سلام
(ادمین محترم یا مدیر محترم، من در نوشته خودم حدود رو رعایت میکنم اجازه بدین تاپیک بمونه، این خواسته من از شماست. نمیدونستم کجا تاپیک بزنم منو ببخشین)
(تو این تاپیک هدفم این نیست بگم هر کی ازدواج کرده بد بوده یا غیره/ تمرکزم روی مردایی هست که از زندگیشون راضی نیستن... در حالی که آدم نرمالین پس حاشیه نسازین)
من یه دخترم و سنمم کم نیست.
از یک خانواده ایم که همیشه سعی کردیم ناموسمون و جیبمون پاک باشه. تو فامیل و مردم هیچ وقت بد دهن و لا ابالی نبودیم.. خیلی مردم دار. همیشه زیبا و تمیز و خوشپوش. شکر صورت زیبایی هم داشتیم. خانواده ی متوسطیم هستیم. معمولی لباس میپوشیم .. مانتو و شال و ..
برای ازدواج هیچ وقت سراغ پول مردم نبودم، هیچ وقت کوچکترین بی ادبی نکردم و معیارم اصلش شعور و اخلاق بوده.
من امروز آقایون سایت رو میخوام به چند جمله حرف دعوت کنم.
دیدم وقتی که به سایت مراجعه میکنم خیلی از آقایون از رفتار یا گفتار همسرشون گله دارن یا به طلاق فکر میکنن. یا مثلا همین تاپیکی که یه دختر خانم زدن و گفتن مادرشون در غیاب پدرشون دوستان مردش رو به منزل دعوت میکنه ...
تأسف میخورم که دخترانی مثل من و امثال من که هیچ مشکلی ندارن تو خونه ی پدر باقی میمونن یا پسرها بقصد دوستی بهشون نزدیک میشن .
اما مردانی که قصد ازدواج دارن بما فکر نمیکنن... شاید چون دیگه معیارشون پاکی و اخلاق و شعور و خانواده نیست.
من کسی رو مثال نمیزنم از خانواده خودم مثال میزنم.
پسر دایی من که همیشه دنبال دختر باکلاس و زیبا بود، به هر قیمتی که شده زنش حتما باید با کلاس روی مد میبود... نتیجه این شد که همسرش ده سال بعد با داشتن دو فرزند با خیانت جدا شد. (پسر دایی من هیچ وقت دنبال دختر خوب نبود ، دنبال خانواده خوب نبود، دنبال پاکی نبود، فقط کلاس و زیبایی واسش مهم بود)
پسر یکی از آشناهای ما دنبال پول بود، اینکه پدر کدوم دختر ثروتمند و با مقامه..، کدوم دختر شاغله و برام پول در میاره. نتیجش زنی شد که نمیتونه یکساعت اخلاقشو تحمل کنه. (اون هیچ وقت دنبال اخلاق نرفت، فقط پول رو دید)
شاید حرف من رو هر کسی جوری تعبیر کنه اما شما مردان هم به خودتون ظلم کردین و هم به دختران خوبی که هرگز دیده نشدن.
آمار دختران مجرد اکثرا همون هایی رو تشکیل میدن که سعی کردن درست زندگی کنن.
دوستان من اکثرا دوست پسر داشتن.. اکثرا مشکلات اخلاقی و رفتاری داشتن ولی زودتر از بقیه ازدواج کردن.
من نمیگم هر کسی ازدواج کرده بد بود یا فلان بلکه صحبتم چیز دیگری هست.
واسه ی ازدواج همه چی مهمه زیبایی و اخلاق و شعور و ...
الان اگر یه دختر عادی و پاک تو همین اینترنت بیاد فرضا یه پیح بزنه، کسی حاضر نیست نگاهشم بکنه اما کافیه یک شبه شاخ مجازی بشه یا مشروب و عکسای نیمه عریان بذاره تا همه سر و دست بشکنن .
همین میشه بعد ازدواج با هزار و یک مشکل باید ساخت در حالی که میشد ازدواج موفقی داشت.
چیزی که از همه بدتر هست اینه بعضی آقایون مصیبت و ناراحتی رو به جان میخرن و این برای مردای ما واقعا بدترین چیز هست.
من توی یه جایی بخاطر کارم که اسمشو نمیبرم عضوم ، هستن خانم هایی که میان از صبح به کشیدن نقشه برای شوهر و خانواده شوهرشون مشغولن و اصلا تاپیکایی دارن که چطوری با سیاست مردا رو فلان کنیم و چطوری خرجمون بالابره که عزیز تر بشیم. چطور شوهرمو بنشونم سر جاش!
مادر شوهرم فلان، جاریم فلان.. وای یه نفر بهم شماره داد.. شوهرم ازم میترسه...
با این اوصاف بنظرتون اینا از سلامت حداقلی روانی برخوردارن؟ پس چطور میشه که مردا چشمشونو میبدن و فقط ازدواج میکنن.
ببخشین قصدم توهین به هیچکس نیست فقط عده ای مورد بحثم بودن.
علاقه مندی ها (Bookmarks)