با مسئولیت ناپذیری شوهم چه کنم

[اشنای قدیمی]

سلام دوستان
من یه دختر 34 ساله هستم با مدرک فوق لیسانس و شاغل
5 سال پیش با پسری که 8 سال از من کوچکتر بود اشنا شدم. دانشجو بود و سربازی هم نرفته بود محل زندگیش هم رشت بود. (من ساکن کرجم) چون پسر خوبی بود و چشم پاک و خانواده فرهنگی داشت و از نظر ظاهری هم جذاب بود و عشق و علاقه ای که به هم پیدا کرده بودیم و چون فکر می کردم اهل کار کردن هست (با وجود اینکه دانشجو بود، هر از گاهی مدرسه پدرش کارهای کامپیوتری می کرد و پول می گرفت) با وجود مخالفتهای خانوادش به خاطر بیماری که من دارم (ترنر)و باید برای بچه دار شدن با درمان اقدام کنم و قدم هم به همین دلیل کوتاهه(140) با وجود اینکه هیچی نداشت! ازدواج کردیم.
بعد از ازدواج به خونه ای که عموی بنده در کرج در اختیارمون گذاشت اومدیم (من فررزند شهید هستم و اگر این خونه نبود با هاش ازدواج نمی کردم چون حقوقم کفاف کرایه خونه رو نمی داد) همسرم به دلیل سنوات نتونست انتقالی دانشگاه بگیره و ترک تحصیل کرد و به سربازی رفت اواخر دوران اموزشی در بازی فوتبال رباط صلیبی پاش پاره شد و ما داستان پیدا کردیم با این سربازی! معافیت ندادن بهش و بعد از عمل و چند ماه خونه نشینی و .... بالاخره سربازیش رو با هزار مکافات تموم کرد با وام و کمک 2 میلیونی پدرش اوایل سال پیش یه مغازه زد که درامدش بالا نبود ولی بالاخره کار بود برای خودش!
6 ماه پیش بامردی اشنا شد که وعده شرکت زدن بهش داد و اون هم مغازش رو به امید همین اقا جمع کرد و تا الان بنا به دلایلی این وعده محقق نشده!
تو تمام این مدت خرج خونه با من بوده ، حتی دو سه ماه اول که مغازه زده بود نگفتم چیزی برای خونه خرج کنه ولی بعد که بهش گفتم که ماهی اقلا 50 تومن بده دلم خوش باشه خرجی میدی کلی ناراحت شد که این همه درامد داری بذار یه پولی هم تو جیب من باشه و مادی هستی و...
بعد از اینکه مغازش رو پس داد، دوباره خونه نشین شد! ولی اینرو بگم که واقعا پشت کار داره و خوره کامپیوتره و خودش کلی نرم افزار گرافیکی و برنامه نویسی و ... تو این ودت خونه نشینی یاد گرفته و...
الان که تقریبا موضوع اون اقا و شرکت زدن منتفی شده، میگه دیگه من نمی تونم زندگی کنم، کار گیر نمیاد و من از این خونه نشینی خسته شدم ... میگه تو پول بهم بده من باهاش شرکت بزنم! پولی که تا چند وقت دیگه دستم میاد و می خوام با اون و گرفتن یه وام خونه بخرم تا خونه مردم رو خالی کنینم،میگه یه مقدارش رو بهم بده وگرنه طلاق بگیریم
از طرفی می ترسم بهش این پول رو بدم و بعد از مدتی بگه طلاق می دم و این پول رو هم برداره بره و نفقه و مهریه و ... همه حق منو پایمال کنه و از طرفی وسایلشو جمع کرده و رفته خونه پدرش و حرف از طلاق میزنه! نماز و روزه رو هم که گذاشته کنار! مدام هم به من میگه برام
چه کردی؟ یه لقمه غذا که خونه پدرم می خوردم ! 90 درصد بار زندگی به دوش منه هم کار خونه هم بیرون! می گم برو با ماشین پرایدی که 2 ساله خریدم اژانس کارکن، با این مهارتی که داری تو یه شرکت کار پیدا کن و... قبول نداره! انتظار داشت ماشین رو هم به نامش بزنم! نمی دونم چه کنم! راهنمایی کنید به خدا کلافه ام! یه کلفت هم ماهیانه بهش حقوق میدن این تو 5 سال یه جوراب هم برام نخریده! طلبکارم هست که من 5 سال جوونی پات گذاشتم! بددل هم شده همه دارن براش نقشه میکشن، بهش متلک میگن، مسخره اش می کنن.... به خدا اگه یه بار پول رو به رخش کشیده باشم میگم چرا الان که از اون اقا ناامید شدی نمیری دنبال کار بهش برمی خوره! اون قدر بهش محبت کردم که این جور پر توقع شده! چطور راضیش کنم بفهمه که پول من مال خومه و اون هم باید زحمت خودش رو برای پول دراوردن بکشه من هم در کنارش کمک می کنم! با همچین مردی میشه زندگی کرد؟

