سلام دوستان
راستش من از گذشته تا لان از این که همسرم مذهبی باشه و محجبه(حالا هر نوع حجابی که خودش دوست داشت) علاقه من بودم چو احتمال مشکل اخلاقی تو فرد مذهبی کمتره و حجاب هم تو جامعه ایرانی لازمه.اما این علاقه از دور هست،یعنی وقتی به موضوع نزدیک میشم و یک خانم مدهبی توصر میکنم،پشیمون میشم
دلیلشم اینه که همش یک سری افکار احمقانه میاد تو ذهنم که افراد مذهبی به خاطر قوانین مذهبی خیلی از مسائل رابطه جسمی بین مرد و زن درست باهاش اشنا نیستن.شاید این مثال احمقانه باشه:
مثلا تو خونه نمیتونن اونجور که باید لباس های که برای اقایون جذابه بپوشن(دلیلیش شاید این باشه چون خیلی از این لباس های خواب و ... تو فیلم ها خارجی هست و ندیده!)
یا تو بحث رابطه زناشویی،نمیتونن متنوع باشن و یک رابطه صرفا خشک و یک نواخت برقرار میشه.
یا تو بحث آرایش داخل منرل هم همینطور.زیاد دیدم دخترای که به خاطر اینکه درست آرایش کردن بلد نیستن،بد جذابیت خودشون از بین میبرن!
تو 1 کلام شاید درست بگم:واقعیت اینه که تمام علوم روانشناسی و پزشکی و... گفتن اقایون بیشتر بصری هستن،یعنی خیلی از مسائل بین اقایون و همسرشون از طریق چشم اتفاق میفته،اما خانم مذهبی ممکنه به خاطر محدودیت های مذهب،خیلی از کارا که باعث میشه مردش از این پتانسیل طاهریش استفاده کنه رو بدست نیاره.
والا خودمم نفهمیدم چی گفتم.ببخشید دیگه یکم هم بی پرده صحبت کردم.خوب این سوال اینجا نپرسم از کی وکجا بپرسم.
حانم ها مذهبی لطفا کمکم کنید این ذهنیت نادرست پاک کنم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)