این مولود پربرکت >>>>>

[فرشته مهربان]

امام رضا (ع) می فرمایند :

" فرزندم جواد پربرکت ترین مولود برای شیعیان ما است "

این سخن مرا به فکر فرو برد ، که یعنی پربرکت تر از امام حسین (ع)

و امام علی(ع) و ..... ،؟!!

این جور مواقع می دانم که حکمتی نهفته دراین نوع سخنان است ،که نیاز به بررسی هست تا یافته شود ، منم دست به کار شدم ، و نکاتی که در ذیل می آید را از اطلاعات زندگی امام رضا و امام جواد ( علیم السلام ) یافتم که خالی از لطف نیست شما هم بدانید .

اول از همه موقعیت خود امام رضا را دریابیم ، که امام

جواد می فرماید : "زیارت پدرم رضا (ع) ، افضل از زیارت جدم حسین (ع) است

وقتی از آن امام پرسیدند چطور است که چنین است فرمودند ، زیرا جدم را همه

شیعیان زیارت می کنند و پدرم را شیعیان خاص ".

از این جواب در می یابیم که حکمت این سخن امام جواد این است که امام رضا(ع) فصل (جدا کننده ) بین فرقه های مختلف شیعه ( که نهایتش 7 امامی یا اسماعیلیه است ) از شیعه 12 امامی است . امام حسین (ع) را همه فرقه های مختلف شیعه زیارت می کنند ، اما امام رضا را فقط شیعیان 12امامی ( اثنی عشری ) و معلوم است که این شیعیان همان شیعیان خاص هستند و زیارت امام رضا(ع) ترویج فرهنگ شیعه اثنی عشری است بخصوص فرهنگ انتظار ظهور منجی بصورتی پویا .

اما امام جوادا(ع) در سخن امام رضا (ع) که می فرماید :

پربرکت ترین مولود برای شیعیان ما است جایگاه ویژه ای پیدا کرده .

می دانیم که امام رضا تا سن 47 سالگی صاحب فرزند نشدند ،

تا جایی که به همین دلیل شبهه هایی در امام بودن ایشان رواج یافت که عمدتاً " واقفیه " مروج آن بودند . و امام در جواب همینها از بزودی صاحب فرزند شدنش و پربرکت ترین مولود بودنش سخن می رانند .
در کمال ناباوری امام در سن 48 سالگی صاحب فرزند پسری میشود و پیش بینی اش تحقق می یابد ، اما .....

در مقابل ، تشکیک در اینکه این فرزند از خود امام است ،آنهم به تحریک واقفیه ، از سوی

اقوام امام شروع می شود ( تهمت و حرمت شکنی ) ، چهره شناسان به وسیله نزدیکان امام برای تشخیص دعوت می شوند و به وسیله چهره شناسان تأییدمی شود که مولود، فرزند امام رضا (ع) است .

اما سؤال این است ، که چه حکمتی در کار خدا برای با تأخیر فرزند دار نمودن امام رضا است ؟؟؟،

این سئوال را در ذهن پیگیری کردم و به نظر من از حکمتهایی آن این است :

1 – این شبهه ها به هر نوعی در پیش بود ( با توجه به تضارب آراء در میان مسلمانان و از مکاتب مختلف فکری از سوئی و دشمنی بنی عباس نسبت به ائمه از سوی دیگر ) و از طرفی شیعه اثنی عشری در مظلومیت و اقلیت بود و البته صاحب اندیشه راسخ و ناب محمدی ، که نیاز به تقویت داشت ،

شبهه و شک در مورد امامت امام رضا علیهم السلام اگر با تأییدی قوی و معجزه آسا پاسخ می یافت تقویت شیعه اثنی عشری را به دنبال داشت.

از طرف دیگر تحقق پیشگویی امام رضا نیز ، صحتی بر امام بودن ایشان . و...