[tabasom321]

سلام.
دوست عزیز ....
تحت هر شرایطی وظیفه مرده که امورات مادی خونه رو تامین کنه.درسته که زن هم بهتره به شوهرش کمک کنه اما وظیفه ای نداره.چه برسه به اینکه مرد بشینه تو خونه و زن درآمد خانواده رو تامین کنه.اینطوری اقتدار مرد هم زیر سئوال میره و تجربه ثابت کرده زندگیهایی که در آن نقش زن و مرد جابجا میشه به مشکل میخوره.البته مواردی مثل از کار افتادگی مرد به دلیل بیماری و....استثناست.من موندم اگه خدای نکرده شما به هر دلیلی نتونید سر کار برید شوهرتون میخواد چه کار کنه؟
به نظر من شما باید بار این لطف تبدیل شده به وظیفه رو از رو دوشتون بردارید.مثلا ساعت کاریتون رو کم کنید یا اصلا سر کار نرید.میدونم خیلی سخته و باید از نظر مالی در مضیقه باشید ولی شاید اینطوری همسرتون به خودش بیاد.
اگر هم میگه یا پول بده یا جدا بشیم که دیگه معلومه این آقا هدفش از ازدواج چیه.البته اینو خودتون با روابطی که داشتید بهتر میتونید تشخیص بدبد.
موفق باشید.

[بهار_68]

سلام
tabasom321 جان بنظرم پیشنهاد اینکه کارشو بذاره کنار دزست نباشه به نظر من بهتره بهش فرصت بدی یه جوری تشویقش کنی که کار کنه پولی که میخوادو بهش بده (البته نه همه سرمایتو) اما بهش بگو به عنوان قرض تا کی بهم پسش میدی؟ یه جوری متعهدش کن که حتما بر گردونه

[اشنای قدیمی]

ممنون از بهار و تبسم عزیز
یه سوال کلی تر دارم این مشکل فکر کنم مشکل خیلی از خانمهای شاغل باشه، مدیریت مالی خونه وقتی زن شاغله و به خصوص اگر از لحاظ مالی از شوهرش بالاتر باشه چطور باید باشه؟؟، تا چه حد باید کمک کرد در خرج خونه که هم زندگی به اصطلاح بچرخه و هم شوهر از این کمک احساس "وظیفه" نداشته باشه و اگر موقعی زن خواست این کمک رو قطع یا کم کنه بهش راحت قبول کنه؟ به خدا خسته شدم الان نزدیک یک ماهه که گذاشته رفته خونه پدرش و دو سه روزی هم هست که خطش رو عوض کرده بهش زنگ نزنم!! کمک م کنید و اگر می تونید مدیریت و مشاوران سایت این تاپیک رو ارسال کنید بهم کمک کنند ممنون

