سلام.
فکر میکنم در چنین مواردی هیچ چیز مانند صمیمانه صحبت کردن در مورد مشکل و جویا شدن علت و برهان، روبرو کردن قلب ها و مهربانانه خواهش و تقاضا کردن، گره گشا نیست.
که البته این ها هم سیاست، شرایط و وقت خودش رو داره.
باید شخص با وجدانش مواجه شه. محکوم کردن و بازجویی کردن از شما ساخته نیست. باید خودش، خودش رو محکوم و به اشتباهش پی ببره. شما باید بهشون اطلاعات بدین. کمکشون کنید برای درک بهتر. شما باید در گفتن انتظاراتتون صادقانه برخورد کنید. وقتی فریاد میزنید این چیه تو گوشیت ، چرا خیانت میکنی، انتظار صادقانه ی شما اینه که "من دوستت دارم، میشکنم با این کار" و اگر پذیرفتند باید با تشویق و تاییدشون کمکشون کنید و انگیزه بدین.
در نهایت نیازی به تظاهر نیست که تمام روز تو فکر چی بپوشم و چی بپزم باشید. یه بازنگری کنید، شاید واقعا شما هم جایی کم گذاشته باشید. مثلا در ایجاد فضای دوستانه و مفرح. هیچکس بی عیب نیست. و اگر پی بردید، تغییرات رو با میل قلبی ایجاد کنید.
اینکه زبان هم رو بفهمید و به نیاز های هم اهمیت بدین به مراتب مهم تر از دیزاین اتاق خوابه!
تنها نفس خداست که اگر بر گل دمیده شود انسان می آفریند.
ویرایش توسط عشق آفرین : چهارشنبه 22 مهر 94 در ساعت 02:45
علاقه مندی ها (Bookmarks)