>>> سینما همدردی <<<

[محمد 93]

شیــار 143
کارگردان :نرگس ابیار

سلام

یکی از بهترین فیلمهایی که بلحاظ محتوایی سطح بالایی داره ، در این چند وقت اخیر دیدم ، فیلم شیار 143 بوده، که حیفم اومد چند خطی در موردش اینجا ننویسم...


در مورد مباحث فنی و محتوایی فیلم زیاد میشه مطلب نوشت ، اما یکی از زیباترین پیامهای فیلم ، پیام "صبر در مصائب " بود…

شیار 143 ، روایتگر داستان یک مادر شهید روستایی بدون هرگونه مدرک تحصیلی و شان اجتماعی بالا ، ولی پر از معرفت ، به اسم " اُلفت " است … یونس تک پسر الفت است که الفت او را بدون پدر، بزرگ کرده… یونس یک جوان رشید و برومند میشود و در سن 19 سالگی که دانشجوی مهندسی است و زمان ازدواج کردنش... و دورانی است که الفت ،از ثمره دسترنج خود ، لذت میبرد، هوای رفتن به جبهه را میکند… تا حدی یونس برای مادرش عزیز است و مادرش به او دلبستگی دارد که در سکانسی از فیلم ، یونس از این همه مهرورزی مادرش گلایه میکند و میگوید با این کارهایش ، دوستانش به او لقب "بچه ننه " میدهند…

در یکی از عملیاتهای جنگی ، یونس مفقودالاثر میشود و هیچ رد و نشانی از اوبه جا نماند…

الفت بیشتر از 15 سال در غم بی خبری و دوری فرزند عزیزش سوخت و برای یافتن فرزندش هر راهی که میدانست رفت ولی هیچ نتیجه ای نمیگرفت ، اما حتی یک لحظه هم نزد خدا شکایت نکرد… حتی یکبار هم ابراز گلایه نکرد… حتی یکبار هم نگفت" خدایا چرا من؟" با اینکه یک مادر بود که خدا پاره تنش را که به او امانت داده بود ، از او گرفته بود… اما در پیشگاه خدا دم برنیاورد... الفت ، سمبلی از مادران شهید و مفقودالاثر این کشورمان بود… مادرانی که زینب وار صبر کردند و در این امتحان پر از رنج دنیوی الهی ، حتی یکبار هم گله و شکایت نکردند تا به ما یاداوری کنند…

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرين‏ الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون‏


«قطعاً همه‌ی شما را با چيزى از ترس، گرسنگى، و كاهش در مالها و جانها و ميوه‏ ها، آزمايش مى‏ كنيم و بشارت ده به استقامت ‏كنندگان, آنها كه هر گاه مصيبتى به آنها مى‏رسد، مى‏گويند: ما از آنِ خدائيم و به سوى او بازمى‏گرديم»
سوره مبارکه بقره -155-156

نه تنها شکایت نکردند بلکه در این مصیبت بزرگ جز حمد و سپاس خدای بزرگ کار دیگری نکردند .. حمد و سپاسی که شاید ما در بهترین و پر لذت ترین لحظات زندگی هم انچنان خدای بی همتا را سپاس نمکنیم…

وَ جَزاهُمْ بِماصَبَرُوا جَنَّةً وَ حَريراً...

«و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنها پاداش مى‏دهد..»
سوره مبارکه انسان -12

کاش خدا به تمام ما صبر در مشکلات و بلاها که به اراده ذات بی همتای او در زندگی ما شکل میگیرد عطا کند.. بلاهایی که به ما میدهد تا یا گناهان ما را بواسطه ان بلاها ببخشاید یا با آن ابتلائات به ما ترفیع درجات دهد…

[کیت کت]

دوست عزیز و خوش ذوقم سلاممن با گوشیم میام و این جا ترشیو عکس فیلم هارو مدارم با اجازت معرفی میکنم...سرچ کن ببین اگه مناسبه اینجا بزار...فبلم فرانسوی امیلی که وااااااایییییییی عالیههههههه برنده اسکار هم شده.....و یه فیلم خوش ساخت و لطیف به اسم جولی اند جولیا

[محمد 93]

فیلم "چ"
کارگردان :ابراهیم حاتمی کیا

فیلم "چ " ، ساخته ابراهیم حاتمی کیا ، روایت دو شبانه روز از زندگی شهید چمران در سالهای اول انقلاب در منطقه پاوه کردستان میباشد ، زمانی که جدایی طلبان در منطقه کردستان با سودای جدایی طلبی ، مردم بی گناه پاوه را از خانه و کاشانه خود اواره کرده بودند و در این میان ، شهید چمران به عنوان نماینده دولت وقت ، به همراه اصغر وصالی به عنوان فرمانده پاسداران ، جهت برگرداندن ارامش به شهر و خاموش کردن شعله های جنگ ، به همراه تعدادی رزمنده حضور دارند.