- - - Updated - - -

ممنون از بهار و تبسم عزیز
یه سوال کلی تر دارم این مشکل فکر کنم مشکل خیلی از خانمهای شاغل باشه، مدیریت مالی خونه وقتی زن شاغله و به خصوص اگر از لحاظ مالی از شوهرش بالاتر باشه چطور باید باشه؟؟، تا چه حد باید کمک کرد در خرج خونه که هم زندگی به اصطلاح بچرخه و هم شوهر از این کمک احساس "وظیفه" نداشته باشه و اگر موقعی زن خواست این کمک رو قطع یا کم کنه بهش راحت قبول کنه؟ به خدا خسته شدم الان نزدیک یک ماهه که گذاشته رفته خونه پدرش و دو سه روزی هم هست که خطش رو عوض کرده بهش زنگ نزنم!! کمک م کنید و اگر می تونید مدیریت و مشاوران سایت این تاپیک رو ارسال کنید بهم کمک کنند ممنون

[sanjab]

دوست عزیز

فکر میکنم در پستهای دوستان قبلا چنین مشکلی بود و کارشناسان بخوبی راهنمایی کردند متاسفانه من ادرس

اون لینکها رو ندارم مطمینا اگر بگردین پیدا میکنید ولی اونچه من یادم میاد این بود که با پول خانم قسط و وام

خریدهای بزرگ بشه و سهمی حتما بنام خانم بشه و خریدهای خانه و جزیی با حقوق مرد باشد.

درمورد مشکل شما به نظر من هرچه زودتر اقدام برای خرید خانه کن و تکلیف این پولی که همسرتان چشمش به ان است

را مشخص کن تا هم او بداند که دیگر پولی نیست و هم مشکل مسکنتان برای سالها حل شده باشد.

سعی کن از حمایت مالی شوهرت کم کم کنار بکشی و جای ان را با حمایت عاطفی دو طرفه پر کنی.

موفق باشی

[مدیرهمدردی]

با سلام و احترام
بعضی اشتباهات را در گذشته داشتید، بعضی اشتباهات هم الان ادامه می دهید و بعضی اشتباهات هم در ذهن شما مقیم شده است.

اینکه به خاطر بیماری فکر کرده اید بعضی معیارهایتان را ندیده بگیرید و ازدواج کنید از اشتباهات گذشته شما بوده است.
اینکه به جای بررسی وضعیت این آقا هنگام خواستگاری ، دلخوش به حل آنها در آینده بودید هم از اشتباهات گذشته بوده است.
اینکه نمی بایست در منزلی که عموی شما داده زندگی می کردید.

اما اینکه خودتون را طی این 5 سال از مرکز اقتصادی خانواده کنار نکشیدید و اکنون هم ادامه دارد از اشتباهات فعلی شماست.
در این مورد لینک ذیل را مطالعه کنید.
شوهرم سرکار نمی رود

از اشتباهات مقیم در ذهن شما هم اینه که اگر او کار اقتصادی نکرد، شما باید جبران کنید.

خلاصه:
به خاطر مرکز بودن شما، کم کم نقش و مسئولیت پذیری همسرتان که ضعیف بوده در آستانه از بین رفتن کامل قرار گرفته است.
در واقع باید مسئولیت و وظایف خانواده انجام شود. وقتی یکی از زوجین پررنگ و مسئول تر می شوند دیگری که فاقد حس مسئولیت پذیری کافی هست دست دوم شده و آن کمترین هم که بود کنار می گذارد.
شما بدون درگیری و بحث و .... باید طی یک مدت کوتاه به مرور و بدون حساسیت نقش های اقتصادی، تصمیم گیری، مسئولیت پذیری را کنار بگذارید و دلتون جوش نزند.

اساسا اندوختن پول برای شما با چنین همسری سم بوده و هست.
شما باید نقش اقتصادی خود نزدیک به صفر کنید تا متوجه شوید آیا از احساس مسئولیت در او چیزی مانده است که ترمیم شود یا نه؟


ما حتی به خانمها توصیه می کنیم برای آقایانی که زمینه بی مسئولیتی دارند. کارهای اجرایی هماهنگی گرفتن وام یا قرض از کسی را هم نکنند.
شما زیادی فعال هسیتد. باید کم کنید نقشهای مردانه خود را ، تا همسرتان ( به عنوان یک مرد با ضعف مسئولیت پذیری )بتواند خودش را نشان دهد.
این توقعات همسرتان ، دقیقا همانهایی هست که شما با عمل به او آموزش داده اید.

