سلام
من تازه با این تالار آشنا شده ام و به امید کمک شما به اینجا اومدم...لطفا ناامیدم نکنید.ضمن اینکه امکان رفتن به روان پزشک هم ندارم چون خارج از کشور زندگی میکنم و...شرایطم به گونه ای هست که نمیشود
من یک دختر 24 ساله هستم.بسیار درسخوان و به گفته دوستانم مثلا با هوش! 5 سال هست که مهاجرت کرده ام
البته این مشکلی است که از ابتدا داشته ام و هر روز انگار مثل یک غده بدتر و بدتر شده است
من آدمی هستم که به شدت اضطراب اجتماعی دارم. باورتان نمیشود اگه بگویم در هنگام رو به رو شدن با افراد حتی دوستان و آشنایان همه صورتم شروع به لرزیدن میکند و اون قدر فشارم می یاد پایین و قلبم تند تند میزنه که خودمم واقعا می مانم در کار خودم!!
باور کنید ان قدر روی خودم کار کرده ام و همیشه به خودم گوش زد میکنم که اصلا قضاوت دیگران برایم مهم نیست و باور کنید در شرایطی هم که طرف مقابلم واقعا از من پایین تر است و قضاوت او هیچ اهمیتی ندارد باز این گونه ام!!
ای کاش دستم می لرزید ایگاش فقط قلبم میزد...من صورت زیبایی دارم همه این را به من میگویند اما در مقابل افراد مخصوصا در اولین برخورد آن قدر بد صورتم شروع به لرزش میکند و قیافه ای پیدا میکنم که دیگر عاجزانه به التماس به خدا افتاده ام!
من در جایی زندگی میکنم که همه به شکل دوست ختر و دوست پسر با هم اشنا می شوند و ازدواج میکنند یا لااقل ایرانی های اینجا خود دختر و پسر همدیگر را می بینند و می پسندند و خواستگاری سنتی هیچ جایگاهی ندارد...هیچ پسری با این وضعیت به من حتی نزدیک هم نمی شود چون این وضعیت من در برخورد با جنس مخالف خیلی بدتر هم می شود شما لرزش صدا وگم کردن دستو پا و...بهش اضافه کن! در حالی که در بیشتر موارد من در درون صد در صد اعتقاد دارم که به ایشان حتی فکر هم نمی کنم!!و اصلا قضاوتش برایم مهم نیست اما به خدا نمی دانم چه مرگم هست!
دیگر در مورد اضطرابی که همیشه سر کلاس در مورد حرف زدنم دارم چیزی نگویم که زندگی را برایم جهنم کرده است...ضمنا بگم که من هیچ مشکلی در زبان انگلیسی ندارم و به اون خاطر نیست...این را هم اضافه کنم که من با همین وضعیت در هر کلاسی که بوده ام همیشه شاگرد اول و دوم ان بوده ام و در رشته تحصیلی ام بسیار موفقم اما چه فایده وقتی نمی توانم از ان استفاده کنم
برای جلوگیری از لرزش صورتم معمولا همیشه یک لبخند غلیظ روی صورتم دارم اما دیگر از دست این لبخند هم خسته شده ام چون ان قدر زیاد می خندم که همه فکر میکنند خل شده ام! و اصلا نمی توانم برخورد جدی و محکمی داشته باشم!
شخصیتم خرد شده و زندگیم دارد به نابودی کشیده می شود وقتی هیچ کس را ندارم که مثل دوست واقعی با من باشد چون با ابراز احساسات واقعی ام هم مشکل دارم و میدانم این گونه پیش برم هیچ همسری هم نخواهم داشت چرا که خواستگارانی داشته ام که خودم فهمیدم که با همین کمرویی و اضطراب من مشکل داشتند و گذاشتند و رفتند در حالی که من موقعیت بسیار عالی ای و ظاهر خوبی دارم اما شخصیتی بسیار ضعیف............
عاجزانه درخواست کمک دارم
البته مشکلات دیگری در زندگی دارم اما این مورد دارد دیوانه ام میکند وقتی خودم با خودم کنار نمی ایم
من آن قدر مقاله روانشناسی خوانده ام و می دانم باید خودم را قبول داشته باشم ...دوست داشته باشم...قضاوت دیگران برایم مهم نباشد اعتماد به نفس داشته باشم اما..............لطفا اینهارو برایم بازگو نکنید یک راهکار عملی به من پیشنهاد بدهید
یا لطفا جای دیگری را که از طریق نت می توونم به اون دسترسی داشته باشم و به من کمک کنند را به من معرفی کنید، یه نفر باید به من کمک کنه...واقعا حس بدی دارم توی زندگی و خستم از خودم....باور نمی کنید چه حس بدیه.......................
علاقه مندی ها (Bookmarks)