؟؟ جبهه گرفتن در خصوص مشاوره !!!

[ani]

بی بی محترم سلام


خوشا به سعادت زوجهایی که از نعمت همراهی و حمایت گری بزرگ تر عاقل به طور مدام و نه به شکل مقطعی برخوردار هستند .


وظیفه ؟! نه به هیچ عنوان شما وظیفه ندارید .

می توانید بنا به درخواست یکی از طرفین که شما را دعوت به یانجی گری کرده و کاملا بر مبنای میل شخصی خودتان تصمیم بگیرید که با استفاده از این دعوت نقش حامی و ریش سفید را بازی کنید و وارد بازی آنها شوید و یا برعکس ( دعوت ایشان را رد کنید ).

و دوست محترم دقت داشته باشید که شما از طرف یکی از طرفین دعوت شده اید آیا خواست و نظر طرف دیگر همان فرد که گارد بسته دارد را هم در نظر گرفته اید ؟! و آیا طرف دیگر هم امین وداوری برای خود معرفی کرده است و....؟!

در صورتی که پاسخ شما منفی باشد . این دعوت یک طرفه نتیجه بخش نخواهد بود و چه بسا همین بهانه ای بشود برای گسترش نارضایتی در گارد گیرنده و ایجاد تنش بیشتر و...


اما اگر فردی که از شما دعوت کرده را دوست دارید و خودتان تمایل دارید که برای ایشان نقش حمایتی داشته باشید میتوانید تنها بر روی ایشان تاثیر گذارباشید و ...که همانا ایجاد انگیزه و میل تغییر در ایشان و.... ، شاید روی طرف مقابل و به مرور موثر واقع شود و....

و اگر تصمیم بر قبول دعوت کردید

به نظر من کاملا به غیر از این که باید نسبت به این فرد ( دعوت کننده ) شنونده ی خوبی باشید حتما به این مورد توجه بفرمائید که گاه لازم است در چنین مواردی بتوانید از جایگاه والد مستبد سازنده اقدام به طرح و برنامه ریزی و امرو نهی بفرمائید .

درست مثل
" نه "های گنده ای که گاها می بینیم آقای سنگ تراشان با قاطعیت می گویند و...

و اما چه احساسی باعث می شود که با سایرین هم قطع ارتباط میکنن؟؟

میل به کناره گیری به این شکل معمولا از جایگاه کودک است . کودک ناراضی که که میل دارد کسی از کارهایش سر درنیاورد و....و این نشان می دهد که دامنه ی نارضایتی بسیار گسترده است و حفظ حریم خصوصی کاملا به شیوه ی کودکانه حفظ می شود و....

[baby]

آنی عزیز
ممنون از راهنمائیتون.
منظورم از وظیفه ، اینه که نمی تونم نسبت به مشکل نزدیکام بی تفاوت باشم. احساس می کنم اگه بتونم برا سازندگی زندگیشون کاری کنم ولو به قیمت بی احترامی های مقطعی ، اگه نکنم نمی تونم خودم رو انسان بدونم - وظیفه رو از باب اجبار اطرافیان نگفتم .

ضمن اینکه روشم را هم توضیح دادم ،
هدفم از گفتگو با کسی که گارد بسته داره اینه که می تونه رو کمک من حساب کنه ، فعلا همین.
برا اونی هم که کمک خواسته ، اونچه از حاصل تجربیات مثبت زندگیم بوده و ایضا اطلاعات جانبی (که بخش قابل توجهیش از همین سایته) رو در اختیارش بذارم.
در نهایت اگه به صحبت مشترک ختم بشه ، نقش من در بین اون زوج این هست که نذارم بحث و گفتگوشون به بن بست برسه و یا ازمسیر رسیدن به تفاهم دور بشه.
مطلقا اشتباهات قبلی هیچ کدوم رو من بیان نمی کنم ، قضاوت و داوری بینشون نمی کنم، تمرکزم رو روی راه حلهای آتی میذارم و به اونها کمک می کنم بهترین راه رو انتخاب کنن که کمترین آسیب رو برا هر دو طرف داشته باشه.
بطور خلاصه کمک به هر دو برا گرفتن بهترین تصمیم - نه نقش قاضی ، مشاور ازدواج و...
دوست داشتم در این زمینه نظرتون رو جویا شوم .