[مهرااد]

دوست من . امیدوارم که نکاتی که جناب مدیر همدردی گفتن رو حتما توجه داشته باشین.


متاسفانه ما خودمون انتخاب می کنیم که دیگران چه رفتاری با ما داشته باشن!


من حس می کنم ترس تو زندگی شما خ نهادینه شده:( اگه قضاوتم نابجاست بهم بگین! )


به خاطر ترس از شرایطتتون ( بیماری ،بچه و قد) به کیسی پاسخ دادین که می دونستین در حدتون نیست.

و الان به خاطر ترس از دست دادن همراهتون ، دارین به رفتاری ادامه می دین که خودتون می دونین درست نیست! خب آیا شما توان این رو دارین که تا سالهای اینده با این روش به زندگیتون ادامه بدین! و کلا دورنمای این زندگی چیست! شما ترس از دست دادن کسی رو دارین که الان هم ندارینش(ببخشید البته. چون خودم شاغلم م یدونم کار بیرون خ سخته و با شما همدردی می کنم)

ترس رو همه دارن اما سعی کنین من بعد باهاش شجاعانه بر خورد کنین!

ترس شما دشمنت رو شیر میکنه!


خاطرم هست اقایی با خانم نابینایی ازدواج کرده بودن. جز اتفاقات نادر!( تو تلویزیون مصاحبه داشتن) چیزی که خ برام جالب بود گفته خانمه بود: ایشون می گفت خیلیها فکر می کنن که شوهر من از خودگذشتگی کرده با من ازدواج کرده درحالیکه اصلا من همچین نظری ندارم!
انقدر این خانم محکم و با اعتماد بنفس بودن که ادم حس می کرد یه کوه جلوش ایستاده!

[اشنای قدیمی]

ممنون جناب مدیر از راهنمایی هاتون
بله کاملا به این نتیجه رسیدم که اشتباه انتخاب کردم!
این بار هم می خوام بعد از یک فرصت یکی دو ماهه که بهش میدم تکلیفم رو باهاش روشن کنم و اگر به کاری تن نداد هم دادخواست نفقه در دادگاه کیفری مطرح کنم و هم دادخواست طلاق بدم
گرچه برام خیلی سخته!!!

[مهرااد]

ارزو جان ببخش منو ولی زندگی با تحقیر و ذلت خ خ سخت تره! مطمین باش! اجازه نده ترس از دست دادن مانع رسیدن به انچه لایقش هستی بشه. در پناه حق

[اشنای قدیمی]

اصلا حالم خوب نیست کار به دادگاه و دادخواست و شکایت کشید! رفتم ازش برای ترک انفاق شکایت کیفری کردم و دادخواست نفقه هم دادم.. نمی دونم این وضعیت تا کی طول می کشه ولی اول اون یه اظهار نامه تمکین!!! داد و بعد هم دادخواست، مجبور شدم من هم اقدام کنم .وقتی بهش گفتم مهریه رو اجرا گذاشتم خیلی عصبانی شد و مدام پیامک های لعنت و تهدید فرستاد! (فکر می کردم هیچی نداره نجابت داره که متاسفانه تو این مدت فهمیدم اون رو هم نداره!!!) اخه تو خونه یه نوشته از من گرفته بود و تحت فشار روحی که مهریه رو می بخشم و فکر می کرد ارزش حقوقی داره! بعد از یکی دو روز روشش عوض شد که می خوام ادامه بدم و مثلا طعنه که مهریه رو می گیری و من هم برات حمالی می کنم و دیگه چی می خوای و...! ولی محل ندادم می دونم مشورت کرده که برگرده و من رو اونقدر اذیت کنه که با بخشش همه چیز بگم مهرم حلال جونم ازاد! ولی می خوام تا اخرش برم! اس و پاس که هست و فکر نکنم از لحاظ مادی چیزی ازش به من برسه ولی می خوام حداقل یه مدت زندون بره تا تقاص این کاراشو پس بده! به نظرتون کار درستی می کنم دیگه؟