به نام خدا
ابتدا سلام و تشکر پیشاپیش از توجه و راهنمایی های شما هموطنان عزیزم
دانشجوی بورسیه دکتری ایران در یکی از کشورهای اروپایی هستم. هم من و هم همسرم فوق لیسانس داریم و در حال تحصیل در مقطع دکتری بودیم که به دلیل مشکلات مالی (حقوقی که وزارت میده اگرچه به ریال زیاد است ولی به یورو جوابگوی یک زندگی حتی دانشجویی نیست) ایشان نتوانستند ادامه تحصیل بدهند و لذا ترک تحصیل کردند.
همچین ما یک پسر 6 ساله هم داریم که مدرسه میره. اینجا مدرسه از ساعت 7:30 صیح تا 4 عصر است که توام با آموزش و تفریح است لذا تقریبا هیچ کاری برای همسرم در خانه نیست جز اینکه آشپزی کنه و به ما برسه البته زحمت آموزش زبان فارسی به پسرمون رو هم بعهده داره که حدود روزی 45 دقیقه است.
ما خیلی زیاد همدیگه رو دوست داریم و با سختی فراوانی توانستیم با هم ازدواج کنیم و برای هر موفقیتی باهم تونستیم به اون موفقیت برسیم و حالا هم قدر محبت های همدیگه رو بخوبی می فهمیم شاید به همین دلیل من احساس می کنم این وظیفه من است که پیگیر این موضوع و پبدا کردن راه حل باشم. زمانیکه ما در ایران بودیم ایشان کارمند بودند و ضمن درآمد، مشغله مناسبی داشتند ولی اینجا اجازه کار به دانشجویی با شرایط ما مطلقا داده نمیشه!
مدتی پی این بود که زبان این کشور رو یاد بگیره ولی حوصله اش رو سربرد زیرا عملا هیچ فایده ای برای ما نخواهد داشت خصوصا که ما در یک شهر درجه 2 ایران زندگی میکنیم نه جایی مثل تهران و ... متاسفانه دچار نوعی روزمرگی شدیم، فقط داریم روزگار رو می گذرونیم در حالیکه وضعمون در ایران بهتر بود. احساس می کنم دچار نوعی افسردگی و پوچی شده، هر کاری که بنظرم رسیده اعم از فعالیت های اینترنتی، استفاده از موقعیت های ممکن در اینجا و مواردی از این قبیل فایده ای نداشته! بعبارتی به کاری که آخرش مشخص نباشه دل نمیده حتی درس خوندن
به هر حال از شما هموطنان عزیز که تجربیاتی در این خصوص دارید خواهش می کنم هر آنچه به ذهنتان می رسد پیشنهاد کنید، شاید بعضی چیزها در دنیای خانم ها وجود داشته باشه که مردها نتونن اون رو پیدا کنند لطفا راهنمایی کنید و ما رو از این وضعیت خارج کنید.
سپاسگزارم
نوشته اصلی توسط mahsa1010
من خدایی دارم ... خدایی که در همین نزدیکیست
علاقه مندی ها (Bookmarks)