با محرم ...

[pk1365]

فایل صوتی زیارت عاشورا

هیچ واقعه ای تاثیرگذارتر از کربلا در تاریخ بشر نبود امام حسین(ع) بیش از آب تشنه لبیک بود.
بزرگترین مژده حسین به بشریت این بود: که تو نمیمیری!
مرا ببین که چطور به استقبال مرگ میرم و مرگ را به هیچ حساب کردم ...!
مرگ پایان کار تو نیست ... دنیا همین چند صباح نیست ما موجودات ابدی هستیم.
و از اینرو هیچکس بیش از حسین در جهان شادی نیافرید!
غروب امروز را که میدیدم چقدر معصومانه بود ... التماس دعا

[محمدابراهیمی]

مرثیه سرایی درباره ماه محرم
با نا له هات می زنی اتیش به جون مادرت
چشمهای تو نیمه با ز رو شونه افتاد سرت
لا له نخو رده اب حا صل دلم بخواب
لای لای علی اصغر
لای لای عزیز مادر

[مدیرهمدردی]

.

سلام به همه عزیزان
حسین، دریایی هست بیکران، که هر انسانی به اندازه فهمش و به اندازه وسعش از آن بهره می گیرد.
حسین، مربوط به یک زمان و به یک مکان نبود،
حسین متعلق به همه اعصار و در همه مکانهاست.
حسین ، یک اندیشه ناب هست،
حسین ، یعنی کامل بودن انسان به نحوی که هم جاذبه داشته باشی و هم کفر و نفاق را دافع باشی
حسین، نمود یک انسان هست، انسانی که مسجود فرشتگان هست. و مورد فخر خداوند.
حسین، بی نهایت عشق را معنیست، حسین فانی شدن عاشق در معشوق را عملیاتی می کند.
حسین، پاره کردن ریسمان هرگونه تعلقی را نه با گفتار، نه با رفتار که با خونش، به ما می آموزد.
حسین، هم در زمان خودش غریب هست، و هم اکنون غریب تر، چرا که آنروز به فریاد خواسته هایش را جار می زد و با رفتارش نمازگزاری در بحران را برای ما الگو بود. لیکن امروز گریه امان برای حسین هست، اما رفتارمان شبیه نیست، ناله امان برای حسین هست، ولی اندیشه امان شبیه نیست، سینه زدنهایمان برای حسین هست، اما منش ما حسینی نیست، اندیشه ها و الگوی ناب حسینی را گاه با همهمه احساسات خود به حاشیه می رانیم. تمام شکل کربلا که برای زنده نگه داشتن محتوای کربلاست را پاس می داریم، اما محتوای کربلا آنقدر سنگین هست که ناهوشیارانه شاید، بی توجهی می کنیم. از طرفی گروهی به اسم محتوا نگری کربلا و معنی کربلا، این شور عاشورایی را کنار می گذارند، همان شوری که توانسته است این همه سال این نهضت را زنده نگه دارد.


حسین به ما می آموزد که نه ظالم باشید، نه نظاره گر ظلم باشید، نه ظلم را یاری دهید، نه در برابر ظلم سکوت کنید، بلکه در جهت عقب راندن ظلم از همه چیز خود، از وجود خود مایه بگذارید. و اینکه ظلم چیست؟ هزاران مراتب و درجه دارد. و ما باید مواظب خود باشیم که اگر در برابر ظلم نیستیم، خودمان فاعل انجام ظلم نباشیم.
حسین، هدف گرا نیست، صرفا معظوف به نتیجه نیست، حسین وظیفه شناس هست، حسین جهت شناس هست، حسین تلاش گر است، حسین امیدوار است، حسین ظاهر بین نیست که به ظاهر شکست ها را ببیند و به باطن پیروزیها بی توجه باشد.
حسین می آموزد به ما که کسی که عاشق اوست، فریادش در همه اعصار بلند است و هیچکس یارای خاموش کردن آنرا ندارد.
حسین به ما می آموزد که عشق اصیل به مبدا آفرینش، چنان فرد را محبوب می کند که خود معشوق همگان می شود.
و اکنون نیز حسین زنده هست.