اما چه احساسی باعث می شود که با سایرین هم قطع ارتباط میکنن؟؟
ممکنه اون شخص فکرکنه که ما همه علیه او در حال برنامه ریزی و توطئه ! هستیم ؟ میشه یه شخصی اینجوری فکر کنه و جنبه خیر خواهی شخص ثالث تو ذهنش نیاد؟
یا اینکه فکر می کنه با گفتگو با شخص ثالث ، اون شخص قدرت اینو داره که رو نظر و تصمیمش تاثیر بذاره و نهایتا اونو از کارش منصرف کنه؟

لطفا ایتمهای 3و4و5 ارسال 7 رو مرور کنید

[ani]

سلام

بله با این همه احتیاط و اشتیاق به حمایت کردن ، من خوش بین هستم که شما از طرف میزبان خود نتیجه ی مثبت می گیرید .

از این جهت که توجه داشته باشید به یک نکته دیگر هم اشاره می کنم.

وقتی زن و شوهری درگیر بازی طلاق می شوند یکی از این دو نفر احتمالا ( گارد گیرنده ) بازی کن است .
برای اطلاعات بیشتر لطف بفرمائید تاپیک" بازی ها " را مطالعه بفرمائید .

بی بی محترم

شما خیلی سربسته مسئله را عنوان می کنید ولی من از همین حداقل اطلاعات ، کسی که قطع رابطه میکند را فردی آزرده و بازیگر می بینم که نیازمند به کمک جدی حرفه ای است .

اما چه احساسی باعث می شود که با سایرین هم قطع ارتباط میکنن؟؟
ممکنه اون شخص فکرکنه که ما همه علیه او در حال برنامه ریزی و توطئه ! هستیم ؟ بله ،انسان ها قادر هستند هر برداشت ذهنی داشته باشند و این نوع فکر کردن هم برا یک گارد گرفته و بازیگر عادی است میشه یه شخصی اینجوری فکر کنه و جنبه خیر خواهی شخص ثالث تو ذهنش نیاد؟ بله . او می تواند شما را مزاحم ببیند و اگر احتمال بازی او درست باشد شما مزاحم خواهید بود چرا که برمبنای قانون بازی او شما جایی برای شرکت در این بازی ندارید [b]

یا اینکه فکر می کنه با گفتگو با شخص ثالث ، اون شخص قدرت اینو داره که رو نظر و تصمیمش تاثیر بذاره و نهایتا اونو از کارش منصرف کنه؟ممکن است شما برای مدتی بازی ( نتیجه برد - باخت ) ایشان را به تاخیر بیندازید اما این تاثیر گذاری دائمی نیست مگر با مشاوره ی علمی و تخصصی وحرفه ای

برای این افراد هر نوع برداشتی از مسائل به میل شخصی خود صورت می گیرد چرا که درگیر بازی هستند و منظور اصلی اینها توسط مشاور و دکتر روانشناس بالینی با استفاده از تکنیک های خاص بیرون کشیده و تشخیص داده میشود و...

[baby]

ممنون آنی عزیز
همین الان ایشون زنگ زدند و یه قرار گذاشتیم برا صحبت کردن (گمونم گارد بستشون یه کم باز شده باشه ، قطعا انرژی مثبتی که فرستادین تاثیر گذار بوده )

بازیهای اریک برن رو قبلا یه نگاهی انداخته بودم راستش اگرچه خیلی کاربردی بنظر میاد اما جذبم نکرد و از حوصله ام خارج بود ، بنظرم خیلی سخت و دشوار میومد ، باید یه بار با حوصله بخونمشون.

[baby]

آنی عزیز
بازیها رو دوباره با دقت بیشتری خوندم ، اولا اینکه بدانیم فرد چه نوع بازی رو شروع کرده چه کمکی می تونه بکنه ؟؟
چرا که بسته به اینکه نتایج این بازی بعد از گذشت مدت زمانی چی باشه ، یا توسط زوجین حل میشه ، یا به فامیل کشیده میشه (از زیر سقف خونه به بیرون کشیده میشه) ، ویا به متخصص و روانشناس .
در هر سه حالت هم ، یا زندگی طبق روال قبل (با تغییراتی در عملکرد زوجین) ادامه پیدا میکنه و یا طلاق!

اما در ادامه سعی می کنم با اطلاعاتی که بدست اوردم و در قالب نظریه بازیها مشکل این زن و شوهر رو بیان می کنم ، و منتظر نظرات شما دوستان عزیز می مونم .

