حالا که مدارس تعطیل شده دخترم خیلی تنهاست نه همبازی داره نه اینکه من و باباش خیلی براش حوصله داریم مخصوصا خودم که هم مشغول امتحاناتم هستم هم دیگه خیلی حوصله شو ندارم
مدام بهانه گیری می کنه
دلم براش می سوزه ولی می دونم این دلسوزی فایده ای نداره
اون از ما می خواد باهاش بازی کنیم براش وقت بزاریم اما من حتی بهش اجازه نمی دم برام حرف بزنه
می دونم کارم اشتباهه ولی نمی دونم چه کار باید کنم
مخصوصا که بیشتر وقت رو من و اون با هم تنها هستیم و من باید بیشتر بهش توجه کنم.