سلام. منم دیروز تاپیک زدم. مشکلم شبیه شماس. تو فامیل ما دختر مجرد نسبتا زیاده ولی تو فامیل مادرم نه به نظر من چون اونا تهرانی پولدارن بعضیشاونم سمت دارن. همه شون عروسیاشون مجلل تو تالارای معروف تهران. من 33 سالمه سرکار میرم لیسانس دارم از یک دانشگاه خوب. قیافه م معمولیه ولی شاید باور نکنین تا حالا یک خواستگارم نداشتم. خواهرم که همسنمه قدش از من بلندتره چندتا خواستگار داشته از این وضع ناراحتم اما به ازدواجای دیگه که نگاه میکنم حس میکنم یا برا پپپپپپپپپپپپپول یا زیبایی ظاهری خانم. حس میکنم مردا خیلی سطحی ان. اکثرشون همه آرزوشون از زندگی پوله و ماشین مدل بالا و زن زیبا اگه راجع به یه مساله عمیق بخوای باهاشون حرف بزنی توخالین. من دوست دارم شوهرم بتونه فکر کنه نه اینکه مثل روبات برنامه ریزی شده همه ش فکر تجملات یا رقابت کاری مسخره یا رفیق بازی و ... باشه.
- - - Updated - - -
نمیدونم از همسر آینده ت چه توقعی داری ولی اگه مثل خیلی از آقایون باشه که بعد از ازدواج تازه یادشون می افته مامانشونو چقدر دوست دارن یا معتاد باشه یا تنوع طلب یا بخاطر پول یا موقعیت خانوادهت باهات ازدواج کرده باشه به نظرم مجرد بمونی بهتره.
- - - Updated - - -
نمی فهمم خانواده سرشناس چه مزیتی داره که اینقدر برات مهمه ی مرد باید به زنش تعهد داشته باشه علاقه به خودش به زنش به زندگیش از عشق لبریز باشه و بخواد اونو با یکی دیگه سهیم بشه فکرش بالغ شده باشه به دهن مامانش نگاه نکنه. بیماری پول دراوردن و تنوع طلبی نداشته باشه. یا برعکس تنبل باشه و مسئولیت زندگی و بچه ها رو بندازه رو دوش زنش مثل بابای من. نمیفهمم حالا سرشناش نباشه گمنام باشه چی میشه مگه؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)