[ani]

بی بی محترم

اینطور که شما تا به الان مسئله را بیان کردید این دو نفر وارد بازی طلاق شده اند و یکی از این دو نفر نقش زجردهنده را بازی می کند و دیگری هم نقش قربانی و شما در حال حاضر نقش حامی را گرفته اید .

اگر به هر ترتیب شما با بازیکن درجه یک و بازی درجه یک طرف باشید مسئله با حمایت شما ختم به خیر خواهد شد و بازیگر اصلی دست از بازی خواهد کشید و سر خانه و زندگی خود می روند .

اما در صورت پیچیدگی بازی و بازیگر شما به لحاظ شناخت حضوری و کامل می توانید آنها را به سمت پزشک و معالج و درمانگر هدایت کنید چرا که اگر امروز دست از بازی بکشند در فشاری دیگر و تحت شرایط و زمانی دیگر مجددا این بازی از سر گرفته خواهد شدو فردی که طراح بازی نیست تحت فشارهای بسیار زیاد قرار خواهد گرفت تا بازیگر اصلی به هدف پنهان و نوازشی که مد نظرش است برسد .

[baby]

سلام آنی عزیز
واقعا ممنون از اینکه از وقت گذاری دریغ نمی کنید. و با حوصله (درذ تاپیک بازیها) مساله رو باز می کنید.
اما کماکان نظرمن همون هست که دانستن اینکه طرف داره بازی میکنه کمکی به حال ما نمی کنه و..... درعین حال شرح ماجرا رو در قالب بازیها وشخصیتهای زن - مرد - تماشاچی مطرح می کنم و امیدوارم در همین قالب هم تمرینی بشه برا نظریه بازیها برا من و هم مروری باشه برا یادگیری سایر علاقمندان به این موضوع.

زن ومرد قصه ما دوسالی میشه باهم رفتن زیر یه سقف. مرد فعالیتهای بیرون خونه زیاد اعم از کار و فوق برنامه و زن خونه دار ، نمود رفتاری هر دو بصورت احساسی و عشقولانه با افراط (از دید تماشاچی) ، تا ماه 20 زندگی ساکن شهرستان و این چندماهه اخیر نقل مکان به تهران.

سکانس اول : بازی قهر از سوی زن
زن بدلیل تنها بودن در خونه همواره با حس کم توجهی از سوی مرد کلنجار می رفته ، بعد از اومدن به تهران بازی قهر رو شروع می کنه ، سرکوفت و بی احترامی و مقایسه با برخی زندگیهای دیگه رو مطرح میکنه. اما لایه زیرین فقط می خواسته بگه "به من بیشتر توجه کن"

مرد هم در این مقطع کارش رو توضیح می داده و رفتارهاش رو توجیه می کرده.

سکانس دوم : بازی مرد سرد مزاج

با ادامه سرکوفتها و تحمل بی عرضه بودن ، مرد در روابطش با زن به سمت سرد مزاجی میره با این توجیه که خیلی خسته ام ، وبه این ترتیب عدم ارضای جنسی زن رو بهمراه داشته.

سکانس سوم : بازی دادگاه از سوی زن
چندین رفتار و برخورد ریزو درشت باعث شروع این بازی از سوی زن میشه ، وبا یکبار رفتن بیرون در ساعات انتهائی شب و بی تفاوتی مرد ، زن انگ بی غیرتی رو به مرد میده و فردای همون روز درخواست رفتن به دادگاه جهت گرفتن طلاق رو مطرح میکنه.
(بدلیل کمی مدارک کار دادگاه به تاخیر میفته)
هنوز هم میل باطنی زن این بوده که بیا و منو بغل کن و نوازش کن و بهم بگو دوسم داری و....

سکانس چهارم : شروع بازی طلاق از سوی مرد
چون رفتارهای این زن نشون داده که زن زندگی نیست ، دیگه از چشمم افتاده و حاضر به ادامه زندگی نیستم.

[THEN]

سلام BABY عزیز،

من فقط پست اول رو خوندم، اگه صحبت هام تکرارین عذر می خوام.

حالا سوال اساسی ومهم اینه که :
با فردی که برا مشاوره گرفتن گارد بسته داره ، واصلا راه نمیده چه جوری باید برخورد بشه که سر میز مذاکره بشینه؟؟؟؟!

باید موضع مقابل این شخص رو رها کنید و درکنارش برای خودتون جایی باز کنید.

