با سلام
من دانشجوی ۲۱ ساله هستم.مدتی هست که از یکی از دخترای هم رشته ای خودم توی دانشگاه خوشم اومده. تقریبا باهاش فعالیتای مشترکی دارم توی دانشگاه و از همین جهتم تا حدودی با اخلاقیاتش آشنام. قصدی که از رابطه باش دارم ازدواجه ولی خب با توجه به مشکلاتی که هس مث دوسالی که از دانشگام مونده دو سال ارشد احتمالن بخوام بخونم و دوسالم سربازی به این زودی ها شرایط ازدواج فراهم نمیشه.به نظرتون صلاحه جلو برم و کم کم باش ارتباط برقرار کنم اگه با هم تفاهم داشتیم کم کم خونواده ها رو در جریان بذاریم و به مدت چند سال فقط عقد باشیم؟!
اگه بیشتر از این حوصله خوندن دارین چند تا نکته دیگم راجب خودم و اوشون میگم:
۱)از نظر مالی ما جزو طبقه متوسطیم ولی دختر مورد علاقم فکر میکنم وضع مالی خیلی بهتری داشته باشن
۲) از نظر اعتقادی نسبتن به هم شبیهیم یعنی اسلامو در حد میانه قبول داریم
۳)از نظر ظاهری دختر خوشگلیه ولی اولویتای اخلاقی واسه من مهم تره که فقط با یه ارتباط از نزدیک میشه بشون پی برد
۴)ممکنه واسه ادامه تحصیل قصد اپلای کردن داشته باشم و از این جهت میتونه همراه خوبی باشه چون هر دومون از نظر درسی خوبیم و منم اصلن دوس ندارم تنهایی از ایران برم...
۵) دختر نسبتن کم رو و کم حرفیه و یکی از علتایی که تا الان نتونسم بش بگم دوسش دارم واسه همینه که نمیدونم واکنشش چجوری خواهد بود و از طرفیم نمیخوام از نظر روحی بش لطمه وارد کنم
۶) واسه آرامش روحی خودم فکر میکنم که چنین رابطه ای بتونه کمک کنه و بم کمک کنه بیشتر واسه اهدافم تلاش کنم.من نمیخوام یه زندگی معمولی داشته باشم و از این جهتم فک میکنم موردم بتونه تو زندگیم به پیشرفتمون کمک کنه
۷) مدتیست علارغم تلاشی که میکنم دزگیر تفکرات جنسی و ... شدم و واسه جلو گیری از درگیری های بیشتر احساس میکنم به یه چنین رابطه ای نیاز دارم!
حالا نظر دوستان چیه؟!
علاقه مندی ها (Bookmarks)