فراموش نکنیم، که ما این پست ها را نمی زنیم که حسین زنده بماند، به حسین احترام بگذاریم، نه هرگز.... ما این پست ها را می زنیم که خودمان زنده بمانیم، خودمان احترام پیدا کنیم، خودمان هدایت شویم، خودمان مشق عشق تمرین کنیم، خودمان با حلوا حلوا دهانمان را شیرین کنیم که ما کجا و آن بزرگ مرد کجا......
حسین خود را، فرزندان و خانواده را ، همه و همه را فدا کرد اما بزرگتر از همه شد. بدون همه چیز بالاتر از همه چیز شد، چرا که او وصل به وجود لامتناهی حضرت حق شد.

حسین با چنین زندگی به ما آموخت، دردهایمان، رنجهای کودکانه امان، به خاطر اهداف بچگانه امان هست، به خاطر رفاههایی هست که حسین آنها را به عقب می راند و ما آنها را آرزو می کنیم.
حسین به ما می آموزد که وقتی هدف سترگ، عشق عظیم و تعلقی گسیخته از همه اشیاء و افراد پیدا کنی، همه دردهایت پایان می پذیرد، همه خواسته هایت کامل می شود، همه ناآرامی هایت عقب رانده می شود و همه وجودت شکوفا می شود و در مقابل وجود بی نهایت حقیرمون با گره به وجود حضرت دوست ، جاویدان می شود. و دیگر محتاج دویدن به دنبال سراب آرامش در رفاهیات نیستیم.
اما ما کجا و حسین کجا
چرا امشب این به ظاهر ابوالفضل از حسین می نویسد.... حسینی که مجنون حق بود و اکنون خود لیلی خلق هست...



آری ....
گفت مشق نام لیلی می کنم
خاطر خود را تسلی می کنم
ناچشیده جرعه ای از جام او
عشقبازی می کنم با نام او »

[baby]

گفتمش نقاش را نقشي بکش از زندگي
با قلم نقش حبابي بر لب دريا کشيد

گفتمش چون مي کشي تصوير مردان خدا
تک درختي در بيابان يکه و تنها کشيد

گفتمش نامردمان اين زمان را نقش کن
عکس يک خنجرزپشت سر پي مولا کشيد

گفتمش راهي بکش کان ره رساند مقصدم
راه عشق و عاشقي , مستي ونجوا را کشيد

گفتمش تصويري از ليلي ومجنون رابکش
عکس حيدر در کنار حضرت زهرا کشيد

گفتمش بر روي کاغذ عشق را تصوير کن
در بيابان بلا، تصوير يک سقا کشيد

گفتمش از غربت ومظلومي ومحنت بکش
فکر کرد و چهار قبر خاکي از طه کشيد

گفتمش سختي ودرد وآه گشته حاصلم
گريه کردآهي کشيد وزينب کبري کشيد

گفتمش درد دلم را با که گويم اي رفيق
عکس مهدي راکشيد و به چه بس زيبا کشيد

گفتمش ترسيم کن تصويري از روي حسين
گفت اين يک را ببايد خالق يکتا کشيد

[maryam123]

عباس چو جام از بادہ گرفت/آزادگي از امام آزادہ گرفت......افتاد دو بازوي رشيدش اما/با دست فتادہ دست افتادہ گرفت.