مثلا این شکلی :


شخصی که دانشجوی سال سوم دانشگاه آزاد بود، بهم گفت که می خواد انصراف بده. و مشکلش این بود که چطور خونواده ش رو متقاعد کنه. یعنی تصمیمش رو در مورد انصراف گرفته بود، و حتی در مقابل من هم که هنوز نظرم رو نشنیده بود، با گارد بسته صحبت می کرد. و منتظر بود من شروع به نصیحت کنم، تا همون حرفهایی که برای خونواده ش آماده کرده بود رو بهم تحویل بده و شروع کنه به بحث و مقاومت کردن.

من هم که این وضعیت رو دیدم، موافقت صد درصدم رو با تصمیمش اعلام کردم. و تفکراتم رو در مورد دانشگاه آزاد و اینکه سطحش پایین تره و استادها و ... گفتم و اینکه راه های اشتباه رو باید برگشت و نباید ادامه داد و ...

خلاصه بیش از نیم ساعت داشتم با شور و حرارت حرف هاش رو تایید می کردم، اون هم با دلایلی قاطع تر!! از مال خودش، و اون هم ساکت و متعجب نگاه می کرد...


وقتی حرفم تموم شد، یکم فکر کرد و بعد یه همچین چیزایی گفت که:

البته برگشتن راه های رفته همچین آسون هم نیست! (این در واقع چیزی بود که من و خونواده ش می خواستیم بفهمه!) عمران دانشگاه آزاد خیلی خرج داره و من این سه ساله خودم کار کردم و خرجش رو دادم و ...

تو این مرحله کاملا سد دفاعیش شکسته شده بود. و من شروع کردم به همراهی کردن باهاش، و تایید کردن سختی هایی که کشیده و درک نارضایتی ای که از دانشگاهش داره و عدم اطمینانش به آینده و ...

خلاصه دو نفری شروع کردیم به فکر کردن، البته من مواظب بودم که فقط همراهی کنم و به اصلاح سکان رو داشته باشم تا اون خودش به نتیجه برسه. و نهایتا به این نتیجه رسید که یکسال ادامه دادن دانشگاه ضرر چندانی در پی نداره و در کنارش می تونه تصمیمات و برنامه های دیگه ش رو عملی کنه و ...


می دونم موردی که شما باهاش مواجهید پیچیده تر از این مسئله ست. اما فکر می کنم راه حل همینه. یعنی اگر قرار به مشاوره دادن باشه، اول باید گارد طرف رو شکست و به ذهن و قلبش نفوذ کرد.

و قوانین فیزیکی و فکری دنیای ما می گن: هرچه در برابر چیزی مقاومت کنی، با قدرت بیشتری در مقابلت می ایسته.

پس هرگز نباید موضع مقابل رو اتخاذ کرد، و به هر شکلی که شده باید در کنار اون فرد جایی برای خودتون باز کنید.این هم دیگه بستگی به خلاقیت و دانش مشاوره خودتون داره که چطور این جایگاه رو پیدا کنید.

یعنی لازمه که اون فرد شما رو در موضع مشاوره، یا راهنمایی دادن نبینه. نباید حس کنه که شما می خواید مسیری که انتخاب کرده رو عوض کنید، یا به هرشکلی به قصد ایجاد تغییرات دارید زندگیش رو بررسی می کنید. چون اون وقت اولین چیزی که به ذهنش می رسه اینه که از "حریم شخصی" ش محافظت کنه و امکان دخالت رو از شما بگیره. و نتیجه می شه همین گاردی که حالا گرفته. (که اگه دقت کنید این کارش کاملا طبیعی به نظر می رسه)

در مورد مثال "تب" که فرموده بودید، این شخص می دونه که تب داره، اما انکار می کنه، چون قبلا همه ی این موارد رو بررسی کرده و به نتیجه گیری کنونی رسیده، حالا می بینه که شما با اتکا به این درجه حرارت می خواید تصمیمش رو رد کنید، بنابراین ساده ترین راه براش اینه که بگه، نه تب ندارم.

حالا اولین ایستگاه موفقیت برای شما اینه که موفق بشید تا حدی همراهی و دوستیتون رو بهش اثبات کنید که شما رو در مقابل خودش نبینه و شروع کنه به درد دل کردن و از مشکلاتی بگه که الان داره کتمانشون می کنه.

که این کتمان کردن خودش نشونه ایه از اینکه این فرد شما رو در مقابل خودش می بینه نه در کنار خودش. و توصیه های شما رو نه تنها از سرخیر خواهی نمی بینه، بلکه نوعی تجاوز به "حریم شخصی" خودش در نظر می گیره.