2 – دیر فرزند دار شدن امام رضا ، به امامت رسیدن امام جواد در سن پائین ( 8سالگی) را موجب شد ، و دوباره اشاعه این شبهه که چطور ممکن است امامت در این سن ؟!!! ، و باعث ترتیب یافتن مناظره هایی

می شود به هدف اثبات عدم امکان امام بودن یک کودک ..... که بر عکس توطئه مورد نظر ، مناظره ها علم امام را ( با وجود کودک بودنش ) آشکار و بر عالمان و فقهای وقت غالب کرد و تأییدی مجدد و محکم بر امامت ایشان ، که هم تقویت اصل امامت را در پی داشته و هم تقویت شیعه اثنی عشری را،.

[فرشته مهربان]

3 – اینکه با توجه به مورد 2 امامت امام اثبات شد ، باعث شد برای امام بعدی که وی نیز با سن کم امام شدند ، دیگر شبهه پیش نیاید، و امامت تثبیت و شیعه امامیه هم تقویت شود .


4 – واقفیه گروهی بودند که از سوی امام موسی کاظم (ع) مأموریت جمع آوری وجوهات شرعیه را داشتند ، بعد از امام هفتم ، می بایست آن مأموریت را در رابطه با امام رضا می داشتند ، یعنی وجوهات را تحویل آن امام دهند ، اما طمع بهره برداری شخصی آنان را باز می دارد و برای اینکه مجوز داشته باشند ، و به هدف خود برسند ، در امام بودن امام رضا به دلیل فرزند نداشتنش شبهه وارد کردند( می گفتند هر امامی صاحب فرزندی که امام بعد از خود است می شود ، و رضا چنین نیست پس امام نیست )

و ی را امام نمی دانستند تا وجوهات را مجبور نشوند تحویل امام دهند .

و این نمونه ای از دنیا گرایی بعضی از مسلمین حتی شیعه است که برای منفعت حتی انکار ولایت می کنند و هشداری برای ما است که مراقب وساوس شیطانی برای گرفتار نشدن به اینجور دامها با توجیهات مختلف باشیم .


5 – دوران امام رضا (ع) و بعد از ایشان نیز ، دوران شکوفایی علمی مسلمین است و رواج بحثهای عقلی و رونق مکتبهای فکری در میان مسلمین و... رشد دانش و حتی ورود علوم غیر بومی طی نهضت ترجمه است ، که در این گونه شرایطی بحثهای انکاری در مورد امامت و تفکرات پویای ائمه معصوم و علم گرایی جدای از دین ،و احساس کفایت این علوم بشری و بی نیازی به راهنمایی معصوم (که مجهز علم لدنی است)فضا پیدا می کند .

آنچه در پیش آمد ، از دیر فرزند دار شدن امام رضا و شکست شبهه ها ، تا در کودکی امام شدن امام جواد (ع)و آشکار شدن علم لدنی ایشان با شکست همه علما و فقیهان برجسته وقت در مناظره ها مقابل ایشان ،برکتی بزرگ برای حفظ عقیده محکم شیعه در اصل امامت ، آنهم اثنی عشری و نیاز بشر به تکیه به وحی و کافی نبودن علوم بشری و یناز بشر به راهنمای معصوم است
.

---

[فرشته مهربان]

همچنین با نظر به تحقق پیشگویی امام رضا( ع ) مبنی بر صاحب

فرزند شدنش که امام بعد از وی خواهد بود ، و با نظر به اینکه وجود

خود امام رضا (ع) زمینه تحقق پیشگویی پیامبر (ص) در خصوص

امامان بعد از وی که به 12 میرسند را فراهم ساخت :

6 – دیر فرزند دار شدن امام رضا از سوی خداوند ، امتحان امت نیز بود ، امتحان این که ، آیا در امر امامت دچار شک خواهند شد؟ و اصل ولایت را تا چه اندازه با یقین پایبند هستند و آیا تبعیت دارند؟ و این گونه خالص از ناخالص مشخص شود ، که بنا به آنچه تاریخ گواه آن است می بینیم که در این امتحان الهی عده ای افتادند ،( از جمله واقفیه ) .