[محمدابراهیمی]

نوحه سینه زنی حضرت علی اصغر س
دل ما را نگران کرد
خون دل هر دو جهان کرد
حرمله بهر جفایش
تیرخود را به گمان کرد
دست صیاد از او در صدف می گیرد
حرمله زیر گلو را چو هدف می گیرد
دل مولا شده پر خون
علی اصغر شده گلگون
علی اصغر علی اصغر 2 بار
کرده دل بنده ی اصغر
نا ز هر خنده ی اصغر
چشم افسرده ی مولا
شده شرمنده ی اصغر
تا حسین خون علی را به سما می ریزد
بی گمان از غم از او اشک خدا می ریزد

ا لتماس دعا

[hamed65]

سلام،

صحبت هایی از امام حسین (ع) پس از ورود به صحرای کربلا:

اين مردم برده هاى دنيا هستند و دين لقلقه زبانشان مى باشد، حمايت و پشتيبانيشان از دين تا آنجاست كه زندگيشان در رفاه است و آنگاه كه در بوته امتحان قرار گيرند، دينداران كم خواهند بود.


صحبت امام خطاب به حضرت عباس:

به سوى آنان بازگرد و اگر توانستى همين امشب را مهلت بگير و جنگ را به فردا موكول بكن تا ما امشب را به نماز و استغفار و مناجات با پروردگارمان بپردازيم ؛ زيرا خدا مى داند كه من به نماز و قرائت قرآن و استغفار و مناجات با خدا علاقه شديد دارم


آیاتی از سوره آل عمران که امام در شب عاشورا تلاوت کردند:

آنان که به راه کفر رفتند گمان نکنند که مهلتی که ما به آنها می‌دهیم به حال آنان بهتر خواهد بود، بلکه آنها را (برای امتحان) مهلت می‌دهیم تا بر گناه و سرکشی خود بیفزایند، و آنان را عذابی خوارکننده است. (آل عمران ۱۷۸)
خداوند هرگز مؤمنان را بدین حال کنونی که برآنید وانگذارد تا آنکه (با آزمایش خود) بدسرشت را از پاک گوهر جدا کند. و خدا همه شما را از سرّ غیب آگاه نسازد و لیکن (به این مقام) از پیغمبران خود هر که را مشیّت او تعلق گرفت برگزیند، پس شما به خدا و پیغمبرانش بگروید، که هر گاه ایمان آرید و پرهیزکار شوید اجر عظیم خواهید یافت. (آل عمران ۱۷۹)


در روز عاشورا:

و چون چشم امام عليه السلام به انبوه جمعيت لشكر دشمن افتاد و در مقابل خويش سيلى عظيم و موجى خروشان از دشمن را ديد دستها را به سوى آسمان بلند كرد و اين دعا را خواند:
خدايا! تو در هر غم و اندوه پناهگاه و در هر پيشامد ناگوار مايه اميد من هستى و در هر حادثه اى سلاح و ملجاء من. چه بسيار غمهاى كمرشكن كه دلها در برابرش آب و راه هرچاره در مقابلش مسدود مى گردد، غمهاى جانكاهى كه با ديدن آنها دوستان دورى جسته و دشمنان زبان به شماتت مى گشودند، در چنين مواقعى تنها به پيشگاه تو شكايت آورده و از ديگران قطع اميد نموده ام و تو بودى كه به داد من رسيده و اين كوههاى غم را برطرف كرده اى و از اين امواج اندوه نجاتم بخشيده اى . خدايا! توئى صاحب هر نعمت و توئى آخرين مقصد و مقصود من.

منبع: سایت quransaed.ir (قسمت "ادعیه و خطبه های امام حسین (ع) در کربلا" در "ویژه نامه" در "بانک مطالب")
منبع مطالب این سایت است و من تحقیقات بیشتری در مورد صحت این مطالب نکردم.


هر سال در محرم به خاطر مصیبتی که به امام حسین و اهل بیتش وارد شده اشک ها می ریزیم. ولی از خودم می پرسم اگه من در صحرای کربلا بودم و می دیدم در مقابلم هزاران شمشیر برنده منتظر تکه تکه کردن من هستند، پا به فرار می گذاشتم یا می ماندم؟!

شاید جواب سوالم همان صحبت امام باشه که:

اين مردم برده هاى دنيا هستند و دين لقلقه زبانشان مى باشد، حمايت و پشتيبانيشان از دين تا آنجاست كه زندگيشان در رفاه است و آنگاه كه در بوته امتحان قرار گيرند، دينداران كم خواهند بود.