در شرایط موجود نباید امیدوار باشید که اون موضعش رو عوض کنه، بلکه شما باید جایگاهتون رو صادقانه و خالصانه تغییر بدید و قلبا برید و کنارش بایستید. اما اگه می بینید که نمی تونید درکش کنید، بدونید که فاصله ی روحی و فکریتون به اندازه ای هست که امید چندانی به پذیرش همراهیتون از سمت اون شخص نداشته باشید.

سوال بعدی اینه که چرا وقتی یه زن وشوهر با هم قهر میکنن ،در تمام طول مدتی که با هم قهرن انگار با هم فامیل قهرن ، اگرچه هیچ مشکل و دلخوری قبلی با ما (فامیل) ندارند اما به محض وجود مشکل برا خودشون با بقیه هم قطع ارتباط میکنن!!!!!!

چون متاسفانه ما معمولا بصورت مستقیم با افراد ارتباط برقرار نمی کنیم. بعنوان مثال ممکنه من با شوهر خواهرم بواسطه ی خواهرم ارتباط برقرار می کنم، نه بصورت مستقیم و آزاد.

برای همین وقتی اونها با هم حرفشون می شه، همسر خوهرم من رو بعنوان دوست خودش نمی بینه و فکر می کنه هر اقدام من، به معنای حمایت از خواهرم و محکوم کردن اونه، و اینطور تصور می کنه که من منافع خواهرم رو در نظر دارم ، نه منافع اون رو. چون هیچوقت من رو بعنوان دوست مستقیم خودش ندیده که در شرایط بحرانی بتونه بهم اعتماد کنه.


اگه بخوایم همچین مسائلی پیش نیان، باید یادمون باشه که صرف ارتباط فامیلی برقرار کردن با افراد باعث نمی شه ما رو دوست خودشون بدونن (حتی اگه در جمع های فامیلی مشکلی با هم نداشته باشیم)، و همیشه لازمه که زمان خاصی رو (در زمان صلح) بصورت اختصاصی برای ارتباط برقرار کردن مستقیم باهاشون در نظر بگیریم تا روابطمون فقط متکی به نسبت های فامیلی نباشن و در شرایط خاص بتونیم به همدیگه اعتماد کنیم.

[ani]

بی بی محترم

در این رابطه آن گونه که شما تعریف می کنید

نیاز جدی بر حضور مشاور و دکتر روانشناس وجود دارد . هر دو طرف کاملا جدی در پی بازی هستند .اما یکی با روش آشکار و دیگری پنهان .

از دیدمن، با توجه به کمی اطلاعات درهمین انداره طراح اصلی بازی مرد است که با هدفی نامشخص و عدم صداقت (پنهان کردن چهره ی خود در زیر نقاب توجه به کار و فعالیت و...) نوازش را به نوعی از زن دریغ کرده است و به این ترتیب خودش نوازش ( منفی ) گرفته و.... .

بازی های زن - اعمال واکنشی هستند بر فشاری که مرد به شکل پنهان به او وارد می کند و توجیح مرد در مورد کار ( "ببین من چقدر سعی(کار) می کنم" ) در نتیجه ---> او ( زن ) وارد بازی های نمادین می شود .

مرد به نوعی هدفی را دنبال می کرده است و امروز با بازی "ببین مجبورم کردی چکار کنم " به نتیجه ی دلخواه برسد .

شناخت علم بازی ها ( همین دو نکته در بازی پنهان از طرف مرد) را برای شما روشن می کند و بهتر متوجه بازی و وخامت اوضاع زندگی و رابطه آنها می کند .

اما کماکان نظرمن همون هست که دانستن اینکه طرف داره بازی میکنه کمکی به حال ما نمی کنه و.....

اگر برای شما فرقی نمی کند که طرف دارد چکار می کند که تصمیم به حمایت نمی گرفتید . درست است ؟!
پس برایتان فرق می کند و بر مبنای گفته ی خودتان

منظورم از وظیفه ، اینه که نمی تونم نسبت به مشکل نزدیکام بی تفاوت باشم. احساس می کنم اگه بتونم برا سازندگی زندگیشون کاری کنم ولو به قیمت بی احترامی های مقطعی ، اگه نکنم نمی تونم خودم رو انسان بدونم - وظیفه رو از باب اجبار اطرافیان نگفتم .

