا همانقدر که از امام حسین و بزرگیش دم میزنم، در میدان عمل می توانم عامل باشم؟
بهرحال ..
نمیدانم اما شاید ظهور حضرت همین فردا یا شاید چندین و چند سال دیگر باشد. الله اعلم....
باید ببینم کجا هستم.

[باغبان]

خانم زلال ، تا حال شده برید تو خیابون یا کوچه ای ، یه دفعه ببینید چند دقیقه بعد اونجا شلوغ شده ؟

من چند وقت پیش داشتم اینو به یه بنده خدایی می گفتم ، می گفت آره رفته بودم صف حلیم ،،همه چی خلوت بود ،،بعد دیدم از در و دیوار داشت آدم می آمد تو خیابون

منجی اینجوری می یاد - خیابون ها و کوچه ها خبری نیست ....ولی چشم هاتو باز می کنی و میگی ای وای ، چی شد از دیشب تا الان .


یه جورای عید واقعی اون موقع ست .
به نظرم تو حوادث آخر الزمان ؛ این صبر و شوق این عید هست که به ما مردمان ، کمک می کنه از سختی ها در امان باشیم و یا حتی راضی باشیم .

[سحر بهاری]

آیا برای ظهور حضرت آمادگی دارم؟ در این راستا چه کرده ام ؟ .

سلام

من به این علامت سؤال ها بارها رسیدم و بنظرم چنین هست...

ببینید ما در دنیایی زندگی میکنیم که حرف های قشنگ میزنیم اما عمل زیبا نداریم. شما توجه کنید چقدر درباره ی امام ع میگن یا مینویسن؟ که آقا جان کجایی؟ کی می آیی؟ ظهورت من باشم و شهید شوم و ..

انواع شعر، متن های ادبی، سخنرانی و ... تا اینجا شما فقط ظاهر سازی دیدین، فقط حرف! اما با حلوا حلوا کردن، دهان شیرین میشه؟! نمیشه ادعای امام زمانی بودن داشته باشیم اما از خود امام و تفکراتش غافل باشیم.

از خودمون بپرسیم ؛

چند بار جونمون رو برای اهداف بزگ و برای کمک به دیگران به خطر انداختیم ؟ مثل شهدای سلامت یا وطن یا حرم ؟!

چند بار رفتیم یه کار جهادی و خداپسندانه برای یه عده مردم محروم یا یک خانواده انجام دادیم؟

چند بار عکسی یا گزارشی از یک کار خیر و یک حرکت شایسته برای آدم های آسیب پذیر منتشر کردیم؟

چند بار برای انجام یک عمل که منفعتش شامل دیگران میشه تبلیغ کردیم، تلاش کردیم؟

چقدر در زندگی شخصی امام زمانی عمل کردیم، مثل دروغ نگفتن، گناه نکردن، آزار نرسوندن و ...؟

در واقع یا کم بوده یا اصلا!

شعر خواندن، متن نوشتن و دعا کردن اینها کافی و زمینه ساز ظهور نیست که نیست. افضل اعمال صبر و انتظار فرج هست اما این بمعنای انفعال نیست.

ممکن هست برخی دچار خطا بشن و بگن در زمان ظهور حضرت ع گسترش فساد و تباهی و ... در جهان بسیار بالاست. باید متوجه باشیم این موارد زمینه ساز ظهور نیستن بلکه علامت هستن. در واقع با انجام عمل نیک و پرورش فضایل اخلاقی ما به حضرت کمک میکنیم.

زلال عزیز مثالی میزنم؛
ما منطقه ها و مردم خوب و محروم زیادی داریم، بچه هایی هستن تو یکی از مناطق محروم که من دیدم میگفتن این بچه ها اسم بعضی میوه ها رو شنیدن اما نخوردن! این بچه ها یک کتاب داستان ده هزار تومنی ندارن! این بچه ها غذاشون پسته ی کوهی، کشک و انار خشک و ... هست! و ...
من و چند نفر دیگر چند وقت پیش متوجه خانواده ای شدیم که سرپرست نداشتن ، فقیر بودن و یکی از اعضای خانواده بیماری خاص داشت. به حد وسع مالی کمک کردیم و واقعا من هر وقت به ذهنم میرسه خیلی ناراحت میشم.

ما زمانی میتونیم زمینه های ظهور رو فراهم کنیم که بقول شما از خودمون بپرسیم من چه کردم؟! من چقدر بسهم خودم اثر گذار هستم ، چقدر از حرف های قشنگ و بچشم آمدن تا عمل شایسته و اثر گذار فاصله دارم.

ماجرای ملاقات علی بن مهزیار با امام زمان (ع) رو برای شما و خوانندگان محترم میگذارم.

فرستاده امام زمان (ع) از او سوال کرد ابوالحسن چه می‌خواهی؟
علی بن مهزیار گفت: امامی که در غیبت است.
فرستاده جواب داد که او در غیبت نیست و حجاب میان شما و او.. اعمال بد شما است.

وقتی علی ابن مهزیار با فرستاده امام همراه شد و به محضر امام زمان (ع) رسید، امام (ع) فرمودن؛

‌ای ابوالحسن، ما شب و روز منتظر ورودت بودیم، چرا این قدر دیر پیش ما آمدی؟

علی بن مهزیار عرض کرد: آقای من!
تاکنون کسی را نیافته بودم که دلیل و راهنمای من به سوی شما باشد.

امام فرمودن؛ آیا کسی را نیافتی که تو رو به طرف ما راهنمایی کند؟! بعد انگشت مبارک را به روی زمین کشیده، سپس دوباره فرمودن؛

نه چنین نیست. لکن شما اموالتان را فزونی بخشیدید و بر بینوایان از مؤمنین سخت گرفتید، آنان را سرگردان و بیچاره کردید، و رابطه خویشاوندی را در بین خود بریدید (صله رحم انجام ندادید) دیگر شما چه عذری دارید؟

علی ابن مهزیار گفت عرضه داشتم؛ توبه، توبه، عذر می‌خواهم. این رفتار ما را ببخشید و نادیده بگیرید.

این یعنی تمامی اعمالمون رو باید در نظر بگیریم و به درون خودمون رجوع کنیم. ببینیم آیا همونی هستیم که امام خواسته یا نه... ، حرف زیباست و زیباتر عمل نیکو و اثر گذار و پرورش فضایل اخلاقی هست.