7 – برای دشمنان اهل بیت از جمله بنی عباس نیز فرصتی بود تا با دیدن دست خدا ( پیش گویی امام رضا (ع) در مورد فرزند دارشدنش از طرفی و موفقیت اما جواد (ع) در مناظره های علمی که مأمون برپا کرد و آشکار شدن علم لدنی امام و تایید امامت وی با وجود سن کم ، که هم اصل امامت را صحه می گذاشت و هم حمایت الهی را نشان می داد) دست از دشمنی برداشته و راه راست را در پیش بگیرند ( اصل هدایت الهی که هیچ وقت دریغ نمی شود ).

8 – اتمام حجت برای همه منکرین و مخالفین ، تا با مشاهده حقیقت و دیدن دست الهی ، هیچ بهانه ای برای گمراهی و ادمه لجاجت و دشمنی نداشته باشند .




9 - ولادت امام جواد در آن شرایط شبهه و تشکیک و تحقق پیشگویی امام رضا ، زمینه ساز پذیرفتن حقیقت امامت اثنی عشری و موضوع امامت امام مهدی علیه السلام و مسئله قیام آنحضرت می شود که حکمت عمده اش را شاید بشود گفت ، آشکار ساخته نفاق بنی عباس بود ، بنی عباسی که با نفاق قدرت را به دست گرفتند و نفاقی که پیامبر آنرا بر امتش خطرناک تر از کفر دیده ، و شاهدیم که مأمون مکار چگونه با وجود همه تلاشش برای به دست آوردن پایگاه مردمی با نزدیک کردن امام رضا و امام جواد به خود ( و حتی دختر خود را به عقد

امام جواد در آوردن ) نتوانست مانع از پرده برون افتادن چهره نفاق بنی عباس شود و ترس آنها از تحقق آنچه پیامبر(ص) فرموده بود و قیام مهدی علیه السلام و افتادن عنان اداره و هدایت مسلمین به دست آل پیامبر دست به قتل امام جواد زدند و امام هادی و امام حسن عسگری را نیز محدود نمودند و ارتباط آنها را با شیعان قطع کردند تا جایی که امام حسن عسگری (ع) را در پادگان نظامی محصور و تحت نظر قرار می دهند و تصمیم بر قتل فرزند موعود وی به محض

به دنیا آمدن گرفته بودند ، بنی عباسی که با شعار الرضامن آل محمد( رضایت ما حکومت آل محمد است ) روی کار آمده و ایرانیان را با این ادعا که میخواهیم خلافت را به اهل بیت پیامبر برگردانیم فریب داده بودند ( بخاطر شدت علاقه ایرانیان به اهل بیت پیامبر ) و قدرت را با این نفاق خطرناک باکمک ایرانیان به دست گرفته بودند ، از زمان امام رضا و خلافت مأمون رفته رفته پرده از چهره می اندازند و نشان می دهند که الرضا من آل محمدشان شعاری فریبنده بیش نبوده و الا چرا باید پیشگویی پیامبر مبنی بر 12 بودن امامان بعد از خود و قیام دوازدهمینش برای تحقق رسالت الهی و کوتاه کردن دست جائران و برچیدن بساط فساد و فسادپیشگان و باز نمودن راه رشد انسانی برای بشر، آنها را بترساند؟!


و در پی حصر امام هادی و امام حسن عسگری علیهم السلام و قتل امام مهدی به محض ولادت باشند؟! مگر آنها نگفته بودند با ما همراه باشید تا خلافت را از بنی امیه گرفته و به اهل بیت پیامبر تحویل دهیم و اهل بیت پیامبر را شایسته این منصب و موقعیت و اداره امور مسلمین نمی دانستند ؟!!!!!!!!!.

آری ولادت امام جواد در حالی که امام رضا در سن 48 سالگی بودند

و امام بودن وی را به دلیل همین فرزنددار نشدنش تا این زمان مردود

اعلام کرده بودند و امامت امام جواد در خردسالی و آشکار شدن حقیقت

آن با احاطه علمی امام ، ترس بنی عباس را به شدت برانگیخت و

این ترس و واکنشهای ناشی از آن در خصوص این امام و امامان

بعد از وی پرده از چهره منافقانه آنان برداشت .

خرداد 91



http://redlis.blogfa.com/1391/03