توي اين شرايط استعفا بدم يا ادامه ؟

[akasha]

سلام دوستان سال نو همتون مبارك باشه . در سال جديد روحيه ام خيلي بهتر شده ولي يك مشكل بزرگي برام پيش اومده كه حسابي داغونم كرده خواهش مي كنم بهم كمك كنين .من يك دختر 10 ماه دارم كه خيلي بهش وابسته هستم كساني كه در جريان مشكلات قبلي من هستن مي دونن اين دختر همه زندگي منه. بعد از اينكه مرخصي زايمانم تمام شد مادرم از دخترم نگهداري مي كرد البته مسافت ما خيلي از هم دوره و بنده خدا چون تو جريان زندگي من بود خودش صبح ها مي امد خانه ما و تا من از سر كار بيام از دخترم نگهداري مي كرد . شب عيد لگن مادرم شكست و ان بنده خدا هم استراحت مطلق شد . نمي دانيد توي اين چند روز از 16 فروردين من چي كشيدم ،له شدم .چون كسي نيست كه از دخترم نگهداري كنه . من از سر كار مي رم خانه مادرم خواهرم كه خودش هم بچه 3 ساله داره توي اين چند روز خانه مامانم هست و از بچه من هم نگهداري مي كنه و پنج شنبه ها مي ره خانه خودش ولي اون هم ديگه خسته شده . حق هم داره خودش زندگي داره و يك پسر فوق العاده شيطان . همين كه بتونه اون را جمع كنه هنر كرده . خانه مادرم به خاطر بيماريش هميشه پر از مهمان هست و مهمانداري هم به اين مشكلات اضافه شده . روال زندگي اونها كاملا با من فرق داره تازه ساعت 11 شب مي خوان فيلم ببينن و بچه من هم ساعت 10 بايد بخوابه اون هم توسكوت مطلق ولي خانه مادر من هيچ وقت سكوت نيست . البته مادرم با واكر كم كم مي تونه راه بره و كمي از عهده كارهاي خودش بر مي اد ولي خواهرم به خاطر بچه من مجبوره بياد اونجا و همسرش هم كم كم داره شاكي مي شه . حالا بماند كه من خودم چقدر خسته مي شم به خدا تو اين چند روزه 10 ساعت نخوابيدم .همسرم را هم كه نمي بينم به عبارتي دختر من نه مادر داره و نه پدر . من هم مي رسم خانه مادرم بايد در حال مهمان داري و شست و شو باشم . تصميم گرفتم استعفا بدم چون مادرم حتي اگر خوب هم بشه ديگه نمي تونه بياد خانه ما . ولي همه مي گن حيفه . خواهرم مي گه من نمي دانم تو به چه اميد ي مي خواي اين كار را بكني . راست هم مي گن همسر من بيكاره . الان دو ماه صبح تا شب تو پاركينگ خانه در حال درست كردن ماشينشه كه بفروشه ( اشتباه نكنيد ماشينش خراب نيست اون داره وسواس به خرج مي ده ان قدر اين ماشين را سابيده كه از حالت اولش هم تميزتر شده كلي وسيله اختراع كرده كه باهاش ماشين را تميز كنه ) ما هيچ منبع در امدي هم نداريم فقط پدر شوهرم ماهي 400 تومان به ما مي ده كه اون هم هميشه توسط خود همسرم خرج مي شه . بچه كوچك را هم كه مي دانيد چقدر هزينه داره .واقعا در مانده شدم كارم را هم دوست دارم . در امدم ماهي 1 تومن مي شه . كارم تو يكي از بهترين شركت هاي ايرانه . ولي دخترم اوارست . مادرم مي گه من خوب مي شم بزارش پيش من ولي مگه مي شه همسرم چي پس. مي گه به اين همسر اميدي نيست اگر جدا بشي يك زماني مي خواي چكار كني ( اخه ان قدر در دعواها حرف جدايي زده شده كه بي چاره فكر اينده را مي كنه البته حق هم داره) .در مانده شدم بچه ها . هر روز با گريه از خانه مادرم مي ام وقتي مي بينم دخترم بيدار شده و اواز مي خونه و همه بهش مي گن هيس بخواب ساكت باش فلاني خوابه . همش مي گم به من چه خرج زندگي را بدم ولي وقتي فكر بي پولي را مي كنم نمي دانم . به هيچ وجه هم حاضر نيستم مهد كودك بزارم چون در اون صورت خودم رواني مي شم .به من بگيد چكار كنم؟