دارم عشقم رو با بهانه هام از دست می دم.کمک کنید

[سوته دل]

سلام دوستان به کمکتون نیاز دارم دارم همه آرزوهام رو از دست می دم.
من و همسرم مدت دو سال هست که نامزد کردیم.من خیلی حساس هستم ومدام طلب عشق بیشتر از طرف اون می کنم.نمی دونم چی کار کنم.حس می کنم اینجور پیش بریم از خودم خستش می کنم.
هر هفته دعوا میشه.همش می خوام عشقش رو آزمایش کنم.مثلا امروز عصر بهش میگم اگر من صدام خوب بود تو بیشتر من رو دوست میداشتی(آخه خیلی به موسیقی علاقه داره)جواب داد من برای دوست داشتن تو دلایل زیادی دارم .یا دیروز بهش گفتم اگر سازت از دستم بیفته چیکار می کنی؟چی بهم میگی؟اگر مستند هایی که تا حالا جمع کردی گم کنم چی کار میکنی؟(به موسیقی عشق میورزه).اونم گفت اگر من سر مادرت داد بزنم چیکار می کنی؟من از این حرفش ناراحت شدم و اون گفت قصدش اصلا بی احترامی نبوده.حس میکنم من بیشتر دوستش دارم.کمکم کنید.
باید همه چیز رو بهش بگم.دیشب بهش گفتم برام یه شعر بنویس رو صفحه فیس بوک خودت.اونم نوشت .منم در جوابش یه شعر نوشتم و اون لایکش نکرد.من بهش گفتم خودم لایک کنم نوشته خودم رو!!!؟؟؟بعد لایکش کرد.بهش گفتم به اندازه ای که تو مدت 22 سال زندگیم از کسی چیزی نخواستم تو این دو سال برای همه چی باید از تو بخوام تا بدی.اونم گفت حرفات مثل خنجریه تو قلبم.
کمکم کنید من دنبال عشق و محبتم توی زندگیم.

[deljoo_deltang]

به نظر من مشکلت وابستگی هست. به دنبال نوازش گرفتن (کلامی یا عاطفی و یا لمسی) تنها از همسرت نباش. منبع های زیادی اطراف ما هستند که ما می تونیم بانک نوازشیمونو از اونها پر کنیم. خانواده، دوستان، طبیعت و ..... تا وقتی همه دنیات شوهرت باشه کوچکترین حرکت ابروشم برات یک کوه مشکله.

[asemani]

سلام عزیزم. از قسمت مقاله ها ، مقاله های این سایت رو مطالعه کن. فوق العاده برات مفیده .
از حرفات احساس کردم که بیشتر نسبت به موسیقی که ایشون داره کار می کنه ، حساسی و یه جورایی حسادت می کنی . انگار که موسیقی رقیب تو باشه ! درسته یا تو تمام موارد این طوری ؟

اما چیزی که هست این تفکرات و این رویه اگر ادامه پیدا کنه به زودی مهر و محبت همسرت رو از دست خواهی داد. اینو شک نداشته باش. برای خودت دل مشغولی هایی درست کن. مثل کار ، مطالعه ، گردش با دوستان ، کلاسهای هنری و .... تا تمرکزت از روی شوهرت برداشته بشه .



این مقاله را بخوان :


http://www.hamdardi.net/thread-28542.html#post272674

[سوته دل]

ممنون از اینکه برام وقت گذاشتید.بله خیلی بهش وابسته ام.حتی اگر sms بزنه و بدون حرف محبت آمیز باشه یا خلاصه جواب بده عصبی میشم و فکر می کنم دوستم نداره و یکدفعه میشم بد بخترین آدم رو زمین . بعضی وقت ها هم که بهم lمحبت میکنه حس میکنم خیلی خوشبختم.من در دوران مجردی هم این مشکل رو داشتم که همیشه نگاه به چهره پدر مادرم میکردم که نکنه غصه بخورن یا ناراحت باشن.من می خوام بدونه نیازام چیه.میدونم دختر حساسی هستم.اون هم فهمیده و نسبت به اوایل خیلی بهتر شده.
آسمانی عزیز مقاله مفیدی بود.من به تعلقاتش حسادت نمی کنم .اون برای خودش وقت آزاد داره و من مخالف این نیستم.فقط محبتش رو می خوام.مثلا همیشه حس می کنم که من باید به رابطمون طراوت و تازگی بدم.بیرون میرم حس می کنم حوصلش رو سر میبرم ولی اون میگه این طور نیست.

- - - Updated - - -

حس میکنم من بیشتر انرژی میزارم برای رابطمون

[Aram_577]

به نام خدا
سلام
اجازه بدید بعنوان یک مرد با تجربه ده سال زندگی مشترک ، جمله آخرتون رو براتون تکمیل کنم: "حس میکنم من بیشتر انرژی میزارم برای رابطمون" البته برای تخریبش!
.
عروس خانم! مردا (حتی اگر موسیقیدان و لطیف باشند) به شدت از زن آویزون و آزمایشگر عشق بدشون میاد.
اینرو یقین بدونید که اگر دارید شوهرتون رو برای درک میزان عشقش دائم تست میکنید یعنی دارید برای زندگی مشترکتون یک گور شیک و تر و تمیز حفر میکنید البته با روشی بسیار فانتزی! نکنه روزی بیاد که یاد این جمله بیفتید که دیگه دیر شده باشه!
.
"مشک آنست که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید." مطمئنا عطر عشق خودش به مشام میاد نیازی به آزمایش و اجبار نیست.
.
زندگی عاشقانه و عاقلانه یعنی : در کنار هم بودن اما کمی با فاصله!
.
در پناه حق.

