دوسش دارم اما رهام کرد و رفت (اون هم یه دفعه)

[صبوری]

من 24 سالمه، یه جورایی

بچه مثبت

، کارمند یه اداره دولتی
چند سال پیش تو یکی از انجمن های علمی(سایت) با یه دختری آشنا شدم. همشهری مون بود.

زیاد بهش محل نمی زاشتم

تا این اواخر که قرار با هم شماره رد و بدل کردیم و قرار گذاشتیم همدیگه رو دیدیم. ایشون یه جورایی فامیل دور ما هم به حساب میومد ((اینا رو بعد چند بار دیدار خودمون کشف کردیم).

از همون ابتدا قرار بر این شد که نوع رابطه مون طوری باشه که بهم وابسته نشیم(یعنی یه جورایی به فکر ازدواج نباشیم البته دوستیمون صرفاً به قول خودمون دوستی اجتماعی باشه)

تا این که بعد 2 ماه من خودم کم کم

اس ام اس هام رو بردم به سمت روابط عاشقانه

. اولش اون یه خورده با توجه به حرفایی که اول زده بودیم مخالفت کرد اما بعدش اون هم با من هم پا شد.

تا این که اواخر احساس کردم بعضی وقتا داره بهم دروغ میگه.

البته روک و مستقیم بهش نگفتم که داری بهم دروغ می گی اما حرف دلمو همش بهش میزدم و می گفتم که احساسم داره اینو بهم میگه(البته اولش گفته بودم بهش که اگه گفتم احساسم داره فلان چیز رو میگه شما بدون یه استدلالی پشتش هست). سرتونو درد نیارم. خلاصه

من به ایشون علاقه پیدا کردم

اما

هنوز نمی تونستم تصمیم بگیرم که آیا واقعا زن زندگی من ایشون هست یا نه

. خلاصه یه دفعه

دیروز غروب اس داد گفت که دیگه نمی تونه با من باشه چون خواستگار داره منم خیلی روشنفکرانه جوابشو دادم و بهش تبریک گفتمو آرزوی زندگی خوب و خوش و خشبختی براش کردم و باهاش خداحافظی کردم.

اما دلم مثل سیر و سرکه می جوشید، تا این که ساعت 9 شب بهش پیامک زدم که قلبم داره از سینم میزنه بیرون(واقعاً هم داشت می زد بیرون). این قضیه که گفتی جدی بود یا شوخی که گفت جدیه و کلی خرم کرد که تو پسر خوبی هستی و آدم پاک مثل تو تواین دورو زمونه کم پیدا میشه و از این جور حرفا.
آدم خیلی جدی هستم طوری که وقتی شروع کردم به ابراز احساسات ایشون باورشون نمی شد منم که دارم اینجوری حرف می زنم.
دیشب 2 بار از ته دلم گریه کردم
امروز هم تو اداره طوری حالم گرفته بود که همه فهمیدن یه طوری شده.
حالا من حداقل تا دو سال نمی تونم ازدواج کنم چون خونه خریدم ماهی یه تومن قسط می دم خرج دوره مجردیمو ندارمچه برسه به دوره متاهلی.
حالا شما می گید من چی کار کنم؟
فراموشش کنم؟ منم برم جلو؟(شرایطم اصلاً این اجازه رو بهم نمی ده)
بهش بگم به پای من وایسته؟(می ترسم تا 2 سال با توجه به بدبینی هایی که بهش دارم

نظرم برگرده

و اون بیچاره فرصت هاشو از دست بده و نفرین های اون آینده رو هم از من بگیره)؟
خلاصه موندم چی کار کنم
کسی می تونه راهنماییم کنه. بد جور تو عذاب ام.

آقا فرزاد من دقت نكردم شما هنوز به ايشون نگفتيد انتخابتون براي ازدواج هست؟؟؟؟؟؟؟
پس اون خانوم حق داره نكنه توقع داشتيد سر حرف نگفته شما دو سال بمونه ؟؟؟
شما يا اقدام رسمي كنيد و جوابتون رو از طريق خانواده بگيريد يا اگر انتخاب شما براي ازدواج نيست كلا بيخيال بشيد.
تماس و پيامك و .... به جز اوضاع رو خراب تر كنه كاري نميكنه.

[farzad122]

آقا فرزاد من هنوز دقت نكردم شما به ايشون نگفتيد انتخابتون براي ازدواج هست؟؟؟؟؟؟؟
پس اون خانوم حق داره نكنه توقع داشتيد سر حرف نگفته شما دو سال بمونه ؟؟؟

- - - Updated - - -


آقا فرزاد من هنوز دقت نكردم شما به ايشون نگفتيد انتخابتون براي ازدواج هست؟؟؟؟؟؟؟
پس اون خانوم حق داره نكنه توقع داشتيد سر حرف نگفته شما دو سال بمونه ؟؟؟

حق با شماست
البته بحث ازدواج پیش نیومده بود. اما تو این مدت ابراز علاقه که کرده بودم. اما بازم میگم در این رابطه حق باشماست.
امشب اگه خدا بخواد می خوام باهاش یه جورایی سنگامو وابکنم ببینم خونه آخر نظرش چیه.

[صبوری]

اما تو این مدت ابراز علاقه که کرده بودم.

خيلي ها ابراز علاقه ميكنند ولي مرد عمل ميخواد.هستي بسم الله.
امشب لزومي به وا كندن سنگا نيست فقط يك جمله بهش بگو.
ميتونيم از خانوادتون اجازه بگيريم براي اقدام رسمي؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مطمعن باش هر حرفي به جز اين امشب بزني فقط توجيه براي آروم كردن خودت.

