سلام دوستان

در برابر ادم های متوقعی(نزدیکان و عزیزان) که خواسته هاشون از ما تمومی نداره و دوست دارن ما همه&nbsp;چی رو با هم داشته باشیم باید چه کرد؟؟؟ خصوصا اینکه از نزدیکان باشن؟<br><br>کسانی که در مورد دکترا گرفتن یا نگرفتن آدم نظر قطعی می دهند در حالی که دیپلم دارند شایدم ندارند!!<br><br>کسانی که دوست داری توی رویشان بایستی و بگی اخه به شما چه؟!! زندگی خودمه لطفا توش دخالت نکنید و حتی نظر هم ندهید چون در این زمینه خودم از شما اصلح ترم و اگر هم سوالی داشتم از متخصصش می پرسم نه از شما . اما چون بزرگترند و احترامشان واجب توی خودت میریزی!<br><br><br>در برابر آدم های متوقعی که نمی دانند خواسته هایشان &nbsp;از تو با جایگاهت نمی خواند، باید چه کرد؟<br><br>کسانی که تورا با کسانی مقایسه می کنند که با تو نمی خواند!!!<br><br>همه ی اینا منو ناراحت می کنه ولی &nbsp;از بس ضایع هست! نمی تونم پاسخ مناسبی براش پیدا کنم و در گام اول ناراحت و عصبانی میشم و می ریزم توی خودم. یعنی برام خیلی ناراحت کننده تر از اونیه که بخوام منطقی باهاش کنار بیام مخصوصا در قدم اول.<br><br>چطور میشه بدون توجه به خواسته دیگران (به هر صورت و با هر وقاحتی) مستقل عمل کنم و فکر کنم ؟لذت ببرم و &nbsp;ازشون متنفر نشم(حتی اگه پاسخ خوبی ندم یا سکوت کنم).<br><br><br>با تشکر<br><br><br><br>