در آخر شعری از سعدی:

آن نه عشق است که از دل به دهان می‌آید
وآن نه عاشق که ز معشوق به جان می‌آید

عاشق آن است که بی خویشتن از ذوق سماع
پیش ِ شمشیر ِ بلا رقص کنان می‌آید

شرط ِ عشق است که از دوست شکایت نکنند
لیکن از شوق حکایت به زبان می‌آید

.

[محمدابراهیمی]

نوحه شهادت حضرت عباس ع
چشمم از اشک پر و مشک من از اب تهی است
جگرم غرقه به خون و تنم از تاب تهی است
دل من مپیرد ابی که از این مشک چکد
کشتی ام غرقه به ابی که ز گرداب تهی است
به روی اسب قیامم به روی خاک سجود
این نما ز ره عشق است ز اداب تهی است
دست و مشک و علمم لاز مه هر سقاست
دست عباس تو ا ز این همه اساب تهی است
مشک هم اشک یه بی دستی من میر یزد
بی سبب نیست اگر مشک من از اب تهی است

[راحیل خانوم]

شاید کمترکسی بداند شاعراین شعر پرشور و ماندگار که قریب به یک قرن درشب عاشورا درفضای محافل عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام می پیچد و دل و جان مشتاقان را با سوز و آه عاشورایی گره می زند،کربلایی محمود بهجت(ره)، پدربزرگوارحضرت آیت الله العظمی بهجت(قدس سره) است.

شب وصل است و تبِ دلبری جانان است، ساغر وصل لبالب به لب مستان است

در نظر بازیشان اهل نظر حیران است، گوئیا مشعله از بامِ فلک ریزان است

چشم جادوی سحر زین شب و تب گریان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

«یارب این بوی خوش از روضه جان می آید؟ یا نسیمی است کزان سوی جهان می آید؟»

«یارب این نور صفات از چه مکان می آید؟» «عجب این قهقهه از حورِ جنان می آید!»

یارب این آبِ حیات از چه دلی جوشان است؟

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

«چه سَماع است که جان رقص کنان» می آید؟ «چه صفیر است که دل بال زنان می آید؟»

چه پیامی است؟ چرا موج گمان می آید؟ چه شکار است؟ چرا بانگ کمان می آید؟

چه فضائی است؟ چرا تیر قضا پران است؟

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

گوش تا گوش، همه کرّ و فرِ دشمنِ پست شاه بنشسته، بر او حلقه یاران الست

«پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست» چار تکبیر زده یکسره بر هر چه که هست

خیمه در خیمه صدای سخن قرآن است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

وَه از آن آیتِ رازی که در آن محفل بود «مفتی عقل در این مسئله لایعقل بود»

«عشق می گفت به شرح آنچه بر او مشکل بود» «خم می بود که خون در دل و پا در گل بود»

ساغر سرخ شهادت به کف مستان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

این حسین است که عالم همه دیوانه اوست ، او چو شمعی است که جانها همه پروانه اوست

شرف میکده از مستی پیمانه اوست ، هر کجا خانه عشق است همه خانه اوست

حالیا خیمه گهش بزمگه رندان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

قل هوالله بزاید زلبش، رمز احد لم یلد گوید و لم یولد و الله صمد

این تمنا ز احد در دل او رفته زحد: می وصلی بچشان - تا در زندان ابد

بشکنم - از خم وحدت که چنین جوشان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

محرمان حلقه زده در پی پیغامی چند: «چشم اِنعام مدارید ز اَنعامی چند»

«فرصتِ عیش نگه دار و بزن جامی چند» که نماندست ره عشق مگر گامی چند

در بلائیم ولی عشق بلا گردان است

[محمدابراهیمی]

نوحه سینه زنی شهادت حضرت امام حسین ع
حسین حسین حسین
شهید غمخو ار حسین
حسین حسین حسین
عشق عمرم اقای من حسین
حسین حسین حسین