سلام یاران همدردی...
امشب میخوام مشکلمو با شما در میون بزارم مشکلی که یه بغضه بزرگ شده واسم و منو به افسردگی رسونده...
27 سالمه فوق لیسانس برق از دانشگاه معتبر دولتی دارم خدمت رفتم ولی هرجا میرم واسه کار سابقه کار میخوان تازه اگر هم کار باشه حقوقش خیلی ناچیزه(حقوق قانون کار یعنی 700 تومن) اونمکار تو کارخونه با شرایط نه چندان راحت...
آزمون استخدامی میزارن 1 نفر میخوان 500 نفر شرکت میکنن که اونم شانس قبولیش خیلی کمه...
میری تهران دنبال کار حقوق میدن نهایت 1 تومن که همش میره واسه اجاره خونه و هزینه های رفت و آمدت...
خیلی ناراحت و نا امیدم
با این وضعیت فقط میتونم با پذیرش تمام این سختی ها برم سره کاری که اصلا رضایت قلبی بهش ندارم و بتونم خرج خورد و خوراک خودمو بدم و سربار خانوادم نباشم...
فکر اینکه نمیشه با این وضعیت هیچوقت سرو سامون گرفت و تشکیل خانواده داد خیلی منو افسرده کرده...
آخه با یک تومن تو تهران با ساعت کاری 8 صبح تا 5 عصر با اون هزینه های وحشتناک اجاره من چجوری به آینده امیدوار باشم؟دوستان من الان باید چیکار کنم با زندگیم؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)