آیا سطح تحصیلات در ازدواج از اهمیت زیادی برخورداره؟؟

[m_eros]

سلام
من 25 سالمه و با یه پسری آشنا شدم که 2 سال ازم بزرگتره . سطح تحصیلاتش فوق دیپلم و شغل آزاد داره و من دانشجوی فوق لیسانسم. اما از لحاظ خونوادگی در سطح ما هستن حتی داداشش پزشکه ،و خواهرش فرهنگی ، اما به دلایلی ادامه تحصیل نداده و دنبال کار رفته، کارشم مرتبط با رشتش نیست.
نمیدونم این موضوع چقد اهمیت داره ، از طرفی تو یه خوانواده ای بزرگ شدم که از لحاظ تحصیلی کل فامیل در سطح بالایی هستن .
از لحاظ های دیگه هیچ مشکلی نیست و خیلی ام باهاش جورم و قبولش دارم اما مشکل فقط تحصیلاته و میترسم خونوادم ایراد بگیرن .
البته خودش یکی دو بار حرف از ادامه تحصیل زد و اینکه یه شغل دیگم داشته باشه و منم تشویقش کردم اما انگیزه ی آنچنان نداره .
خودم زیاد با این قضیه مشکل ندارم ولی میترسم در اینده مشکل ساز باشه،
متشکرم اگه نظراتتون رو بگید .

[kamr]

سلام دوست عزیز. اولا حتما میدونی که همیشه تحصیلات نشانگر درک و فهم طرف مقابل نیست . ایشون بنابه دلایلی قادر به ادامه تحصیل نبودند ولی خوشبختانه در خانواده ای بزرگ شده اند که یک تلنگر و همراه خوب احتمالا ایشون رو تمایل به ادامه تحصیل کنه و خودشون هم انگار این تمایل رو دارند. شما به جای ایراد به تحصیل ایشون بهتره روی اخلاق و درک و فهم و ادب و نزاکت ایشون زوم کنید و اگر از هر لحاظ شما رو متقاعد کردند بعد ازشون بخواین که به ادامه تحصیل فکر کنند و این خیلی راحته. در ضمن اینم بگم من خودم فوقم و همسرم لیسانس ولی ایشون بعضی وقتها اونقدر که درک عمیقی از زندگی دارند من ندارم

[m_eros]

حق با شماست . من احساس میکنم بیشتر از دیگران میترسم اطرافیان پدر و مادرم و اینکه بگن میتونستی با یه ادم تحصیل کرده ازدواج کنی ، چون خودمم از نظر شغلی موقعیتی دارم که اطرافم ادمای تحصیل کرده زیادن و در عین حال بعضی هارو میبینم که حتی دکتر و استادن اما متاسفانه هیچی از برخورد و اداب معاشرت سرشون نمیشه ... اما خوب بعضیا هم اینطوری نیستن . من با هر کسی کنار نمیام اما این اقا خیلی به دلم نشسته و از برخوردش خوشم میاد و همچنین اعتماد به نفس بالایی هم داره.. چطور میتونم راضیش کنم که درسو ادامه بده .... بهشم گفتم اگه میخوای ادامه بدی رو کمک من 100% حساب کن . ولی انگار اونم میترسه میگه چه به دردم میخوره . و حس میکنم اونم ازینکه از نظر تحصیلات از من پایینتره یه ترسی داره و با خودش کنار نمیاد

[m_eros]

کسی نظری نداره؟

[سپیدقلب]

با سلام. من فقط این به فکرم می رسه اولا از حرف مردم بترسید به نظرم همون ازدواج نکنید بهتره...دوما اینم باید در نظر بگیرید که اگه ازدواج کردید باید انقدر تفکرتون پخته شده باشید که همدیگرو انسان ببینید و حتی اگر یکبار هم در زندگی مدرکتون رو به رخش بکشید زندگی تون بهم میریزه ،چون مرد غرور و غیرت داره که با این توصیفاتی که شما میکنید از اعتماد به نفسشون در ایشون قوی تر هم هست....

[m_eros]

سپید قلب عزیزم حرفای خوبی زدی ممنونم ازت.
آره دقیقا غرور مردونشم زیاده ،
یعنی منظور شما اینه که اگر بتونم بپذیرم و با خودم کنار بیام اونوقت در اینده مشکل ندارم اما تگر بخوام اینو به عنوان نقطه ضعفش در نظر بگیرم همیشه این کمبود رو حس میکنم همیشه درسته ؟
متاسفانه جامعه ی ما اینجوریه ، البته ادمی نیستم که حرف مردم برام مهم باشه و بخوام تو سرش بزنم ، اما میترسم پدر و مادرم مخالفت کنن. ولی من اخلاقاشو و ظاهرشو قبول دارم و از نظر اخلاقی همون پسریه که خودم میخوام با اینکه مغروره و زیاد احساساتی هم نیست و واسه ی خودم بیشتر از تحصیلات اهمیت داره.
من تلاشمو میکنم که به تحصیلاتش ادامه بده ولی اگرم نداد واسه خودم خیلی مهم نیست . البته از اینم میترسم که زیاد بهش بگم چون فکر میکنه ازین لحاظ ازمن کمتره ، نمیدونم باید چی کار کنم ! انگار سر دوراهیم

[سپیدقلب]

شما بهتره از یک بزرگتر کمک بگیرید یا بهتر نزد یک مشاور ازدواج بروید و به نظرات سایر عزیزان در این مکان توجه کنید.به نظر من بیشتر به خودتان بستگی دارد...حرف های دیگران فقط ایجاد بهانه است...مردم بعد از چند ماه یا چند سال شاید اصلا یادشان برود کدامتان مدرک بالاتری داشتید!!!!!

[m_eros]

میتونم کاری کنم تا راضی بشه واسه ادامه تحصیل؟

[kamr]

m_eros عزیز میشه ملاکهایی (خصوصیتها)رو که برای همسر آینده اتون در نظر گرفتی رو لیست کنید؟ با توجه به الویتهایی که براتون دارند لطفا

[m_eros]

راستش Kamr عزیز من در درجه اول اینکه یه آدمی به دلم بشینه خیلی واسم اهمیت داره

1-ظاهرش برام مهمه
2-از نظر اخلاقی اهل دروغ و خیانت نباشه ( از علاقش نسبت به خودم مطمئن باشم)
3-اگر سطح تحصیلاتش کمتر باشه اما از نظر خوانوادگی در یک سطح باشیم.
4- بتونه تو زندگی گلیمه خودشو از آب بکشه( یعنی وابسته به دیگران یا خونوادش نباشه)
5-بتونه تا حد معقولی زندگی رو بچرخونه (سطح توقع بالایی ندارم چون خودم هم شاغل هستم )

اینا همش الویت های خودم بودن اما خودم تو خونواده ای بزرگ شدم که از نظر تحصیلات همشون از فوق به بالان و پدر و مادرمم هم فک میکنم چنین توقعی دارن
ولی اگه سطح خونوادگی خوب باشه واسه خودم جزو اولویت نیس همونطور که بالا گفتم... اما احساس میکنم خودشم این احساس رو نسبت به من پیدا کرده و در حد من نمیدونه
گاهی میگه تو لیاقتت اینه با یه آدم خوب ازدواج کنی

الان دقیقا سر دوراهیم چون یه خواستگار دیگه هم دارم همه چیزش در حد عالیه و فوق العاده دوسم داره ولی من علاقه چندانی بهش ندارم و این پسرو بیشتر دوس دارم
نمیدونم چیو باید در نظر بگیرم که در اینده پشیمون نشم!

خواهشا دوستان نظرشونو بگن