یکی از زیباترین سکانسهای فیلم که بلحاظ محتوایی قرابت بالایی با این تاپیک داره ، زمانی هست که شهید چمران تصمیم میگیره مردم زخمی شهر رو با هلی کوپتر به بیمارستان شهر دیگری بفرسته تا بدین شکل شانس بیشتری برای مداوا و زنده ماندن پیدا کنند ، کاری که علیرغم مشکلات فراوانی که در آن اتش افروزی جنگ برای چمران فراهم میاورد اما در نهایت به نفع مردم زخمی بود. اما هلی کوپتر زخمی ها بعد از سوار کردن زخمی ها ، در ابتدای پرواز با کوه برخورد میکند و سقوط میکند و تعدادی از زخمی ها کشته میشوند …

شهید چمران بعد از سقوط هلی کوپتر و وخیم تر شدن اوضاع ، زخمی ها رو سوار گاری بارکشی میکنه و خودش جلودار گاری میشه و شروع به حمل مجروحان حادثه به یک مکان امن میکنه … اما تاثر و تالم ماجرا کم هست که در این میان زنی جلوی چمران رو میگیره و با بدترین الفاظ او رو مسبب کشته شدن زخمی ها میدونه و شروع به زخم زبان زدن به چمران میکنه و چمران فقط در این هیاهو و در میان این تهمتها ، سکوت اختیار میکنه و کوچکترین کلامی به زبان نمیاره …

خیلی اوقات در زندگی روزمره ما هم ، شاید از سوی دیگران ، تهمتهایی به ما زده بشه ، حرفهای نادرستی به ما زده بشه که ازار دهنده باشه و قلب ما رو برنجونه ، مورد قضاوت دیگران در مورد موضوعی قرار بگیریم که کاملا در مورد درستی اون موضوع به حرکت خودمون ایمان داریم … خیلی از اوقات ما عادت داریم که جواب طرف رو بدیم ، اگر اون طرف یک گام صداش رو بالا برد ما دو برابر صدامون رو بالا ببریم و جوابش رو بدیم و به اصطلاح خودمون کم نیاریم…. اما قدرتی که خیلی از اوقات سکوت در این صحنه ها و در برابر حرفهای غیر منصفانه دیگران داره ، هیچ حرف و کلامی نداره…

اصلا سکوت راز عجیبی داره ، انگار غیر از این دهان ظاهری ما دهان دیگری در باطن خودمون داریم و هر چه این دهان ظاهری ما خاموش تر باشه ، دهان درون ما فعالتر و هوشیارتر میشه و به ما نداها و راههایی رو میرسونه که در زمانی که دهان ظاهری ما مشغول کل کل و جواب دادن دیگران هست ، از این کار عاجز هست …

اساسا سکوت در برابر حرفهای بی اساس دیگران، خیلی از اوقات رابطه مستقیمی با قدرت داره ، مثلا زمانی که یک بچه سه ساله به ما بد و بیراه میگه ، نه تنها جوابش رو به همون شیوه خودش نمیدیم و سکوت میکنیم، بلکه خیلی از اوقات لبخندی هم بهش میزنیم … چون هم میدونیم اون عقلش ناقص هست و هم اینکه اصلا اون رو در حد خودمون نمیدونیم… یا مثلا زمانیکه یک پشه میاد روی لباس ما میشینه ، اصلا ما متوجه حضور اون نمیشیم که بخوایم عکس العمل نشون بدیم چون هیبت ما با اون زمین تا اسمون فرق داره … پس خیلی جاها در زندگی و در برابر حرفهای بی اساس دیگران فقط باید سکوت کرد … چون سکوت نشانه قدرت ما در برابر اون فرد مقابل هست ، چون حرف و رفتار اون فرد در اندازه ای نیست که بخواد ما رو درگیر خودش کنه … و بقول فرهنگ فارسی خودمون جواب ابهان خاموشی است و به فرموده حضرت علی (ع) : سکوت در برابر شخص احمق(ابله)بهترین پاسخ اوست و بقول قران کریم :

« وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً » فرقان/69

به توصيف آيه شريفه، مؤمنين هنگامي که نادان ها ايشان را طرف خطاب قرار دهند با ملايمت و نرمي پاسخ مي گويند.