[farzad122]

البته دلیلی که دارم واسه مطرح نکردن بحث ازدواج (به قول دوستم لقمت یه خورده بزرگتر از دهنته)
از نظر سطح فرهنگی خانواده ها به هم می خوریم. از نظر سطح سواد پدر مادر هم تقریباً تو یه رنجیم. سطح مالی خانواده ها هم یه جورایی نزدیکه. نه بچه مایه ایم نه بی چیز در حد متوسط
اما
مثلاً داداش اون آزرا سوار میشه من پراید( اون هم هنوز اقساطش تموم نشده).
خفن ترین ماشین فک و فامیل ما پرشیاست شایدم glx مال اونا (اسمشو نمی دونم).
مثلا داداشش مدیر کل یه سازمانه(اگه اسمشو بگم احتمالا میشناسید حتی اگه نشناسید اسم سازمان رو تو گوگل سرچ کنید تابلوه طرف کیه) این طرف من یه کارمند معمولی.
البته من هیچ وقت خودمو دست کم نگرفتم. هر چیز که تو زندگیم دارم خودم با زحمت خودم خریدم. به خودم و خدام اعتماد دارم اما خوب از این هم می ترسم (شما بهتر می دونید یه دفعه خوب خانومم بخواد خودشو با زن داداشش مقایسه کنه که دیگه من سه شیفت هم کار کنم نمی تونم پایه حقوق داداششو داشته باشم چه برسه به .........) خلاصه اینا هم بوده. نه این که بی خود و بی جهت نشسته باشم و منتظر باشم.

[صبوری]

برادر من بيخيال اين حرفا آخرش بگن نه تو نيت خودت رو به اون دختر ثابت كردي.
مهم هم همين هست.
اونوقت مشخص ميشه ابراز محبتت رو هوا نبوده.

[farzad122]

خيلي ها ابراز علاقه ميكنند ولي مرد عمل ميخواد.هستي بسم الله.
امشب لزومي به وا كندن سنگا نيست فقط يك جمله بهش بگو.
ميتونيم از خانوادتون اجازه بگيريم براي اقدام رسمي؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مطمعن باش هر حرفي به جز اين امشب بزني فقط توجيه براي آروم كردن خودت.

دروغ چرا
اینو امشب نمی تونم ازش بخوام.
البته اونقدری حنام پیشش رنگ داره که ازش فرصت بگیرم(البته اینجوری فکر می کنم باشه)
چون قبلش باید با مادرم صحبت کنم و.........
کلا هر کاری اولین بار انجام دادنش سخته (یه دفعه اصلا نمی تونم)

[صبوری]

چون قبلش باید با مادرم صحبت کنم و.........

آقا فرزاد شما چكار كرديد. من فكر ميكنم حالا حالا ها نيتتون نبوده اقدام رسمي كنيد.
اگر مادرتون بگه نه؟؟؟
شما تا از خودتون و خانوادتون مطمعن نشديد با اون دختر تماس نگيريد.
چون ممكنه ايشون سر حرف شما آيندش تحت تاثير قرار بگيره.
پس امشب هم دليلي براي تماس شما نيست همونطور كه گفتم توجيه براي آروم كردن خودتون.

[reza 12]

میگن یه کوچه ی باریک و بلندی بوده،یه بنده خدایی هم میخواسته رد بشه از اون کوچه ولی همش با خودش میگفته :از طرفی که سایه هست برم؟از طرفی که آفتابه برم؟اگه تو کوچه چند نفر زورگیر باشن چی؟اگه از یهو بارون بگیره چی؟اگه یه نفر یه سنگ پرت کنه از بالا بخوره تو سر من چی؟اگه اگه اگه اگه... آخرشم نرفت!!!!!!
مهمترین مشکلت بی اراده بودنته .....خداکنه اون دختر نفهمیده باشه که چنین مشکلی داری وگرنه حتی اگر رئیس کمپانی سامسونگم باشی عمرا جواب مثبت بگیری ازش!!!!!

[ستیلا]

اقا فرزاد پس میخواید براش قصه هزار و یکشب تعریف کنید.اول تکلیف خودتون رو مشخص کنید .زنگ زدن شما بدون اون جمله ای که دوست عزیز صبوری جان اشاره کردن (ميتونيم از خانوادتون اجازه بگيريم براي اقدام رسمي؟؟؟؟؟؟؟؟؟)فقط جهت ارامش خودتون هست .عجبا....

[farzad122]

مشکل من اصلاً خانوادم نیست
تنها مخالفت خانوادم (اگر هم باشه) همون بحث قرض و قوله منه. وگرنه این که میگم به مادرم بگم نه این که تاییدیه بگیرم ازش.
چون خودش منو تربیت کرده و می دونه ملاکام واسه انتخاب همسر چی هست. و مطمئنم با انتخاب من کسی مخالفت نمی کنه. (این مثل روز روشنه واسم البته گفتم که بابت قرض و قوله شاید مخالف باشن اما مخالفتشون واسه انتخابم نخواهد بود صرفاً به خاطر وضع کنونی مالیم می تونه باشه)مشکل من فقط اون فرجه ای هست تا من بتونم یه خورده وضعیت مالی مو سرو سامون بدم و بحث بعدیش هم همو قضیه چشم و هم چشمی که نکنه در آینده زندگی ما رو داغون کنه