[سوته دل]

ممنون آقای آرام.حق با شماست

- - - Updated - - -

من تجربه کافی ندارم.در خانواده ای بزرگ شدم که تنها چیزی که یادم دادند دوست داشتن و عشق ورزیدن بود.همسرم اولین و تنها مرد زندگی من بود(من برادر ندارم ) و شناخت کافی از دنیای مرد ها ندارم و برعکس همسرم هم خواهر نداره و به قول خودش با احساس ترین فرد خانوادشون هست و احساسات زیاد در خانوادشون حکم فرما نیست.حالا من باید چیکار کنم.یک عمر به یک زندگی عاشقانه فکر میکردم.

[Aram_577]

به نام خدا
سلام
ما انسانها اول با هم آشنا میشیم بعد از طی مراحلی دوست هم میشیم سپس این دوستی در مراحل رشدش تبدیل به محبت میشه. بعد از گذر مراحلی اون محبت قابلیت تبدیل شدن به عشق رو پیدا میکنه در تمامی این مراحل این عقل هستش که داره این رشد رو نظارت میکنه که آسیب زا نباشه. در انتهای کار عقل سرخی میپذیره و عشق و عقل یکی میشه.
.
ما باید بدونیم که :
اولا قرار نیست همه آدمها توانایی و قابلیت طی کامل این مراحل رو داشته باشند
ثانیا هر مرحله زمان خودش رو داره و تلاش خودش رو میطلبه.
.
پس اولین هنر ما باید درست زندگی کردن باشه مراحل رشد رو هر کسی در حد توانش طی خواهد کرد و اغلب کامل نخواهیم شد. کامل نبودن در راه رشد عشق و عقل به معنی باز ایستادن از خوب زندگی کردن نیست!
.
در پناه حق.

[سوته دل]

ممنون از راهنمایی هاتون.
الان داشتم در مورد شخصیت های مرزی می خوندم.فکر می کنم بعضی از ویژگی هایی که برای این افراد ذکر شده در من هم هست اما نه همه ی اونها.
چی کار کنم؟اون فقط از من آرامش می خواد.بهم کمک کنید.نمیخوام عشقم رو آزار بدم..مثلا این ویژگی ها رو من هم دارم.

• روابط ناپایدار میان فردی و وجود مشکل در خود انگاری و خلق و خوی ثابت. انجام اقدامات نسنجیده نیز بسیار متداول است.
• داشتن الگوهای اضطراب، افسردگی و تحریک‌پذیری که از چند ساعت تا چند روز به طول می‌انجامد.
• ممکن است خشم خود را به شکل برخورد فیزیکی با دیگران بیرون بریزند امّا همچنین امکان رفتارهای خود ویرانگر مانند اختلالات تغذیه‌ای، سوء مصرف دارو یا حتی اقدام به خودکشی نیز از سوی آنان وجود دارد.
• این رفتارها معمولاً با نیت تحریک دیگران صورت می‌گیرد.
• باور داشتن به هویت خود و برقراری روابط بیش از حدّ احساساتی با دیگران. این تعاملات معمولاً سرشار از تناقض و تعارض است و افرادی که دچار اختلال شخصیت مرزی هستند معمولاً بین ایده‌آل پنداشتن دیگران یا کم ارزش شمرده آنان در تزلزل هستند.
• خشمگین و ناراحت شدن هنگامی که دیگران انتظارات غیرواقعی آنان را برآورده نمی‌کنند.

[سوته دل]

چرا فقط می خونید و میرید من با کلی امید میام و به صفحه م سر میزنم اما کسی جواب نمی ده!

- - - Updated - - -

:(

[s7.tahery]

سلام من 5 ماهه که نامزد کردم و 3 ماهه که عقد کردم اوایل واسه اینکه بفهمم چقد منو دوست داره و یه موقعی میزانش کم نشده باشه مثلا ازش می پرسیدم اگه بمیرم ناراحت می شی ؟ حالا اون به شوخی و خنده جواب می داد که تا چهلم صبر می کنم بعدش زن می گیرم ! منم که کلی توی چورتم خورده بود قهر می کردم و تو دلم اشک می ریختم ! کوچکترین حرفش منو ناراحت می کرد اگه پیام می دادم و یه کم دیر جواب می داد بدون اینکه دلیلش رو بگم باهاش قهر می کردم اگه زنگ می زدم و جواب نمی داد هزار تا فکر می کردم که دیگه منو نمی خواد و اگه زنگ می زد جوابشو نمی دادم ! آدم سطحی نیستم ولی نمی دونم چرا با خودم این کارو می کردم همش عذاب می کشیدم
تا اینکه فهمیدم اگه بخوام همین طور ادامه بدم راه به جایی نمی برم بارها نامزدم بهم گفته بود تو خیلی حساسی !
منم زدم به دنده بی خیالی
الان خیلی راحت ترم توقع خودمو آوردم پائین من ازش انتظار داشتم که اونجوری که من دوست دارم منو دوست داشته باشه و فهمیدم که اون منو دوست داره ولی به شیوه و روش خودش
سوالای بیجا ازش نپرسیدم اونم حرفی نزد که من ناراحت بشم
دوستش دارم و اونم دوستم داره و می دونم اگه مشکلی پیش اومد عمدا نبوده و این حساسیت ها بی مورده اس ام اس و تعداد زنگ رو معیار دوست داشتن نکردم و فهمیدم اگه منو دوست نداشت دو روز یک بار و گاهی هر روز 200 کیلومتر راه رو واسه با من بودن و منو دیدن نمی یومد خدا رو شکر حساسیتم رو کم کردم و الان از زندگیم خیلی راضیم