هر چه میزان آگاهی و شناخت شما بیشتر باشد نتیجه ی بهتری از این حمایت خواهید گرفت . ضمن اینکه شما در این رابطه نقش حامی دارید اما در جایی دیگر وبازی فرد دیگر خود شما می توانید نقش قربانی و یا زجر دهنده را داشته باشید و به وقت لزوم برای خودتان و دیگران می توانید موثر تر واقع شوید و از بروز مشکلات حاد جلوگیری یا مشکلات را با یک نوازش ساده و موثر حل و فصل کنید .

ضمن اینکه به زبان ساده هیچ یک از ما دوست نداریم به بازی گرفته شویم و سرمان کلاه برود . شناخت بازی ها در بسیاری مواقع آن جا که علم بازی ها را درست یاد بگیریم باعث می شود تا بازیهای پنهان را درک کنیم و به موقع فاصله ی خود را با فرد مشکل دار زیاد کنیم و مثلا وی را از حریم خصوصی خانوادگی به حریم خصوصی اجتماعی منتقل کنیم .

[THEN]

[align=justify]من باز هم فرصت کردم یکی دیگه از پست های این تاپیک رو بخونم (پست 17) هرچند به نظر می رسه چیزی رو از دست نداشته باشم و شما مثل دفعه پیش دارید در تعریف کردن کل ماجرا خساست به خرج می دید :)

به هرحال همونطور که خودتون می دونید وقتی یه زندگی به مشکل اساسی برمی خوره، مسلما هر دو طرف اشتباهات تاثیر گذاری رو مرتکب شده اند، و در اشتباهات خودشون پافشاری هم داشته اند. اما یه مشاور (از افراد فامیل) بهتره از اون سمتی شروع کنه که به خودش نزدیک تره، چرا که هرچه شخص از نظر عاطفی و فکری به شما نزدیک تر باشه، بیشتر حسن نیتتون رو باور داره و بنابراین از جانب اون با پذیرش بیشتری مواجه خواهید شد.

پس از اونجائیکه به نظر می رسه شما از فامیل خانم باشید، پیشنهاد من اینه که زیاد سعی نکنید با آقا وارد مذاکره بشید (با توجه به اینکه ایشون مشاوره شما رو رد می کنند و تمایلی نشون نمی دن) و رهاش کنید تا در صورت دیدن دور نمای زیباتری از زندگی مشترکشون خودش به سمت همسرش برگرده. و درعوض شما تمرکزتون رو روی خانم بگذارید تا با راهنمایی ایشون، به هردوشون کمک کنید.

خصوصا اینکه به نظر می رسه اشتباهات اولیه از خانم سر زده باشه، چرا که اولا نتونستند خودشون رو اونطور که باید با شرایط زندگی وفق بدن، و ثانیا در صورت مشاهده نیاز به ایجاد تغییر در زندگی، نتونستند مشکلات رو درست تحلیل کنند و راه حل درست رو برای رفع کمبودها تشخیص بدن، و ثالثا نتونستن به شکل درست با همسرشون ارتباط برقرار کنن.

یعنی سطح مهارت های ایشون پایین بوده و مسیری رو طی کرده اند که نه تنها به هدف منتهی نمی شده، بلکه سوء تفاهم جدی همسرشون رو هم سبب شده. و متاسفانه هنگام طی این مسیر از راهنمایی های اطرافیان هم محروم مانده اند (یا توجه نکرده اند) و بنابراین نتونستن قبل از رسیدن به این مرحله روششون رو اصلاح کنند.

به هرحال در شرایط فعلی من فکر می کنم بهترین کمکی که شما می تونید به این خانواده بکنید اینه که خانم رو به گرفتن مشاوره ترغیب کنید و براش جا بندازید که در چه مراحلی این امکان رو داشته که از رسیدن به این بحران جلوگیری کنه، و الان هم اگه همت کنه، و اشتباهاتش رو بپذیره و حقیقتا بخواد که مهارت های لازم رو فرابگیره می تونه امیدوار باشه که نه تنها مشکلات برطرف بشن، بلکه این مسئله وسیله ای بشه که ادامه مسیر رو براشون هموار تر کنه، چرا که می تونن از همین امروز مهارت های حل مسئله رو در خودشون تقویت کنند و با صبوری و صرف زمان لازم، منتظر دیدن نتایجش در زندگی مشترکشون باشن.[/align]